IPPB5/423-550/11-6/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2011 r. (data nadania 21 lipca 2011 r., data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych na wynagrodzenia dla pracowników oraz składki z tytułu tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez płatnika (Spółkę), Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych na wynagrodzenia dla pracowników oraz składki z tytułu tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez płatnika (Spółkę), Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej zwana: "Spółką") prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych oraz inżynieryjnych w zakresie przygotowania i realizacji projektów w sektorze transportu drogowego, transportu kolejowego, gospodarki wodno-ściekowej, środowiska naturalnego i energetyki.

Wśród pracowników Spółki można wyróżnić:

Pytanie Spółki dotyczy kwestii momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia dla pracowników oraz składek z tytułu tych należności i składek na Fundusz Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wynagrodzenia dla pracowników oraz składki z tytułu tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez płatnika (Spółkę), Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zaliczane są do kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 4g i art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy założeniu spełnienia warunków wskazanych w tych przepisach.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na ww. pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w opisanym we wniosku stanie faktycznym zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone przez nią wydatki na wynagrodzenia dla pracowników oraz na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne, składek na Fundusz Pracy i składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4g oraz art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.p., który odracza rozpoznanie kosztu do daty ich wypłaty.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p. składki z tytułu należności, o których mowa w art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p., określone w ustawie z dnia 13 października 1992 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.p. stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne pod warunkiem ze składki zostaną opłacone:

* z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,

* z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d u.p.d.o.p.

Cytowane wyżej artykuły mają charakter przepisów szczególnych (wyjątków). Ogólne zasady rozliczania w czasie kosztów podatkowych zawiera art. 15 ust. 4 i 4d u.p.d.o.p. Natomiast art. 15 ust. 4g i art. 15 ust. 4h są wyjątkami od ogólnych zasad i zgodnie z regułą lex specialis derogat legi generali mają one pierwszeństwo w zastosowaniu. Oznacza to, że jeżeli Spółka wypłaci lub postawi pracownikom do dyspozycji wynagrodzenie w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, to cała kwota wynagrodzenia brutto powinna zostać rozpoznana.

Reasumując: ponoszone przez Spółkę wydatki na wynagrodzenia dla pracowników oraz na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne, składek na Fundusz Pracy i składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. art. 15 ust. 4g oraz art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p. w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem ich wypłacenia we właściwym terminie.

Stanowisko Spółki potwierdzają liczne interpretacje prawa podatkowego. Tytułem przykładu można wskazać:

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 czerwca 2010 r. Nr ILPB3/423-245/10-2/DS,

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 czerwca 2010 r. Nr IPPB5/423-193/10-2/AS oraz

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 czerwca 2009 r. Nr IPPB5/423-153/09-2/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy przy tym ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi będą m.in. tzw. "koszty pracownicze".

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Także wydatki pracodawcy na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek finansowanych przez płatnika, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) w części finansowanej przez płatnika składek, stanowią koszty pracownicze.

Nadmienić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, że za przychód z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną uważa się wszelkie przychody, o których mowa w art. 11, uzyskane przez członka spółdzielni lub jego domownika z tytułu wkładu pracy oraz innych tytułów przewidzianych w statucie spółdzielni, po wyłączeniu z tych przychodów udziałów w dochodzie podzielnym spółdzielni z tytułu działalności rolniczej, z wyjątkiem polegającej na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Należy przy tym zauważyć, że z uwagi na przedmiot regulacji przepis ten nie ma odniesienia do rozpatrywanej sprawy.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych oraz inżynieryjnych w zakresie przygotowania i realizacji projektów w sektorze transportu drogowego, transportu kolejowego, gospodarki wodno-ściekowej, środowiska naturalnego i energetyki.

Wśród pracowników Spółki można wyróżnić:

Wnioskodawca zaznaczył, że pytanie Spółki dotyczy kwestii momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia dla pracowników oraz składek z tytułu tych należności i składek na Fundusz Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Należy zauważyć, że "narzuty na wynagrodzenia" stanowią wszystkie obowiązkowe obciążenia, które zostały narzucone na pracodawcę z tytułu zatrudniania pracowników. Obok wynagrodzeń, pracodawca uiszcza dodatkowo:

* składki z tytułu ubezpieczenie społecznego,

* składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,

* odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych - jeśli takowy u pracodawcy istnieje.

Omawiając przedmiotowe zagadnienie należy wskazać na art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U.09.205.1585 z późn. zm.), w myśl którego ubezpieczenia społeczne obejmują:

Na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przyjęto, że "ubezpieczonymi" w myśl niniejszej ustawy są osoby fizyczne podlegające chociaż jednemu z ubezpieczeń społecznych, o których mowa w art. 1.

Zgodnie z regulacją art. 4 pkt 2 lit. a) ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych "płatnikiem składek" jest pracodawca - w stosunku do pracowników i osób odbywających służbę zastępczą oraz jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie wychowawczym albo pobierania zasiłku macierzyńskiego, z wyłączeniem osób, którym zasiłek macierzyński wypłaca Zakład.

W myśl art. 4 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych użyte w ustawie określenie "składki" oznacza, że są to składki na ubezpieczenia społeczne osób wymienionych w pkt 1.

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

W myśl art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: pracownicy - od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku;

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przyjęto, że składki na ubezpieczenia emerytalne pracowników - finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5% podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 4,5% podstawy wymiaru płatnicy składek.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu osób, wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 8, 9 i 11 finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenie wypadkowe osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 3-10, osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, bezrobotnych pobierających stypendium oraz osób pobierających stypendium finansują w całości, z własnych środków, płatnicy składek.

Nadmienić należy, że płatnicy, oprócz opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, zobowiązani są również do naliczania i odprowadzenia składek na fundusze "pozaubezpieczeniowe" - Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Powyższe ustalenia wynikające z regulacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są o tyle istotne w niniejszej sprawie, że przekładają się na określenie, w jakiej części Wnioskodawca w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym obowiązany będzie do uiszczania poszczególnych składek jako płatnik, co wywiera określone skutki w ustawie podatkowej, której przepisy podlegają przedmiotowej interpretacji indywidualnej, zgodnie z zapytaniem Spółki sformułowanym we wniosku w oparciu o opisane zdarzenie przyszłe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Jak zaznaczono powyżej, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Powyższa regulacja odnosi się zatem do wynagrodzeń wypłacanych przez Spółkę:

W drugiej grupie osób mieszczą się pracownicy zatrudnieni przez Spółkę do wykonywania pracy w ramach rożnych projektów (inwestycji realizowanych przez Spółkę) oraz tacy, którzy zostali zatrudnieni tylko na potrzeby jednego, konkretnego projektu.

Co istotne, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Ważne jest przy tym, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw - od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podsumowując, w oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę na wynagrodzenia dla pracowników oraz składki z tytułu tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez płatnika (Spółkę), Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zaliczane będą do kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 4g i art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy założeniu spełnienia warunków wskazanych w tych przepisach.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych na wynagrodzenia dla pracowników oraz składki z tytułu tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez płatnika (Spółkę), Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.