IPPB5/423-196/09-2/AS - Świadczenia wypłacane kierowcom wykonującym usługi transportowe w związku z podróżą służbową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki należności wypłacanych w formie diet, zwrotu kosztów, czy też w formie składnika wynagrodzenia za pracę kierowcom wykonującym usługi transportowe w związku z podróżą służbową - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych w formie diet, zwrotu kosztów, czy też w formie składnika wynagrodzenia za pracę kierowcom wykonującym usługi transportowe w związku z podróżą służbową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zatrudnia kierowców samochodów ciężarowych, którzy wykonują pracę na terenie kraju. Zgodnie z umowami o pracę miejscem pracy jest siedziba Spółki, tj. Ch. Zgodnie z treścią art. 77⁵ § 3, w regulaminie pracy obowiązującym w Spółce określono, że pracownikom wypłacane są należności z tytułu podróży służbowej na takich zasadach, jakie wynikają z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej bądź samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Należności te zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są zwolnieniem przedmiotowym.

Należności te są kosztem uzyskania przychodu dla Spółki.

19 listopada 2008 r. zapadła uchwała podjęta przez siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, sygn. akt II PZP 11/08, w której Sąd przyjął, że kierowcy - bez względu na to, dokąd jeżdżą wykonują normalną pracę, nie mają więc prawa do diet i zwrotu kosztów związanych z podróżą służbową. Skoro więc wypłacane należności nie mają charakteru diety i kosztów związanych z podróżą służbową, to takie należności nie są zwolnione z opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Problemem powyższym zajmował się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, który w wyroku z dnia 6 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1303/08, rozstrzygając kwestie opodatkowania należności wypłacanych kierowcom w celu wykonania usługi transportowej z tytułu podróży służbowych, zajął stanowisko, że kierowca może odbywać podróże służbowe i otrzymywać należności w postaci diet i zwrotu kosztów, a wypłaty te są zwolnione od podatku od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od osób fizycznych. Stwierdził też, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "podróży służbowej"; a zatem należy posiłkować się przepisami Kodeksu pracy z których wynika, że podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika zadań służbowych na polecenie pracodawcy, poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Miejscem pracy dla kierowcy jest bowiem miejsce przydziału zadań, a nie samochód.

Podkreślić wypada, że ani uchwała Sądu Najwyższego, ani wyrok WSA nie powodują zmiany obowiązującego prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2. Odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy należności z tytułu odbywania podróży służbowej wypłacane kierowcom wykonującym usługi transportowe bez względu na to, czy są wypłacane jako diety i zwrot kosztów podróży służbowej, czy też jako element wynagrodzenia za pracę, są kosztem uzyskania przychodu dla pracodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w spółkach kapitałowych reguluje Rozdział 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że zatrudnia kierowców samochodów ciężarowych, którzy wykonują pracę na terenie kraju. Zgodnie z umowami o pracę miejscem pracy jest siedziba Spółki, tj. Ch. Zgodnie z treścią art. 77⁵ § 3, w regulaminie pracy obowiązującym w Spółce określono, że pracownikom wypłacane są należności z tytułu podróży służbowej na takich zasadach, jakie wynikają z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej bądź samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia podróży służbowej, należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Na podstawie art. 77⁵ § 3 Kodeksu pracy, warunki wypłacania tych należności pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

Postanowienia tych dokumentów nie mogą jednak ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona odpowiednio w:

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy, w związku z czym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obowiązku czy zasadności wypłacenia diet i innych należności za czas podróży nie leży w kompetencji organów podatkowych.

W odniesieniu do wydatków związanych z wyjazdami służbowymi pracowników należy podkreślić, że w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom środki pieniężne są elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy - dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1.

Należy zaznaczyć, iż z dniem 1 stycznia 2009 r. wprowadzono zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zmiany te dotyczą m.in. niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych wynagrodzeń i zasiłków na rzecz osób fizycznych oraz nieopłaconych składek obowiązkowych.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g, a także nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (art. 16 ust. 2 pkt 57a ustawy).

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa i przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, iż wydatki Spółki związane z wypłatą należności w formie diet, zwrotu kosztów, czy też w formie składnika wynagrodzenia za pracę kierowcom wykonującym usługi transportowe w związku z podróżą służbową stanowią koszt uzyskania przychodów dla pracodawcy.

Jeśli pracownik odbywa podróż służbową, która jest związana z osiągnięciem przychodu Spółki, dokonane wypłaty za czas tych podróży mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznego postawienia do dyspozycji uprawnionej osobie, zgodnie z powołanym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.