IPPB5/423-55/12-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu 13 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - jest prawidłowe.

W dnu 13 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest podatnikiem podatku od osób prawnych oraz podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka będzie prowadziła działalność deweloperską oraz sprzedaż niezabudowanych działek przeznaczonych pod zabudowę domami mieszkalnymi.

Firma K. w dniu 6 czerwca 2007 r. nabyła w formie aktu notarialnego nieruchomość gruntową, od której nie odliczyła podatku od towarów i usług, gdyż nieruchomość nabyta była od osób fizycznych nie będących podatnikami VAT czynnymi. W związku z powyższym firma nie otrzymała faktury dokumentującej nabycie nieruchomości. Spółka zakupiony grunt podzieliła na mniejsze działki i w drodze decyzji administracyjnej z dnia 14 marca 2011 r. przekazała nieodpłatnie Gminie grunty o powierzchni 0,2677 ha, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego i ww. decyzją mają stanowić gminne drogi dojazdowe do pozostałych działek spółki jaki innych właścicieli oraz poszerzą już istniejącą drogę gminną. Wnioskodawca zgodnie z operatem szacunkowym wycenił przekazane działki na kwotę 216.526 złotych. Spółka planuje zawarcie porozumienia z gminą, w którym zrzeknie się roszczeń o odszkodowanie za ww. działki drogowe a gmina zobowiąże się do przyspieszenia terminu wykonania prac związanych z budową infrastruktury, które zgodnie z obowiązującym prawem są obowiązkiem władz lokalnych wynika to z ustaw i rozporządzeń m.in. z art. 3 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Di U. 2006 Nr 123 poz. 858) i ustawy o drogach publicznych z 21 marca 1985 z późn. zm. Firma K. nie będzie miała żadnego wpływu na wartość prac, które gmina wykona na działkach przekazanych nieodpłatnie ale określa się, że będzie wyższa od kwoty przekazanych gruntów. Gmina na przekazanym gruncie wykona prace polegające na wycince drzew, wykonaniu tymczasowej nawierzchni i odcinka sieci wodociągowej. Zbudowana infrastruktura nie będzie wpływała swym oddziaływaniem jedynie na działki należące do spółki ale także będzie służyła innym mieszkańcom ponieważ zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego droga ma prowadzić do pozostałych działek, które obecnie korzystają z dróg tymczasowych, a następnie łączyć się będą z inną drogą gminną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie oznaczone Nr 2 wniosku.

W kwestiach poruszanych w pytaniach oznaczonym Nr 1 wniosku, a dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja Nr IPPP3/443-55/12- 2/MK.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość przekazanych gminie działek określonych w operacie szacunkowym nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodu, gdyż zdaniem spółki jest darowizną tj. zawiera się w katalogu z art. 16 ust. 1 pkt 14, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka przekazała nieodpłatnie gminie działki niezabudowane należące do Wnioskodawcy w formie darowizny. Gmina planuje budowę infrastruktury drogowej na ww. działkach.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Ponadto, dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...), przy czym odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji "darowizny" w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Tym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak z powyższego wynika, istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

Z charakteru umowy darowizny wynika, że wydatek ponoszony przez darczyńcę nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu, ponieważ darowizna jest umową nieodpłatną, co oznacza, że darczyńca nie oczekuje niczego w zamian. Natomiast kosztami podatkowymi - zgodnie z ogólną zasadą są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1). Wydatek na darowiznę nie jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów. Wydatek taki może być poniesiony jedynie celem dokonania przysporzenia majątkowego na rzecz obdarowanego.

Ustawodawca nie definiuje również pojęcia ofiary. W potocznym znaczeniu tego pojęcia jest to świadczenie nieodpłatne, dokonywane celem przysporzenia, tyle że - w przeciwieństwie do darowizn - dokonywane jest bez wyraźnej podstawy umownej, na mocy jednostronnej czynności prawnej. Mając na uwadze zbliżony charakter prawny, do ofiar wszelkiego rodzaju odnieść można uwagi dotyczące darowizny. Ofiary nie są ponoszone w celu uzyskania przychodów.

Biorąc zatem pod uwagę treść art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przekazanej na rzecz gminy darowizny w postaci nieruchomości gruntowej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego wartość niezabudowanej nieruchomości gruntowej przekazanej w formie darowizny gminie nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodów, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.