IPPB5/423-130/09-4/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 17 marca 2009 r.) oraz piśmie z dnia 25 maja 2009 r. (data nadania 25 maja 2009 r., data wpływu 26 maja 2009 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-130/09-2/IŚ z dnia 12 maja 2009 r. (data nadania 12 maja 2008 r., data doręczenia 20 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wyniku zrealizowanego na transakcji zabezpieczającej typu f zawartej w związku z umową kredytu inwestycyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wyniku zrealizowanego na transakcji zabezpieczającej typu f zawartej w związku z umową kredytu inwestycyjnego.

Ponadto, w związku z wezwaniem skierowanym przez tutejszy organ podatkowy w piśmie z dnia 12 maja 2009 r. Nr IPPB5/423-130/09-2/IŚ w sprawie uzupełnienia braków formalnych, Spółka udzieliła stosownej odpowiedzi pismem z dnia 25 maja 2009 r. w obowiązującym terminie.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca została utworzona w celu realizacji inwestycji polegającej na uruchomieniu fabryki etanolu bezwodnego. Spółka zamierza zakończyć inwestycję i tym samym rozpocząć produkcję na przełomie maja/czerwca 2009 r..

Powyższa inwestycja jest w istotnej części finansowana kredytem bankowym udzielonym w walucie EUR oraz z własnych środków pieniężnych. W związku z faktem, iż ww. kredyt został udzielony w walucie, a wydatki inwestycyjne ponoszone przez Spółkę są wyrażone w PLN, Spółka była zobowiązana przez bank do zabezpieczenia się przed ryzykiem walutowym. W celu wyeliminowania tego ryzyka Spółka zawarła umowę transakcji terminowej typu f, zabezpieczającej kurs wymiany EUR na PLN.

Zabezpieczenie przed niekorzystnymi wahaniami kursów wymiany walut polegało na ustaleniu z bankiem kursu wymiany, po jakim Spółka dokona wymiany waluty w dacie rozliczenia kontraktu. Tym samym, faktyczna wymiana z EUR na PLN otrzymanych środków pieniężnych z kredytu następowała po uzgodnionym wcześniej kursie. W konsekwencji, kwota kredytu opiewała na inną kwotę w PLN, aniżeli miałoby to miejsce przy przeliczeniu kursem EUR stosowanym przez bank obsługujący kredyt w danym dniu.

Spółka zaznacza, iż kwota kredytu została w całości przeznaczona na wydatki inwestycyjne, bowiem środki pieniężne pochodzące z kredytu były przez bank automatycznie przeznaczane na spłatę zobowiązań Spółki wobec kontrahentów z tytułu bieżących faktur inwestycyjnych (Spółka nie miała możliwości dysponowania tą kwotą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych wynik (ujemny bądź dodatni) zrealizowany na transakcji zabezpieczającej kurs waluty obcej zawartej w celu zagwarantowania i zabezpieczenia finansowania inwestycji, powinien zostać zaliczony do wartości początkowej środków trwałych do momentu oddania inwestycji do użytkowania.

Zdaniem Spółki:

Spółka uważa, iż zrealizowany wynik (ujemny bądź dodatni) na transakcji zabezpieczającej kurs waluty obcej w związku z nabyciem środka trwałego powinien zostać zaliczony do wartości początkowej środka trwałego do momentu oddania inwestycji do użytkowania.

W przekonaniu Spółki, za słusznością jej stanowiska przemawiają oparte na przepisach prawa poniższe argumenty.

Na mocy art. 16g ust. 1 pkt 1 (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z z późn. zm.; dalej: "Ustawa CIT") za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia.

Natomiast art. 16g ust. 3 Ustawy CIT stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Użycie przez ustawodawcę w przepisie art. 16g ust. 3 ustawy CIT zwrotu "w szczególności" oznacza, iż katalog kosztów zwiększających cenę nabycia środków trwałych nie jest zamknięty. Tym samym, w opinii Spółki, za powyższe koszty należy uznać wszystkie inne, niewymienione bezpośrednio w przepisie, koszty związane z realizacją inwestycji.

W ocenie Spółki zawarcie kontraktu f ma ścisły związek z przeprowadzaną przez Spółkę inwestycją, gdyż służy zabezpieczeniu finansowania transakcji nabycia środków trwałych.

Ponadto, jak Spółka wskazała powyżej, otrzymanie kredytu na inwestycję uwarunkowane było zawarciem kontraktu f. Natomiast bez uzyskania kredytu, Spółka nie byłaby w stanie zrealizować przedmiotowej inwestycji. Zatem wynik zrealizowany na kontrakcie f jest ściśle związany z realizowaną inwestycją oraz powinien stanowić część składową ceny nabycia środka trwałego w rozumieniu art. 16 ust. 3 Ustawy CIT.

W związku z tym, iż zawarcie kontraktu terminowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia środków trwałych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, to według art. 16 ust. 3 Ustawy CIT wynik na ich realizacji powinien powiększać lub pomniejszać cenę nabycia, a tym samym wartość początkową środka trwałego. Innymi słowy, jeżeli wynik wykonania kontraktu jest pozytywny, powinien on zmniejszać wartość początkową środka trwałego. Natomiast w przypadku zrealizowania przez Spółkę na kontrakcie straty, taki ujemny wynik powinien powiększać wartość początkową środka trwałego.

Na potwierdzenie swojej argumentacji Spółka przywołuje stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zaprezentowane w interpretacji przepisów podatkowych z dnia 21 listopada 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1199/08-3/ER oraz IPPB3/423-1309/08-3/ER), w których Dyrektor uznał, m.in. iż: "różnice wynikające z realizacji kontraktu <...> zabezpieczającego kursy waluty obcej w związku z nabyciem środka trwałego powinny korygować cenę nabycia zarówno gdy realizacja kontraktu przynosi Spółce straty, jak też zyski."

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, na mocy powyższego przepisu, ustawodawca wprost przewiduje możliwość zaliczenia wydatków związanych z transakcjami zabezpieczającymi do wartości początkowej środka trwałego.

Podsumowując Spółka utrzymuje, że wynik na realizacji transakcji terminowej zabezpieczającej kredyt związany z inwestycją powinien wpływać na wartość początkową środka trwałego do momentu oddania inwestycji do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.