IPPB5/423-28/14-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonywanych usług przez Agentów będących nierezydentami - jest nieprawidłowe,

* braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu świadczonych usług Agencyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonywanych usług przez Agentów będących nierezydentami,

* braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu świadczonych usług Agencyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną, która planuje prowadzenie działalności usługowej i handlowej (dalej: Spółka). Spółka zamierza świadczyć usługi zarówno na terytorium Polski, jak i w innych krajach, w tym również w krajach z którymi Polska nie zawarła umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W celu intensyfikacji sprzedaży poza terytorium Polski i nawiązaniu nowych kontaktów handlowych, Spółka zamierza korzystać z pomocy podmiotów, którzy znają specyfikę danego kraju i zwyczaje handlowe.

Zakres czynności Agenta będzie obejmował: poszukiwanie zagranicznych odbiorców zainteresowanych usługami świadczonymi przez Spółkę, kontaktowanie potencjalnych kontrahentów bezpośrednio ze Spółką, organizowanie spotkań z potencjalnymi zagranicznymi kontrahentami, negocjowanie warunków transakcji na rzecz Spółki, reprezentowanie Spółki przed organami administracyjnymi za granicą, przygotowanie i tłumaczenie niezbędnych dokumentów.

Tytułem wynagrodzenia za świadczenie na rzecz Spółki wskazanych powyżej usług, Agentowi przysługiwać będzie wynagrodzenie prowizyjne.

Agenci nie będą polskimi rezydentami i nie będą mieć siedziby na terytorium Polski. Agenci nie będą posiadać także w Polsce stałej placówki ani zakładu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Usługi Agentów wykonywane będą w krajach w których kontrahenci są rezydentami podatkowymi i tam też będzie realizowany przychód Spółki z prowadzonej przez nią działalności handlowej i usługowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy usługi świadczone przez Agentów będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie art. 21 ustawy o p.d.o.p., od których Spółka powinna potrącać podatek "u źródła" w Polsce.

2. Czy wypłaty prowizji dokonywane bezpośrednio przez Spółkę na rzecz Agentów z tytułu świadczonych przez nich usług, opisanych w stanie faktycznym, będą stanowić przychód z tytułu świadczeń o podobnym charakterze do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń, opodatkowanych w Polsce stawką ryczałtową 20% na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Usługi wykonywane na rzecz Spółki przez Agentów nie będą wykonywane na terytorium Polski, w konsekwencji nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej jako:ustawa o p.d.o.p.).

Ad 2

Wypłaty prowizji dokonywane bezpośrednio Agentom z tytułu świadczonych przez nich usług nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p.

Ad 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

O źródle dochodów położonych w Polsce można więc mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem dochodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów.

Stwierdzić zatem należy, że w świetle art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., obowiązek podatkowy nierezydentów powiązany jest ściśle z uzyskiwaniem dochodów (przychodów) na terytorium Polski.

Pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą.

Stanowisko takie potwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. dotyczącym miejsca opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu umowy pośrednictwa, w którym podkreślił dodatkowo, że czynnością, która generuje dochód nie jest ani wypłata wynagrodzenia, ani wykorzystanie efektów zrealizowanej umowy. W konsekwencji, uzyskiwane przez mającego stałe miejsce zamieszkania w Puerto Rico mieszkańca tego kraju wynagrodzenie z tytułu umowy pośrednictwa wykonywanej na terenie Puerto Rico, a nie za pośrednictwem stałej placówki, czy zakładu położonego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie będzie podlegało ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia" (sygn. akt II FSK 2144/08).

Podobne wnioski płyną z orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych np. z wyroku WSA w Poznaniu z 25 października 2012 r. (sygn. I SA/Po 696/12) czy z wyroku WSA w Krakowie z 12 września 2012 r. (sygn. I SA/Kr 832/12).

W wyroku NSA z 5 listopada 2009 r. sąd podkreślił: "Uzależnianie opodatkowania nierezydentów od wystąpienia rezultatu usługi u ich kontrahenta formułuje warunek, który nie został przez ustawodawcę zawarty w przepisie art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. (...) na gruncie polskiego prawa podatkowego nie można wiązać ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z uzyskaniem przychodu od kontrahenta, który jest spółką polska na postawie umowy o wykonanie usług, których realizacja nie jest związana z terytorium Rzeczypospolitej" (sygn. II FSK 2194/08).

