IPPB5/423-24/08-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych z uwzglednieniem Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 10 ust. 2 lit. a) Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Niemiecki otwarty fundusz inwestycyjny (dalej: Fundusz) planuje nabywać w Polsce nieruchomości, a następnie je średnio-i długoterminowo wynajmować. Fundusz będzie zatem uzyskiwał przychody z wynajmu nieruchomości w Polsce. Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości Fundusz ten oprócz bezpośredniego nabywania nieruchomości będzie nabywać udziały w spółkach z siedzibą w Polsce i posiadających nieruchomości (dalej: Spółki Powiązane). W takiej sytuacji Spółki Powiązane będą uzyskiwać w Polsce przychody z wynajmu.

Fundusz gromadzi środki finansowe od inwestorów i wykorzystuje je na zakup aktywów (nieruchomości). Do zarządzania Funduszem powołuje się spółkę zwaną "spółką inwestycyjną nieruchomościową" (dalej: K). Funkcjonuje ona w formie prawnej niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która odpowiada polskiej spółce z o.o. Zarówno swoją siedzibę, jak i miejsce zarządu K posiada w Niemczech. W konsekwencji w Polsce posiada tylko ograniczony obowiązek podatkowy w zakresie uzyskiwanych dochodów.

Wnioskodawca podaje, że majątek zgromadzony w Funduszu stanowi dla Kwyodrębnioną masę majątkową. K jest jego cywilnoprawnym posiadaczem, tj. zarządza nim we własnym imieniu, choć na rachunek inwestorów. Celem wykupienia udziału w Funduszu inwestor indywidualny wpłaca do niego swój wkład, przez co nabywa prawo do udziału w wyniku Funduszu w proporcji własnego wkładu do całości wpłat wszystkich inwestorów do Funduszu.

Stosunek prawny łączący inwestorów z K ma charakteru przypominającego stosunek wspólnika do spółki, lecz zobowiązaniowy i jest regulowany poprzez postanowienia umowy uczestnictwa w Funduszu. Obecnie Fundusz dysponuje środkami finansowymi wielu tysięcy inwestorów, na ogół osób fizycznych, jednakże niekiedy również osób prawnych. Inwestorami są głównie osoby posiadające miejsce zamieszkania w Niemczech. Inwestor może w zasadzie w każdej chwili wycofać swój wkład. W takim przypadku K jest zobowiązana wypłacić mu z majątku Funduszu równowartość jego wkładu. Inwestor może żądać zwrotu własnego wkładu w gotówce, jednakże nie ma prawa do majątku Funduszu odpowiadającego równowartości wkładu (np. przyznania mu prawa własności części nieruchomości). W przeciwieństwie do posiadania udziałów w spółce, wypłata wkładu jest możliwa w każdej chwili i nie wymaga przeprowadzenia długotrwałego postępowania obniżenia kapitału zakładowego K.

Majątkiem Funduszu zarządza wyłącznie K. K decyduje o wyborze nabywanych nieruchomości, najemcach oraz o tym, kiedy nieruchomości te będą zbyte. W przeciwieństwie do np. spółki osobowej, inwestorzy nie posiadają prawa głosu w zakresie zarządzania majątkiem Funduszu. Jedynym ich zadaniem jest finansowanie Funduszu. Wynagrodzeniem przysługującym inwestorom w związku z udostępnieniem środków finansowych Funduszowi jest wynik Funduszu, po odjęciu kosztów, opłat i podatków. Na wynagrodzenie to składają się nie tylko przychody uzyskiwane z najmu nieruchomości, ale także ze zmiany ich wartości. Jednostka uczestnictwa Funduszu jest zatem porównywalna z obligacjami o zmiennym oprocentowaniu (obligacja z prawem do udziału w zyskach).

