IPPB5/423-168/09-2/DG - Skutki podatkowe ustalenia w umowie dzierżawy obiektu wartości należnego czynszu w przypadku gdy wcześniej korzystano z tego obiektu nieodpłatnie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2009 r. (data wpływu 1 kwietnia 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność sportową sklasyfikowaną według PKD następująco:

Od dnia 1 stycznia 2007 r. po uchyleniu w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 17 ust. 1 pkt 4n dochody spółki objęte są podatkiem dochodowym. Właścicielem obiektu sportowego, który wykorzystywanego do prowadzenia działalności statutowej jest gmina-miasto. Jest to nieruchomość gruntowa zabudowana wraz z niezbędnym wyposażeniem. Obiekt sportowy jest w faktycznym władaniu spółki, wykorzystując go na swoje cele statutowe, w tym realizując zadania z zakresu zadań własnych gminy związanych z popularyzacją kultury fizycznej, w szczególności wśród dzieci i młodzieży.

Do dnia 30 czerwca 2008 r. spółka korzystała z obiektu nieodpłatnie. W dniu 7 lipca 2008 r. gmina-miasto podpisała ze spółką umowę dzierżawy obowiązującą od dnia 1 lipca 2008 r. do 30 czerwca 2011 r. Na podstawie zawartej umowy gmina-miasto jako wydzierżawiający wydzierżawiła na rzecz spółki jako dzierżawcy obiekt (stadion) zlokalizowany na terenie nieruchomości, obejmującej prawo wieczystego użytkowania działek będących własnością skarbu państwa wraz z budynkami, urządzeniami i środkami trwałymi na cele prowadzenia działalności statutowej spółki. Strony ustaliły miesięczny czynsz dzierżawny, płatny w terminie do końca miesiąca. Spółka jako dzierżawca zobowiązana do utrzymania przedmiotu dzierżawy w należytym stanie, dokonuje wydatków na konserwację i remonty bieżące. Do dnia 30 czerwca 2008 r. korzystając nieodpłatnie z nieruchomości spółka ustalając dochód do opodatkowania, zgodnie z definicją przychodów art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych doliczyła do przychodu wartość nieodpłatnych świadczeń wyliczonych według cen rynkowych przez uprawnioną firmę w operacie szacunkowym. Od dnia zawarcia umowy dzierżawy wystąpiły wątpliwości w zakresie prawidłowego stosowania prawa podatkowego. Nadmieniamy, że wyliczona wartość nieodpłatnych świadczeń w operacie szacunkowym jest znacznie wyższa od wartości ustalonego czynszu dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Świadczenie nieodpłatne musi mieć jednoznacznie charakter jednostronny. W momencie zawarcia umowy dzierżawy, w której ustalono wysokość czynszu, określone zostały wzajemne obowiązki i korzyści obu stron. Wobec powyższego uważamy, że nie występuje w tym przypadku nieodpłatne świadczenie z korzystania z nieruchomości w zaistniałym stanie faktycznym, ani w zdarzeniach przyszłych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca do 30 czerwca 2008 r. korzystał nieodpłatnie z należącego do gminy obiektu sportowego. W tym czasie Spółka doliczyła do przychodu wartość nieodpłatnych świadczeń wyliczonych według cen rynkowych przez uprawnioną firmę w operacie szacunkowym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Przyjęty przez Spółkę system ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń oraz związanego z tym ustalania przychodu należy uznać za prawidłowy.

Pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r. III RN 106/01).

Od dnia 1 lipca 2008 r. Wnioskodawca podpisał umowę dzierżawy na omawiany obiekt sportowy, w której ustalony został miesięczny czynsz dzierżawny. W tej sytuacji nie dochodzi do nieodpłatnego świadczenia, które miało miejsce w poprzednim stanie faktycznym gdyż w wyniku zawarcia nowej umowy określono wynagrodzenie tj. czynsz dzierżawny. A co za tym idzie, nastąpiła zmiana łączącego strony stosunku prawnego z otrzymywania nieodpłatnego świadczenia na odpłatną umowę dzierżawy obiektu sportowego.

W związku z powyższym przychylając się do stanowiska Spółki z uwagi, iż od 1 lipca 2009 r. nie występuje przy korzystaniu z obiektu sportowego nieodpłatne świadczenie nie należy przy ustalaniu dochodu uwzględniać ich wartości. Bezzasadne w przedmiotowej sytuacji jest również ustalanie dochodu przy uwzględnieniu wartości nieodpłatnych świadczeń wyliczonych według cen rynkowych pomniejszonych o wartość uiszczonego czynszu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.