IPPB5/423-362/14-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania przychodu w związku z wystawianymi fakturami korygującymi na skutek:

* uznania reklamacji, przyznania rabatu, skonta, bonifikaty, ulgi, zmiany ceny w wyniku negocjacji i zwrotu towaru - jest nieprawidłowe,

* błędnego obliczenia wartości netto sprzedanych towarów i usług, błędnego określenia ceny, podwójnego wystawienia faktury, błędnego określenia ilości sprzedanych towarów lub usług - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania przychodu w związku z wystawianymi fakturami korygującymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka S.A. (zwanej dalej: "Spółką") dokonuje sprzedaży towarów i usług, w związku z czym wystawia faktury oraz rozpoznaje przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Spółka wystawia także faktury korygujące. Przyczynami wystawienia przez Spółkę faktur korygujących są m.in.:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadkach określonych powyżej w stanie faktycznym (pkt 1 -3) korekta kwoty przychodu należnego powinna być dokonywana w momencie (w roku podatkowym) wystawienia faktury korygującej (na bieżąco), tj. czy prawidłowym jest dokonanie zmniejszenia lub zwiększenia przychodów należnych roku podatkowego, w którym wystawiono fakturę korygującą, jeżeli korekta następuje z przyczyn przedstawionych w stanie faktycznym w pkt 1-3.

2. Czy w przypadkach określonych powyżej w stanie faktycznym (pkt 4-7) korekta kwoty przychodu należnego powinna być dokonywana w momencie (w roku podatkowym) wystawienia faktury pierwotnej (korekta wsteczna), tj. czy prawidłowym jest dokonanie zmniejszenia lub zwiększenia przychodów należnych roku podatkowego, w którym wystawiono fakturę pierwotną, jeżeli korekta następuje z przyczyn przedstawionych w stanie faktycznym w pkt 4-7.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, dla odpowiedzi na pytanie nr 1 w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na fakt, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie regulują kwestii momentu (roku) ujmowania faktur korygujących dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zdaniem Spółki przepis art. 12 ust. 3 powołanej ustawy należy interpretować w związku z przepisem art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., z którego wynika, że na kształtowanie wysokości dochodu wpływ mają przychody i koszty uzyskania przychodów powstałe w danym roku podatkowym.

Powyższe oznacza, że jeżeli powodem korekty jest zdarzenie niezależne od Spółki, niemożliwe do przewidzenia w dacie wystawienia faktury (faktury pierwotnej), np. skonto, zwrot towarów, zmiana ceny w wyniku negocjacji, Spółka obowiązana jest dokonać korekty kwoty przychodu należnego na bieżąco (w momencie, roku wystawienia faktury korygującej) nawet w przypadku, gdy wystawienie faktury korygującej następuje w latach następnych po roku podatkowym, w którym Spółka rozpoznała przychód należny w związku z wystawieniem faktury pierwotnej, ponieważ ta wartość (wynikająca z wystawionej faktury korygującej) staje się "należna" dopiero w roku podatkowym, w którym wystawiono fakturę korygującą - "bieżąca korekta". W tym przypadku dokonywana przez Spółkę korekta wynika ze zdarzeń mających miejsce po dokonaniu transakcji. Przyczyna tej korekty nie jest (nie była) więc znana w momencie dokonania sprzedaży towarów i usług (uzyskania przychodu należnego), nie jest ona skutkiem popełnionego przez Spółkę błędu w dacie wystawienia faktury pierwotnej. Nie istnieją podstawy prawne, by skutki wystawienia faktur korygujących w przypadkach wymienionych w pkt 1-3 były rozliczane wstecz poprzez korektę przychodu należnego w roku, w którym wystawiono pierwotną fakturę.

Zdaniem Wnioskodawcy, pogląd taki wyrażają także organy podatkowe. Przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2009 r. o sygn. IPPB5-423-135/08-2/AJ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, który twierdził, że: "pierwotne faktury VAT dokumentujące powstanie przychodu zostały bowiem wystawione w wysokości prawidłowej (korekty nie były spowodowane błędnym wystawieniem faktur VAT pierwotnych). W konsekwencji późniejsze skorygowanie przychodu, który w dacie wystawienia pierwotnych faktur VAT ustalony był przez Spółkę w sposób prawidłowy, nie powinno wpłynąć ze skutkiem wstecznym na rozliczenia podatkowe Spółki";

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2008 r. o sygn. IP-PB3-423-296/08-2/ECH, który uznał, że: "udzielane przez Spółkę rabaty powinny skutkować zmniejszeniem przychodów okresu, w którym zostały faktycznie udzielone",

