IPPB5/423-198/12-3/RS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. wydatków poniesionych na catering dla programistów i grafików, będących podwykonawcami spółki oraz jej pracowników w trakcie spotkań związanych z procesem produkcyjnym gier komputerowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) oraz w piśmie z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data nadania 16 kwietnia 2012 r., data wpływu 17 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na catering dla programistów i grafików (będących podwykonawcami Spółki) oraz jej pracowników w trakcie wymienionych w zdarzeniu przyszłym spotkań związanych ze stosowanym u Wnioskodawcy procesem produkcyjnym gier komputerowych - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na catering dla programistów i grafików (będących podwykonawcami Spółki) oraz jej pracowników w trakcie wymienionych w zdarzeniu przyszłym spotkań związanych ze stosowanym u Wnioskodawcy procesem produkcyjnym gier komputerowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - P. Sp. z o.o. (dalej: P. lub Spółka) jest firmą zajmującą się produkcją gier komputerowych (działalność wiodąca wg PKD Nr 3240Z Produkcja Gier i zabawek). P. ma ugruntowaną pozycję na polskim oraz międzynarodowym rynku twórców najlepszych gier komputerowych. Pozycja ta została osiągnięta m.in. poprzez współpracę z najlepszymi specjalistami z branży gier komputerowych oraz wykorzystanie najnowszych i najbardziej efektywnych metod wytwarzania oprogramowania komputerowego.

Metodyka prowadzenia projektów w Spółce wykorzystuje połączenie technik zwinnych (tzw. Agile Methods) oraz dewelopmentu horyzontalnego (wyjaśnienie szczegółowe niżej), gdzie programiści i graficy są zorganizowani w interdyscyplinarne oraz specjalistyczne zespoły projektowe składające się zarówno z pracowników Spółki jak i podwykonawców. Zespoły te wykonują swoje zadania w ramach kolejnych etapów (tzw. Sprintów), gdzie wymagane są regularne spotkania mające na celu przeglądy, planowanie i organizację zadań bieżących i przyszłych.

"Programowanie zwinne ((ang.) Agile software development) to grupa metodyk wytwarzania oprogramowania opartego na programowaniu iteracyjnym (model przyrostowy). Wymagania oraz rozwiązania ewoluują przy współpracy samozarządzalnych zespołów, których celem jest przeprowadzanie procesów wytwarzania oprogramowania. Generalnie metodyka oparta jest na zdyscyplinowanym zarządzaniu projektem, które zakłada częste inspekcje wymagań i rozwiązań wraz z procesami adaptacji (zarówno specyfikacji jak i oprogramowania). Kolejne etapy wytwarzania oprogramowania zamknięte są w iteracjach, w których za każdym razem przeprowadza się testowanie wytworzonego kodu, zebranie wymagań, planowanie rozwiązań itd. Metoda nastawiona jest na szybkie wytwarzanie oprogramowania wysokiej jakości - (za pl.wlkipedia.org).

Równolegle, zespoły grafików zajmują się wytwarzaniem szeroko rozumianej treści gry ((ang.) content), czyli elementy ((ang.) assets) graficzne w tym m.in. modele, tekstury, animacje, elementy środowiska, postacie itd. Powyższe elementy są regularnie integrowane do gry w ramach silnika, na którym gra jest budowana.

Średni czas wyprodukowania gry komputerowej wynosi około 12-24 miesięcy. Podczas realizacji projektu odbywają się m.in. następujące spotkania:

Należy przy tym zaznaczyć, że współpracownicy Spółki, biorący udział w poszczególnych projektach to najlepsi fachowcy z branży dobierani przez P. do wykonania poszczególnych projektów. Wskazać należy, że taka metoda pracy pozwala Spółce zaangażować najlepszych specjalistów do realizacji określonego zadania. Przy czym jest to także optymalne kosztowo, P. nie musi "utrzymywać" na umowach o pracę przez cały okres tworzenia gry sztabu grafików i innych specjalistów a jedynie angażuje ich na czas wykonania projektu (zazwyczaj zespół pracujący nad daną grą komputerową liczy od kilkunastu do kilkudziesięciu osób).

W związku z wskazaną powyżej metodyką prowadzenia projektu Spółka jest zobligowana zapewnić podwykonawcom podczas odbywanych spotkań wyżywienie (wynika to z umów zawartych z podwykonawcami). Zwyczajowo jest to realizowane przez zamówienie cateringu składającego się z napojów oraz artykułów spożywczych. Należy podkreślić, że w większości zamawiane są potrawy typu pizza ewentualnie fast food i napoje gazowane (Coca Cola, etc.). Powyższy rodzaj posiłków jest preferowany przez osoby zaangażowane w realizację ww. projektów i jest pewnym standardem w tym środowisku. Podczas krótszych spotkań podaje się zimne i gorące napoje oraz słodycze, czasami kanapki.