W konsekwencji, ponieważ usługi świadczone przez Agentów (żadne z czynności składających się na wykonywane usługi) nie będą świadczone na terytorium Polski, to dochód z ich realizacji nie powstanie w Polsce, tym samym nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Ad 2

W ocenie Spółki, nawet jeżeli przyjmiemy, że usługi świadczone przez Agentów na rzecz Spółki generują przychody Agentów na terytorium Polski, to nadal nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce z uwagi na fakt, że nie spełniają przesłanek uznania ich za usługi podlegające opodatkowaniu z art. 21 ustawy o p.d.o.p.

Zdaniem Spółki usługi świadczone przez Agentów są usługami pośrednictwa, które nie są wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o p.d.o.p. ani też nie są usługami o podobnym charakterze do usług wymienionych w tym przepisie. W konsekwencji, z tytułu płatności dokonywanych na rzecz Agentów, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustała się w wysokości 20% przychodów.

Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W szczególności, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z definicją słownikową zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. Prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003) termin "pośrednictwo" oznacza: 1. Działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, występowanie w roli łącznika lub rozjemcy, 2. kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy; pośredniczenie.

Pomocniczo można odwołać się również do definicji pośrednictwa sformułowanej przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (wyrok ETS z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde), który uznał, iż działalność polegająca na pośredniczeniu może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej urnowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści urnowy.

Również, jak wskazuje piśmiennictwo, "w celu doprowadzenia do zawarcia umowy pośrednik dokonuje określonych czynności faktycznych, rezultatem których powinno być wskazanie dającemu zlecenie możliwości zawarcia umowy lub pośredniczenie przy zawarciu umowy" (Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo, MoP 2/1997).

W przypadku wskazanych usług świadczonych przez Agentów, dochodzi do zdarzeń gospodarczych pomiędzy trzema podmiotami: Spółką, Agentem oraz potencjalnym kontrahentem zainteresowanym nabyciem usług świadczonych przez Spółkę. Usługi świadczone przez Agentów mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy sprzedaży usług świadczonych przez Spółkę z potencjalnym kontrahentem. W konsekwencji, wypełniają przytoczoną powyżej definicję pośrednictwa.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, nabywane przez nią usługi nie są usługami doradczymi, czy też badania rynku, które w swojej istocie ukierunkowane są na pozyskanie przez zlecającego usługę określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem.

Nabywane przez nią usługi nie powinny być również kwalifikowane do kategorii usług reklamowych, których celem jest przede wszystkim informowanie o istnieniu danego produktu ogółu odbiorców, prezentowanie jego właściwości, etc.

W przeciwieństwie do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a, usługi świadczone przez Agentów są świadczeniami o innym charakterze, nastawionym na doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Spółką i potencjalnym kontrahentem.

W katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. ustawodawca przy wyszczególnianiu usług, których świadczenie wiąże się z obowiązkiem pobrania podatku "u źródła" od należności wypłacanych podmiotom zagranicznym, posłużył się sformułowaniem " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze". Zdaniem Spółki, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych wprost w treści ustawy. Innymi słowy, świadczeniami o podobnym charakterze będą usługi w przypadku których należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron lub usługi te są podobne do wymienionych w tym przepisie lecz np. inaczej nazwane.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, należy stwierdzić, że wskazane w przedstawionym stanie faktycznym usługi nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 1 - 2a) ustawy o p.d.o.p., jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, dlatego też nie podlegają one opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Wniosek ten potwierdza szereg interpretacji podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 27 października 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-914/11/BG) potwierdził, że "wśród wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. brak jest usług pośrednictwa handlowego. Usług pośrednictwa handlowego nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń". Podobne stanowisko zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 26 lutego 2013 r. (sygn. IBPI/2/423-1552/12/CzP), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 7 stycznia 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-351/12-3/GG), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 11 maja 2012 r. (sygn. IPPB5/423-117/12-2/AJ) i z 24 kwietnia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-142/11-2/AJ), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lutego 2012 r. (sygn. ILPB4/423- 421/11-3/DS).

