IPPB5/423-290/13-5/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 24 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-290/13-3/MW z dnia 25 czerwca 2013 r. (data doręczenia 28 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

* wynajem i prowadzenie biura, tj. opłaty za telefon, media, łącze internetowe, obsługę sekretarską, serwis sprzątający - jest prawidłowe,

* zaopatrzenie biura, tj. zakup sprzętu biurowego, mebli biurowych, materiałów biurowych - jest prawidłowe,

* bilety lotnicze, kolejowe, przejazdy taksówkami, koszty podróży służbowych, koszty na nabycie samochodów, koszty paliwa - jest prawidłowe,

* usługi księgowe, doradcze i prawne - jest prawidłowe,

* poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata) dla kontrahentów w siedzibie Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe,

* spotkania biznesowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

* wynajem i prowadzenie biura, tj. opłaty za telefon, media, łącze internetowe, obsługę sekretarską, serwis sprzątający,

* zaopatrzenie biura, tj. zakup sprzętu biurowego, mebli biurowych, materiałów biurowych,

* bilety lotnicze, kolejowe, przejazdy taksówkami, koszty podróży służbowych, koszty na nabycie samochodów, koszty paliwa,

* usługi księgowe, doradcze i prawne,

* poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata) dla kontrahentów w siedzibie Wnioskodawcy,

* spotkania biznesowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą (dalej - "Wnioskodawca") jest podmiotem mającym odpłatnie świadczyć usługi obejmujące m.in. pozyskiwanie i dostarczanie niezbędnych informacji dotyczących procesu inwestycyjnego w Polsce oraz inne usługi doradcze i pomocnicze na rzecz swojego udziałowca oraz potencjalnie podmiotów trzecich w odniesieniu do następujących etapów inwestycyjnych na rynku nieruchomości: fazy przed nabyciem nieruchomości, samego jej nabycia oraz zarządzania projektem a także etapu końcowego, tj. transakcji zbycia nieruchomości (dalej - "Usługi"). Przeważającym rodzajem działalności Wnioskodawcy wg Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007 jest pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (kod: 7022Z). Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest spółka K z siedzibą w Luksemburgu (dalej - "K SARL"). Miejscem siedziby działalności gospodarczej K SARL jest również Luksemburg.

Odpłatne świadczenie Usług na rzecz K SARL przez Wnioskodawcę będzie się odbywało w dwóch fazach na podstawie dwóch odrębnych umów opisanych poniżej. Pierwszy etap będzie związany z działalnością K SARL przed utworzeniem w Luksemburgu funduszu inwestycyjnego, który ma być obsługiwany przez K SARL. W pierwszej fazie Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz K SARL na podstawie umowy o świadczenie usług doradczych (ang. consultancy agreement), w szczególności, ale nie wyłącznie, o charakterze marketingowym, jak również usługi związane z pozyskiwaniem finansowania oraz usługi doradcze w zakresie rynku nieruchomości w Polsce. Natomiast drugą fazę poprzedzi utworzenie w Luksemburgu wskazanego powyżej funduszu w następstwie czego rozwiązaniu ulegnie wskazana powyżej umowa (dotycząca fazy pierwszej), a w jej miejsce zostanie zawarta kolejna umowa (ang. consultancy agreement), na podstawie której Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz K SARL m.in. usługi doradcze i pomocnicze dotyczące obsługi konkretnych procesów inwestycyjnych wskazanego powyżej funduszu. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również podatnikiem VAT UE. Również K SARL jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Luksemburgu.

W skład zarządu Wnioskodawcy wchodzą dwie osoby fizyczne (dalej - "Dyrektorzy"). Dyrektorzy, poza pełnieniem funkcji członków zarządu Wnioskodawcy, prowadzą również działalność gospodarczą, w ramach której świadczą na rzecz K SARL usługi konsultingowe i doradcze polegające m.in. na identyfikowaniu tzw. możliwości biznesowo/inwestycyjnych (ang. business/investment opportunities,) na rynku nieruchomości jak i na planowaniu i asystowaniu w skutecznej realizacji nieruchomościowych projektów inwestycyjnych. Usługi konsultingowe i doradcze są świadczone przez wskazane osoby na podstawie umów zawartych przez te osoby z K SARL (dalej - "Umowy"). Wskazane osoby wpisane są do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Jeden z Dyrektorów jest ponadto członkiem zarządu K SARL.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi wydatki na towary oraz usługi świadczone na jego rzecz przez podmioty trzecie, do których należą m.in. wydatki na wynajem i prowadzenie biura, zaopatrzenie biura, usługi księgowe, usługi doradcze, usługi prawne, a także inne wydatki, niezbędne oraz pomocne, przy świadczeniu przez Wnioskodawcę Usług na rzecz K SARL lub potencjalnie innych podmiotów oraz do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku, pismem z dnia 1 lipca 2013 r., Wnioskodawca poinformował, iż:

1. Przedmiotowe usługi w zależności od okoliczności biznesowych są świadczone zarówno na terytorium Polski, jak i poza terytorium Polski.

