IPPB5/423-43/11-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2011 r. (data wpływu 14 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania "u źródła" przychodów z tytułu:

* świadczenia usług certyfikacji - jest prawidłowe,

* udzielenia prawa do używania certyfikatu jakości - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania "u źródła" przychodów z tytułu świadczenia usług certyfikacji oraz z tytułu udzielenia prawa do używania certyfikatu jakości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na przeprowadzaniu kontroli czy sklepy internetowe działają zgodnie z przepisami prawa oraz czy zapewniają ochronę praw swoich klientów. Są to tzw. usługi certyfikacji. W następstwie przeprowadzonych usług certyfikacji klient otrzymuje zezwolenie na korzystanie z certyfikatu jakości. Usługi certyfikacji oraz prawo do używania certyfikatu jakości stanowią dwa odrębne zakresy usług świadczonych przez Spółkę.

Certyfikat będący uznanym na świecie znakiem jakości stanowi gwarancję dla klientów sklepu, że jego prawa będą przestrzegane, oraz że podmiot posługujący się takim certyfikatem przestrzega przepisów prawa. W związku z tym przedmiotowe usługi świadczone przez Spółkę mogą wpływać na zwiększenie obrotów kontrahentów, poprzez zwiększenie zaufania konsumentów do danego przedsiębiorcy.

Spółka utworzyła w Polsce dział handlowy. Dział ten odpowiedzialny jest za pozyskiwanie i obsługę klientów oraz za szeroko rozumianą działalność public relations. Natomiast wszelkie funkcje związane z negocjowaniem i zawieraniem umów oraz płatnościami są realizowane przez Spółkę, która jest zarejestrowana w Niemczech. W szczególności klienci dokonują zapłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki, a nie na rzecz utworzonego w Polsce działu handlowego.

Spółka pobiera opłaty z tytułu świadczenia na rzecz kontrahentów usług certyfikacji oraz z tytułu prawa do używania przez kontrahentów certyfikatów jakości. Wynagrodzenie to stanowi element kalkulacyjny opłaty za członkostwo, która ponoszą kontrahenci Spółki w związku z korzystaniem ze świadczonych przez Spółkę usług.

Kontrahenci Spółki nie uzyskują pożytków z tytułu używania certyfikatu jakości ani w postaci zwielokrotniania certyfikatu jakości ani w postaci udzielania sublicencji.

Dział handlowy nie jest zakładem Spółki położonym na terytorium Polski w rozumieniu art. 5 umowy polsko - niemieckiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W opinii Spółki opłaty za usługi certyfikacji nie są opłatami z tytułów wymienionych w art. 21 ustawy CIT oraz art. 12 umowy polsko - niemieckiej. W związku z tym, że stanowią zysk przedsiębiorstwa Spółki osiągnięty w Polsce opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Ad.2

Zdaniem Spółki opłaty za prawo do używania przez kontrahentów Spółki certyfikatu jakości, nie są opłatami z tytułów wymienionych w art. 21 ustawy CIT oraz art. 12 umowy polsko - niemieckiej. W związku z tym, że stanowią one zgodnie z art. 7 umowy polsko - niemieckiej zysk przedsiębiorstwa Spółki osiągnięty w Polsce, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Spółka przedstawiła następujące uzasadnienie swojego stanowiska:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, późn. zm.; dalej: ustawa CIT) przychody uzyskiwane na terytorium Polski, przez podmioty niebędące polskimi rezydentami:

* z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

* z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

- podlegają opodatkowaniu podatkiem w wysokości 20% przychodów (dalej: podatek u źródła).

