IPPB5/423-1232/12-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązujących kursów waluty przy operacjach za pośrednictwem rachunku walutowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązujących kursów waluty przy operacjach za pośrednictwem rachunku walutowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (lub Wnioskodawca) posiada rachunki walutowe w dwóch bankach prowadzących działalność na terenie Polski - R. Bank oraz X. Na dzień dzisiejszy (co nie wyklucza, że taka sytuacja może mieć miejsce w przyszłości) Spółka większość operacji bankowych na rachunkach walutowych przeprowadza w R. Bank, który nazywany jest głównym bankiem Spółki.

Na rachunek walutowy dokonywane są wpłaty należności za towary i usługi, dokonuje się zapłaty za zakupione towary, pobierane są opłaty za prowadzenie konta oraz dopisywane odsetki. Dokonuje się również zakupu i sprzedaży walut na/z własny/własnego rachunek/rachunku walutowy/walutowego.

Spółka ustała różnice kursowe na podstawie art. 15a u.p.d.o.p.

Zgodnie z polityką rachunkowości, transakcje wyrażone w walutach obcych Spółka wycenia w trakcie roku obrotowego następująco:

* w przypadku kupna walut obcych - według kursu sprzedaży danej waluty zastosowanego przez bank główny, z którego usług korzysta Spółka;

* w przypadku zapłaty zobowiązań z rachunku walutowego - według kursu sprzedaży danej waluty ogłaszanego (w pierwszym w danym dniu tabeli kursów walut) przez bank główny, z którego usług korzysta Spółka;

* w przypadku zapłaty opłat bankowych z rachunku walutowego - według kursu sprzedaży danej waluty ogłaszanego (w pierwszym w danym dniu tabeli kursów walut) przez bank główny, z którego usług korzysta Spółka;

* w przypadku sprzedaży walut obcych - według kursu kupna walut stosowanego przez bank główny, z którego usług korzysta Spółka;

* w przypadku wpływu na rachunek walutowy należności - według kursu kupna danej waluty ogłaszanego (w pierwszym w danym dniu tabeli kursów walut) przez bank główny, z którego usług korzysta Spółka;

* w przypadku wpływu na rachunek walutowy odsetek bankowych - według kursu kupna danej waluty ogłaszanego (w pierwszym w danym dniu tabeli kursów walut.) przez bank główny, z którego usług korzysta Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo rozliczając powyższe operacje według kursu banku głównego, z którego usług korzysta Spółka.

Stanowisko Spółki:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 u.p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość:

* przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Z kolei art. 15a ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość:

* przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

* otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Z przepisów art. 15a u.p.d.o.p. wynika, iż do ustalenia podatkowych różnic kursowych podatnicy powinni posługiwać się kursem fatycznie zastosowanym. Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Mając na uwadze powyższe, aby rozstrzygnąć w jaki sposób, tj. przy zastosowaniu kursu faktycznego czy też kursu NBP należy ustalać różnice kursowe od zdarzeń gospodarczych zachodzących w działalności Spółki zdefiniować należy pojęcie kursu taktycznego.

Zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy u podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Wpływ oraz wypływ waluty obcej może wynikać z różnych zdarzeń, dlatego katalog okoliczności mających wpływ na rozliczenie z tego tytułu różnic kursowych nie jest całkowicie zamknięty. Zastosowanie kursu faktycznego, np bankowego, nie jest zdeterminowane wyłącznic zdarzeniami wynikającymi z transakcji kupna lub sprzedaży przez Spółkę waluty obcej, ale również wynika z realizacji transakcji związanych z uregulowaniem na rzecz Spółki przez kontrahenta należności lub zapłaty przez Spółkę zobowiązań, tj. okoliczności które również mogą powodować wpływ lub wypływ waluty obcej.

W świetle wykładni językowej przepisów podatkowych, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem waluty obcej. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). W praktyce przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej, co do zasady, po kursie bankowym, który jest wówczas "kursem faktycznie zastosowanym". Brzmienie powołanego przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wskazuje, iż przy obliczaniu różnic kursowych, kurs faktyczny ma zastosowanie, oprócz sytuacji, w której dochodzi do zbycia lub nabycia waluty obcej, również w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. Zatem, do wyceny wartości wpływu (wypływu) należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku polskim należy przyjmować ten kurs. Należy jednocześnie podkreślić, iż to, jaki kurs jest przyjmowany przez podatnika celem ujęcia transakcji walutowych w prowadzonych przez niego księgach powinno wynikać z przyjętych przez niego zasad księgowych, stosowanych w sposób jednolity i ciągły.

