IPPB5/423-585/12-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wypłat z tytułu komercjalizacji Praw Komercyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wypłat z tytułu komercjalizacji Praw Komercyjnych oraz obowiązku poboru podatku u źródła przez Wnioskodawcę jako płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca), z siedzibą w Polsce. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: CIT). Spółka należy do grupy kapitałowej S zajmującej się w szczególności pośrednictwem w sprzedaży praw telewizyjnych i marketingowych w sporcie na całym świecie. Większościowym udziałowcem Spółki jest S GmbH Co. KG (dalej: S Niemcy) - niemiecka spółka osobowa, której wspólnicy są niemieckimi spółkami prawa handlowego, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodu w Niemczech.

Pośrednictwo w sprzedaży Praw Komercyjnych przez S Niemcy. S Niemcy zawarła umowę agencji i współpracy (dalej: Umowa Agencji). Z kontrahentem będącym ogólnokrajowym związkiem sportowym zarejestrowanym w Polsce (dalej: Związek Sportowy) i będącym polską osobą prawną, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w CIT w Polsce.

Na mocy tej umowy S Niemcy stała się agentem Związku Sportowego w zakresie komercjalizacji następujących praw (dalej: Prawa Komercyjne):

* prawa telewizyjne obejmujące prawa do transmisji telewizyjnych oraz pokrewne prawa medialne na cały świat do wszystkich meczów (mecze rozgrywane przez reprezentacje Związku Sportowego w roli gospodarza w Polsce i na świecie);

* prawa hospitality obejmujące prawa związane z ustanowieniem i komercyjnym wykorzystaniem strefy dla gości na stadionach podczas meczów; prawa dotyczące stadionów obejmujące prawa do komercyjnego wykorzystania przestrzeni reklamowej na stadionach w trakcie meczów;

* prawa federacyjne dotyczące wszelkich form rynkowego wykorzystania znajdujących się w dyspozycji Związku Sportowego prawdo działalności reprezentacji narodowych (np. używanie logo Związku Sportowego, korzystanie z przestrzeni reklamowej w trakcie treningów, itp.).

Zgodnie z Umową Agencji, Związek Sportowy wyłącznie ustanawia S Niemcy agentem do stałego pośrednictwa za wynagrodzeniem (prowizją), przy zawieraniu z klientami umów na rzecz Związku Sportowego, których przedmiotem są Prawa Komercyjne. W ramach powyższych usług agencyjnych, S Niemcy zawiera z klientami umowy w imieniu własnym, lecz na rzecz (ze skutkiem) i w interesie Związku Sportowego.

Na mocy Umowy Agencji Związek Sportowy nie przenosi na S Niemcy własności przedmiotowych Praw Komercyjnych ani nie przekazuje licencji do Praw Komercyjnych.

Obowiązkiem S Niemcy jest natomiast zapewnienie aby Prawa Komercyjne zostały wykorzystane w celach handlowych na rynku (S Niemcy ma umożliwić komercjalizację Praw Komercyjnych) oraz zapewnienie aby Związek Sportowy osiągnął określony dochód w związku z wykorzystaniem tych Praw Komercyjnych.

W praktyce, S Niemcy (jako agent Związku Sportowego zapewniający komercjalizację Praw Komercyjnych) jest zobowiązany do:

* ponoszenia (na rzecz Związku Sportowego) wydatków związanych z komercjalizacją Praw Komercyjnych,

* pobierania przychodów od klientów z tytułu umów w zakresie Praw Komercyjnych,

* przekazywania do Związku Sportowego przychodów wygenerowanych w związku z komercjalizacją Praw Komercyjnych.

W praktyce więc, jeśli za pośrednictwem S Niemcy zostanie zawarta (na rzecz Związku Sportowego) umowa z klientem, to przychody osiągnięte w związku z realizacją tej umowy będą stanowić przychody Związku Sportowego i będą przekazywane do Związku Sportowego przez S Niemcy. W związku z tym przychody z tego tytułu nie stanowią definitywnego przysporzenia majątkowego S Niemcy.

