IPPB5/423-326/09/11-7/S/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt II FSK 1932/10 z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu 19 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursu walut - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursu walut.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zagraniczni kontrahenci Spółki wykonują na jej rzecz świadczenia, z tytułu których przychody są objęte zakresem zastosowania art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."). W związku z wypłatą na rzecz kontrahentów wynagrodzeń z tych tytułów Spółka jest więc zobowiązana do obliczenia i pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, a także do sporządzenia i przesłania do właściwego urzędu skarbowego, na podstawie art. 26 u.p.d.o.p., deklaracji CIT-10R oraz informacji IFT-2/IFT-2R albo, w przypadku uzyskania od zagranicznego kontrahenta certyfikatu rezydencji, tylko do sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R. Kwoty wynagrodzeń należnych zagranicznym kontrahentom Spółki są z reguły ustalone i wypłacane w walucie obcej. Natomiast kwoty dochodu (przychodu) stanowiącego podstawę opodatkowania powinny być przeliczone na złote, w celu obliczenia kwoty należnego zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., jak również w celu wykazania ich w składanych przez Spółkę deklaracjach CIT-10R oraz informacjach IFT-2/IFT-2R.

W związku z powyższym powstaje wątpliwość, jaki kurs powinna zastosować Spółka w powyżej opisanych przypadkach przy przeliczaniu na złote kwot wypłacanych kontrahentom w walucie obcej na złote.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Według jakiego kursu należy przeliczać na złote kwoty wynagrodzeń wypłacanych przez Spółkę na rzecz zagranicznych kontrahentów z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w celu obliczenia:

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wynagrodzeń wypłacanych przez Spółkę na rzecz podatników nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., należy przeliczać na złote w celu obliczenia kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz kwot wypłat dokonanych na rzecz ww. podatników, wykazywanych w informacji IFT-2/IFT-2R oraz w deklaracji CIT-10R - według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez podatnika (będącego nie rezydentem), określony zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach określonych w tym przepisie podlegają przychody z wymienionych w nim źródeł uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nie rezydentów. Przepis ten nie zawiera żadnych zapisów, z których wynikałoby, że przy określaniu momentu powstania przychodów osiąganych przez nie rezydentów, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., obowiązują inne zasady niż w przypadku przychodów osiąganych przez podatników mających siedzibę w Polsce.

Mając zatem na względzie, że kontrahenci Spółki, wykonując na jej rzecz świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., działają w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, przychodem z tytułu świadczenia tych usług jest dla nich, zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., przychód należny, niezależnie od tego, czy został faktycznie otrzymany. Natomiast dniem uzyskania tego przychodu jest, zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, "dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

* wystawienia faktury albo

* uregulowania należności."

Natomiast jedynym przepisem u.p.d.o.p. określającym zasady przeliczania przychodów w walutach obcych na złote jest art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p., zgodnie z którym: "przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu." Mając zatem na względzie, że dla przychodów określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. nie zostały określone szczególne zasady przeliczania ich na złote, zastosowanie znajduje zasada ogólna z art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. Oznacza to, że Spółka w celu przeliczenia na złote kwoty przychodu stanowiącego podstawę opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., która jest wykazywana w deklaracji CIT-10R oraz informacji IFT-2/IFT-2R, powinna zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przez zagranicznego kontrahenta przychodu należnego z działalności gospodarczej, którym zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. jest dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie późniejszy jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Powyższy wniosek, wynikający z literalnego brzmienia przepisów u.p.d.o.p., może jednak budzić wątpliwości ze względu na to, że Spółka jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., przy dokonywaniu wypłaty wynagrodzenia należnego na rzecz nie rezydenta - i podatek ten jest obliczany od kwoty wynagrodzenia wypłacanego kontrahentowi, a nie od przychodu należnego z tego tytułu (art. 26 ust. 1 osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat).

Również obowiązki informacyjne ciążące na Spółce na podstawie art. 26 u.p.d.o.p. wiążą się z dokonaniem przez Spółkę wypłaty wynagrodzenia, a nie z uzyskaniem przychodu należnego przez nie rezydenta - zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.p.: "płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

Również w treści deklaracji CIT-10R, do której sporządzenia płatnicy zryczałtowanego podatku dochodowego są zobowiązani na podstawie art. 26a u.p.d.o.p., wykazywane są "kwoty wypłat", a nie kwoty przychodu należnego. Przedstawione powyżej okoliczności mogłyby przemawiać za wnioskiem, iż do przeliczania na złote kwot wynagrodzeń wypłaconych kontrahentowi, które Spółka wykazuje na deklaracjach CIT-10R oraz na informacjach IFT-2/IFT-2R, należałoby stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty na rzecz kontrahenta przez Spółkę - zamiast kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, określony zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. (którym jest co do zasady dzień wykonania usługi albo wystawienia faktury z tego tytułu, jeśli jest wcześniejszy). Pomiędzy dniem uzyskania przychodu określonym zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. a dniem dokonania wypłaty wynagrodzenia w praktyce upływa często długi okres czasu. Mając zatem na względzie, że ciążący na Spółce obowiązek pobrania podatku, jak również sporządzenia deklaracji CIT-10R i informacji IFT-2/IFT-2R wiąże się z wypłatą wynagrodzenia zagranicznemu kontrahentowi - a nie z uzyskaniem przez niego przychodu należnego w rozumieniu art. 12 ust. 3 i 3a u.p.d.o.p. - z praktycznego punktu widzenia brak jest uzasadnienia dla przeliczania na złote wartości wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta według kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. To ostatnie zdarzenie de facto nie wiąże się dla Spółki z żadnymi obowiązkami wynikającymi z przepisów u.p.d.o.p.

