IPPB5/423-510/10-4/AS - Możliwość przejścia na spółkę austriacką uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych dla polskiej spółki kapitałowej, wobec połączenia transgranicznego podmiotów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data nadania 18 sierpnia 2010 r., data wpływu 20 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie przejścia na spółkę austriacką uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych dla polskiej spółki kapitałowej wobec połączenia transgranicznego podmiotów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie przejścia na spółkę austriacką uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych dla polskiej spółki kapitałowej wobec połączenia transgranicznego podmiotów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - (dalej: "Spółka"), jest spółką kapitałową utworzoną zgodnie z przepisami prawa austriackiego, mającą siedzibę na terytorium Austrii i będącą austriackim rezydentem podatkowym. Jedynym udziałowcem Spółki jest spółka B. GmbH (dalej: "B.") z siedzibą na terytorium Austrii. B. jest również wyłącznym udziałowcem spółki M. Sp. z o.o. (dalej: "M."), spółki utworzonej zgodnie z przepisami polskiego prawa, będącej polskim rezydentem podatkowym z siedzibą na terytorium Polski i prowadzącej na terytorium Polski działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów.

W celu uproszczenia struktury organizacyjnej grupy B. w Europie Środkowo-Wschodniej planowane jest transgraniczne połączenie Spółki z M. Połączenie ma zostać przeprowadzone poprzez przeniesienie całego majątku M. na Spółkę w zamian za udziały Spółki wydane wspólnikowi M. W wyniku przejęcia przez Spółkę, M. przestanie istnieć jako podmiot prawa, natomiast dotychczasowa działalność gospodarcza M. na terytorium Polski prowadzona będzie nadal przez Spółkę, z wykorzystaniem przejętego majątku. W związku z prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą, Spółka posiadała będzie na terytorium Polski zakład w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) oraz umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w dniu 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 z późn. zm.). Osiągane za pośrednictwem zakładu na terytorium Polski dochody Spółki opodatkowane będą w Polsce zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Jednocześnie Spółka zostanie zarejestrowana w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług i będzie rozliczać przedmiotowy podatek zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Wnioskodawca wskazał końcowo, że M. uzyskała w 2007 r. trzy wiążące interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez Ministra Finansów zgodnie z obowiązującymi od 1 lipca 2007 r. przepisami Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2 w zakresie przejścia na spółkę austriacką uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych dla polskiej spółki kapitałowej wobec połączenia transgranicznego podmiotów.

Wniosek odnośnie pytania Nr 1 w zakresie sukcesji prawnopodatkowej spółki austriackiej w wyniku połączenia transgranicznego z polską spółką kapitałową zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy - zakładając, iż w wyniku połączenia Spółki z M. Spółka wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, których podmiotem jest M. - Spółka zostanie objęta ochroną wynikającą z art. 14k § 1 i 3, a także 14m Ordynacji podatkowej, związaną z otrzymanymi przez M. indywidualnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego wydanymi przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zakres ochrony przyznanej podatnikowi, który zastosował się do wydanej na jego wniosek indywidualnej interpretacji uzależniony został w przepisach Ordynacji podatkowej od tego, czy stan faktyczny objęty pytaniem wyrażonym we wniosku o interpretację zaistniał przed dniem wydania interpretacji, czy też po tym dniu.

Zgodnie z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej, zastosowanie się przez podatnika do wydanej na jego wniosek interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić podatnikowi, nawet w sytuacji, w której stanowisko zaprezentowane w interpretacji nie zostało następnie uwzględnione w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Art. 14k § 3 Ordynacji podatkowej stanowi, iż w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.

Zacytowane powyżej przepisy znajdują zastosowanie zarówno do sytuacji, gdy stan faktyczny objęty wnioskiem podatnika zaistniał przed dniem wydania interpretacji, jak i po tym dniu. W obydwóch sytuacjach obowiązuje więc generalna zasada, iż zastosowanie się do interpretacji nie może szkodzić podatnikowi, co oznacza m.in., iż podatnikowi stosującemu się do stanowiska Ministra Finansów, które nie znajduje oparcia w przepisach prawa, nie nalicza się odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, a także nie wszczyna wobec niego (ani wobec osób odpowiedzialnych za jego rozliczenia podatkowe) postępowania w sprawach o przestępstwa lub wykroczenia skarbowe.

Uwzględniając powyższe, należy zauważyć, iż różnice w zakresie ochrony prawnej przysługującej podatnikowi stosującemu się do wydanej na jego wniosek indywidualnej interpretacji sprowadzają się w zasadzie do samego obowiązku zapłaty podatku. W przypadku, gdy zastosowanie się przez podatnika do stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej ma miejsce jeszcze przed dniem jej wydania, podatnik, zgodnie z art. 141 Ordynacji podatkowej, nie zostaje zwolniony z obowiązku uiszczenia zaległości podatkowej, jeżeli interpretacja okaże się błędna.

Odmiennie przedstawiają się skutki prawne zastosowania się do interpretacji po dniu jej wydania. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej, zastosowanie się przez podatnika do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

* zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz

* skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.

Z powyższego przepisu wynika, iż podatnik, który po otrzymaniu wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego zastosował się do zaprezentowanego w interpretacji stanowiska Ministra Finansów przy ustalaniu, czy i w jakim zakresie ciąży na nim obowiązek podatkowy oraz odpowiadające mu zobowiązanie podatkowe, nie tylko nie może ponieść negatywnych konsekwencji działania w zaufaniu do organu podatkowego w przypadku gdyby stanowisko zaprezentowane w interpretacji okazało się błędne, lecz również zostaje zwolniony z obowiązku uiszczenia ewentualnej zaległości podatkowej.

Należy zwrócić uwagę, iż z konstrukcyjnego punktu widzenia skutki zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego wniosek wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie polegają na braku powstania obowiązku podatkowego oraz odpowiadającego mu zobowiązania podatkowego, gdyż te wynikają zawsze z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, które mają swoje zastosowanie niezależnie od wydanej interpretacji. Skutki zastosowania się przez podatnika do stanowiska wyrażonego przez Ministra Finansów polegają na przyznaniu podatnikowi szczególnego rodzaju uprawnienia, jakim jest zwolnienie z odpowiedzialności za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe, zwolnienie z obowiązku uiszczenia odsetek od zaległości podatkowej, a w zakresie, w jakim zastosowanie się przez podatnika do interpretacji miało miejsce już po dniu jej wydania, również zwolnienie z obowiązku zapłaty samego podatku. W tej ostatniej sytuacji, w przypadku zastosowania się przez podatnika do stanowiska organu podatkowego wyrażonego w interpretacji, które nie znajduje oparcia w przepisach prawa podatkowego, zobowiązanie podatkowe kształtuje się zgodnie z przepisami prawa, jednakże w części, w jakiej miałoby ono przewyższać zobowiązanie ukształtowane w oparciu o stanowisko zaprezentowane w interpretacji, podatnikowi przysługuje prawo polegające na braku obowiązku zapłaty podatku. W takiej sytuacji zobowiązanie podatkowe wygasa bez obowiązku jego wykonania przez podatnika, co wynika wprost z art. 59 § 1 pkt 10 Ordynacji podatkowej.

Jak zostało już podkreślone, zgodnie z art. 93 Ordynacji podatkowej, spółka kapitałowa przejmująca inną spółkę kapitałową wstępuje w jej prawa i obowiązki o charakterze podatkowym wynikające z przepisów prawa. Wspomniane przepisy nie zawierają żadnego ograniczenia w zakresie rodzaju wynikających z przepisów praw i obowiązków przechodzących na spółkę przejmowaną w ramach sukcesji podatkowej - wręcz przeciwnie, wskazują one wprost, iż sukcesja podatkowa obejmuje wszelkie prawa i obowiązki, o których mowa powyżej (należy wprawdzie zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej wspomniany art. 93 stosuje się jedynie w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Polska, nie stanowią inaczej, jednakże na gruncie analizowanego stanu faktycznego brak jest takich odrębnych przepisów). Mając powyższe na uwadze, nie powinno ulegać wątpliwości, iż w ramach sukcesji podatkowej, o której mowa w art. 93 Ordynacji podatkowej, spółka przejmująca nabędzie od spółki przejmowanej uprawnienia, o których mowa w art. 14k § 1 i 3, a także 14m Ordynacji podatkowej, związane z otrzymanymi przez spółkę przejmowaną indywidualnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego, polegające na wyłączeniu ewentualnej odpowiedzialności za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe, wyłączeniu możliwości naliczania spółce przejmującej odsetek od zaległości podatkowych, a w zakresie, w jakim zastosowanie się do interpretacji miało miejsce po dniu jej wydania, również braku obowiązku zapłaty podatku przez spółkę przejmującą.