Tym samym, Spółka nie będzie musiała powoływać się na postanowienia odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, celem niepobrania podatku zgodnie z taką umową. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana również do pozyskiwania od Agentów certyfikatów rezydencji, dokumentujących

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonywanych usług przez Agentów będących nierezydentami - jest nieprawidłowe,

* braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu świadczonych usług Agencyjnych - jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej jako: u.p.d.o.p.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z powyższego przepisu wynika zatem, że tylko dochody uzyskane na terytorium Polski będą podlegały regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, chyba że umowa międzynarodowa w przypadku tego rodzaju dochodów stanowi inaczej.

W przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego należy wyraźnie określić, jakie dochody podlegają temu obowiązkowi. Muszą to być dochody uzyskiwane w kraju, w którym podatnik nie ma rezydencji. Ponadto przepisy kraju, w którym znajduje się źródło przychodów, muszą przewidywać opodatkowanie tych przychodów przez nierezydenta, czyniąc go podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że o źródle dochodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem dochodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów.

Ponadto Organ podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 2 czerwca 2007 r., III SA/Wa 508/07, że "O tym, wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, a więc kto jest podatnikiem, rozstrzygają przepisy <...> "u.p.d.o.p.", a nie postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W świetle tych przepisów za podatnika należy uznać osobę, która osiągnęła przychód, np. z tytułu odsetek od obligacji, co wynika choćby z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Przy opodatkowywaniu przychodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., w pierwszej kolejności należy zatem ustalić osobę podatnika, a dopiero później, kierując się miejscem zamieszkania lub siedziby tego podatnika, zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera regulacje, na mocy których Polska, jako państwo, w którym odsetki powstają - "państwo źródła", zrezygnowała z opodatkowania danych przychodów wobec rezydentów państwa, z którym dana umowa została zawarta. Stanowi o tym adresowany do płatników podatku art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p."

Z powyższego wynika, że o źródle dochodów położonych na terytorium Polski rozstrzyga art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., który określa kategorię dochodów w związku z którymi powstaje obowiązek podatkowy w Polsce dla nierezydentów. Należy pamiętać, że ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których strona jest Polska (art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.). Zatem dochód podmiotu niemającego polskiej rezydencji będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie wtedy, gdy przepisy u.p.d.o.p. takie opodatkowanie przewidują.

Organ nie podziela argumentacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, że "pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą".

W ocenie Organu należy rozróżnić "miejsce wykonywania usług" oraz "miejsca uzyskania/osiągnięcia dochodu/przychodu". Zarówno w art. 3 ust. 2 jaki i art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. ustawodawca posłużył się sformułowaniem "osiągniętych/uzyskanych" dochodów na terytorium Polski. Wykonywanie konkretnej usługi na rzecz polskiego podatnika, nie może być rozumiane jako stricte przebywanie na terytorium Polski, tym bardziej, że w przypadku usług o charakterze niematerialnym - tak jak w rozpatrywanej sprawie - usługi mogą być wykonywane z dowolnego miejsca. Odmienna interpretacja "dochodów uzyskanych/osiągniętych na terytorium polski" prowadziłaby do wniosku, że miejsce osiągania dochodów/przychodów z tytułu np. wykonywanych usług doradczych, księgowych, badania rynku, mogłoby zależeć od tego, czy i gdzie ma miejsce bezpośredni kontakt usługodawcy i usługobiorcy. Tym samym ustalenie miejsca w jakim osiągnięty został dochód z tytułu usług niematerialnych wymaga uwzględnienia również tego, kto jest beneficjentem usługi świadczonej przez osobę nie mającą na terytorium Polski miejsca zamieszkania, oraz czy i gdzie usługa ta wywoła skutek w postaci powstania lub powiększenia przychodów u jej odbiorcy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1484/08 dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych).

W niniejszej sprawie efekt usług wykonywanych przez Agentów (nierezydentów), nie będzie wykorzystywany przez inny podmiot niż Spółka. W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy dojdzie do powstania przychodu a po stronie Agenta będącego nierezydentem wypracowania wynagrodzenia/prowizji za efekty pracy. Zatem miejscem osiągnięcia przychodu oraz powstaniem ograniczonego obowiązku podatkowego przez Agenta (nierezydenta) będzie terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Podsumowując, należy uznać za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że usługi wykonywane na rzecz Spółki przez Agentów nie będą wykonywane na terytorium Polski. Tym samym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanych usług na rzecz Spółki przez Agentów będących nierezydentami.

Ad 2

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu wykonywanych usług Agencyjnych za prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.