Jednakże, zgodnie z ustawą CIT powyższa stawka może zostać zmniejszona stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Zastosowanie niższej stawki uzależnione jest od posiadania certyfikatu rezydencji podmiotu świadczącego usługę. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodów i majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; dalej: umowa polsko - niemiecka). Dla ustalenia stawki podatku u źródła mającej zastosowanie do wynagrodzenia płaconego na rzecz Spółki zarówno w odniesieniu do usług certyfikacji jak i opłat za używanie certyfikatu jakości, należy rozważyć, czy są to opłaty z tytułu należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 umowy polsko - niemieckiej, czy też opłaty z tytułu świadczenia usług i w tym przypadku należy je zakwalifikować jako zyski przedsiębiorstwa na podstawie art. 7 umowy polsko - niemieckiej.

Na podstawie art. 12 ust. 3 tej umowy za należności licencyjne uznaje się należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych, jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

W opinii Spółki nie można uznać, że usługi certyfikacji są tożsame z powyżej wymienionymi. Usługi realizowane przez Spółkę mają bowiem na celu potwierdzenie rzetelności oraz prawidłowości funkcjonowania sklepów internetowych będących kontrahentami Spółki, a w rezultacie mają przyczynić się do zwiększenia sprzedaży kontrahentów. Zatem można uznać, że jest to swoiste pośrednictwo oraz pomoc w prowadzeniu działalności, mające na celu zwiększenie sprzedaży konkretnego klienta. W związku z tym, że usług certyfikacji nie można zakwalifikować jako usług wymienionych w art. 12 umowy polsko - niemieckiej oraz art. 21 ustawy CIT, zapłata wynagrodzenia za ich świadczenie zdaniem Spółki nie powoduje obowiązku uiszczenia podatku u źródła w Polsce.

Według Wnioskodawcy nie można również uznać, że opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegają opłaty z tytułu prawa do używania certyfikatu jakości. Prawo to pełni podobną funkcję jak usługi certyfikacji. Zapewnia gwarancję, że klient Spółki jest rzetelnym kontrahentem, a w efekcie wpływa na wysokość sprzedaży osiąganą przez klientów Spółki.

Według Spółki, powyższe znajduje potwierdzenie w Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD. Zgodnie z Komentarzem "w kontrakcie o świadczenie usług, usługodawca zobowiązuje się zapewnić usługi, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia. Nie oznacza to jednak zobowiązania do przekazania drugiej stronie takiej specjalistycznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia". Ponadto cechą charakterystyczną umowy o świadczenie usług jest z reguły większy nakład pracy i środków, jakie musi zaangażować usługodawca. Jego rola nie ogranicza się tylko do udostępnienia informacji czy powielenia istniejących materiałów tak jak w przypadku umów licencyjnych (por. Komentarz do Konwencji Modelowej OECD). W przypadku Spółki, jest ona zobowiązana do realizacji szeregu działań, które są związane ze świadczonymi usługami. Nie ogranicza się tylko do udostępnienia informacji czy certyfikatu jakości.

Wnioskodawca podkreślił również, iż kontrahenci Spółki spełniający warunki do uzyskania certyfikatu jakości nie uzyskują pożytków z tytułu używania certyfikatu jakości w postaci zwielokrotniania certyfikatu jakości czy udzielania sublicencji. Z tego względu kontrahenci Spółki należą do kategorii tzw. użytkowników końcowych (end-users).

Spółka wskazała, iż również zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD należy odróżnić sytuację, w której dochodzi do nabycia prawa do użytkowania jakiegoś prawa i pobierania pożytków od sytuacji, gdy dochodzi tylko do sporządzenia jego kopii w celu korzystania z niego dla własnego użytku. Oznacza to, że również w świetle zapisów zawartych w Komentarzu, zapłaty za usługi certyfikacji oraz za prawo do używania certyfikatu jakości nie można zakwalifikować jako zapłatę z tytułu należności licencyjnych.

W opinii Wnioskodawcy, w związku z tym uznać należy, że przychody osiągane przez Spółkę, stanowią zysk przedsiębiorstwa, osiągnięty w innym państwie niż państwo siedziby Spółki, z tytułu świadczenia usług. Dotyczy to zarówno usług certyfikacji jak też prawa do używania certyfikatu jakości. Tym samym nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytań oznaczonych nr 1 - 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.