Konkludując, wstąpienie przez Spółkę we wszystkie prawa i obowiązki M. przewidziane w przepisach prawa podatkowego, będące skutkiem transgranicznego połączenia Spółki z M., w opinii Wnioskodawcy skutkować powinno objęciem Spółki ochroną wynikającą z art. 14k § 1 i 3 i art. 14m Ordynacji podatkowej, związaną z otrzymanymi przez M. indywidualnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego wydanymi przez Ministra Finansów na wniosek M.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, iż zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znalazło ostatnio potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 (sygn. III SA/Wa 99/10).

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 93 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przedmiotem sukcesji generalnej są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, tj. prawa i obowiązki wynikające z aktów normatywnych prawa podatkowego, w tym również prawa i obowiązki przewidziane w Ordynacji podatkowej.

Ponadto w myśl art. 93d ustawy, przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Przepisy Ordynacji podatkowej nie wskazują wyraźnie, jakie prawa i obowiązki przechodzą na następcę prawnego.

Należy uznać, że przepis ten dotyczy jedynie takich praw lub obowiązków publicznoprawnych, które istniały przed połączeniem obu podmiotów.

Aby zatem następca prawny mógł skorzystać z jakichś uprawnień, takie uprawnienie musiałoby w chwili połączenia przysługiwać poprzednikowi.

Osoby prawne łączące się przez przejęcie, wstępują w prawa i obowiązki z dniem połączenia. Skutki podatkowe powstają dopiero z tym dniem. W takim zatem dniu sukcesji podlegają wszelkie prawa oraz wszelkie obowiązki, które ciążyły na poprzedniku, a wynikały z przepisów prawa podatkowego. Na przykład będzie to konieczność zapłaty należności podatkowych, które ciążyły na poprzedniku i nie zostały przez niego uregulowane, czy też prawo do zwrotu nadpłat. Następca prawny wstępuje bowiem w miejsce poprzednika z wszelkimi tego konsekwencjami.

Z samej istoty sukcesji uniwersalnej wynika, że ma charakter pochodny i polega na przeniesieniu uprawnień i obowiązków z jednego podmiotu na inny podmiot. Uprawnienia bądź obowiązki muszą istnieć w momencie ich przeniesienia.

Odnosząc powyższe do interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacja przepisów prawa podatkowego to czynność uprawnionego organu, która w odróżnieniu od aktu administracyjnego (decyzji) nie jest co do zasady skierowana wprost na wywołanie skutków prawnych, lecz stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy bądź wskazanie prawidłowego stanowiska, z uzasadnieniem prawnym, przy uwzględnieniu stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych przedstawionych przez zainteresowanego we wniosku o interpretację. Wydając interpretację organ nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach podatkowych wnioskodawcy wynikających z danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, a jedynie czy dany podmiot, w danych warunkach, w istniejącym stanie prawnym, postąpił lub postąpi prawidłowo - a więc zgodnie z prawem podatkowym.

Należy wskazać, że od dnia 1 lipca 2007 r. interpretacje indywidualne są wydawane na podstawie przepisów rozdziału 1a - "Interpretacje przepisów prawa podatkowego" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz sposobu uiszczenia opłaty od wniosku (Dz. U. Nr 112, poz. 771 z późn. zm.).

Celem interpretacji jest przekazanie informacji o zastosowaniu przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego przedstawionego przez podmiot składający wniosek o wydanie interpretacji. Organ udzielając interpretacji przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez wnioskodawcę. Interpretacja nie jest aktem stanowiącym o obowiązkach płynących z określonej normy prawnej, nie zawiera wyraźnie wyodrębnionych i skonkretyzowanych obowiązków nałożonych na podatnika, a odnosi się jedynie do ocen prawnych dokonanych wcześniej przez tego podatnika. Skoro nie zawiera rozstrzygnięć stanowiących i kształtujących, a jedynie ocenę prawną stanowiska podatnika, dopiero jej wykonanie wywiera określone skutki wobec podatnika i ewentualnie organu podatkowego.

Trzeba podkreślić, że - co do zasady - podatnik nie ma obowiązku zastosowania się do interpretacji. Dopiero stosując się do interpretacji jest chroniony przed negatywnymi skutkami ich ewentualnej zmiany.

W tym miejscu należy wyraźnie zaznaczyć, że ochrona przysługuje w zakresie objętym przepisami o interpretacjach tylko wtedy, gdy zainteresowany zastosuje się do interpretacji pisemnej. Punktem odniesienia dla uprawnień i obowiązków, o których mowa w przepisach art. 14k-14n, jest zachowanie się zgodnie z interpretacją podatkową.

Zgodnie z przywołanymi przez Wnioskodawcę art. 14k § 1 i 3, a także art. 14m Ordynacji podatkowej:

* zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej (art. 14k § 1);

* w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę (art. 14k § 3);

* zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli: 1) zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz 2) skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej (art. 14m § 1);

* na wniosek podatnika, który zastosował się do interpretacji, w decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego organ podatkowy określa również wysokość podatku objętego zwolnieniem, o którym mowa w § 1, albo - w przypadku uiszczenia podatku w zakresie objętym tym zwolnieniem - określa wysokość nadpłaty (art. 14m § 3).

Należy zatem stwierdzić, że skoro interpretacja stanowiła przyczynę sprawczą podjęcia przez podmiot ją otrzymujący określonych działań faktycznych lub prawnych, kształtujących podatkowoprawny stan faktyczny, to ochrona podatnika wynikająca z tych działań, opartych na zaufaniu do organu wydającego interpretację musi być pełna.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku stanu faktycznego nie można zgodzić się z założeniem Wnioskodawcy, że w wyniku sukcesji prawnopodatkowej i zastosowania art. 93 Ordynacji podatkowej na spółkę austriacką przechodzą z mocy prawa uprawnienia wynikające z interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych przed połączeniem transgranicznym dla polskiej spółki kapitałowej. Zauważyć bowiem należy, że prawo do ochrony na podstawie art. 14k Ordynacji podatkowej przechodzi na następcę prawnego, o ile przysługiwało poprzednikowi.

Skoro, jak wykazano powyżej, interpretacja nie wiąże podatnika, samo jej wydanie nie daje mu ochrony. Taka ochrona jest gwarantowana temu podatnikowi, który zastosuje się do niej. Aby takie prawo do ochrony przeszło na następcę w drodze sukcesji, poprzednik musiał zastosować się do interpretacji indywidualnej. Zasada nieszkodzenia rozciąga się na okres do czasu jej zmiany. Może zdarzyć się, że zmiana zostanie dokonana już po połączeniu się podmiotów. Wówczas z ochrony skorzystałby wnioskodawca jako następca prawny.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółka nie zostanie z mocy prawa objęta ochroną wynikającą z art. 14k § 1 i 3, a także 14m Ordynacji podatkowej, związaną z otrzymanymi przez M. indywidualnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego wydanymi przez Ministra Finansów.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przejścia na spółkę austriacką uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych dla polskiej spółki kapitałowej wobec połączenia transgranicznego podmiotów należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że przywołany przez Spółkę w niniejszej sprawie wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 r. w sprawie sygn. akt III SA/Wa 99/10 ma charakter orzeczenia nieprawomocnego, przez co nie wyznacza ostatecznie nowej linii orzeczniczej. Co istotne, z uwagi na konstytucyjną zasadę wymiaru sprawiedliwości niezawisłości sędziowskiej wyrok w danej sprawie nie może być narzędziem do wywodzenia konkretnych rozwiązań w innych, nawet analogicznych sprawach.

Zgodnie z wyrażoną w art. 120 Ordynacji podatkowej i art. 7 Konstytucji RP zasadą praworządności, organy administracji zobowiązane są do czuwania nad tym, by prowadzone przez nie postępowania, jak i wydane rozstrzygnięcia, były zgodne z obowiązującym porządkiem prawnym. Istotnym jest przy tym fakt, iż na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Wyroki sądowe, jakkolwiek kształtują świadomość prawną i wyznaczają linie orzecznictwa, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, a każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Jak wykazano powyżej, celem wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest przedstawienie poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do konkretnej sprawy opisanej we wniosku, co uczynił zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa tut. Organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.