IPPB5/423-216/14-3/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek i nabycia własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego oraz zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek i nabycia własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego oraz zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia (dalej: Parafia) jest użytkownikiem wieczystym działek niezabudowanych, oznaczonych w rejestrze gruntów jako działki ewidencyjne nr 2/2 oraz nr 2/6 (dalej: Działki). Prawo użytkowania wieczystego Działek zostało nabyte przez Parafię na podstawie ugody (dalej: Ugoda) zawartej w dniu 9 czerwca 2005 r. w toku postępowania regulacyjnego przed Komisją Regulacyjną, działającą na podstawie ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (Dz. U. Nr 73, poz. 323 z późn. zm., dalej: Ustawa o KEA). Ugoda została zawarta pomiędzy Parafią a Miastem które przyznało Parafii na okres 99 lat prawo nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek.

Działki są wykorzystywane przez Parafię na działalność gospodarczą polegającą na:

Środki pozyskiwane przez Parafię z tytułu tej działalności są przeznaczane na cele, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 379 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) i podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego.

Obecnie Parafia rozważa zawarcie umowy (dalej: Umowa), na podstawie której nastąpi zbycie prawa użytkowania wieczystego Działek i jednoczesne nabycie w zamian własności innych nieruchomości (i/lub prawa użytkowania wieczystego). Celem Umowy jest zapewnienie Parafii optymalnego źródła finansowania jej działalności statutowej.

Parafia posiada osobowość prawną i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia Umowy, dochód ewentualnie powstały po stronie Parafii będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dochód Parafii wynikający z zawarcia Umowy będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p., zwolnione z p.d.o.p. są dochody kościelnych osób prawnych uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej. u.p.d.o.p. nie definiuje pojęcia "niegospodarczej działalności statutowej", konieczne jest więc dokonanie jego interpretacji w oparciu o przepisy innych dziedzin prawa.

Działalnością gospodarczą jest "zarobkowa działalność wytwórca, budowlana, handlowa, usługowa (...) wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły" (art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.). Transakcja, którą planuje wykonać Parafa, tj. dokonanie zamiany Dziatek na inne nieruchomości (i/lub prawa użytkowania wieczystego) nie spełnia wymogu wykonywania działalności w sposób "zorganizowany i ciągły", gdyż jest transakcją jednorazową, nie mającą w zamiarze Parafii charakteru powtarzalnego. Nie można także twierdzić, że transakcja ta ma charakter zorganizowany - Parafia nie posiada bowiem żadnej struktury organizacyjnej służącej profesjonalnej zamianie nieruchomości (i w ogóle obrotowi nieruchomościami).

Z kolei przez "działalność statutową" należy rozumieć takie przejawy aktywności Parafii, które są zgodne z przepisami regulującymi działalność parafii Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego w RP (dalej: KEA).

Działalność parafii KEA regulowana jest przez:

a. ustawę z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do KEA (Dz. U. Nr 73, poz. 323, z późn. zm.);

b. Zasadnicze Prawo Wewnętrzne KEA (dalej: ZPW), stanowiące najwyższy akt prawa kościelnego;

c. Regulamin Parafialny KEA stanowiące akt prawa kościelnego szczegółowo regulujący działalność parafii ewangelicko - augsburskich.

Ww. ustawa nie wskazuje na cele i metody działania parafii KEA, pozostawiając te zagadnienia aktom prawa wewnątrzkościelnego. Analiza przepisów ZPW oraz Regulaminu Parafialnego wskazuje, że:

* § 8 ust. 2 ZPW przewiduje, że "jednostki organizacyjne Kościoła zobligowane są do wykorzystywania majątku w celu zabezpieczenia potrzeb własnych oraz społeczności Kościoła jako całości.";

* § 25 ZPW przewiduje, że "parafia zaspokaja swoje potrzeby materialne z dochodów uzyskanych ze swojego majątku, ze składek i ofiar, z działalności gospodarczej i fundacji." Zapis ten jest odzwierciedlany także przez § 6 ust. 1 Regulaminu Parafialnego, przewidujący, iż parafia ewangelicko - augsburska utrzymuje się z własnego majątku.

