IPPB5/423-279/08-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na organizację gal wieńczących konkursy i plebiscyty ogłaszane na łamach własnych czasopism - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na organizację gal wieńczących konkursy i plebiscyty ogłaszane na łamach własnych czasopism.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest wydawcą czasopism zaklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) do grupowania "Gazety, dzienniki i czasopisma, ukazujące się rzadziej niż cztery razy w tygodniu" (PKWiU 22.13). Spółka organizuje gale wieńczące konkursy i plebiscyty ogłaszane na łamach swoich czasopism. Są to m.in....Podczas gali, połączonej z wręczaniem nagród, w możliwie największym stopniu Spółka eksponuje własne tytuły czasopism, tj...., rozdaje egzemplarze własnych miesięczników. Na wszystkie gale zapraszane są osoby, które stanowią docelową grupę odbiorców wydawnictwa (czytelnicy i potencjalni czytelnicy) oraz klienci reklamowi. W związku z organizacją tych imprez Spółka ponosi koszty z tytułu wynajmu pomieszczeń, nagród dla laureatów, zaproszonych prelegentów oraz wyżywienia (usługi gastronomiczne oraz catering).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do usług związanych z organizacją ww. imprez.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, celem organizowanych konkursów a ostatecznie gal kończących te konkursy jest dotarcie do jak najszerszego grona czytelników oraz klientów reklamowych. Działanie to ma więc charakter reklamowy i poznawczy. Na organizowanych imprezach główny nacisk kładzie się na zaprezentowanie uczestnikom tytułu danego czasopisma. Odbywa się to poprzez rozmieszczenie w widocznych miejscach banerów reklamowych. Według Spółki, w przypadku gal wieńczących plebiscyty i konkursy występuje reklama towaru (czasopisma), reklama usługi (usługi reklamowe w naszych czasopismach) oraz reklama marki (tytuł czasopisma). W ich wyniku Spółka dociera do dotychczasowych i potencjalnych czytelników oraz klientów reklamowych, natomiast dotychczasowi kontrahenci zacieśniają kontakty z wydawnictwem.

Zdaniem Spółki koszty ponoszone w związku z organizacją ww. imprez stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty usług cateringowych czy gastronomicznych nie stanowią, zdaniem Spółki, wydatku na reprezentację, bowiem poczęstunek na gali jest normalnym elementem tego typu uroczystości. Poniesienie wydatków na poczęstunek uczestników spotkań jest konieczne ze względu na kilkugodzinny czas trwania gali. Zdaniem Spółki, udział wielu uczestników w tego typu imprezie bez zapewnienia poczęstunku nie byłby możliwy, ponieważ mało kto zgodziłby się przybyć na długie spotkanie, nie zapewniające posiłku, a w razie przybycia przedwcześnie opuściłby galę. W przypadku braku posiłku cel promocyjno-reklamowy nie zostałby osiągnięty. Zamiast promocji marki, usług i czasopisma, a w konsekwencji zwiększenia przychodów, uzyskałoby się odwrotny skutek-zniechęcenie i rozczarowanie po stronie potencjalnych kontrahentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że podatnik wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści powyższych regulacji prawnych, wyraźnie wynika, iż warunkami kwalifikującymi dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów są:

* poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* niezakwalifikowanie kosztu do grupy kosztów nieuznawanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie, stosując zasadę zdrowego rozsądku.

Wydatki więc nie tylko muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów ale jednocześnie-co ma zasadnicze znaczenie dla rozpatrywanej sprawy - nie mogą być wymienione w art. 16 ust. 1 wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 wskazanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na to, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji pojęcia reprezentacja, dlatego należy posłużyć się wykładnią słownikową. Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje gale wieńczące konkursy i plebiscyty ogłaszane na łamach swoich czasopism. W związku z organizacją tych imprez Spółka ponosi koszty z tytułu wynajmu pomieszczeń, nagród dla laureatów, zaproszonych prelegentów oraz wyżywienia (usługi gastronomiczne oraz catering).

Mając na uwadze powyższe, koszty gali, tj. koszty ponoszone przez Spółkę z tytułu wynajmu pomieszczeń, nagród dla laureatów, zaproszonych prelegentów oraz wyżywienia (usługi gastronomiczne oraz catering) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te noszą znamiona wystawności, okazałości, a więc mają cechy wydatków na reprezentację, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy i tym samym są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Sam Wnioskodawca w złożonym wniosku podkreśla, iż udział wielu uczestników w tego typu imprezie bez zapewnienia poczęstunku nie byłby możliwy, ponieważ mało kto zgodziłby się przybyć na długie spotkanie, nie zapewniające posiłku, a w razie przybycia przedwcześnie opuściłby galę. W przypadku braku posiłku cel promocyjno-reklamowy nie zostałby osiągnięty. Zamiast promocji marki, usług i czasopisma, a w konsekwencji zwiększenia przychodów, uzyskałoby się odwrotny skutek-zniechęcenie i rozczarowanie po stronie potencjalnych kontrahentów.

Powoływanie się Spółki na okoliczność, iż celem organizowanych konkursów a ostatecznie gal kończących te konkursy jest dotarcie do jak najszerszego grona czytelników oraz klientów reklamowych, nie odbiera wyżej wymienionym działaniom cech reprezentacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.