Z punktu widzenia celowości zdecydowanie bardziej uzasadnione wydaje się więc zastosowanie, w celu przeliczenia na złote kwot wypłaconych kontrahentowi, kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty na rzecz kontrahenta. Dodatkowo można wskazać na to, że z uwagi na to, iż obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego oraz wykazania wypłaconych kwot w informacjach i deklaracjach odnosi się do każdej kwoty wypłaconej przez Spółkę zagranicznemu kontrahentowi z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., oznacza to, że odnosi się on również do kwot wypłacanych na jego rzecz zaliczek - a więc kwot, które nie stanowią (jeszcze) przychodu podatkowego. Oznacza to, że w przypadku wypłaty zaliczki na poczet przychodu, który zgodnie z art. 12 ust. 3 i 3a u.p.d.o.p. powstanie później, Spółka nie byłaby w stanie zastosować w celu obliczenia w złotówkach kwoty przychodu i należnego podatku średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu - ze względu na to, że ten dzień dopiero wystąpi w przyszłości.

Całokształt przedstawionych powyżej okoliczności mógłby zatem przemawiać za wnioskiem, że przeliczenie na złote kwot wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi wynagrodzenia powinno nastąpić według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty na rzecz kontrahenta - a nie dzień uzyskania przychodu, ustalany zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. Należy jednak podkreślić, że powyżej przedstawione wnioski nie mają dostatecznego oparcia w wykładni literalnej: u.p.d.o.p. nie zawiera bowiem przepisu szczególnego, który wprowadzałby powyżej opisaną zasadę i uchylał w tym zakresie zastosowanie art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. Podobnie brak jest przepisu szczególnego, który zmieniałby zasady ustalania momentu powstania przychodów z działalności gospodarczej w odniesieniu do podatników nie mających siedziby na terytorium RP.

Faktem jest, że art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. nakłada na podmiot wypłacający wynagrodzenie na rzecz zagranicznego kontrahenta określone obowiązki związane z faktem dokonania wypłaty, niemniej jednak nie jest przepisem wprowadzającym zasadę, iż w przypadkach określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., przychód powstaje na zasadzie kasowej, a nie memoriałowej.

Z powyższych względów brak jest podstaw do uznania, iż w przypadku przychodów określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., których źródłem jest działalność gospodarcza, dzień uzyskania przychodu powinien być określony w inny sposób niż wskazany w art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. - a w szczególności do uznania, iż w tych przypadkach przychód powstaje na zasadzie kasowej, a nie memoriałowej.

Reasumując, wypłacane w walucie obcej wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. należy przeliczać na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez zagranicznego kontrahenta Spółki, określony zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. - również wówczas, gdy jest to inny dzień niż dzień dokonania wypłaty na rzecz kontrahenta.

W dniu 2 września 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretacje indywidualną Nr IPPB5/423-326/09-2/JC stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu 19 czerwca 2009 r.) w zakresie zastosowania kursu walut jest nieprawidłowe.

Organ stwierdził, iż płatnicy dokonujący wypłat m.in. odsetek i należności licencyjnych na rzecz podatników nie mających w Polsce siedziby lub zarządu są obowiązani w dniu dokonania wypłat pobrać zryczałtowany podatek od tych wypłat (art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.). W tym przypadku opodatkowany podatkiem dochodowym jest przychód, o którym mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Wypłata na rzecz podatnika jest jego przychodem, a jeżeli jest dokonana w walucie obcej, do jej przeliczenia na złotówki służy ogólna reguła przeliczania przychodów w walutach obcych, zawarta w art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. Na podstawie tego przepisu, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Spółka od dokonanych wypłat wynagrodzeń na rzecz zagranicznych kontrahentów z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w celu obliczenia:

zobowiązana jest do przeliczania kwoty dokonanej wypłaty stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu 18 września 2009 r. (data wpływu 24 września 2009 r.), zaś odpowiedzi na powyższe wezwanie udzielono pismem z dnia 28 października 2009 r. znak Nr IPPB5/423-326/09-6/JC (skutecznie doręczonym w dniu 30 października 2009 r.).

W dniu 19 listopada 2009 r. Spółka wniosła do tut. organu podatkowego skargę na ww. interpretację, w której wnioskowała o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2259/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.