Wnioskodawca uważa, iż skoro formalnie podatnikiem w Niemczech jest pojedynczy inwestor, a nie K, również z punktu widzenia polskiego prawa może nasunąć się pytanie o podmiot podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody uzyskiwane przez niemiecki otwarty fundusz inwestycyjny z posiadanych bezpośrednio nieruchomości będą na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegały opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych jako przyporządkowane bezpośrednio K na podstawie art. 7 ust. 1 w powiązaniu z art. 5 ust. 1, ze względu na powstanie zakładu K w Polsce lub art. 13 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania poprzez osiąganie przychodów z nieruchomości położonych w Polsce.

Ponadto, K będzie również beneficjentem dywidend wypłacanych przez Spółki Powiązane. W związku z powyższym, przy spełnieniu formalnych warunków w przypadku wypłaty dywidend ze Spółek Powiązanych na rzecz K będzie możliwe zastosowanie przepisów art. 10 ust. 2 lit. a) ustawy o unikaniu podwójnego opodatkowania, bądź też art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 1

Jednostka uczestnictwa nie tworzy dla niemieckich inwestorów żadnego bezpośredniego powiązania z polską nieruchomością. K inwestuje środki finansowe pozyskane od inwestorów na ich rachunek, ale w imieniu własnym. Inwestorzy nie mają wpływu na cel inwestycji (nabycie nieruchomości). Nie posiadają oni także możliwości bezpośredniego finansowego zaangażowania się w obiekt inwestycji. Jedynym decydującym o opodatkowaniu elementem stanu faktycznego jest bezpośredni związek K z nieruchomością w Polsce. Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych to na K ciąży zatem ograniczony obowiązek podatkowy z tytułu osiąganych na terenie Polski przychodów z tytułu z wynajmu nieruchomości. Przychody te powinny bowiem podlegać opodatkowaniu jako przychody osiągane przez K z tytułu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej w formie zakładu (zgodnie z art. 7 ust. 1 w powiązaniu z art. 5 ust. 1 ustawy o unikaniu podwójnego opodatkowania), bądź też jako przychody osiągane z położonej w Polsce nieruchomości w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Należy przy tym zaznaczyć, że niezależnie od powyższej kwalifikacji sposób opodatkowania tych dochodów w Polsce będzie taki sam.

Z kolei przyjmując założenie o ograniczonym obowiązku podatkowym inwestorów w Polsce, podlegaliby oni polskiemu podatkowi dochodowemu od osób fizycznych (o ile byłyby to osoby fizyczne). Rozwiązanie to byłoby dla inwestorów atrakcyjne z tego względu, iż każdy z nich korzystałby z kwoty wolnej od podatku. Jednakże nakład pracy związany z rozliczeniem podatkowym każdego z wielu tysięcy inwestorów byłby zarówno dla nich, jak i dla polskich organów skarbowych bardzo duży, tak że w przypadku otwartego funduszu inwestycyjnego, gdzie inwestorzy często się zmieniają, należy raczej rozważyć inne rozwiązanie.

Z administracyjno-ekonomicznego punktu widzenia wskazane byłoby zatem, aby Polska - podobnie jak wiele innych krajów europejskich - jako podmiot podlegający bezpośredniemu opodatkowaniu w zakresie osiągniętych w Polsce przychodów wypracowanych przez majątek Funduszu traktowała bezpośrednio K. Przemawia za tym fakt, iż Spółka jest cywilnoprawnym właścicielem majątku Funduszu. Ponadto jest wpisana do ksiąg wieczystych nieruchomości jako ich właściciel oraz występuje w tym zakresie we własnym imieniu.

Ponadto K jest podmiotem faktycznie wypracowującym przychody z najmu; indywidualni inwestorzy nie mają żadnego wpływu na zarządzanie Funduszem oraz na osiąganie przychodów z najmu. Inwestorzy znajdują się w położeniu analogicznym do nabywających obligacje.

Wnioskodawca podaje także, że zgodnie z tą zasadą postępuje wiele krajów (Francja, Norwegia, itd.), tj. przyporządkowują one uzyskiwane na ich terytorium przychody samej K, a nie poszczególnym inwestorom.

Ad. 2, 3.