W świetle powyższych przepisów, nie ma wątpliwości, iż czynności mające na celu optymalne wykorzystanie własnego majątku w celu zabezpieczenia potrzeb własnych (w stanie hipotetycznym będącym przedmiotem tego wniosku, jest to zamiana jednego składnika majątkowego na inny) powinny być zaliczone do statutowej działalności Parafii. Wynika to z faktu, iż Parafia zobowiązana jest przez Regulamin Parafialny do wykorzystywania majątku w sposób pozwalający na samodzielne finansowanie działalności statutowej. Rozważana transakcja zamiany ma niewątpliwie na celu realizację tego zobowiązania.

Co więcej, w omawianym zdarzeniu, dochód ewentualnie osiągnięty przez Parafię w wyniku zawarcia Umowy nie będzie miał charakteru gotówkowego. Dochód ten stanowić będzie różnicę pomiędzy:

* przychodem, odpowiadającym wartości rynkowej uzyskanych nieruchomości,

* kosztem uzyskania przychodu, tj. wartości początkowej (w rozumieniu przepisu art. 16g u.p.d.o.p.) zbywanych Działek.

Tak określony dochód jest efektem zapisów księgowych (w ewidencji księgowej Parafii, w miejsce wartości Działek uwzględnione zostaną wartości nieruchomości uzyskanych w zamian; ewentualna nadwyżka wartości nieruchomości zamiennych nad wartością Działek stanowić będzie dochód). Dochodu takiego Parafia nie jest w stanie przeznaczyć na żaden konkretny cel.

Należy także odnotować, że przepisy o rachunkowości regulujące działalność podmiotów nieprowadzących działalność gospodarczą (§ 1 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej - Dz. U. Nr 137, poz. 1539, z późn. zm.) wskazują, iż "działalnością statutową jest działalność jednostki niemająca charakteru działalności gospodarczej, określona przepisami prawa i jej statutem". Stanowi to dodatkowy argument przemawiający za prawidłowością oceny prawnej przedstawionej powyżej przez Parafię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W celu określenia skutków podatkowych umowy zamiany (zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek i jednoczesne nabycie w zamian własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego) należy przeanalizować treść umowy zawartej pomiędzy stronami w kontekście przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Kwestie dotyczące umów zamiany zostały uregulowane w przepisach art. 603-604 Kodeksu cywilnego. Pierwszy przepis stanowi, że przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast w drugim z przepisów zaznaczono, że do zamiany stosuje się przepisy o sprzedaży. Charakterystyczne dla umowy zamiany jest to, że podstawowe obowiązki obu stron i treść ich świadczeń są identyczne, różny jest jedynie przedmiot świadczeń każdej z nich. Przedmiotem zamiany, podobnie jak sprzedaży, mogą być rzeczy i ich zbiory, a także inne prawa majątkowe,ale nie pieniądze.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Parafia podała, że jest użytkownikiem wieczystym działek niezabudowanych. Prawo użytkowania wieczystego Działek zostało nabyte przez Parafię na podstawie ugody w toku postępowania regulacyjnego przed Komisją Regulacyjną, działającą na podstawie ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (Dz. U. Nr 73, poz. 323 z późn. zm., dalej: Ustawa o KEA). Ugoda została zawarta pomiędzy Parafią a Miastem, które przyznało Parafii na okres 99 lat prawo nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek.

Działki są wykorzystywane przez Parafię na działalność gospodarczą polegającą na:

Środki pozyskiwane przez Parafię z tytułu tej działalności są przeznaczane na cele, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 379 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) i podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego.

Obecnie Parafia rozważa zawarcie umowy, na podstawie której nastąpi zbycie prawa użytkowania wieczystego Działek i jednoczesne nabycie w zamian własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego. Celem Umowy jest zapewnienie Parafii optymalnego źródła finansowania jej działalności statutowej.

Wnioskodawca wskazuje, że Działki będące przedmiotem wniosku "są wykorzystywane przez Parafię na działalność gospodarczą". W związku z powyższym zawarcie umowy, "na podstawie której nastąpi zbycie prawa użytkowania wieczystego Działek i jednoczesne nabycie w zamian własności innych nieruchomości (i/lub prawa użytkowania wieczystego)" nastąpi również w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na powyższe nie wpłynie fakt, że "celem Umowy jest zapewnienie Parafii optymalnego źródła finansowania jej działalności statutowej" ani to, że, jak twierdzi Wnioskodawca jest to "transakcja jednorazowa."