Wynagrodzeniem S Niemcy za świadczenie powyższych usług agencyjnych jest prowizja potrącana przez S Niemcy z przychodów otrzymanych od klientów (z którymi zawarto umowy w zakresie Praw Komercyjnych na rzecz Związku Sportowego).

Pośrednictwo w sprzedaży Praw Komercyjnych przez Spółkę

Z uwagi na fakt, iż zdecydowana większość Praw Komercyjnych jest zrealizowana na rynku polskim oraz z uwagi na doświadczenie Spółki w zakresie prowadzenia biznesu w Polsce, S Niemcy zawarła ze Spółką umowę podagencji (dalej: Umowa Podagencji). Na mocy Umowy Podagencji S Niemcy ustanowiła Spółkę podagentem w zakresie komercjalizacji Praw Komercyjnych (o których mowa w Umowie Agencyjnej zawartej pomiędzy S Niemcy i Związkiem Sportowym), które są wykonywane wyłącznie na terytorium Polski.

W związku z zawarciem Umowy Podagencji Spółka jest zobowiązana do stałego pośredniczenia na terytorium Polski, za wynagrodzeniem (prowizja), przy zawieraniu umów we własnym imieniu, lecz na rzecz S Niemcy (przy czym S Niemcy działa na rzecz i ze skutkiem dla Związku Sportowego), których przedmiotem są Prawa Komercyjne (z wyłączeniem produkcji jednostronnych i wielostronnych sygnałów audio i wideo dotyczących podwójnej produkcji).

Na mocy Umowy Podagencji S Niemcy nie przenosi na rzecz Spółki własności Praw Komercyjnych ani licencja do tych Praw Komercyjnych (przeniesienie własności ani licencji do Praw Komercyjnych nie jest możliwe z uwagi na fakt, iż S Niemcy nie otrzymała ich od Związku Sportowego). Obowiązkiem Spółki jest natomiast zapewnienie aby Prawa Komercyjne zostały wykorzystane w celach handlowych na rynku polskim, zaś Związek Sportowy osiągnął określony dochód w związku z wykorzystaniem tych Praw Komercyjnych na rynku polskim. Zgodnie z Umową Podagencji, Spółka ponosi koszty związane z komercjalizacją Praw Komercyjnych na terytorium Polski (do których poniesienia na postawie Umowy Agencji została zobowiązana S Niemcy). Spółka przekazuje do S Niemcy przychody osiągnięte (należne Związkowi Sportowemu) w związku z komercjalizacją Praw Komercyjnych na rynku polskim.

W praktyce, Spółka (jako podagent zapewniający komercjalizację Praw Komercyjnych na rynku polskim) jest zobowiązany do:

* ponoszenia wydatków związanych z komercjalizacją Praw Komercyjnych,

* pobierania przychodów od klientów z tytułu umów w zakresie Praw Komercyjnych,

* przekazywania (należnego Związkowi Sportowemu) przychodu wygenerowanego w związku z komercjalizacją Praw Komercyjnych.

W praktyce więc, jeśli za pośrednictwem Spółki zostanie zawarta (na rzecz Związku Sportowego) umowa z klientem, to przychody osiągnięte w związku z realizacją tej umowy (należne Związkowi Sportowemu) będą przekazywane przez Spółkę do S Niemcy, która to będzie przekazywać je do Związku Sportowego (po potrąceniu należnej S Niemcy prowizji).

Za świadczenie powyższych usług podagencji Spółka otrzymuje wynagrodzenie (prowizję) ustalane według zasad określonych przez strony w Umowie Podagencji. Prowizja ta jest płacona na podstawie faktury wystawianej przez Spółkę do S Niemcy.

