IPPB5/423-4/12-2/DG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wartości meksykańskiego podatku od towarów i usług, zawartego w fakturach dokumentujących usługi noclegowe oraz usługi organizacji spotkań biznesowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2012 r. (data wpływu 2 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania meksykańskiego podatku VAT za koszt uzyskania przychodu-jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania meksykańskiego podatku VAT za koszt uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik, będący wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowej, która to spółka w związku z realizacją projektu dofinansowanego ze środków pomocowych UE, nabyła w maju 2011 r. od kontrahenta meksykańskiego usługi zakwaterowania oraz organizacji spotkań biznesowych. Usługi te zostały wykonane na terytorium Meksyku. Po wykonaniu ww. usług spółka otrzymała od kontrahenta dwie faktury, obie wystawione zostały w dolarach amerykańskich (USD) oraz zawierały meksykański 11% podatek VAT.

Spółka dokonała kwalifikacji ww. zdarzeń na gruncie podatku VAT w sposób następujący:

Wspólnicy spółki, w tym podatnik (wnioskodawca) dokonali kwalifikacji ww. zdarzeń na gruncie podatków dochodowych w sposób następujący:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota meksykańskiego podatku VAT, zawarta w fakturach za usługi noclegowe oraz organizacji spotkań biznesowych, stanowi dla podatnika koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota meksykańskiego podatku VAT, zawarta w fakturach za usługi noclegowe oraz usługi organizacji spotkań biznesowych, stanowi koszt uzyskania przychodu. Koszt ten spełnia wymogi postawione w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Potwierdzeniem naszego stanowiska jest indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lipca 2010 r., nr ILPB3/423-298/10-4/MM, w której czytamy, że: "mając na uwadze fakt, iż Turcja nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej, wskazany powyżej podatek od wartości dodanej, wykazany na fakturach dokumentujących nabycie usług przez biuro w Turcji, nie jest odpowiednikiem podatku od towarów i usług obowiązującego na terenie Polski, a w konsekwencji nie podlega tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Reasumując powyższe, Spółka postępuje prawidłowo, zaliczając wydatki na nabycie przedmiotowych usług na rzecz biura łącznikowego w Turcji do kosztów uzyskania przychodów Spółki w wysokości brutto".

Innym przykładem potwierdzającym nasze stanowisko jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 grudnia 2009 r., nr ITPB3/423-564a/09/AM, w której czytamy, że: "ze względu na fakt, iż Norwegia nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej, stąd też podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium Królestwa Norwegii nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług, ani podatkiem od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy d podatku od towarów i usług. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów - wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie brutto."

Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, wyrażonym w piśmie z 18 listopada 1994 r. (PO4/AK-722-883/94), podatnik, który w związku z wykonywaną działalnością poniósł wydatek za granicą, ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości brutto wynikającej z faktury. W związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej oraz wejściem nowej ustawy o VAT, powyższe wyjaśnienia zachowały aktualność jedynie w odniesieniu do transakcji zawieranych poza granicami Wspólnoty. Jak wyjaśniło Ministerstwo Finansów w piśmie z 2 grudnia 2005 r. (PB3-1725/8213-280/WK/05), z uwagi na tożsamość polskiego podatku od towarów i usług z podatkiem od wartości dodanej obowiązujących w innych państwach członkowskich, podatek VAT naliczony w innych krajach Unii może stanowić koszt podatkowy dla polskiej firmy tylko i wyłącznie na takich samych zasadach co polski VAT.

W związku z powyższym, podatek VAT meksykański, a więc spoza terytorium Unii Europejskiej, został zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Podatnik, będący wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowej, nabył w maju 2011 r. od kontrahenta meksykańskiego usługi zakwaterowania oraz organizacji spotkań biznesowych. Usługi te zostały wykonane na terytorium Meksyku. Po wykonaniu ww. usług spółka otrzymała od kontrahenta dwie faktury zawierające meksykański 11% podatek VAT. W tak przedstawionym stanie faktycznym, Spółka ma prawo zaliczyć podatek od wartości dodanej zawarty w fakturach otrzymanych od kontrahenta z Meksyku, do kosztów uzyskania przychodów.

W przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych unormowano sytuację podatników podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, chyba że spełnione są warunki szczególne ustalone w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), b, c ustawy. Zgodnie z art. 4a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ilekroć w ustawie mowa o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. wyklucza inne rozumienie. Z uwagi na powyższe zapłacony meksykański podatek od wartości dodanej, a wynikający ze stosownych faktur, stanowi koszt uzyskania przychodu, w sytuacji spełnienia wszystkich warunków wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów - wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie brutto (koszt poniesiony), albowiem w przedstawionej sytuacji nie mają zastosowania odpowiednie regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do podatku od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.