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji umowy zamiany, dlatego też w tym względzie trzeba kierować się ww. przepisami Kodeksu cywilnego i rozliczyć skutki takiej operacji na takich zasadach jakie obowiązują wobec transakcji odpłatnego zbycia. O ile w przypadku umowy sprzedaży kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedającemu określoną cenę w zamian za nabywany towar, o tyle w przypadku zamiany, formą zapłaty jest uzyskanie innej rzeczy w zamian za wydaną. Dlatego też, wydane przez Wnioskodawcę prawo własności nieruchomości należałoby uznać za sprzedawane, natomiast uzyskane w zamian prawo własności nieruchomości należałoby uznać za zakupione.

Umowa zamiany zawiera w sobie zatem niejako dwie umowy sprzedaży, w której każdej ze stron przysługują prawa i obciążają obowiązki zarówno sprzedawcy, jak i kupującego. Zdaniem tutejszego organu przedmiotowa zamiana stanowić będzie dla Parafii formę odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek oraz nabycia prawa własności i/lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości przejmowanej. Zarówno opisane wyżej odpłatne zbycie jak i nabycie, pod względem skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozpatrywać rozdzielnie.

Analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowadzi do wniosku, że ustawodawca nie przewidział szczególnej metody ustalania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 14 ust. 1 ustawy. Z tego też względu przy ustalaniu dochodu z tytułu opisanej we wniosku transakcji należy kierować się ogólną zasadą wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 ustawy, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z treści art. 12 ust. 1 ustawy wynika, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Kosztami uzyskania przychodów natomiast, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a-b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na:

- wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów nie podlegają amortyzacji (art. 16c pkt 1 ustawy).

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że Parafia do przychodu powinna zaliczyć cenę określoną w akcie notarialnym dokumentującym zbycie prawa użytkowania wieczystego Działek, przy czym podkreślić należy, że cena ta powinna odpowiadać co do zasady wartości rynkowej zbywanej nieruchomości. Jeżeli strony przyjęły, że ceną tą jest wartość nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego nabywanego przez Parafię, to wartość ta powinna zwiększać przychody Parafii tak jak inne przychody uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile odpowiada ona wartości rynkowej zbywanej nieruchomości.

Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z powołanymi wcześniej przepisami (art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 1) Parafia może zaliczyć wydatki poniesione na nabycie zbywanego prawa użytkowania wieczystego Działek.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Ustalając dochód ze zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy uwzględnić powyższe ustalenia odnośnie przychodów i kosztów.

Dopiero tak wyliczony dochód ze zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek może podlegać zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a ww. ustawy: wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

Powołany w zdaniu poprzednim art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z tego, że cel, na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia. Co więcej, w odniesieniu do tego rodzaju wydatków, podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Natomiast zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ww. ustawy ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa będą wolne od podatku tylko w części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie.

Należy wskazać, że ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia "niegospodarcza działalność statutowa". W celu określenia zakresu tego pojęcia należy zdefiniować znaczenie poszczególnych słów. I tak, działalnością jest "zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu lub w jakimś zakresie, czynny udział w czymś; działanie, praca" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN). Przez pojęcie "działalność gospodarcza" - w myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zwodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny rachunek lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Zgodnie natomiast z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.): działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Wnioskodawca wskazuje, że Działki będące przedmiotem wniosku "są wykorzystywane przez Parafię na działalność gospodarczą". W związku z powyższym zawarcie umowy, "na podstawie której nastąpi zbycie prawa użytkowania wieczystego Działek i jednoczesne nabycie w zamian własności innych nieruchomości (i/lub prawa użytkowania wieczystego)" nastąpi również w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na powyższe nie wpłynie fakt, że "celem Umowy jest zapewnienie Parafii optymalnego źródła finansowania jej działalności statutowej" ani to, że, jak twierdzi Wnioskodawca jest to "transakcja jednorazowa."