We wniosku przedstawiono, że Spółka posiada w dwóch bankach polskich rachunki walutowe w walucie obcej i za pośrednictwem tych rachunków mogą być przeprowadzane różne transakcje związane z działalnością Spółki (przykładowo wpływw.ypływ zapłaty, zaciągnięcie/spłata kredytu, inne). W polityce rachunkowości Spółka przyjęła, że operacje walutowe w trakcie roku obrotowego wyceniane są po stosownych kursach bankowych, tj. banku głównego z którego usług w danym przypadku Spółka korzysta.

A zatem, mając na względzie sytuację opisaną we wniosku i obowiązujący stan prawny należy w odpowiedzi na postawione przez Spółkę pytanie w podsumowaniu wprost stwierdzić, że do przeliczania wpływu należności na rachunek walutowy otwarty w banku prowadzącym działalność na terenie Polski oraz rozchodu waluty z tego rachunku tytułem zapłaty zobowiązań półka winna stosować kursy, jakie przyjęto w polityce rachunkowości, tj. odpowiednie kursy banku, z usług którego korzysta - a nie stosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania powyższych operacji. Skoro banki, w których Spółka posiada rachunki walutowe ogłaszają notowania waluty EURO do PLN - to w takim przypadku stosowanie kursów tych banków, jako kursów taktycznie zastosowanych, jest możliwe.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska wskazać należy interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 sierpnia 2012 r. Nr IBPBI/2/423-598/12/MS oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 czerwca 2012 r. Nr IPPB5/423-210/12-2/IŚ.

Reasumując, zdaniem Spółki do przeliczenia wpływu należności na rachunek walutowy oraz wypłat waluty z tego rachunku tytułem zapłaty zobowiązań Spółka powinna stosować kurs faktycznie zastosowany, tj. kurs bankowy (odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy, z usług którego korzysta Spółka).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Powstają na skutek wahań kursów (kurs - cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Istotne jest to, że dla celów ewidencji i rachunkowej i podatkowej istnieje obowiązek przeliczania walut obcych na walutę polską po określonych kursach walut.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), różnice kursowe mogą stanowić podatkową kategorię przychodów.

Jednocześnie ust. 2 tego artykułu stanowi, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z kolei, na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (zdanie 2) koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p. wynika, że podatnicy mogą wybrać jeden z dwóch sposobów rozliczania różnic kursowych - albo według zasad określonych w art. 15a, albo według przepisów o rachunkowości.

W sytuacji, gdy podatnik nie wybrał metody ustalania różnic kursowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, powinien stosować zasady określone w art. 15a u.p.d.o.p.

Z wniosku wynika, że Spółka rozlicza różnice kursowe w oparciu o tzw. metodę podatkową, czyli na podstawie ww. art. 15a u.p.d.o.p., zgodnie z którym to przepisem różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wymienione zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice kursowe) i ust. 3 (ujemne różnice kursowe) u.p.d.o.p. I tak, dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

O ujemnych różnicach kursowych można mówić w analogicznych sytuacjach jak zostały opisane powyżej, ale gdy przy zastosowaniu tak zdefiniowanych metod podatnik poniesie stratę ekonomiczną (art. 15a ust. 3).

Podatkowe różnice kursowe, co do zasady mają charakter kasowy, co oznacza iż ujmowane są w przychodach (różnice dodatnie) bądź kosztach uzyskania przychodów (różnice ujemne) w momencie ich realizacji, czyli w przypadku różnic kursowych transakcyjnych w dniu dokonania zapłaty, a w przypadku różnic kursowych od własnych środków pieniężnych - w dniu wypływu waluty.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w art. 15a ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 u.p.d.o.p.), co jednocześnie jest spójne z ww. przepisami art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 zdanie drugie u.p.d.o.p. Z tego wynika wniosek, że nie można rozdzielać zasad przeliczania na złote przychodów i kosztów w walutach obcych od zasad ustalania różnic kursowych.

Na tle sytuacji opisanej we wniosku Spółka zgłosiła wątpliwości co do prawidłowości stosowanych przez nią kursów do przeliczenia na złote operacji wyrażonych w walucie obcej dokonywanych za pośrednictwem rachunku walutowego.

Ustosunkowując się do tej problematyki przede wszystkim należy mieć na względzie, że wycena operacji wyrażonych w walucie obcej, tj. ich przeliczanie na złote dla potrzeb ustalenia podatkowych różnic kursowych winna być co do zasady dokonywana według kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni. Wynika to wprost z literalnego brzmienia przepisów art. 15a ust. 2 i ust. 3 u.p.d.o.p.