* w postanowieniu Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 2 października 2007 r. o sygn. PD/423-48/MC/07, w której organ podatkowy wskazał, że: "w momencie dokonania sprzedaży przez spółkę kwotą należną jest cena pierwotnie wskazana na fakturze (niepomniejszona o rabat czy skonto). Przychód należny, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy, to przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością). Jest to kwota zobowiązania, ustalona między stronami na skutek zawarcia stosownej umowy cywilnoprawnej. W momencie rozpoznania przychodu podatnik nie jest w stanie ustalić, jaka będzie wysokość rabatów przyznanych kontrahentom ani nawet czy rabaty te zostaną faktycznie udzielone. Kwota wskazana na fakturze stanowi należną wierzytelność, której wpływu podatnik może oczekiwać, fakt następczego przyznania rabatu lub uznania skonta, w kolejnym okresie rozliczeniowym, stanowi odrębne zdarzenie gospodarcze, które aktualizuje się po spełnieniu określonych przesłanek (np. osiągnięcie określonego poziomu zakupów, wcześniejsza zapłata). A zatem pierwotnie zadeklarowana kwota przychodu należnego w danym okresie rozliczeniowym, poprzedzającym moment przyznania rabatu, pozostaje kwotą należną w tym okresie rozliczeniowym. Brak jest więc podstaw do korygowania deklaracji, a tym samym do wstecznego korygowania przychodów ze sprzedaży, której rabat dotyczy".

Należy podkreślić, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. nie zawiera definicji legalnej "przychodu należnego". Należy przyjąć, że podatnik w momencie wystawienia faktury pierwotnej wykazuje przychód, który w danym momencie jest mu należny. Jego działanie jest w takim razie prawidłowe i zgodne z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Do przychodów należy zaliczyć tylko takie przychody, które są w danym momencie należne podatnikowi. Powyższe potwierdził również WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 26 października 2010 r. (sygn. akt I SA/Gd 563/10): "do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe". Należy wskazać, że w przypadkach określonych w pkt 1-3 stanu faktycznego, w dacie wystawienia faktury pierwotnej Spółka mogła od nabywców towarów i usług zażądać zapłaty tylko takiej kwoty, jaka wynikała z tej faktury. Ponadto ani Spółka, ani nabywcy jej towarów i usług nie byli w stanie przewidzieć w momencie dokonania pierwotnej transakcji sprzedaży, czy kwota ostatecznie ulegnie zmianie. Zdaniem Spółki, założeniem racjonalnego prawodawcy nie było wskazanie w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., że kwotą przychodu należnego w momencie dokonania transakcji skutkującej powstaniem obowiązku podatkowego jest kwota nie tylko niewymagana na moment dokonania transakcji, lecz również o nieznanej wysokości, a także wątpliwa i uwarunkowana czynnikami ustalonymi w umowie między Spółką a jej klientem. Taki pogląd prowadziłby do wniosku, że przychodem należnym jest też przychód nienależny, o ile kiedyś stanie się należnym. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. stanowią natomiast, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, uwzględnienie faktur korygujących wystawianych przez Spółkę wskutek zdarzeń przedstawionych w stanie faktycznym w przypadkach określonych w pkt 1-3 w bieżących rozliczeniach (w roku wystawienia faktur korygujących) jest prawidłowe, nawet w przypadku, gdy pierwotna faktura została wystawiona w innym, poprzednim roku (latach) podatkowym. Prezentowane stanowisko Spółki znajduje swoje potwierdzenie przykładowo w wyroku WSA w Opolu z dnia 28 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I SA/Op 46/10): "przychód podatkowy (należny) powstały w roku podatkowym, należy pomniejszyć o wszelkie udzielone w tym okresie upusty, również w sytuacji, gdy upusty te dotyczą sprzedaży - przychodu wcześniejszych łat podatkowych, a zostały przyznane w tym właśnie roku podatkowym."

Ad. 2.

W przypadku natomiast, gdy wystawienie faktury korygującej jest wynikiem błędu popełnionego w dacie wystawienia faktury pierwotnej (np. błędnie określono cenę, wartość netto, ilość towaru lub stawkę podatku, wystawiono "podwójnie" fakturę), korekcie powinna podlegać kwota przychodu należnego w roku, w którym wystawiona została faktura pierwotna. (wsteczna korekta). W przypadkach określonych w stanie faktycznym w pkt 4-7:

* przychód należny wynikający z wystawienia faktury pierwotnej określony został w nieprawidłowej wysokości,

* przyczyną korekty jest zdarzenie zależne od Spółki,

* kwota wskazana na fakturze nie stanowiła należnej wierzytelności, której otrzymania podatnik (Spółka) mógł oczekiwać,

* wystawienie faktur korygujących w przypadkach określonych w pkt 4-7 nie stanowi odrębnego zdarzenia gospodarczego.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadkach wymienionych w pkt 4-7 stanu faktycznego, Spółka obowiązana jest do wstecznej korekty przychodu należnego w roku, w którym Spółka ten przychód uzyskała, w związku z wystawieniem faktur pierwotnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie momentu rozpoznania przychodu w związku z wystawianymi fakturami korygującymi na skutek:

* uznania reklamacji, przyznania rabatu, skonta, bonifikaty, ulgi, zmiany ceny w wyniku negocjacji i zwrotu towaru - jest nieprawidłowe,

* błędnego obliczenia wartości netto sprzedanych towarów i usług, błędnego określenia ceny, podwójnego wystawienia faktury, błędnego określenia ilości sprzedanych towarów lub usług - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 12 ust. 3c-3e ustawy.

