IPPB5/423-57/09-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.) oraz piśmie z dnia 9 marca 2009 r. (data nadania 9 marca 2009 r., data wpływu 11 marca 2009 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 27 lutego 2009 r. Nr IPPB5/423-57/09-2/DG (data nadania 2 marca 2009 r., data doręczenia 6 marca 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wnosząca o wydanie interpretacji indywidualnej jest podmiotem działającym między innymi w branży wodociągowo-kanalizacyjnej (PKD:41.00.- pobór oczyszczanie i rozprowadzanie wody) Przedmiotem działania Spółki jest również wywóz i składowanie oraz utylizacja odpadów komunalnych oraz inne rodzaje działalności. Spółka, w ramach prowadzonej działalności prowadzi również inwestycje w zakresie budowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej zarówno na potrzeby własne (budowa własnych środków trwałych) jak i na zlecenie (PKD:45.21.- budownictwo ogólne i inżynieria lądowa) Przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji jest postawienie w stan likwidacji środka trwałego - fragmentu sieci wodociągowej o długości 385 metrów bieżących. Środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w lipcu 1992 r. Środek został przyporządkowany do grupy 2, rodzaju 234 wg Klasyfikacji Środków Trwałych. Wartość podatkowa środka trwałego wynosi 12 483,00 PLN. Środek trwały amortyzowany był metodą liniową według stawki 4% rocznie. Wartość netto (nieumorzoną) środka trwałego na dzień postawienia w stan likwidacji (31.12.2008) wynosiła 4 285,83 PLN.

Przedmiotowy fragment sieci przebiega w bezpośrednim sąsiedztwie drogi, a na pewnym odcinku wprost pod nią. W związku z podjętą przez Urząd Gminy decyzją o przebudowie tej drogi, konieczne (zgodnie z wytycznymi Urzędu Gminy) stało się wybudowanie nowego odcinka sieci, którego położenie będzie umożliwiało wykonywanie wszelkich ewentualnych prac związanych z budową przyłączy wodociągowych lub prowadzeniem napraw, remontów i modernizacji bez konieczności naruszania ciągłości nowo przebudowanej drogi. Inwestycję Spółka rozpoczęła w maju 2008. Dalsze używanie środka trwałego bez wybudowania nowego odcinka sieci (pomijając już wytyczne Urzędu Gminy) również byłoby ekonomicznie nieuzasadnione ponieważ istniejący odcinek sieci jest wysoce awaryjny i eksploatowanie go pod nowo wybudowaną drogą generowałoby ogromne koszty napraw kolejnych awarii. Równoczesne prowadzenie budowy nowego odcinka sieci i demontowanie sieci istniejącej nie było możliwe ze względu na konieczność zapewnienia ciągłości dostaw wody (dla pobliskiej szkoły oraz odbiorców indywidualnych). Fizyczna likwidacja (demontaż i złomowanie) zamkniętego odcinka sieci po oddaniu do użytkowania nowo wybudowanego odcinka sieci również nie jest możliwa. Pociągnęłaby ona za sobą koszty związane zarówno z samym przeprowadzeniem tych prac jak i bardzo wysokimi kosztami opłat za zajęcie pasa drogowego. Koszty likwidacji dodatkowo zostałyby powiększone o koszt odtworzenia podbudowy pod drogą i w pasie drogowym oraz o koszty transportu odzysków na miejsce ich składowania. Ponowne wykorzystanie ewentualnych odzysków także nie jest możliwe ze względu na to, że obecna technologia budowy sieci wodociągowych znacznie się różni od tej, w której wybudowano likwidowany środek trwały. Likwidowany środek trwały wybudowano z rur stalowych o średnicy 400 mm, podczas gdy obecnie wykorzystuje się rury o mniejszej średnicy (315 mm) wykonane z tworzywa PE. W tej sytuacji (biorąc również pod uwagę stopień skorodowania rur) nie ma możliwości ich ponownego wykorzystania w żadnej z prowadzonych obecnie inwestycji. W rezultacie, jest wysoce uprawdopodobnione, że koszty fizycznej likwidacji środka trwałego przewyższą spodziewane przychody z odzysków polikwidacyjnych. Likwidacja środka trwałego w żaden sposób nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności Spółki gdyż ta pozostała taka sama.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pozostawienie nie zdemontowanego i nie złomowanego fragmentu sieci wodociągowej, który stanowi odrębny środek trwały, w miejscu jego dotychczasowego położenia stanowi stratę powstałą w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, która w związku z brakiem zmiany rodzaju działalności prowadzonej przez Spółkę stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów wyżej wymienionej ustawy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pomimo braku fizycznego unicestwienia środka trwałego będącego przedmiotem niniejszego wniosku strata jaka powstała w wyniku postawienia w stan likwidacji tego środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z brakiem ścisłej definicji ustawowej słowa "likwidacja" należałoby w tym przypadku zastosować językową wykładnię przepisu określonego art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z definicją słowa "likwidacja" zawartą w słowniku języka polskiego likwidacją jest również usuwanie czegoś, pozbywanie się czegoś, uwalnianie się od czegoś, zniesienie, rozwiązanie czegoś. W opinii wnioskodawcy pozostawienie zakopanego w ziemi odcinka sieci wodociągowej bez jakiejkolwiek możliwości eksploatowania go czy późniejszego odzyskania złomu z niego jest "pozbyciem się" lub "uwolnieniem się" od tego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16 m ww. ustawy podatkowej.

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Z treści powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż decydującą przesłanką dla niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tego określonego rodzaju strat jest zmiana rodzaju działalności powodująca utratę przez likwidowane środki trwałe przydatności gospodarczej.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż decyzja o likwidacji środka trwałego tj. fragmentu linii wodociągowej została podyktowana względami ekonomicznymi, niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności. Tym samym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty związane z likwidacją nie w pełni umorzonego środka trwałego.

Jednakże należy zauważyć, że likwidacja księgowa nie jest tożsama z likwidacją fizyczną. Istnieją sytuacje (jak ta przedstawiona przez Spółkę), w których środek trwały zostanie wyksięgowany z ewidencji bilansowej, a jego fizyczna likwidacja nie zostanie jeszcze przeprowadzona. Dlatego też przeznaczony do likwidacji środek trwały, pod datą postawienia go w stan likwidacji, wprowadza się do ewidencji pozabilansowej, równocześnie z wyksięgowaniem tego środka z ewidencji bilansowej. W procesie likwidacji środka trwałego należy wyróżnić trzy etapy:

Warunkiem zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Z czynności tej sporządza się protokół likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego.

W przestawionym stanie faktycznym wnioskodawca pozostawi zakopany w ziemi odcinek sieci wodociągowej bez jakiejkolwiek możliwości eksploatowania go czy późniejszego odzyskania złomu z niego.

Reasumując, stanowisko podatnika co do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, zgodnie z którym strata powstała w wyniku postawienia w stan likwidacji środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodów, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wystąpienia zdarzenia opisanego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.