Dla celów CIT, Spółka kwoty otrzymane od klientów (w związku z umowami w zakresie komercjalizacji Praw Komercyjnych) oraz prowizję otrzymaną od S Niemcy jako przychody podatkowe, jednocześnie wydatki poniesione w związku z komercjalizacją Praw Komercyjnych oraz dochody (należne Związkowi Sportowemu) przekazywane do S Niemcy jako koszty podatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka stoi na stanowisku, że w świetle art. 21 ust. 1 w zw. z art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej także: "ustawa o CIT") w zw. z art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej także: polsko-niemiecka UPO) płatności przekazywane przez Spółkę do S Niemcy (pochodzące z komercjalizacji Praw Komercyjnych) nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Ad. 2

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku przyjęcia błędnego zdaniem Spółki założenia, że płatności przekazywane przez Spółkę do S Niemcy (pochodzące z komercjalizacji Praw Komercyjnych) podlegają w Polsce podatkowi u źródła to w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT Spółka nie będzie zobowiązana do poboru tego podatku.

Uzasadnienie w zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek u źródła ma zastosowanie do płatności pochodzących m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej, z opłat za świadczenie usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej (tzw. należności licencyjne) dokonywanych przez polskich rezydentów na rzecz rezydentów zagranicznych. Obowiązek poboru podatku u źródła od tych płatności spoczywa na podmiocie dokonującym ich wypłaty (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT). Jednocześnie powyższe przepisy ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem postanowień odpowiedniej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. W przypadku płatności dokonywanych pomiędzy polskimi rezydentami podatkowymi podatek u źródła nie jest pobierany. Zgodnie z art. 12 ust. 1 polsko-niemieckiej UPO należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie (tu: Polska) i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemcy). mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: Niemcy). Jednakże stosownie do art. 12 ust. 2 polsko-niemieckiej UPO, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z jego ustawodawstwem (tu: Polska), jeżeli osoba uprawniona (tekst jedn.: ekonomiczny właściciel lub "beneficial owner") do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania w lub siedzibę w drugim umawiającym się Państwie

Przez należności licencyjne na potrzeby polsko-niemieckiej UPO należy rozumieć wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, łącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii procesu produkcyjnego lub za używanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowych lub artystycznych (art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej UPO).

W świetle powyższego, mimo że płatności przekazywano przez S Niemcy spełniają w pewnej części definicję należności licencyjnych - tj. w części pochodzącej z komercjalizacji praw telewizyjnych (obejmujących prawa do transmisji telewizyjnej oraz pokrewne prawa medialne) to z uwagi na fakt, iż osobą uprawnioną (ekonomicznym właścicielem) do tych należności jest polski rezydent podatkowy, podatek u źródła nie jest od nich pobierany.

Zgodnie z Modelową Konwencją OECD oraz Komentarzem do tej Konwencji należy odróżnić ekonomicznego właściciela ("beneficlal owner") należności licencyjnych od odbiorcy tych należności będącego jedynie pośrednikiem w ich przekazywaniu. (Konwencja, pomimo że nie jest obowiązującym źródłem prawa, stanowi źródło interpretacji podatkowej zarówno dla organów podatkowych, jak i podatników. Polskie organy podatkowe, aby zapewnić jednolitość stosowania prawa, powinny odwoływać się również do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD tak przy stosowaniu, jak i interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Taki pogląd jest powszechnie wyrażany również przez organy podatkowe (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 grudnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-607/10-2/AJ). Możliwa jest bowiem sytuacja, w której należności licencyjne nie są wypłacane bezpośrednio ich ekonomicznemu właścicielowi (beneficial owner), lecz są przekazywane temu właścicielowi za pośrednictwem innych podmiotów. W takiej sytuacji (tekst jedn.: przekazanie należności licencyjnej ekonomicznemu właścicielowi przez pośrednika) nie jest możliwe zastosowanie postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy państwami rezydencji osoby wypłacającej należności licencyjne oraz osoby która jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu tych należności.