W sytuacji, gdy K nie będzie nabywała bezpośrednio polskich nieruchomości, a udziały w Spółkach Powiązanych posiadających nieruchomości, przychody uzyskiwane z najmu będą opodatkowane polskim podatkiem dochodowym na poziomie tych Spółek. K będzie jedynym, 100% udziałowcem Spółek Powiązanych, co wynikać będzie jednoznacznie choćby z Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) prowadzonego dla tych Spółek. K jako jedyny podmiot będzie w związku z tym uprawniony do uzyskiwania dywidend od tych Spółek.

Inwestorzy nie będą uprawnieni do otrzymywania dywidendy od Spółek Powiązanych, ponieważ nie będą ich bezpośrednimi udziałowcami. Tym samym nie będą posiadać bezpośrednich praw do przychodów pochodzących z Polski, lecz jedynie do wyniku finansowego Funduszu, powstającego po odjęciu zaistniałych na poziomie Funduszu kosztów opłat i podatków. W związku z tym, że to K otrzymuje dywidendę, inwestorzy nie będą osiągali żadnych przychodów w Polsce, zatem nie będą mieli w Polsce obowiązku podatkowego i nie będą mogli stosować postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Opodatkowanie

pochodzących z Polski przychodów K na poziomie jej udziałowców odbywa się w dalszej kolejności wyłącznie zgodnie z przepisami niemieckiego prawa podatkowego.

Biorąc pod uwagę fakt, iż to K otrzyma dywidendy od Spółek Powiązanych, należy je zaliczać do przychodów K również zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak również regulacjami Dyrektywy 90/435/EEC EWG Rady Unii Europejskiej z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE z 20 sierpnia 1990 r. nr L 225), implementowanej do polskiego porządku prawnego w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego względu K będzie uprawniona do skorzystania z prawa obniżenia podatku u źródła zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a) wspomnianej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, względnie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca podkreśla, iż reprezentowane stanowisko jest zgodne m.in. ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 28 stycznia 2008 r. (sygn. akt IP-PB3-423-378/07-3/IK) oraz Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w indywidualnych interpretacjach z 17 sierpnia 2007 r. (sygn. akt 1471/DPR2/423-90/07/AB), 16 sierpnia 2007 (sygn. akt 1471/DPZ/423/15/07/TG) a także z 29 kwietnia 2005 r. (sygn. akt 1471/DPD1/423/14/05/EN), w których rozstrzygano w podobnych sprawach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odnośnie Ad.1

Zgodnie z art. 1 ust. 1-3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują dwie generalne zasady dotyczące opodatkowania. Pierwszą z nich jest zasada rezydencji, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkie dochody danego podmiotu, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium danego państwa, niezależnie od miejsca (źródła) ich powstania. Drugą zasadą jest zasada źródła, w myśl której - niezależnie od miejsca zamieszkania czy też lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. Z zasadą rezydencji powiązana jest konstrukcja nieograniczonego obowiązku podatkowego, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast z zasadą źródła wiąże się ograniczony obowiązek podatkowy, określony w art. 3 ust. 2 powołanej ustawy. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest to, że podmioty nim objęte, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody takich podmiotów nie mogą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z wniosku, K jest cywilnoprawnym właścicielem majątku Funduszu, którego część znajduje się m.in. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest wpisana do ksiąg wieczystych nieruchomości jako właściciel oraz występuje w tym zakresie we własnym imieniu. Ponadto K jest także podmiotem wypracowującym przychody z najmu. Z tego też względu podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy, a nie poszczególni inwestorzy. K inwestuje środki finansowe pozyskane od inwestorów w imieniu własnym. Zatem, w ocenie organu wydającego interpretację, przychody uzyskiwane przez niemiecki otwarty fundusz inwestycyjny z posiadanych bezpośrednio nieruchomości będą opodatkowane w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych jako dochody przyporządkowane K.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że badając sytuację podatkową zagranicznej osoby prawnej nie mającej w Polsce siedziby lub zarządu - jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu została zawarta przez Polskę umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - należy stosować postanowienia właściwej umowy. W przedmiotowej sprawie będą to postanowienia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; dalej umowa polsko - niemiecka).

