IPPB5/423-324/12-4/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) oraz w piśmie z dnia 10 lipca 2012 r. (data nadania 12 lipca 2012 r., data wpływu 16 lipca 2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-324/12-2/RS z dnia 3 lipca 2012 r. (data nadania 3 lipca 2012 r., data doręczenia 5 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji (wpływu/wypływu waluty):

* w przypadku, gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku krajowego lub zagranicznego, w którym są ogłaszane notowania waluty obcej do PLN - jest nieprawidłowe,

* w przypadku, gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku krajowego lub zagranicznego, który nie ogłasza kursu waluty do przeliczenia złotego - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji (wpływu/wypływu waluty) w przypadku, gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku krajowego lub zagranicznego, w którym są ogłaszane notowania waluty obcej do PLN oraz w przypadku, gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku krajowego lub zagranicznego, który nie ogłasza kursu waluty do przeliczenia złotego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Z. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) uzyskuje przychody w walucie obcej oraz otrzymuje zapłatę za należności, dotyczące ww. przychodów, w walucie obcej (głównie w EUR). Środki pieniężne za należności w walucie obcej wpływają na:

Za pomocą tych rachunków Spółka reguluje także swoje zobowiązania, które są wyrażone w walucie obcej. Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z zasadami zawartymi w art. 15a ustawy CIT.

W piśmie uzupełniającym z dnia 10 lipca 2012 r. Wnioskodawca poinformował, iż:

Podkreślono, iż w przypadku operacji na rachunku walutowym, dotyczących wpływu waluty (np. spłata należności przez dłużnika) oraz wypływu (np. zapłata za zobowiązania wyrażone w walucie) nie dochodzi do wymiany waluty. Tym samym nie można mówić o kursie faktycznie zastosowanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do ustalania różnic kursowych przy wpływach/wypływach walut na oba rachunki walutowe (zagraniczny i krajowy) Spółka powinna przyjąć średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu/wypływu waluty.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15a ust. 1 Ustawy CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 (ust. 2 i 3 art. 15a Ustawy CIT określa w jaki sposób powstają dodatnie i ujemne różnice kursowe). W art. 15a ust. 4 Ustawy CIT wskazano zaś, iż przy obliczaniu różnic kursowych, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Podniesiono, iż przepisy ustawy CIT nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Powszechnie przyjmuje się, iż faktycznie zastosowany kurs waluty występuje w sytuacjach związanych z nabyciem lub zbyciem (wymianą) waluty. Tak więc kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej).

Zdaniem Spółki, we wskazanych przez nią sytuacjach uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty nie jest możliwe, z uwagi na to, iż nie dochodzi do nabycia/zbycia waluty ani także do jej przeliczania przez bank. Przy żadnej ze wskazanych w stanie faktycznym sytuacji nie dochodzi do przewalutowywania (przeliczania) środków pieniężnych wyrażonych w walucie na PLN. Tym samym przy tych operacjach nie ma możliwości zastosowania faktycznego kursu.

Podniesiono, iż ustawodawca, dokonując zmiany w Ustawie CIT z dniem 1 stycznia 2012 r., wskazał, że w takich sytuacjach, zdaniem Spółki, zastosowanie powinien mieć przepis art. 15a ust. 4 Ustawy CIT, nakazujący stosowanie średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy jak wynika z treści wyżej wskazanego przepisu, nowelizacja (wprowadzona ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz. U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1059) wydaje się wprowadzić swego rodzaju "ograniczenie" do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu ww. przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej (w przypadku gdy dochodzi jednocześnie do zakupu waluty przez bank lub sprzedaży waluty przez podatnika), czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego, czyli do nabycia lub sprzedaży waluty.

W konsekwencji oznacza to według Wnioskodawcy, że jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty czyli nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie wyżej powołanego przepisu art. 15a ust. 4 Ustawy CIT w brzmieniu nadanym nowelizacją Ustawy).

Wskazano, iż powyższe rozumienie znowelizowanego przepisu potwierdza m.in. wykładnia językowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Słownik języka polskiego PWN, Wydanie nowe, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006) pojęcie "faktyczny" należy rozumieć jako "rzeczywisty, realny, istotny", podczas gdy "zastosować - zastosowywać" oznacza "użyć czegoś w jakiejś sytuacji".

W świetle powyższych stwierdzeń zdaniem Spółki należy zatem przyjąć, że "faktycznie zastosowany kurs waluty" jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania - do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy "faktycznego zastosowania" kursu nie można odnosić do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty lub przy otrzymaniu należności lub zapłacie zobowiązania na rachunek walutowy, ponieważ w takim przypadku nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie, np. złotych polskich wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w walucie obcej. Co najwyżej jest to jedynie potencjalne zastosowanie danego kursu, ale nie jego rzeczywiste zastosowanie, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.