Na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozróżnić wyłącznie "niegospodarczą działalność statutową" oraz "inną działalność". Opodatkowanie dochodów kościelnych osób prawnych uzależnione jest od sposobu uzyskania, a także celu przeznaczenia tych dochodów. Kościelne osoby prawne oprócz niegospodarczej działalności statutowej mogą również prowadzić działalność gospodarczą.

Niegospodarczą działalność statutową Kościoła stanowi każda działalność, nie będąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty Kościoła i specyfiki jego działalności. Dochody uzyskiwane z niegospodarczej działalności statutowej Kościoła Katolickiego są wolne od podatku, bez względu na cel ich przeznaczenia i ostatecznego wydatkowania.

W świetle powyższych przepisów dochody z każdej działalności wynikającej z istoty funkcjonowania Kościoła niebędącej działalnością gospodarczą (działalność statutowa) korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast dochody z pozostałej działalności są zwolnione z podatku dochodowego tylko, jeżeli zostaną przeznaczone, a następnie wydatkowane na cele wymienione w pkt 4a lit. b powyżej cytowanego przepisu art. 17.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Natomiast na podstawie art. 17 ust. 1b ww. ustawy: zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Odnośnie do powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca nie tylko nie zdefiniował pojęcia dochód "przeznaczony", ale też wskazał w nim na sposób "wydatkowania" "bez względu na termin". Odwołując się do znaczenia użytego w języku potocznym należy zauważyć, że w takim ujęciu pojęcie dochód "przeznaczony" to określenie z góry celu, któremu ma służyć dana rzecz, przekazać coś dla kogoś, na czyjś użytek, na czyjąś korzyść (Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1979, t. II, s. 1025; Słownik poprawnej polszczyzny, red. W. Doroszewski, 1976, s. 598). Natomiast pojęcie "wydatkowany" oznacza wydawanie pieniędzy na coś, poniesienie wydatków, zapłatę za coś (Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1981, t. III, s. 793; Słownik języka polskiego, Warszawa 1981, t. III, s. 792-793; Słownik poprawnej polszczyzny, red. W. Doroszewski, Warszawa 1976, s. 899).

W powołanej regulacji ustawodawca zaakcentował kwestię "przeznaczenia" dochodu, a także uniezależnił od jakiegokolwiek terminu dla skorzystania z ulgi fakt wydatkowania dochodu we wskazanym celu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca rozważa zawarcie umowy, na podstawie której nastąpi zbycie prawa użytkowania wieczystego posiadanych przez Parafię Działek i jednoczesne nabycie w zamian własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego. Jak podaje Wnioskodawca, celem Umowy jest zapewnienie Parafii optymalnego źródła finansowania jej działalności statutowej.

W świetle powyższego, dochód ze zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek może podlegać zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednak, aby skorzystać ze zwolnienia niezbędne jest spełnienie warunków wskazanych w tym przepisie.

Należy uznać, że zbycie prawa użytkowania wieczystego Działek nastąpiło w ramach prowadzonej przez Parafię działalności gospodarczej. W związku z tym dochód ze zbycia przedmiotowego prawa może podlegać zwolnieniu z opodatkowania jedynie na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy, przy założeniu wydatkowania dochodu na cele wskazane w tym przepisie. Jeżeli dochód powstał w ramach prowadzonej działalności nie może korzystać ze zwolnienia "z niegospodarczej działalności" na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy.

Tym samym, jeśli Parafia uzyskany ze zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek dochód przeznaczy na zakup własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego, które wykorzystywać będzie na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzn. na cele kultu kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze) przedmiotowy zakup będzie stanowił wydatkowanie, o którym mowa w art. 17 ust. 1b; w związku z czym Parafia będzie mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w omawianym przepisie.

Podsumowując, w przypadku, kiedy Parafia otrzymany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dochód ze zbycia prawa użytkowania wieczystego Działek przeznaczy na zakup własności innych nieruchomości i/lub prawa użytkowania wieczystego, dochód ten będzie podlegał zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b (przy założeniu przeznaczenia go na cele wskazane w tym przepisie), nie będzie jednak podlegał zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.