Jak stanowi art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zapis art. 12 ust. 3d tejże ustawy, wskazuje, że przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest więc określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Przy czym w przypadku rozliczania usług w okresach rozliczeniowych datą powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z określeniem momentu korekty przychodów wynikających z wystawienia faktur korygujących. Wnioskodawca rozróżnia dwa momenty korekty przychodu, które uzależnia od przyczyny korekty:

Wyjaśnić należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem zawsze faktura pierwotna (faktura korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w fakturze, której dotyczy).

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia lub zwiększenia przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się lub powiększa w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. W świetle zacytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wskazać, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Przy czym w przypadku rozliczania usług w okresach rozliczeniowych datą powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Na gruncie omawianej ustawy faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Faktura powinna określać wartość transakcji, natomiast faktura korygująca wartość tę koryguje, czyli zmienia. Należny przychód wykazany w fakturze może być korygowany ("in plus" lub "in minus") poprzez wystawienie faktury korygującej. Faktura korygująca winna odnosić się do konkretnej faktury sprzedaży. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach.

Podkreślić należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie "pierwotną" wysokość przychodu. Celem wystawienia faktury korygującej jest wykazanie prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu, należnego za dany okres rozliczeniowy. Faktura korygująca powinna mieć zatem wpływ na przychody należne, określone w fakturze pierwotnej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy niezależnie od przyczyny wystawienia faktury korygującej zawsze dotyczy ona zdarzenia pierwotnego (faktury pierwotnej) i wpływa na zmniejszenie, bądź zwiększenie wcześniej uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży, tj. będzie odnosić się do daty uzyskania pierwotnego przychodu związanego z dokonaną sprzedażą. Zatem faktura korygująca, którą Wnioskodawca wystawia klientom, nie wiąże się z nowym stosunkiem prawnym, z którego wynika zobowiązanie jednej strony do określonego świadczenia na rzecz drugiej strony transakcji, lecz z modyfikacją mającego miejsce wcześniej stosunku zobowiązaniowego stron umowy, w wyniku którego następuje korekta określonej pierwotnie kwoty wynagrodzenia należnego.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, zgodnie z którym faktury korygujące wartość sprzedaży na skutek uznania reklamacji, przyznania rabatu, skonta, bonifikaty, ulgi, zmiany ceny w wyniku negocjacji i zwrotu towaru, wystawiane po zakończeniu danego roku obrachunkowego powinny być rozpoznawane w kalkulacji podatku dochodowego w dacie wystawienia faktury korygującej i korygować bieżące przychody.

Raz jeszcze należy podkreślić, że moment dokonania korekty przychodu nie jest uzależniony od przyczyn wystawienia faktury korygującej, ale od momentu zaistnienia zdarzenia udokumentowanego korygowaną (pierwotną) fakturą. Dokonana korekta dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów i nie zmienia daty zdarzenia gospodarczego związanego z powstaniem tego przychodu, nie zmienia też daty powstania obowiązku podatkowego. Dlatego faktury korygujące wystawiane przez Spółkę, skutkujące koniecznością dokonania korekty wcześniej wykazanego przychodu, powinny być bezwzględnie rozliczone w okresie rozliczeniowym, w którym pierwotnie wykazano przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, również w przypadku, kiedy korekta odnosi się do zdarzeń zakończonego roku podatkowego (po sporządzeniu sprawozdania finansowego i złożeniu zeznania podatkowego CIT-8).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2014 r. w zakresie momentu rozpoznania przychodu w związku z wystawianymi fakturami korygującymi na skutek:

* uznania reklamacji, przyznania rabatu, skonta, bonifikaty, ulgi, zmiany ceny w wyniku negocjacji i zwrotu towaru jest nieprawidłowe,

* błędnego obliczenia wartości netto sprzedanych towarów i usług, błędnego określenia ceny, podwójnego wystawienia faktury, błędnego określenia ilości sprzedanych towarów lub usług jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych należy podkreślić, że nie istnieje jednolita linia orzecznicza w tym temacie.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje m.in. potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2422/10 Sąd stwierdził, że: "(...) podzielić należy stanowisko zawarte w uzasadnieniu skarżonego wyroku, że skoro ustawodawca w u.p.d.o.p. nie określił żadnych reguł dotyczących korekty wartości należnego przychodu podatkowego w danym okresie rozliczeniowym, to nie ma podstaw prawnych, aby przyjmować, że dla daty rozliczenia takiej korekty przychodu netto i w konsekwencji dla określenia momentu (daty) powstania obowiązku podatkowego istotne znaczenie mają okoliczności związane z wystawieniem faktury korygującej, która obniżałaby lub zwiększałaby przychód. W rezultacie, bez względu na przyczynę wystawienia faktura korygująca, korekta wielkości przychodu powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym został już ujęty przychód należny z uwzględnieniem zasad określających datę powstania przychodu".

Ponadto istnieje szereg innych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, popierających stanowisko tutejszego organu o wstecznej korekcie przychodu na skutek zwrotu towaru, udzielenia bonifikaty czy skonta m.in. z dnia 10 października 2012 r., sygn. akt II FSK 646/11, z dnia 2 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 31/11 i z dnia 17 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2142/10.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tutejszego organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Podkreślić należy, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.