IPPB5/423-44/08-5/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania ulgi przewidzianej w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania ulgi przewidzianej w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową produkującą galanterie klinkierową (SWW). W związku z zamiarem zwiększenia i podniesienia jakości produkcji zamierza nabyć nowoczesną linię technologiczną do produkcji wyrobów klinkierowych. Dostawcą linii technologicznej jest Kontrahent z unii Europejskiej. Linia ta składa się z maszyn do formowania, wypalania (piec) i sortowania wyrobów, zmniejszających koszty zużycia paliwa, minimalizujących emisję C02 oraz innych zanieczyszczeń środowiska, podnoszących jakość (wytrzymałość i estetykę, powtarzalność) wyrobów. Umowa z Dostawcą obejmuje zakup maszyn, montaż maszyn i opis ustawień parametrów tych maszyn i organizacji produkcji. W umowie określono cenę za linię, cenę za montaż i cenę za opis, czyli wiedzę o sposobie ustawień maszyn i organizacji produkcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy tenże opis stanowi know-how i będzie wartością niematerialną i prawną, która wraz z linią technologiczną (maszyny i urządzenia) będzie mogła po spełnieniu pozostałych warunków stanowić nabycie nowych technologii i podstawę do skorzystania z ulgi inwestycyjnej (na zakup nowych technologii) o której mowa w art. 18b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (Wstępnie ustalono, że Wnioskodawca otrzyma opinię potwierdzającą, iż technologia ta nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat. Jednostką opiniującą będzie Wydział Inżynierii M i C AGH w K.)

Czy opinia takiej jednostki będzie spełniała wymogi art. 18b pkt 2 ww. ustawy (niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia października 2004 r. o zasadach finansowania nauki).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie art. 4a pkt 2 powołanej ustawy składniki majątkowe, a wśród nich wartości niematerialne i prawne należy rozumieć jako nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

Know-how to jak wynika z art. 16b pkt 1 ww. ustawy to wiedza w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Nie jest konieczne nabycie licencji (prawa do korzystania patentu), aby móc skorzystać z ulgi inwestycyjnej (na zakup nowych technologii) o której mowa w art. 18b cytowanej ustawy. Opinia wydana przez Wydział Inżynierii M i C AGH w K będzie spełniała wymogi art. 18b pkt 2 ww. ustawy (niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki). Jednostka ta spełnia definicję jednostek badawczych w rozumieniu stawy o zasadach finansowania nauki (art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki), jest podstawową jednostką organizacyjną uczelni w rozumieniu jej statutu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. W myśl art. 18b ust. 2 ww. ustawy za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 z późn. zm.).

Przepis art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki określa, iż jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

Należy przy tym potwierdzić prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, iż Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki A w K należy uznać za jednostkę naukową w rozumieniu powołanych wyżej przepisów jako podstawową jednostkę organizacyjną tej uczelni.

W świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, iż dokumentem potwierdzającym innowacyjność nowej technologii jest opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu wyżej cyt. art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki zawierająca stwierdzenie, iż nowa technologia:

* umożliwi wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i,

* nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw (art. 18b ust. 2a ww. ustawy).

Wykładnia językowa powołanych norm prawnych nie pozostawia więc wątpliwości, iż odliczenie określone w art. 18b ust. 1 powołanej ustawy ustawodawca zawęził do wartości niematerialnych i prawnych. Przesłanka ta wyklucza jednoznacznie możliwość odliczenia (na podstawie art. 18b ust. 1 ww. ustawy) wartości środków trwałych, tj. np. urządzenia tworzące linię technologiczną.

Natomiast użyty w treści art. 18b ust. 2 ww. ustawy zwrot "w szczególności" oznacza, iż katalog wartości niematerialnych i prawnych mogących stanowić nabycie nowych technologii jest otwarty i należy go interpretować szerzej, niż tylko "wyniki badań i prac rozwojowych".