Na gruncie Modelowej Konwencji OECD ukształtował się pogląd wskazujący, jakimi cechami charakteryzuje się osoba uprawniona ("beneficial owner"). W szczególności K. Vogel w komentarzu pt. Klaus Vogel on Double Taxation Conventions" Third Editlon, London 1997 wskazał, że "beneficial owner" to osoba, która może decydować bez żadnych ograniczeń następującym zakresie:

* czy dany kapitał lub aktywa powinny być używane lub udostępniane innym,

* w jaki sposób powinny być wykorzystywane pochodzące z tego dochody,

* w obu powyższych zakresach.

Podobnie wskazał również M. Jamroży i A. Cloer (red.) w komentarzu pt. "Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania Niemcami": uprawnionym właścicielem może być osoba fizyczna, spółka lub inne zrzeszenie osób pod warunkiem spełnienia przynajmniej jednego z poniższych warunków:

* osoba ta dysponuje przedmiotem lub prawem, z którego pochodzą należności licencyjne,

* osoba ta ma prawo dysponowanie prawem do zagospodarowania należności licencyjnej.

Żaden z powyższych warunków nie jest jednak spełniony w odniesieniu do podmiotu, na rzecz którego Spółka dokonuje wypłaty należności pochodzących z komercjalizacji Praw Komercyjnych tj. S Niemcy, natomiast wszystkie te warunki są spełnione w odniesieniu do Związku Sportowego.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka działa jako podagent S Niemcy, która natomiast działa jako agent Związku Sportowego w zakresie komercjalizacji Praw Komercyjnych. W tym zakresie ani S Niemcy, ani Spółka nie nabywają od Związku Sportowego Praw Komercyjnych, jak również nie otrzymują licencji do tych Praw Komercyjnych, tym samym ani Spółka ani S Niemcy nie dysponują tymi Prawami Komercyjnymi. Jednocześnie ani Spółka ani S Niemcy nie mają prawa do decydowania o przeznaczeniu tych środków, ponieważ zgodnie z Umową Agencji i Umową Podagencji środki te muszą być przekazywane do Związku Sportowego. Należności z tytułu komercjalizacji Praw Komercyjnych, otrzymywane przez Spółkę i przekazywane do S Niemcy a następnie przez S Niemcy do Związku Sportowego stanowią własność Związku Sportowego.

W ramach współpracy funkcją zarówno S Niemcy jak również Spółki jest wykonywanie czynności agencyjnych tj. poszukiwanie (na rzecz Związku Sportowego) klientów zainteresowanych nabyciem czy otrzymaniem licencji do określonych Praw Komercyjnych i doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy klientem a Związkiem Sportowym w zakresie Praw Komercyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, S Niemcy nie jest osobą uprawnioną w rozumieniu polsko-niemieckiej UPO.

Powyższe stanowisko znajduje również poparcie w interpretacjach polskich organów podatkowych. Przykładowo można wskazać na następujące interpretacje podatkowe:

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 grudnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-607/10-2/AJ: " (...) Należy zatem za prawidłowe uznać stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczone go nr 1, zgodnie z którym licencjodawca jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku od należności licencyjnych powstałych w Polsce, bez względu na to czy płatność takich należności jest dokonana poprzez pośrednika czy nie. Również stanowisko Spółki odnoszące się do pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z którym Wnioskodawca nie może być uznany za osobę uprawnioną do należności licencyjnych (beneficial owner), gdyż firma ta jest tylko niezależnym pośrednikiem, który przyjmuje należności licencyjne w imieniu licencjodawcy i przekazuje je następnie temuż licencjodawcy należy uznać za prawidłowe (...)",

* Interpretacja Dyrektora Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście z dnia 30 czerwca 2003 r. - sygn. PB2/415/56/03/GH ""Przychód w istocie otrzymują osoby uprawnione (właściciele praw majątkowych), a okoliczność, że przekazywanie należności odbywa się za pośrednictwem agencji, nie ma żadnego znaczenia dla wskazania, kto jest podatnikiem (tak jak nie miałoby znaczenia, gdyby transfer dokonywany byt przez inne podmioty, jak pełnomocnicy procesowi lub Inne podmioty parające się usługami prawnymi, doradczymi, pośrednicy, banki, itd.)."