Podniesiono, iż dodatkowo na poparcie ww. stanowiska Spółki należy powołać się na uzasadnienie do projektu Nowelizacji Ustawy przedstawione przez Komisję Nadzwyczajną Przyjazne Państwo (druk sejmowy nr 3889 z 15 grudnia 2010 r.), w którym Komisja wskazała na odmienne (szersze) znaczenie pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty istniejące w obecnym stanie prawnym, tj. obowiązujące przed Nowelizacją Ustawy: "obecnie faktycznie zastosowany kurs waluty obcej nie jest tylko kursem pieniężnej wymiany, to znaczy nie wiąże się wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut (...). Przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe, w tym bankowe. Ustalanie podatkowych różnic kursowych w oparciu o kurs bankowy, pełniący funkcję kursu faktycznie zastosowanego, stanowi obecnie podstawę uwzględniania różnic kursowych. Jeżeli operacje walutowe były przeprowadzane przez rachunek bankowy, organy podatkowe jednolicie uznają za prawidłowe użycie bankowego kursu walutowego".

A contrario zdaniem Wnioskodawcy należy zatem stwierdzić, że po wejściu w życie nowelizacji Ustawy CIT, faktycznie zastosowany kurs walut będzie kursem faktycznej wymiany pieniężnej, a takiej funkcji nie będzie już pełnił kurs bankowy w przypadku przeprowadzania operacji walutowych przez rachunek walutowy w sytuacji, gdy nie dojdzie do rzeczywistej wymiany pieniężnej.

Podniesiono, iż powyższe rozumienie potwierdza również dalsza część ww. uzasadnienia do projektu nowelizacji Ustawy, w której Komisja zaakcentowała cel dokonywanej zmiany przepisu: "Zmiana zaproponowana w art. 15a ust. 4 ustawy ma na celu uproszczenie podatkowych zasad ustalania różnic kursowych oraz ich ujednolicenie z przepisami art. 30 ust. 1 ustawy o rachunkowości poprzez zastosowanie rozwiązania, zgodnie z którym przy ustalaniu różnic kursowych należy uwzględniać kursy faktycznie zastosowane w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań oraz sprzedaży oraz kupna waluty/walut obcych. W pozostałych przypadkach, a także gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień".

Mając na uwadze wyżej powołane uzasadnienie Komisji do projektu Nowelizacji Ustawy, w szczególności zakładany cel zmiany ww. przepisu należy, zdaniem Wnioskodawcy stwierdzić, że jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna walut/waluty i nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu, wynikającego z charakteru operacji (gdyż np. wpływ lub wypływ należności czy zobowiązania dokonywany jest na rachunek walutowy bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego), wówczas - dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych - zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Podniesiono, iż także organy podatkowe wskazują, iż stosowanie średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wpłaty/wypłaty waluty, w sytuacji posługiwania się rachunkiem walutowym dla przyjmowania wpłat i zlecania spłat w walucie, jest prawidłowe. Przykładowo:

"Zważywszy, że w przedstawionym stanie faktycznym uregulowanie należności czy zapłata zobowiązań z tytułu przedstawionych transakcji walutowych dokonuje się poprzez bankowe rachunki walutowe Spółki (prowadzone w walucie obcej - w EUR i CZK), ustalenie i uwzględnienie kursu faktycznego jest niemożliwe, a nawet niezasadne, ponieważ nie dochodzi do faktycznej wymiany pieniężnej środków z zastosowaniem rzeczywistego kursu walutowego (przewalutowania środków z waluty obcej na walutę polską lub odwrotnie), w świetle brzmienia znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o podatku CIT (nadanego na mocy art. 2 pkt 3 Nowelizacji Ustawy), dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, o którym mowa w art. 15a ust. 2 pkt 1, 2, 3 i 5 oraz ust. 3 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy o podatku CIT znajdzie odpowiednio zastosowanie:

* kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków w walucie obcej (w tym otrzymania należności), jak również odpowiednio dzień otrzymania (raty) kredytu (pożyczki) w EUR na ten rachunek walutowy;

* kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków w walucie obcej (w tym zapłaty zobowiązań), jak również odpowiednio dzień spłaty (raty) kredytu (pożyczki) w EUR z tego rachunku walutowego."

" (...) w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta należność w walucie obcej na bankowy rachunek walutowy i środki te nie zostały odsprzedane bankowi lecz służą potrzebom Wnioskodawcy do wyceny wpływu należności w walucie obcej ma zastosowanie kurs średni ogłaszany przez Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania zapłaty."

"Zważywszy, że w przedstawionym stanie faktycznym uregulowanie należności czy zapłata zobowiązań z tytułu przedstawionych transakcji walutowych dokonuje się poprzez bankowy rachunek walutowy Spółki (prowadzony w walucie obcej), ustalenie i uwzględnienie kursu faktycznego jest niemożliwe, a nawet niezasadne, ponieważ nie dochodzi do faktycznej wymiany pieniężnej środków z zastosowaniem rzeczywistego kursu walutowego (przewalutowania środków z waluty obcej na walutę polską lub odwrotnie), w świetle brzmienia znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. (nadanego na mocy art. 2 pkt 3 Nowelizacji Ustawy), dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 u.p.d.o.p., począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. znajdzie odpowiednio zastosowanie:

* kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków w walucie obcej (w tym otrzymania należności) na ten rachunek walutowy;

* kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków w walucie obcej (w tym zapłaty zobowiązań) z tego rachunku walutowego."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie możliwości zastosowania kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji (wpływu/wypływu waluty):

* w przypadku, gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku krajowego lub zagranicznego, w którym są ogłaszane notowania waluty obcej do PLN - za nieprawidłowe,

* w przypadku, gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku krajowego lub zagranicznego, który nie ogłasza kursu waluty do przeliczenia złotego - za prawidłowe

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy mogą wybrać sposób rozliczania różnic kursowych według:

* zasad określonych w art. 15a ww. ustawy, albo

* przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. A zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

W myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 178, poz. 1059) art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2012 r. otrzymał następujące brzmienie: przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Do ustalenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 15a.

Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3 - 5 i ust. 3 pkt 3 - 5 omawianej ustawy - aby ustalić różnice kursowe - należy porównać, wartości przeliczone z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Obowiązujący od dnia 1 stycznia 2012 r. art. 15a ust. 4 ww. ustawy również nie wprowadza definicji ww. kursu faktycznego.

W świetle wykładni językowej, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Literalne brzmienie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2012 r. art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wskazuje, iż przy obliczaniu różnic kursowych kurs faktyczny ma zastosowanie, oprócz sytuacji gdzie dochodzi do zbycia/nabycia waluty również w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. A zatem do wyceny wartości wpływu (wypływu) należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany.

Natomiast, jeżeli nie byłoby możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony, np. w przypadku gdy Spółka korzysta z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego, wówczas możliwe jest zastosowanie kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca uzyskuje przychody w walucie obcej oraz otrzymuje zapłatę za należności, dotyczące ww. przychodów, w walucie obcej (głównie w EUR). Środki pieniężne za należności w walucie obcej wpływają na rachunek walutowy Spółki prowadzony przez bank posiadający siedzibę za granicą Polski lub rachunek walutowy prowadzony przez bank mający siedzibę w kraju. Za pomocą tych rachunków Wnioskodawca reguluje także swoje zobowiązania, które są wyrażone w walucie obcej. Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z zasadami zawartymi w art. 15a ustawy CIT. W polityce rachunkowości, celem ujęcia transakcji walutowych Wnioskodawca stosuje średni kurs NBP z ostatniego roboczego dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (zobowiązania) lub powstania przychodu (należności) a do wyceny środków na rachunku bankowym, w przypadku gdy nie dochodzi do zbycia lub nabycia waluty, Spółka stosuje dla wpływów i rozchodu kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub wypływu waluty. Ww. kurs Wnioskodawca stosuje w sposób ciągły i jednolity, począwszy od 1 stycznia 2012 r. Banki, w których Spółka posiada rachunki bankowe w Polsce ogłaszają notowania waluty obcej do PLN. Natomiast niektóre banki zagraniczne nie ogłaszają notowania waluty obcej do PLN. Część zaś banków zagranicznych takie notowania ogłasza.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zastosowania ww. średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu/wypływu waluty przy wpływach/wypływach walut na rachunki walutowe (zagraniczny i krajowy).

W tym miejscu należy podkreślić, iż przepisy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ilekroć odwołują się do kursu faktycznie zastosowanego, to w każdym przypadku wyraźnie wskazują, że ma to być kurs z dnia przeprowadzenia danej operacji (z dnia otrzymania przychodu, z dnia zapłaty kosztu, z dnia wypływu waluty, z dnia zwrotu kredytu itd.).

Ponadto należy wskazać, iż wpływ oraz wypływ waluty obcej może wynikać z różnych zdarzeń, dlatego katalog okoliczności mających wpływ na rozliczenie z tego tytułu różnic kursowych nie jest całkowicie zamknięty. Zastosowanie kursu faktycznego, np bankowego (jak już zostało podniesione wyżej), nie jest zdeterminowane wyłącznie zdarzeniami wynikającymi z transakcji kupna lub sprzedaży przez Spółkę waluty obcej ale również wynika z realizacji transakcji związanych z uregulowaniem na rzecz Spółki przez kontrahenta należności lub zapłaty przez Spółkę zobowiązań, tj. okoliczności które również mogą powodować wpływ lub wypływ waluty obcej. Na powyższe także jednoznacznie wskazuje powołany wyżej przepis art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2012 r.

Zatem, do wyceny wartości wpływu (wypływu) należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku polskim lub banku zagranicznym ogłaszającym notowania waluty obcej do PLN należy przyjmować kurs faktycznie zastosowany (kurs bankowy). Kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym podatnik może stosować wówczas, gdy bank z którego korzysta nie ogłasza kursu waluty do przeliczenia złotego.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Wnioskodawca, do ustalania różnic kursowych przy wpływach/wypływach walut obcych (na/z rachunków walutowych) na rachunki walutowe posiadane przez Spółkę, a prowadzone przez banki krajowe lub zagraniczne, które ogłaszają notowania waluty obcej do PLN, powinien stosować kurs faktycznie zastosowany (kurs bankowy).

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym Wnioskodawca może stosować, gdy bank z którego korzysta nie ogłasza kursu waluty do przeliczenia złotego.

W tym przypadku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.