Zatem zasadniczo wartość "opisu" będącego zbiorem informacji o sposobie ustawień maszyn i organizacji produkcji mogłaby zostać zaliczona do wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według Wnioskodawcy przedmiotowy "opis" stanowi informacje o wiedzy przemysłowej, czyli wartość niematerialną i prawną - know-how w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Analizując kwestię kwalifikacji prawnopodatkowej badanego "opisu" należy stwierdzić, iż w myśl art. 16b ust. 1 pkt 7 know-how należy utożsamiać z wartością stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.

W literaturze i orzecznictwie dominuje pogląd, iż pojęcie "know-how" oznacza zespół informacji poufnych, istotnych i zidentyfikowanych we właściwej formie. Termin "poufny" oznacza, że przedmiot umowy nie jest powszechnie dostępny i znany. Termin "istotny" oznacza, że informacje są ważne z punktu widzenia działalności gospodarczej nabywcy i niebanalne. Termin "zidentyfikowany" oznacza, że "know-how" jest opisane lub utrwalone w sposób pozwalający na weryfikację spełnienia kryteriów "poufności" i "istotności".

Podobnie pojęcie know-how jest zdefiniowane jest w prawie europejskim - np. stosownie do postanowień Rozporządzenia Komisji WE nr..../2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. pojęcie know-how należy rozumieć jako "pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

W opinii tutejszego Organu podatkowego wartość uzyskanych informacji określonych w art. 16b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy wynika oprócz ich zakresu przedmiotowego i fizycznej użyteczności dla podatnika także z ich poufności (niejawności).

Nie będzie zatem można zaliczyć wartości nabytego "opisu" do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli przedmiotowa dokumentacja będzie (przykładowo) udostępniona bez ograniczeń na stronie internetowej producenta.

Nadto w procesie prawnopodatkowej kwalifikacji know-how jako wartości niematerialnej i prawnej należy wziąć pod uwagę brzmienie art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy, który zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Odrębnymi przepisami, o których mowa wyżej, jest ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121 z 1994 r. poz. 591 z późn. zm.). Przepis art. 20 i 21 tej ustawy określa zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W konsekwencji podatnik powinien posiadać dowody dokumentujące nie tylko zakup "opisu" (informacji o sposobie ustawienia maszyn i organizacji produkcji), ale także przykładowo stosowne kalkulacje, specyfikacje, dokumentację techniczną, dokumentację rozliczeń finansowych, protokoły odbioru.

Stosownie do przepisu art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Natomiast w myśl art. 16g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zauważyć jednocześnie należy, iż do instytucji interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, przewidzianej w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), mają zastosowanie przepisy zakreślone w zamkniętym katalogu określonym w art. 14h tej ustawy.

W konsekwencji do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają zastosowania przepisy Działu IV Ordynacji podatkowej dotyczące postępowania podatkowego (nie wymienione w art. 14h tej ustawy).

W świetle wyżej wymienionych przesłanek, jednoznaczne stwierdzenie, czy przedmiotowy "opis" stanowi wartość niematerialną i prawną wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego, będącego częścią postępowania podatkowego. Natomiast wydając interpretację w wyżej opisanym trybie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego (jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem).

Warto jednak przy tym zauważyć, iż zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód (w postępowaniu podatkowym) należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa:

* należy stwierdzić, iż przedmiotowy "opis" będzie można uznać za nabycie nowych technologii w postaci know-how pod warunkiem spełnienia opisanych wyżej przesłanek poufności, istotności i identyfikowalności,

* należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż opinia wydana przez Wydział Inżynierii M i C AGH w K będzie spełniała wymogi podmiotowe art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* należy oddzielić przedmiotowy "opis" ("informację o sposobie ustawienia maszyn i organizacji produkcji") od urządzeń tworzących linię technologiczną, których wartość, jako środków trwałych, nie może podlegać odliczeniu w trybie określonym w art. 18b ust. 1 ww. ustawy.

Końcowo należy zauważyć, iż w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego podano błędnie zidentyfikowano przepis definiujący pojęcie know-how, nie istnieje bowiem art. 16 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobnie należy zwrócić uwagę, iż w treści wniosku (w szczególności w opisie zajętego stanowiska) błędnie podano podstawę prawną - zamiast przepisów art. 18b ust. 1 i 2 przywołano nieistniejące przepisy art. 18b pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock