IPPB5/423-123/08-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 23 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 7 i 12 Konwencji z dnia 2 września 1991 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92), dalej Konwencja polsko - szwajcarska oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2008 r.został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 7 i 12 konwencji polsko - szwajcarskiej oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654) z późn. zm.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Polska Sp. z o.o. (dalej: "X Polska" lub "Spółka) jest częścią holdingu (joint venture) posiadanego przez T...Inc, który zajmuje się produkcją i dostarczaniem płatnych programów telewizyjnych do lokalnych operatorów kablowych, operatorów satelitarnych platform cyfrowych (DTH) oraz dostawców szerokopasmowego Internetu (IPTV).

Podstawą działalności X Polska jest dystrybucja programów telewizyjnych do niezależnych nadawców telewizji kablowej w Polsce. W celu wykonywania tej działalności, X Polska nabyła licencję na dystrybucję programów telewizyjnych od X Central Europe... GMBH, będącej szwajcarskim rezydentem podatkowym (dalej: "X Szwajcaria"). Nabycie przedmiotowej licencji następuje na podstawie umowy licencyjnej zawartej z E. Szwajcaria (dalej: "Umowa Licencyjna").

Z tytułu korzystania z licencji X Polska płaci na rzecz X Szwajcaria należności licencyjne, których wysokość jest szczegółowo określona w Umowie Licencyjnej.

X Szwajcaria pełni w Grupie X rolę centralnego licencjodawcy dla spółek operacyjnych X pełniących w regionie Europy Centralnej funkcje podobne jak X Polska. Podstawowa działalność X Szwajcaria polega na zawieraniu umów licencyjnych z innymi podmiotami z grupy X w Europie Centralnej (w tym m.in. z X Polska oraz ze spółkami X działającymi w Słowenii, Rumunii, Serbii i Bułgarii).

W celu wykonywania tej działalności X Szwajcaria nabywa licencje na dystrybucję programów telewizyjnych od X Ceska, spółki z grupy X będącej czeskim rezydentem podatkowym. X Ceska zajmuje się emisją programów telewizyjnych w Europie Centralnej. W celu wykonywania tej działalności posiada odpowiednią licencję wydaną zgodnie z prawem czeskim.

W ramach pełnienia funkcji centralnego licencjodawcy dla spółek operacyjnych w Grupie X w Europie Centralnej, X Szwajcaria jest także odpowiedzialna za koordynację dystrybucji i sprzedaży pomiędzy członkami Grupy X w Europie Centralnej (pełni strategiczne funkcje w zakresie sprzedaży w Grupie X na terenie Europy Centralnej). W szczególności X Szwajcaria nadzoruje i wspomaga pod względem technicznym sprzedaż regionalną, przeprowadza transakcje z głównymi klientami Grupy X, kształtuje regionalną strategię sprzedaży oraz kieruje i zarządza regionalnymi operacjami sprzedaży.

Zadaniem X Szwajcaria jest również identyfikacja i badanie nowych rynków, na których mogą być dystrybuowane kanały telewizyjne. W przypadku zlokalizowania nowego rynku, X Szwajcaria koordynuje dystrybucję poprzez występowanie wydanie nowych, indywidualnych licencji dla nadawcy, a następnie udzielanie sublicencji bezpośrednio do operatorów telewizyjnych albo ich dystrybucję poprzez centrum sublicencyjne, takie jak X Polska. W drugim z opisanych przypadków, X Szwajcaria koordynuje sprzedaż i dystrybucję kanałów telewizyjnych na tymże rynku i współuczestniczy razem z sublicencjonodawcą w wyborze operatora telewizyjnego, ustalaniu zasad współpracy i wysokości opłat licencyjnych. Ponadto, X Szwajcaria ściśle nadzoruje funkcjonowanie i wyniki finansowe poszczególnych rynków.

W związku z pełnionymi funkcjami, X Szwajcaria ponosi szereg ryzyk gospodarczych związanych z przedmiotem swojej działalności. Do przedmiotowych ryzyk należy zaliczyć przede wszystkim ryzyko związane z niewypłacalnością lokalnych telewizji kablowych, które zakupiły program telewizyjny od spółek operacyjnych X, w tym od X Polska (opłata licencyjna należna X Szwajcaria na podstawie Umowy Licencyjnej jest skalkulowana z uwzględnieniem niewypłacalnośći lokalnych telewizji kablowych w Polsce), a także ryzyko deprecjacji wartości praw udzielanych innym spółkom operacyjnym z Grupy X w Europie Centralnej (dochód X Szwajcaria jest bowiem w większości przypadków uzależniony od liczby abonentów u lokalnych operatorów telewizji kablowej, liczby abonentów operatorów satelitarnych platform cyfrowych (DTH) oraz ilości użytkowników szerokopasmowego Internetu (w przypadku IPTV).

Przychód pochodzący z należności licencyjnych, otrzymywanych przez X Szwajcaria od X Polska (oraz od innych podmiotów z Grupy X, którym X Szwajcaria udzieliła licencji do programów telewizyjnych), jest pomniejszany o koszty jego uzyskania. Tak skalkulowany dochód podlega opodatkowaniu w Szwajcarii, zgodnie z obowiązującymi w Szwajcarii przepisami podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 12 ust. 1 i 2 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską (dalej jako: "Konwencja") w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z dnia 23 marca 1993 r.) oraz pkt 3 Protokołu do tej Konwencji, należności licencyjne wypłacane przez X Polska do X Szwajcaria z tytułu praw do dystrybucji programów telewizyjnych są zwolnione z opodatkowania podatkiem u źródła.

Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie Artykułu 12 Konwencji, w związku z pkt 3 Protokołu do Konwencji, należności licencyjne z tytułu praw do dystrybucji programów telewizyjnych wypłacane przez Spółkę do X Szwajcaria są zwolnione z opodatkowania podatkiem u źródła w Polsce.

I

Zgodnie z Artykułem 12 ust. 1 Konwencji, "należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na mocy ust. 2 tego artykułu, ",należności licencyjne mogą być również opodatkowane w Państwie, w którym powstały i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, jednak podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności".

Jednakże na podstawie postanowień Protokołu do niniejszej Konwencji dotyczących Art. 12 ust. 2 Konwencji (pkt 3 Protokołu), "dopóki Szwajcaria, zgodnie z jej wewnętrznym prawem, nie pobiera podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych wpłacanych osobom niemającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii, ustalenia ustępu 2 nie będą stosowane, a w związku z tym należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w Państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę".

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z treścią Protokołu postanowienia w nim zawarte stanowią integralną część Konwencji.

II

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że należności licencyjne wypłacane przez polski podmiot do szwajcarskiego kontrahenta nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce (art. 12 ust. 2 Konwencji nie ma zastosowania), o ile zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki:

AD (1)

Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Spółkę, obecnie Szwajcaria, zgodnie z jej wewnętrznym prawem, nie pobiera podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych wpłacanych osobom niemającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii. Powyższe znajduje potwierdzenie w oficjalnym piśmie szwajcarskich organów podatkowych skierowanym do polskiego Ministra Finansów w listopadzie 2005 r. (niepublikowane). Zgodnie z najlepszą wiedzą posiadaną przez Spółkę od daty wydania przedmiotowego pisma nie nastąpiły zmiany w wewnętrznym prawie Szwajcarii zakresie pobierania przez Szwajcarię podatku u źródła od należności licencyjnych wypłacanych nierezydentom.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że do należności licencyjnych wypłacanych przez nią na rzecz X Szwajcaria, będącego rezydentem Szwajcarii, nie stosuje się art. 12 ust. 2 Konwencji i w konsekwencji wspomniane należności są zwolnione z podatku u źródła w Polsce.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Podkarpacki Urząd Skarbowy z dnia 2 kwietnia 2004 r. (sygn. PUS.l/423/17/2004), a także postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanym przez Ministra Finansów w dniu 20 lutego 2006 r., (sygn.PB6/033-01-1272/05/lDy).

AD (II)

W polskim prawie podatkowym brak jest legalnej definicji pojęcia "właściciel należności". Pojęcie to nie jest również zdefiniowane w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Komentarz do Konwencji Modelowej OECD, który stanowi powszechnie akceptowane źródło interpretacji postanowień zawartych przez Polskę umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (dalej: Komentarz OECD), również nie definiuje pojęcia "właściciel należności". Komentarz OECD zastrzega jednak, że za właściciela należności licencyjnych nie mogą być uznani agenci ani pośrednicy (lub inni powiernicy), którzy otrzymują wspomniane należności na rzecz osób trzecich. Tym samym, zgodnie z komentarzem OECD, dla uznania odbiorcy opłat licencyjnych za ich ostatecznego właściciela wystarczające jest, by wypłacone należności stanowiły dochody własne beneficjenta.

W kontekście Komentarza OECD, w europejskiej doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że w sytuacji, gdy spółka otrzymuje pożyczkę, a następnie udziela pożyczki do innego podmiotu, to nie będzie ona uznana za właściciela odsetek uzyskanych z tytułu udzielonej pożyczki tylko w sytuacji, jeśli będzie agentem lub pośrednikiem innego podmiotu, tj. jeśli odsetki pochodzące z udzielonej pożyczki nie będą stanowiły jej własnych dochodów (por. Philip Baker, Double Taxation Conventions. A Manual on the OECD Model Tax Convention on Income and on Capital"). Analogiczna sytuacje ma miejsce, gdy spółka nabywa licencję, a następnie udziela sublicencji i otrzymuje z tego tytułu opłatę licencyjną.

Wobec braku legalnej definicji właściciela należności, Spółka wskazuje, że próby określenia tego terminu były podejmowane przez praktyków i teoretyków polskiego i europejskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z definicją sformułowaną przez Józefa Banacha, właścicielem należności jest ten, "kto posiada prawny tytuł do poboru określonych świadczeń (dywidendy, odsetek, należności licencyjnych) na własny rachunek (Józef Banach, "Opodatkowanie należności licencyjnych wypłacanym podmiotom zagranicznym oraz uzyskiwanych ze źródeł zagranicznych przez polskie podmioty", Monitor Podatkowy nr 2/2002 Wydawnicwo CH.Beck).

Z kolei w europejskiej doktrynie prawa podatkowego "właściciel należności" określony został jako podmiot ponoszący ryzyko deprecjacji i czerpiący zyski z aprecjacji

W doktrynie prawa europejskiego pojawiła się również próba określenia pojęcia właściciel należności", specyficznie w kontekście opłat licencyjnych (Chan P. dii Toit, Beneficial Ownership of Royalties in Bilateral Tax Treaties, IBFD Publications BV). Zgodnie z tym opracowaniem, chcąc określić osobę będącą właścicielem należności licencyjnych" należy w pierwszej kolejności ustalić, kto jest uprawniony do otrzymania opłaty licencyjnej oraz ten, kto posiada tytułu prawny stanowiący podstawę do otrzymania płatności. Z drugiej strony w przypadku identyfikacji właściciela należności licencyjnych nie jest istotne, kto jest właścicielem praw będących przedmiotem licencji. Wynika to m.in. z liberalnej wykładni Konwencji Modelowej OECD, która mówi o "właścicielu należności licencyjnych" (ang. beneficial owner of the royalties), a nie o właścicielu praw będących przedmiotem licencji.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że właścicielem płatności w rozumieniu Konwencji jest podmiot, który;

Spółka stoi na stanowisku, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, przesłanki opisane w punktach 1) - 4) powyżej pozwalające uznać X Szwajcaria za właściciela należności licencyjnych wypłacanych przez X Polska są spełnione.

W tym względzie Spółka pragnie w szczególności podkreślić, że:

AD 1) X Szwajcaria pełni w ramach Grupy X funkcję centrum licencyjnego dla spółek operacyjnych X w regionie Europy Centralnej. Zakres działalności X Szwajcaria nie pokrywa się z działaniem żadnego z innych podmiotów z Grupy X obejmuje między innymi: koordynację dystrybucji i sprzedaży pomiędzy członkami Grupy X w dany regionie, nadzór nad sprzedażą regionalną oraz przeprowadzanie transakcji z głównymi klientami Grupy. X Szwajcaria odpowiada również za pozyskiwanie nowych rynków i przeprowadzenie operacji uzyskiwania nowych licencji na nadawanie programów telewizyjnych dla pozyskanych przez siebie dystrybutorów.

Z prawnego punktu widzenia, X Szwajcaria funkcjonuje w ramach Grupy X jako podmiot niezależny. W szczególności, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w tym udzielanie licencji do spółek operacyjnych X w regionie Europy Centralnej) X Szwajcaria działa we własnym imieniu i na własną rzecz. X Szwajcaria nie funkcjonuje jako agent lub pośrednik innego podmiotu z Grupy X.

AD 2) Podstawą prawną do udzielenia licencji przez X Szwajcaria do X Polska i poboru opłat licencyjnych przez X Szwajcaria od X Polska z tego tytułu jest umowa licencyjna między tymi spółkami.

AD 3) Przychód pochodzący z należności licencyjnych, otrzymywanych przez X Szwajcaria od X Polska (oraz od innych podmiotów z Grupy X, którym X Szwajcaria udzieliła licencji do dystrybucji programów telewizyjnych), jest pomniejszany o koszty jego uzyskania. Tak skalkulowany dochód podlega opodatkowaniu w Szwajcarii, zgodnie z obowiązującymi w Szwajcarii przepisami podatku dochodowego od osób prawnych.

AD 4) X Szwajcaria ponosi szereg ryzyk gospodarczych związanych z przedmiotem swojej działalności. Do przedmiotowych ryzyk należy zaliczyć przede wszystkim ryzyko związane z niewypłacalnością lokalnych telewizji kablowych, które zakupiły program telewizyjny od spółek operacyjnych X, w tym od X Polska (opłata licencyjna jest skalkulowana z uwzględnieniem niewypłacalności lokalnych telewizji kablowych) oraz ryzyko deprecjacji wartości praw udzielanych innym spółkom operacyjnym z Grupy X w Europie Centralnej. Dochód X Szwajcaria jest bowiem w większości przypadków uzależniony od liczby abonentów u lokalnych operatorów telewizji kablowej, liczby abonentów operatorów satelitarnych platform cyfrowych (DTH) oraz ilości użytkowników szerokopasmowego Internetu (w przypadku IPT/).