2. Wydatkami na "prowadzenie biura" są m.in. takie wydatki jak opłaty za telefon, media, łącze internetowe, obsługę sekretarską, serwis sprzątający i inne podobne.Wydatkami na "zaopatrzenie biura" są m.in. wydatki na zakup sprzętu biurowego, mebli biurowych, materiałów biurowych, wydatki na poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata) dla kontrahentów w siedzibie Wnioskodawcy i inne podobne.

3. Do kategorii "inne wydatki" należy zaliczyć na przykład takie wydatki jak koszty transportu ponoszone w ramach świadczenia usług przez Wnioskodawcę (np. koszty biletów lotniczych, kolejowych, koszty ponoszone na przejazdy taksówkami), koszty podróży służbowych, koszty ponoszone na nabycie samochodów, koszty nabycia paliwa, wydatki na spotkania biznesowe i inne podobne.

4. Wnioskodawca korzysta z usług doradczych oraz prawnych w celu wykonania kompleksowej usługi świadczonej w ramach prowadzonej przez siebie działalności na rzecz K SARL oraz ewentualnie na rzecz podmiotów trzecich. Usługi doradcze oraz prawne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w zakresie w jakim sam nie posiada specjalistycznych zasobów wiedzy w danej dziedzinie, która jest wymagana oraz konieczna, aby należycie wykonać usługę świadczoną przez niego na rzecz K SARL oraz ewentualnie na rzecz podmiotów trzecich. Ponadto Wnioskodawca korzysta z usług doradczych i prawnych, aby móc prowadzić swoją działalność jak najbardziej efektywnie pod względem ekonomicznym oraz w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa.

Poprzez cele powyższe Wnioskodawca generalnie dąży do osiągnięcia lub zwiększenia swoich przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 41 u.p.d.o.f. od przychodu w postaci wynagrodzenia uzyskanego do tej pory przez Dyrektorów na podstawie Umów, jak również wskazane wynagrodzenie nie stanowi przychodu z innych źródeł a w związku z tym Wnioskodawca w szczególności nie jest zobowiązany do wystawienia deklaracji PIT-8C.

2. Czy wydatki poniesione do tej pory przez Wnioskodawcę na zakup towarów i usług nabytych w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie nr 2.

W części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione do tej pory z tytułu zakupu towarów i usług nabytych w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Ustawodawca przy definiowaniu kosztów uzyskania przychodów posłużył się klauzulą generalną, odnoszącą się do celów poniesienia danych wydatków, zastrzegając jednocześnie katalog enumeratywnie wymienionych wydatków, które nie będą kosztami uzyskania przychodów, nawet jeśli poniesione były w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Przy czym skutek poniesienia kosztu w postaci uzyskania przychodu nie musi być wcale bezpośredni. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2005 r. (sygn. akt FSK 1049/04): "ustawodawca posługując się zwrotem "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", nie posługuje się sformułowaniem "skutek". Przez sformułowanie "w celu" należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości" jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Uznanie danego wydatku za koszty uzyskania przychodów powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia. O celowości ponoszenia wydatków, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą "w tym również o podejmowaniu nowych rodzajów i kierunków działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Ponadto, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej (księgach rachunkowych), podlegają one uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów".

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup towarów i usług w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w tym m.in. ponoszone w celu świadczenia w przyszłości Usług na rzecz K SARL oraz potencjalnie podmiotów trzecich, będą służyły Wnioskodawcy do uzyskania przychodów (przychodem będzie m.in. wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę za świadczenie Usług na rzecz K SARL oraz potencjalnie wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz podmiotów trzecich). W związku z powyższym wydatki te stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu dla celów podatkowych, a więc m.in. dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

* wynajem i prowadzenie biura, tj. opłaty za telefon, media, łącze internetowe, obsługę sekretarską, serwis sprzątający - za prawidłowe,

* zaopatrzenie biura, tj. zakup sprzętu biurowego, mebli biurowych, materiałów biurowych - za prawidłowe,

* bilety lotnicze, kolejowe, przejazdy taksówkami, koszty podróży służbowych, koszty na nabycie samochodów, koszty paliwa - za prawidłowe,

* usługi księgowe, doradcze i prawne - za prawidłowe,

* poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata) dla kontrahentów w siedzibie Wnioskodawcy - za nieprawidłowe,