Wyżej wymienione spotkania to niezbędny element powstania końcowego produktu sprzedażowego jakim jest gra komputerowa. Podczas spotkań przekazywane są zarówno wskazówki i wymagania jakie ma spełniać produkt finalny (spotkania w pierwszej fazie realizacji projektu) oraz prezentujące dokonania na poszczególnych etapach realizacji tego projektu z możliwością dzielenia się wzajemnymi doświadczeniami oraz dokonywania ewentualnych poprawek w stosunku do pierwotnego planu. Podniesiono, iż powyższe jednoznacznie wskazuje, że wydatki na usługi cateringowe są związane z uzyskaniem przychodu w postaci dostarczenia na rynek w Polsce i za granicą gotowego produktu (nowej gry wideo/komputerowej). Wydatki na catering dla programistów i grafików stanowią dla Spółki element kosztów związanych z produkcją gier komputerowych, sprzedawanych w Polsce i za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej powyższej sytuacji specyficznej metody procesu produkcyjnego gier komputerowych, wiążącej się z licznymi spotkaniami programistów i grafików, będących podwykonawcami Spółki, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na catering stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.), jako ściśle związane z działalnością gospodarczą Spółki, oraz mające na celu osiągnięcie przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki stanowią dla niego koszt uzyskania przychodu.

Podniesiono, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, iż kosztem podatkowym są wszelkie celowe wydatki poniesione w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością odpowiednio udokumentowane, poza wydatkami wprost wyłączonymi z kosztów podatkowych przez ustawodawcę.

Wskazano, iż zgodnie z utrwaloną już linią orzeczniczą sądów administracyjnych, jak również praktyką interpretacji organów podatkowych, wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli spełnione są następujące warunki:

* wydatek został rzeczywiście poniesiony przez podatnika,

* ma on charakter bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jest poniesiony w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów lub też ma na celu zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów,

* jest odpowiednio udokumentowany,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych

Podniesiono, iż w opisanym stanie faktycznym wszystkie powyższe warunki stawiane wydatkom zostały spełnione, a wydatki zostały poniesione jednoznacznie w celu osiągnięcia przychodu (wyprodukowania w jak najkrótszym czasie i sprzedania gry). Zakupy dokumentowane są fakturami dostawców napojów, artykułów spożywczych i usług cateringowych.

Wskazano, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. z kosztów uzyskania przychodów wyłączone są koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację ma charakter wyjątku od zasady ogólnej, określonej w wyżej przytoczonym art. 15 ust. 1, dlatego też wyjątek ten powinien być interpretowany ściśle. Według Wnioskodawcy z uwagi na fakt iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "reprezentacji" należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: "reprezentacja" to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. Za reprezentację uznaje się "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów" (Brzeziński B., Kalinowski M.., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

W ocenie Wnioskodawcy wydatki na podstawowe artykuły spożywcze takie jak napoje (woda, kawa, herbata) cukier, mleko do kawy, soki, słodycze oraz, catering dla pracowników Spółki i podwykonawców pracujących podczas intensywnych spotkań w ramach metod zwinnych lub drobnego poczęstunku w siedzibie Spółki, nie noszą znamion wystawności, mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazać należy, że w opisanym stanie faktycznym celem działań Spółki nie jest wywołanie jak najlepszego wrażenia na uczestnikach spotkania, ale zdopingowanie ich do efektywnej pracy nad stworzeniem gry komputerowej. Co do zasady przyjmuje się w literaturze, że wydatki reprezentacyjne występują pomiędzy kontrahentami biznesowymi, gdzie jeden podmiot chce wywołać pozytywne wrażenie na drugiej stronie co finałowo ma prowadzić do podpisania kontraktu. Podniesiono, iż w opisywanym stanie faktycznym trudno mówić o potrzebie okazania okazałości jeśli grupą docelową, która korzysta z usług cateringowych są współpracownicy Spółki wykonujący dla niej określone usługi skutkujące powstaniem produktu (gry komputerowej) czyli w konsekwencji przychodu. Co więcej brak zabezpieczenia przez Spółkę posiłków i napojów w czasie kilkugodzinnego spotkania byłby złamaniem podstawowych zasad kultury biznesowej.

Według Wnioskodawcy poniesione przez Spółkę wydatki wymienione powyżej są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu (stworzeniem gry komputerowej) i nie stanowią wydatków związanych z reprezentacją, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Podniesiono, że w podobnym tonie wypowiadały się organy podatkowe: "Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na napoje (kawa, herbata, woda mineralna), drobny poczęstunek tj. kanapki, słodycze, przekąski podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz na wydatki ponoszone podczas szkoleń produktowych, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów." (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 2010.03.08 sygnatura: IPPB5/423-843/09-2/JC).