Jednocześnie przepis art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2012 r. (nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzona art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1059) - doprecyzowuje, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Nadmienić warto, że wspomniana nowelizacja art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. ma na celu uproszczenie podatkowych zasad ustalania różnic kursowych oraz ich ujednolicenie z przepisami art. 30 ust. 1 ustawy o rachunkowości (por. uzasadnienie do projektu przedmiotowej nowelizacji - druk sejmowy nr 3869 z dnia 5 grudnia 2010 r.) oraz wprowadza swego rodzaju "ograniczenie" do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu ww. przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej, czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty - tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie) wyżej powołanego znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p.).

Stwierdzić zatem należy, że faktycznie zastosowany kurs waluty oznacza kurs faktycznej wymiany pieniężnej, a takiej funkcji nie pełni kurs bankowy w przypadku przeprowadzania operacji walutowych przez rachunek walutowy w sytuacji, gdy nie dochodzi do rzeczywistej wymiany pieniężnej - "przewalutowania" należności lub zobowiązania wyrażonego w walucie obcej.

Wobec powyższego, jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty lub nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu, wynikającego z charakteru operacji (gdyż np. wpływ lub wypływ należności czy zobowiązania dokonywany jest na rachunek walutowy bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego) - wówczas dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r., zastosowanie znajdzie nie kurs bankowy, jak uważa Spółka - lecz:

* kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków w walucie obcej na ten rachunek walutowy;

* kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków w walucie obcej z tego rachunku walutowego.

Kurs bankowy jako kurs faktycznie zastosowany winien być użyty w sytuacji kuna/sprzedaży waluty od/do banku. Zaznaczyć jednak należy, że w sytuacji gdy w stanie faktycznym sprawy Spółka posiada rachunki walutowe w dwóch bankach, z których jeden jest tzw. "bankiem głównym" - to, wbrew przekonaniu Spółki, kursem faktycznym będzie kurs konkretnego banku, do/z którego następuje sprzedaż/kupno waluty - a nie w każdym przypadku kurs ogłaszany przez "bank główny".

Ponadto podnieść trzeba, że Spółka stosuje nieprawidłowe kursy do przeliczania przychodów z tytułu odsetek bankowych, jak też nieprawidłowo przelicza koszty dotyczące opłat/prowizji/odsetek bankowych.

Wskazać należy, że dla celów ustalenia kosztów uzyskania przychodów Spółka prawidłowo powinna przeliczyć odsetki stosując średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. z dnia poprzedzającego dzień zapłaty odsetek. Natomiast dla ustalenia przychodu z tytułu otrzymanych odsetek Spółka powinna zastosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego otrzymanie przychodu, tj. z dnia poprzedzającego dzień otrzymania odsetek.

Biorąc pod uwagę treść art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p. naliczone, lecz niezapłacone odsetki od zobowiązań (w tym kredytów i pożyczek) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Innymi słowy odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów na zasadzie kasowej, tj. dopiero w momencie ich zapłaty. Jak wskazano na wstępie, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. koszty poniesione w walucie obcej przelicza się przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego poniesienie kosztu. Tym samym dla celów ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu spłaty odsetek Spółka powinna zastosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty odsetek, a nie kurs sprzedaży jaki stosuje Spółka.

W podobny sposób należy również dokonywać przeliczenia kosztów z tytułu prowizji i opłat bankowych.

Analogicznie Spółka powinna postąpić w odniesieniu do odsetek otrzymanych. Zgodnie, bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 2 u.p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Tym samym dla celów ustalenia przychodu z tytułu odsetek Spółka powinna zastosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień otrzymania odsetek, a nie kurs kupna jak uważa Spółka.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki co do obowiązujących kursów do przeliczania na złote operacji wyrażonych w walucie obcej i dokonywanych za pośrednictwem rachunku walutowego - konsekwentnie uznaje się za nieprawidłowe.

Końcowo, w odniesieniu jeszcze do powołanych przez Spółkę interpretacji podkreślenia wymaga, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach. Nie są one wiążące dla tutejszego organu chociażby z tej prostej przyczyny, że nie stanowią one źródła powszechnie obowiązującego prawa i co do zasady wiążą strony w konkretnej sprawie.

Podstawą interpretacji jest sam przepis prawa (co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto, nowelizacja Ordynacji podatkowej sprawiła, że z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do wydawania indywidualnej interpretacji podatkowej jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. Ma to na celu zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego poprzez jednolitość wydawanych interpretacji indywidualnych. Zgodnie z dyspozycją art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.