W świetle argumentacji przedstawionej powyżej, Spółka stoi na stanowisku, że w analizowanym przypadku X Szwajcaria powinna być uważana za właściciela należności licencyjnych w rozumieniu pkt 3 Protokołu do konwencji.

W świetle argumentów przedstawionych przez Spółka stoi na stanowisku, iż należy uznać, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku:

(1) Szwajcaria, zgodnie z jej wewnętrznym prawem, nie pobiera podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych wpłacanych osobom niemającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii, oraz

(2) X Szwajcaria będąca odbiorcą należności licencyjnych jest ich właścicielem (ang. beneficial owner).

W konsekwencji, należności licencyjne wypłacane przez Spółkę do X Szwajcaria nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, z zastrzeżeniem uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie określenia właściciela należności licencyjnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów.

W przypadku gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 tej ustawy).

Z art. 12 ust. 1 konwencji polsko - szwajcarskiej wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwajcarii, mogą być opodatkowane w Szwajcarii. Jednakże takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstają i zgodnie z polskim ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwajcarii, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia (art. 12 ust. 2 konwencji polsko-szwajcarskiej).

Stosownie do pkt 3 Protokołu do konwencji dotyczącego stosowania art. 12 ust. 2 konwencji dopóki Szwajcaria zgodnie z jej wewnętrznym prawem nie pobiera u źródła podatku z tytułu należności licencyjnych wypłacanych osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii, postanowienia art. 12 ust. 2 nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 konwencji polsko - szwajcarskiej określenie "należności licencyjne" (...) oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Jak wynika z powyższego, art. 12 konwencji dotyczy tylko płatności z tytułu "użytkowania lub prawa do użytkowania" wymienionych w nim rodzajów dóbr intelektualnych.

Z uwagi na fakt, iż Szwajcaria nie pobiera u źródła podatku z tytułu należności licencyjnych wypłacanych osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii - oznacza to, że należności licencyjne powstające w Polsce a wypłacane na rzecz podmiotu, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwajcarii podlegają opodatkowaniu tylko w Szwajcarii.

Biorąc powyższe pod uwagę tutejszy organ stwierdza, że Wnioskodawca dokonując wypłaty należności licencyjnych podmiotowi zagranicznemu z siedzibą w Szwajcarii nie jest obowiązany do potrącenia od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego.

Podkreślenia jednak wymaga, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niepobranie podatku jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od podatnika zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W kwestii dotyczącej stanowiska Spółki w zakresie określenia właściciela należności licencyjnych tutejszy organ podatkowy pragnie zauważyć, iż błędna jest teza Wnioskodawcy, iż w przypadku identyfikacji właściciela należności licencyjnych nie jest istotne, kto jest właścicielem praw będących przedmiotem licencji. Przede wszystkim należy zauważyć, iż strony konwencji polsko - szwajcarskiej posługują się w art. 12 umowy terminem "osoby uprawnionej". Powyższy termin nie został zdefiniowany w omawianej umowie ani w komentarzu OECD Podkreślenia wymaga, iż komentarz OECD przewiduje jedynie, że inna stawka nie znajduje zastosowania, jeżeli pomiędzy wypłacającym a odbiorcą wystąpi osoba trzecia (pośrednik), chyba że osoba jest rezydentem podatkowym tego samego umawiającego państwa.

W art. 3 ust. 2 przedmiotowej konwencji wskazano, iż jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Umawiającego się Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie konwencja polsko-szwajcarska.

Zaznaczyć należy, polskie prawo podatkowe nie posługuje się pojęciem "osoby uprawnionej".

W ocenie tutejszego organu status osoby uprawnionej do należności licencyjnych przysługuje każdorazowo ekonomicznemu właścicielowi praw lub wartości będących przedmiotem umowy licencyjnej. Tym samym dysponowanie przedmiotem lub prawem, z którego pochodzą należności licencyjne jest istotnym czynnikiem do przyznania danemu podmiotowi (np. osobie fizycznej, spółce) statusu osoby uprawnionej (uprawnionego właściciela) należności licencyjnych.

Niezależnie od powyższego, w świetle okoliczności stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę należy uznać, iż X Szwajcaria spełnia kryteria uprawnionego właściciela należności licencyjnych (podkreślenia wymaga, że X Szwajcaria spełnia dodatkowy warunek w postaci bycia rezydentem podatkowym umawiającego się państwa - Szwajcarii).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.