* spotkania biznesowe - za nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem mającym świadczyć odpłatnie usługi obejmujące m.in. pozyskiwanie i dostarczanie niezbędnych informacji dotyczących procesu inwestycyjnego w Polsce oraz inne usługi doradcze i pomocnicze na rzecz swojego udziałowca oraz potencjalnie podmiotów trzecich w odniesieniu do następujących etapów inwestycyjnych na rynku nieruchomości: fazy przed nabyciem nieruchomości, samego jej nabycia oraz zarządzania projektem a także etapu końcowego, tj. transakcji zbycia nieruchomości.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca, ponosi wydatki na towary oraz usługi świadczone na jego rzecz przez podmioty trzecie, do których należą m.in. wydatki na wynajem i prowadzenie biura, tj. opłaty za telefon, media, łącze internetowe, obsługę sekretarską, serwis sprzątający i inne podobne, wydatki na zaopatrzenie biura, tj. zakup sprzętu biurowego, mebli biurowych, materiałów biurowych, wydatki na poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata) dla kontrahentów w siedzibie Wnioskodawcy i inne podobne, wydatki na usługi księgowe, usługi doradcze i usługi prawne, a także inne wydatki, do których Wnioskodawca zalicza: koszty transportu (np. koszty biletów lotniczych, kolejowych, koszty na przejazdy taksówkami), koszty podróży służbowych, koszty na nabycie samochodów, koszty paliwa, wydatki na spotkania biznesowe i inne podobne.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Przy czym odpisy amortyzacyjne stanowią odrębną kategorię kosztów podatkowych.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak wynika zatem z art. 16a ust. 1 ustawy, aby składniki majątku, mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast w myśl art. 16f ust. 3 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym.

Z kolei art. 16d ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500,00 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 (art. 16d ust. 2 ustawy).

Z cytowanych wyżej przepisów art. 16d ust. 1 i art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż obowiązek ewidencjonowania obejmuje bezwzględnie składniki majątkowe, o których mowa w art. 16a i 16b ustawy o wartości początkowej powyżej 3.500 zł.

Natomiast w przypadku tego rodzaju składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł podatnik ma wybór, tj. może tak jak w stosunku do innych środków trwałych dokonywać odpisów amortyzacyjnych i wówczas ma obowiązek ich wprowadzenia do ewidencji. W przeciwnym razie, tj. w przypadku odstąpienia od ich amortyzacji nie ma potrzeby wprowadzania tego rodzaju składników majątku do ewidencji, bowiem podatnik decyduje się zaliczyć wydatki na ich nabycie bezpośrednio do kosztów podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, iż w przypadku nabycia bądź wytworzenia we własnym zakresie omawianych składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, Wnioskodawca może dokonać wyboru jednego ze sposobów rozliczenia wydatków na nabycie bądź wytworzenie takich składników majątku:

* może rozliczyć wydatki na nabycie bądź wytworzenie składników majątku zaliczając je do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania składnika majątkowego do używania (rezygnując jednocześnie z możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych) lub

* może zaliczyć składniki majątku do środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych lub

* może zaliczyć składniki majątku do środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych i dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania składnika majątkowego do używania albo w miesiącu następnym.

Ponadto, Wnioskodawca, analizując możliwość zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, winien uwzględnić katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe, zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ww. artykule ustawodawca zawarł enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Na podstawie tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in.:

* odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 1 pkt 51)

* niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g (art. 16 ust. 1 pkt 57),

* nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (art. 16 ust. 1 pkt 57a).

Mając na uwadze powyższe, wydatki które ponosi Wnioskodawca, tj. wydatki na wynajem i prowadzenie biura, tj. opłaty za telefon, media, łącze internetowe, obsługę sekretarską, serwis sprzątający, wydatki na zaopatrzenie biura, tj. zakup sprzętu biurowego, mebli biurowych, materiałów biurowych, wydatki na usługi księgowe, usługi doradcze i usługi prawne, a także inne wydatki, do których Wnioskodawca zalicza: koszty transportu (np. koszty biletów lotniczych, kolejowych, koszty na przejazdy taksówkami), koszty podróży służbowych, koszty na nabycie samochodów, koszty paliwa, stanowią koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy należy rozumieć jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz", a nie jako "wystawność, wytworność, czy okazałość".

Z powyższego wynika, że reprezentacja nie musi odnosić się wyłącznie do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą,

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Nie ma też podstaw, by twierdzić, że celem poniesienia wydatków musi być wyłącznie kreowanie wizerunku firmy - ustawodawca wyłączył z kosztów wszystkie te wydatki, które dotyczą reprezentacji - niezależnie od stopnia ich wpływu na wizerunek.

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wydatki na poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata) dla kontrahentów w siedzibie Wnioskodawcy jak i wydatki na spotkania biznesowe, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, tut. Organ w przedmiotowej interpretacji, nie odniósł się do wydatków określonych przez Wnioskodawcę "i inne podobne". Jak wskazuje bowiem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Użyte przez Wnioskodawcę ogólne stwierdzenie "i inne podobne" nie opisuje w sposób wyczerpujący zaistniałego stanu faktycznego (nie wskazuje jakie podobne wydatki ponosi Podatnik), a zatem tut. Organ nie może dokonać oceny stanowiska Podatnika w tym zakresie.

Należy również wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.