Spółka kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, pismem z dnia 12 sierpnia 2010 r. złożyła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 czerwca 2010 r.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 1932/10 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż: "Odnośnie naruszenia art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z jego treścią, w istotnym dla sprawy zakresie, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Wbrew wszelkim regułom wykładni sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że dzień wypłaty należności nie rezydentowi musi być potraktowany jako dzień uzyskania przez niego przychodu. Tego rodzaju konstatacji nie da się wywieść ani z wykładni językowej wskazanego przepisu, ani tym bardziej z wykładni systemowej i celowościowej. Z treści zacytowanego przepisu nie wynika w żaden sposób, że reguluje on kwestie związane z powstawaniem przychodów, w tym z tytułu świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Artykuł 26 reguluje jedynie kwestie techniczne związane z poborem oraz wpłatą przez płatników zryczałtowanego podatku dochodowego, należnego od podatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1. Przepis ten nie określa nawet stawek podatku zryczałtowanego, ani jego wysokości. Wielkości te wynikają z art. 21 i art. 22. Można więc uznać, że art. 26 u.p.d.o.p., poprzez ustalenie metody poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w art. 21 i art. 22, określających przedmiot opodatkowania podatkiem zryczałtowanym, podatników oraz stawki tego podatku. W omawianej regulacji ustawodawca, nakazując płatnikom pobranie zryczałtowanego podatku dochodowego w dniu dokonywania wypłaty podlegającej takiemu opodatkowaniu należności, przyjął zasadę poboru podatku u źródła. (por. K. Winiarski w: S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz 2011, Wrocław 2011, str. 1218). Sposób poboru tegoż podatku nie zmienia natomiast samego momentu powstania przychodu z określonego źródła. Innymi słowy z faktu odmiennych zasad poboru podatku przez płatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) określonych w art. 21 i art. 22 u.p.d.o.p. nie można wywodzić odmiennych zasad powstawania przychodów z tych źródeł.

Taki wniosek wynika również z reguł wykładni systemowej wewnętrznej. Systematyka ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że nie wyodrębnia ona w sposób szczególny zasad opodatkowania nie rezydentów. Przepisy ich dotyczące zawarte są łącznie z przepisami dotyczącymi rezydentów. Przykładowo w art. 3 ust. 2 stwierdza się, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Można więc przyjąć, że do opodatkowania nie rezydentów mają zastosowanie te same przepisy co do rezydentów, chyba że ustawa stanowi inaczej. Sąd pierwszej instancji odmienny moment powstania przychodu dla nie rezydentów wywiódł z przepisów dotyczących podstawy opodatkowania i wysokości podatku (rozdział 5 ustawy) oraz poboru podatku (rozdział 6 ustawy), podczas gdy kwestia ta powinna być rozpatrywana wyłącznie w kontekście przepisów dotyczących przychodów (rozdział 2 ustawy). Skoro przepisy tego rozdziału nie przewidują szczególnych regulacji dotyczących nie rezydentów, to znaczy wolą ustawodawcy było jednolite stosowanie przepisów tego rozdziału zarówno do rezydentów jak i nie rezydentów, tym bardziej że pojęcie przychodów jest definiowane w ustawie, a konkretnie w art. 12. W sytuacji więc, gdy treść pytania interpretacyjnego dotyczyła przeliczania na złote przychodów w walutach obcych, to obowiązkiem sądu było odniesienie się do instytucji przychodów określonej w art. 12 u.p.d.o.p., a nie wybiórcze sięgnięcie jedynie do ustępu 2 tego przepisu.

Sąd błędnie zinterpretował także przepis art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. skoro zawarty w nim zwrot normatywny "dzień uzyskania przychodu" odniósł do treści art. 26 ust. 1, a konkretnie do zawartego w tym przepisie zwrotu "w dniu dokonania wypłaty", który to zwrot nie jest tożsamy z "dniem uzyskania przychodu", już chociażby tylko ze względów językowych. Jakkolwiek ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu jako takiej, to precyzuje poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 3c, 4b, rodzaje przychodów, wśród których nie ma "dokonywanych wypłat". Za błędną wykładnią omawianej normy przemawiają także dyrektywy wykładni systemowej. Skoro przedmiotem wykładni jest przepis art. 12 ust. 2, a więc dotyczący określonej kategorii przychodów, a konkretnie sposobu przeliczania przychodów w walutach obcych na złote, to jego rozumienia należy się doszukiwać w kontekście przepisów tę samą kwestię regulujących, a nie dotyczących zupełnie odmiennego przedmiotu (obowiązków płatnika w zakresie poboru podatku).

Jak już wyżej powiedziano art. 12 ust. 2 w swojej treści odwołuje się do dnia uzyskania przychodu, a więc daty uzyskania przychodu. W tym względzie ustawodawca ogólną regułę (zasadę) zawarł w art. 12 ust. 3a, według której, w odniesieniu do przychodów związanych z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Konsekwencją błędnej wykładni art. 26 ust. 1 i art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. było niewłaściwe niezastosowanie art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. w odniesieniu do ustalania daty uzyskania przychodu".

W powyższym wyroku wskazano, iż dokonana wykładnia przepisów prawa dokonana przez Naczelny Sąd Administracyjny stanowi wiążącą ocenę prawną dla wydającego interpretację organu podatkowego.

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.), Naczelny Sąd administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygniecie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 1932/10 - stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.