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż Związek Sportowy:

* decyduje w jaki sposób zostaną wykorzystane dochody pochodzące z komercjalizacji Praw Komercyjnych (ma prawa do dysponowania prawem do zagospodarowania należności pochodzących z komercjalizacji tych Praw Komercyjnych.

* dysponuje Prawami Komercyjnymi, z których pochodzą należności licencyjne o za osobę uprawnioną (ekonomicznym właścicielem) do należności licencyjnych należy uznać Związek Sportowy.

Mając na uwadze powyższe, zasady opodatkowania przychodu z komercjalizacji Praw Komercyjnych

Uzasadnienie w zakresie pytania

Jednakże, w przypadku przyjęcia błędnego zdaniem Spółki założenia, iż płatności przekazywane przez Spółkę do S Niemcy podlegają podatkowi u źródła w Polsce to w opinii Spółki, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru tego podatku na podstawie art. 26 ustawy o CIT, ponieważ Spółka jest jedynie pośrednikiem, który przyjmuje należności z tytułu komercjalizacji Praw Komercyjnych w imieniu ich właściciela (Związku Sportowego) i przekazuje je następnie temu właścicielowi. Jak wskazano powyżej, Spółka na żadnym etapie współpracy nie nabywa Praw Komercyjnych, jak również nie otrzymuje licencji do tych Praw Komercyjnych. Spółka również nie ma prawa do decydowania o przeznaczeniu tych należności środków. Funkcją Spółki jest wyłącznie wykonywanie czynności agencyjnych.

Na brak poboru podatku u źródła przez agenta (pośrednika) w przypadku, gdy jego funkcją jest pobieranie należności od faktycznego nabywcy praw majątkowych i przekazuje je ich właścicielowi wskazują również wymienione powyżej interpretacje organów skarbowych.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku:

* odnośnie pytania 1:

W świetle art. 21 ust. 1 w zw. z art. 26 ustaw o CIT w zw. z art. 12 polsko-niemieckiej UPO płatności przekazywane przez Spółkę do S Niemcy (pochodzące z komercjalizacji Praw Komercyjnych) nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła, ponieważ osobą uprawnioną (ekonomicznym właścicielem) do przychodów z komercjalizacji Praw Komercyjnych jest na każdym etapie współpracy pomiędzy Związkiem Sportowym, S Niemcy i Spółką jest Związek Sportowy tj. polski rezydent podatkowy. Natomiast powyższe przepisy mają zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do należności przekazywanych na rzecz nierezydenta podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT.

* odnośnie pytania 2:

W przypadku przyjęcia błędnego, zdaniem Spółki założenia, że płatności przekazywane przez Spółkę do S Niemcy (pochodzące z komercjalizacji Praw Komercyjnych) podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła to w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT Spółka nie będzie zobowiązana do poboru tego podatku, ponieważ Spółka jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu tych płatności pomiędzy faktycznym nabywcą Praw Komercyjnych lub licencji do tych Praw Komercyjnych a ich właścicielem (Związkiem Sportowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie pytania oznaczonego nr 1.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1.

W konsekwencji ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za bezprzedmiotową.

Należy zaznaczyć przy tym, iż stwierdzenie Wnioskodawcy, iż dla celów CIT, Spółka kwoty otrzymane od klientów (w związku z umowami w zakresie komercjalizacji Praw Komercyjnych) oraz prowizję otrzymaną od S Niemcy traktuje jako przychody podatkowe, jednocześnie wydatki poniesione w związku z komercjalizacją Praw Komercyjnych oraz dochody (należne Związkowi Sportowemu) przekazywane do S Niemcy jako koszty podatkowe - jako element stanu faktycznego nie mogło podlegać ocenie tut. Organu podatkowego (nie było to też przedmiotem zapytania Wnioskodawcy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.