Zdaniem Wnioskodawcy nadmienić należy, że powyższa interpretacja dotyczyła stanu faktycznego, w którym podatnik ponosił koszty napojów i drobnego poczęstunku dla spotkań biznesowych z potencjalnymi kontrahentami. Podniesiono, iż odnosząc to do sytuacji Spółki tym bardziej możliwe jest zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków dotyczących zakupów dla współpracowników PCF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, jeżeli spełniają wskazane kryteria, określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników (kształcenie lub dokształcanie pracowników, np. poprzez szkolenia pracownicze, seminaria, kursy, kursy zawodowe).

W tym miejscu należy podkreślić, iż koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego znaczenie tego terminu należy ustalić stosując wykładnię językową. Zgodnie z definicją słownikową, reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Pomocną może być również etymologia tego słowa - "repraesentatio" (łac.) oznacza "wizerunek". Reprezentację należy zatem rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Działania te ułatwiają nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów handlowych, w tym poprzez budowanie osobistych relacji, a ich zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego.

Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje ponadto odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego, np. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Za koszt uzyskania przychodów według Komentarza do ustawy do podatku dochodowego od osób prawnych 2009, Gdańsk 2009, str. 493 pod red. W. Nykiel, A. Mariański, nie będą mogły być uznane bankiety z kontrahentami w restauracjach. Dotyczyć to będzie nie tylko wystawnych kolacji, ale również tzw. lunchu biznesowego.

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest firmą zajmującą się produkcją gier komputerowych. W ich produkcji biorą udział oprócz pracowników Wnioskodawcy także zatrudnieni podwykonawcy (graficy i programiści). Metodyka prowadzenia projektów w Spółce polega na tym, iż tworzone są specjalistyczne zespoły projektowe składające się zarówno z pracowników Spółki jak i podwykonawców.

Zespoły te wykonują swoje zadania w ramach kolejnych etapów, gdzie wymagane są regularne spotkania mające na celu przeglądy, planowanie i organizację zadań bieżących i przyszłych. Podczas realizacji projektu odbywają się m.in. następujące spotkania:

Średni czas wyprodukowania gry komputerowej wynosi około 12-24 miesięcy. Spółka na podstawie zawartych umów jest zobligowana zapewnić podwykonawcom podczas odbywanych ww. spotkań wyżywienie, które polega przeważnie na zamówieniu cateringu składającego się z napojów oraz artykułów spożywczych typu pizza, ewentualnie fast food, napoje gazowane np. Coca Cola, etc. Podczas krótszych spotkań podaje się zimne i gorące napoje oraz słodycze, czasami kanapki.

Wnioskodawca podnosi, iż ww. spotkania to niezbędny element powstania końcowego produktu sprzedażowego jakim jest gra komputerowa. Podczas spotkań przekazywane są zarówno wskazówki i wymagania jakie ma spełniać produkt finalny (spotkania w pierwszej fazie realizacji projektu) oraz prezentujące dokonania na poszczególnych etapach realizacji tego projektu z możliwością dzielenia się wzajemnymi doświadczeniami oraz dokonywania ewentualnych poprawek w stosunku do pierwotnego planu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na catering dla ww. podwykonawców (grafików i programistów) oraz pracowników firmy podczas spotkań przedstawionych w zdarzeniu przyszłym.

W tym miejscu należy podkreślić, iż podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Według tut. Organu, w odniesieniu do wydatków poniesionych przez Spółkę na catering dla podwykonawców w związku z organizacją spotkań wymienionych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy stwierdzić, iż przedmiotowe wydatki nie noszą jednoznacznych znamion reprezentacji. Konieczność zapewnienia przedmiotowych poczęstunków w odniesieniu do podwykonawców wynika z zawartych umów.

W związku z powyższym przedmiotowe wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile nie będą nosiły znamion okazałości, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy oraz zostaną właściwie udokumentowane

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych przez Spółkę na usługi cateringowe na potrzeby organizacji ww. spotkań w stosunku do pracowników firmy stwierdzić należy, że przedmiotowe wydatki także mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy) oraz stosownie do powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę na usługi cateringowe dla podwykonawców Wnioskodawcy i jej pracowników podczas wymienionych w zdarzeniu przyszłym spotkań, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile nie będą nosiły znamion okazałości, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, będą racjonalne dla osiągnięcia przychodów oraz zostaną właściwie udokumentowane.Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu podnieść należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiałoby pełną i jednoznaczną ocenę istniejącego związku przyczynowo - skutkowego między wydatkami wymienionymi we wniosku a celem osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto wyłącznie na podstawie dowodów przedstawionych przez Spółkę możliwa jest ocena charakteru wydatków, w tym ustalenie czy niektóre z nich nie noszą znamion reprezentacji Spółki, w rozumieniu wyżej zaprezentowanym.

Podkreślenia także wymaga, że przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.