Odnośnie Ad. 2 i 3.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu. Zgodnie z art. 22a ustawy przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Konieczność dostosowania polskich przepisów podatkowych m.in. do art. 5 Dyrektywy 90/435/EWG Rady Unii Europejskiej z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE z 20 sierpnia 1990 r. nr L 225) spowodowała, że od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego dochody zagranicznych spółek kapitałowych z tytułu dywidend oraz innych (dochodów) przychodów z udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. I tak, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza możliwość całkowitego zwolnienia z tego podatku, co wynika z art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

Na podstawie art. 22 ust. 4a ww ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadała udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności, w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Natomiast art. 22 ust. 6 precyzuje, że przepisy dotyczące opodatkowania dochodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i zwolnienia od podatku, stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym wymieniono m.in. spółki utworzone według prawa niemieckiego, określane jako: "Aktiengesellschaft", "Kommanditgesellschaft auf Aktien", "Gesellschaft mit beschränkter Haftung", "Versicherungsverein auf Gegenseitigkeit", "Erwerbs-und Wirtschaftsgenossenschaft", "betriebe gewerblicher Art. von juristischen Personen des öffentliches Rechts" i inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa niemieckiego podlegające opodatkowaniu niemieckim podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 22 ust. 4b, wyżej wskazane zwolnienie ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

W związku z tym, że stosownie do treści art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpowiedzialną za prawidłowy pobór podatku od dochodu podmiotu zagranicznego, uzyskanego w następstwie otrzymanych dywidend oraz innych dochodów (przychodów) z udziału w zyskach polskiej spółki jest właśnie ta polska spółka, zasadność zastosowania przez nią w chwili wypłaty dywidendy tego zwolnienia i niepobranie podatku musi być udokumentowana otrzymanym od spółki zagranicznej certyfikatem rezydencji podatkowej wydanym przez właściwy dla spółki zagranicznej organ administracji podatkowej, potwierdzającym miejsce jej siedziby dla celów podatkowych, lub zaświadczeniem o istnieniu zagranicznego zakładu tej spółki wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się siedziba lub zarząd spółki zagranicznej albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony (art. 26 ust. 1c ustawy).

Jak wynika z wniosku, 100% udziałowcem Spółek Powiązanych będzie "spółka inwestycyjna nieruchomościowa" (K) funkcjonująca w formie prawnej niemieckiej spółki z o.o., a nie poszczególni inwestorzy. Zatem to K będzie uprawniony do otrzymywania dywidendy, jako udziałowiec tych spółek, a nie inwestorzy.

W ocenie tut. Organu, inwestorzy nie otrzymują żadnych przychodów do opodatkowania w Polsce z tytułu wypłacanej dywidendy. Są oni uprawnieni jedynie do zysku z Funduszu.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym, prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w przypadku spełnienia warunków do zwolnienia wymienionych w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz pozostałych warunków wymienionych w ustawie, tj. art. 22 ust. 4a i 4b, a także udokumentowania swojej rezydencji podatkowej w Niemczech, certyfikatem rezydencji wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, wypłacone przez polskie Spółki Powiązane dochody z tytułu dywidend na rzecz Spółki niemieckiej będą zwolnione z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, a Spółki polskie, nie będą zobowiązane, jako płatnicy, do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w tym zakresie. Organ wydający interpretację, w przedstawionym zdarzeniu, za słuszne uznaje również stanowisko Spółki (w przypadku niewypełnienia dyspozycji art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), iż K jako rezydent podatkowy Niemiec oraz 100% udziałowiec Spółki polskiej, ma prawo do zastosowania obniżonej stawki podatkowej, wynikającej z postanowień art. 10 ust. 2 lit. a) umowy polsko - niemieckiej. Warunkiem jednak zastosowania postanowień ww. przepisu, jest przedstawienie polskiemu płatnikowi, tj. Spółce wypłacającej dywidendę, certyfikatu rezydencji, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go maja 10, 09-402 Płock.