IPPB5/423-158/08-2/PS - Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, iż w przypadku poniesienia strat lub ustalonego mniejszego podatku należnego w rozliczeniu za dany rok podatkowy, prawo do odliczenia podatku zapłaconego zagranicą przysługuje w rozliczeniu za rok następny, w którym ustalona jest wysokość podatku należnego, dająca możliwość odliczenia podatku zapłaconego za granicą?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.) w zakresie zastosowania art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w odniesieniu do terminu odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie do obliczenia podatku dochodowego w rozliczeniu za rok podatkowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w odniesieniu do terminu odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie do obliczenia podatku dochodowego w rozliczeniu za rok podatkowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka uzyskuje przychody (dochody) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jak również poza terytorium Rzeczypospolitej. W przypadku uzyskiwania przychodów z tytułu należności licencyjnych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, kontrahent zagraniczny, potrąca przy wypłacie należności dla Spółki, podatek dochodowy, tzw. podatek u źródła, uwzględniając umowę w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Dochody, które podlegają opodatkowaniu w obcym państwie Spółka łączy z dochodami osiąganymi na terytorium kraju w celu dokonania prawidłowego rozliczenia za rok podatkowy i od obliczonego podatku odlicza kwotę podatku zapłaconą w obcym państwie (pozycja 54 informacji o odliczeniach CIT-8/0). W przypadku kiedy za dany rok podatkowy w rozliczeniu za ten rok podatkowy (CIT-8) Spółka poniosła stratę bądź ustalony podatek dochodowego należny za rok podatkowy jest mniejszy, od podatku zapłaconego w obcym państwie, to Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku zapłaconego za granicą w zeznaniu za następny rok podatkowy (CIT-8), w którym ustalona jest wysokość podatku należnego, dająca możliwość odliczenia podatku zapłaconego za granicą. Ustawodawca w przepisie prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych nie ograniczył czasowo terminu do kiedy podatnik ma prawo odliczenia podatku zapłaconego za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, iż w przypadku poniesienia strat lub ustalonego mniejszego podatku należnego w rozliczeniu za dany rok podatkowy (CIT- 8), prawo do odliczenia podatku zapłaconego zagranicą przysługuje w rozliczeniu za rok następny, w którym ustalona jest wysokość podatku należnego, dająca możliwość odliczenia podatku zapłaconego za granicą...

Zdaniem Spółki, stosownie do przepisu określonego w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Powyższe oznacza, że na Spółce stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy i dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z tytułu należności licencyjnych), podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, obowiązany jest w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te połączyć się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów Spółka odlicza kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to jest limitowane w ten sposób, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Jak zatem wynika ww. ustawy odliczenie podatku zapłaconego w obcym państwie może nastąpić przy wystąpieniu przesłanek wynikających z art. 20 ust. 1 ustawy. Przy czym, aby określić wielkość tego odliczenia kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu). Tak więc Spółka spełnia przesłanki zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy do odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie, ale w przypadku osiągnięcia straty bądź jeśli ustalony podatek należny za dany rok jest mniejszy od podatku zapłaconego w obcym państwie odliczenie może mieć miejsce w rozliczeniu za następny rok podatkowy, w którym występuje ustalony podatek należny za dany rok podatkowy. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie ogranicza w czasie możliwości odliczania podatku zapłaconego "u źródła", określa jedynie limit i sposób odliczenia wynikający z art. 20 ust. 1 oraz art. 20 ust. 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli ustawodawca ogranicza w czasie możliwość prawa do odliczenia to wskazuje to w przepisach prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego, np. dotyczy to prawa do odliczeń z tytułu nowych technologii, czy odliczenia z tytułu poniesionej strat z działalności gospodarczej. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z ww. przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może skorzystać z prawa odliczenia podatku u źródła w obcym państwie, w rozliczeniu. za następny rok podatkowy, w którym występuje dochód do opodatkowania i ustalony należny podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Podatnicy mający siedzibę lub zarząd w Polsce mogą uzyskiwać dochody pochodzące zarówno z kraju, jak i z zagranicy, są oni jednak opodatkowani od całości osiąganych przez siebie dochodów w państwie siedziby, podlegają więc nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przy czym dochody uzyskiwane przez rezydenta poza granicami Polski mogą być także opodatkowane w państwie źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Stosownie do art. 20 ust. 6 ww. ustawy łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 8 ww. ustawy określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Powyższe oznacza, że podatnik, na którym stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, obowiązany jest w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te połączyć się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to jest limitowane w ten sposób, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Jak zatem wynika z art. 20 ust. 1 ww. ustawy odliczenie podatku zapłaconego w obcym państwie może nastąpić przy łącznym wystąpieniu następujących przesłanek:

Przy czym, aby określić wielkość tego odliczenia kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Istotną kwestią w niniejszej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy w razie braku podatku należnego (ewentualnie niewystarczającej kwoty obliczonego w Polsce podatku należnego) za rok podatkowy, w którym powstały przychody z tytułu należności licencyjnych, istnieje możliwości dokonania odliczenia tego podatku w latach następnych.

Spółka stoi na stanowisku, że taka możliwość jej przysługuje. Według Spółki, w przypadku osiągnięcia straty bądź jeśli ustalony podatek należny za dany rok jest mniejszy od podatku zapłaconego w obcym państwie odliczenie może mieć miejsce w rozliczeniu za następny rok podatkowy, w którym występuje ustalony podatek należny za dany rok podatkowy. Zdaniem Spółki, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie ogranicza w czasie możliwości odliczania podatku zapłaconego "u źródła", określa jedynie limit i sposób odliczenia wynikający z art. 20 ust. 1 oraz art. 20 ust. 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przekonaniu tutejszego organu przytoczone przez Spółkę argumenty są niezasadne. W danym przypadku należy wziąć pod uwagę postanowienia wewnętrznego ustawodawstwa polskiego, w których wskazuje się szczegółowo procedury odliczenia przedmiotowego podatku. Artykuł 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie wskazuje, że dochody (przychody) osiągnięte za granicą łączy się z dochodami (przychodami) osiągniętymi na terytorium RP w rozliczeniu za dany rok podatkowy. Suma tych dochodów, będzie stanowiła podstawę opodatkowania i dopiero, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie.

A zatem, jeżeli po zsumowaniu dochodów (przychodów) osiągniętych za granicą z dochodami (przychodami) otrzymanymi na terytorium RP w rozliczeniu za dany rok podatkowy, podatnik wykazuje stratę (brak zobowiązania podatkowego) albo kwota obliczonego w Polsce podatku jest niewystarczająca (podatek obliczony od łącznej sumy dochodów jest mniejszy od kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie), to ów podatek z tytułu należności licencyjnych zapłacony za granicą nie zostanie rozliczony na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto przytoczone powyżej przepisy nie przewidują możliwości odliczenia tego podatku w latach następnych. Podkreślić należy, iż odliczenia można dokonać jedynie w roku opodatkowania w Polsce zagranicznego dochodu, od którego zapłacono zagraniczny podatek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.