IPPB5/423-1157/11-4/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) oraz w piśmie z dnia 14 lutego 2012 r. (data nadania 16 lutego 2012 r., data wpływu 20 lutego 2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-1157/11-2/RS IPPP3/443-1469/11-2/JF z dnia 6 lutego 2012 r. (data nadania 6 lutego 2012 r., data doręczenia 9 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją spotkania firmowego:

* niezbędnych do organizacji prawidłowego jego przebiegu, tj.: wydatków poniesionych na: udostępnienie namiotów, stołów, ławek, opiekę medyczną, ochronę osób oraz w części przypadającej na pracowników a poniesionych na: wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej kontrahentów i poniesionych na wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe oraz poniesionych na zorganizowanie przejażdżek rowerami czy bryczką - jest nieprawidłowe,

* podatku VAT należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania:

* od części przeznaczonej na potrzeby reprezentacji i reklamy, w przypadku konieczności jego naliczenia, o ile wysokość została ustalona zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe,

* w pozostałej części, przy założeniu, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują konieczność jego wykazania - jest nieprawidłowe,

* podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturze dotyczącej zorganizowanego spotkania firmowego, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów: wydatków w kwocie netto poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją spotkania firmowego, podatku VAT należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania w przypadku, gdy zaistnieje konieczność jego naliczenia oraz podatku VAT wykazanego na fakturze dotyczącej zorganizowania spotkania firmowego, w przypadku, gdy kwota ww. podatku VAT nie będzie podlegała odliczeniu

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

A.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyrobów gotowych do klienta z Włoch, klient ten posiada ważny numer identyfikacyjny VAT UE. Faktura została wystawiona na wymienionego wyżej klienta, ale towar fizycznie został bezpośrednio przewieziony do innej firmy we Włoszech. Warunki powyższej dostawy są DDU. Transakcję tę Wnioskodawca planuje wykonywać regularnie również w najbliższym czasie.

B.

Wnioskodawca dokonał również innej, podobnej transakcji - sprzedaży wyrobów gotowych do klienta z Włoch, klient ten posiada ważny numer identyfikacyjny VAT UE. Faktura została wystawiona na wyżej wymienionego klienta, ale towar fizycznie został bezpośrednio przewieziony do innej firmy w Hiszpanii. Warunki dostawy DDU. Transakcję tę Wnioskodawca planuje wykonywać regularnie również w najbliższym czasie.

W lipcu 2011 Wnioskodawca zorganizował dla pracowników, ich rodzin, kontrahentów spotkanie firmowe. Celem spotkania było m.in.: zapoznanie wszystkich z osiągniętymi dotychczas rezultatami, z obecną sytuacją firmy oraz z planami na przyszły rok. Po części informacyjnej wszystkie zaproszone osoby brały udział w poczęstunku oraz zabawach rekreacyjnych. Celem spotkania było nie tylko przekazanie informacji, ale również nawiązanie i podtrzymanie dobrych kontaktów z pracownikami i kontrahentami.

Wartość faktury dotyczącej organizacji tego spotkania jest podzielona na dwie kwoty: pierwsza dotyczy organizacji imprezy rekreacyjno-gastronomicznej, druga kwota dotyczy ogólnej organizacji imprezy.

Wobec firmy składającej wniosek nie toczy się żadne postępowanie podatkowe.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. Spółka doprecyzowała przedstawiony stan faktyczny, tj.:

* podała dodatkowe informacje odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych. Wskazano, iż:

* podała dodatkowe informacje odnośnie podatku od towarów i usług. Wskazano, iż:

Wnioskodawca, w uzupełnieniu wniosku podał ponadto dodatkowe informacje uzupełniające do pierwszego zdarzenia B:

Wskazano, iż od stycznia 2012 r. transakcja opisana jako powyższe zdarzenie uległa zmianie. Kolejne jej etapy wyglądają następująco:

Podniesiono, iż pkt 1 i 2 opisują ten sam przebieg zdarzenia co już był opisany we wniosku z dnia 0812.2011 r., zmiany do powyższej transakcji wprowadza tylko pkt 3 i 4.

Wskazano, iż pytania oraz stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2011 r. są nadal aktualne co do powyższej transakcji również po zmianach. Spółka sprecyzowała jeszcze dodatkowe pytania w tej sprawie oraz przedstawiła do nich własne stanowisko.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pytania do pierwszego zdarzenia A i B.

Pytania do drugiego zdarzenia.

Odpowiedź na pytania oznaczone w przedmiotowym wniosku numerami od 3 do 5 w zakresie zdarzenia drugiego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Przedmiotowy wniosek w zakresie podatku od towaru i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko w sprawie zdarzenia drugiego:

Ad. 3

Koszt organizacji spotkania firmowego w kwocie netto jest kosztem podatkowym.

Ad. 4

W przypadku konieczności naliczenia VAT należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania, kwota tego VAT będzie kosztem podatkowym.

Ad. 5

W przypadku, gdy kwota VAT wykazana na fakturze dotyczącej zorganizowania spotkania firmowego, nie może podlegać odliczeniu, będzie ta kwota VAT kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją spotkania firmowego:

* niezbędnych do organizacji prawidłowego jego przebiegu, tj.: wydatków poniesionych na: udostępnienie namiotów, stołów, ławek, opiekę medyczną, ochronę osób oraz w części przypadającej na pracowników a poniesionych na: wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe - za prawidłowe,

* w części dotyczącej kontrahentów i poniesionych na wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe oraz poniesionych na zorganizowanie przejażdżek rowerami czy bryczką - za nieprawidłowe,

* podatku VAT należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania:

* od części przeznaczonej na potrzeby reprezentacji i reklamy, w przypadku konieczności jego naliczenia, o ile wysokość została ustalona zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług - za prawidłowe,

* w pozostałej części, przy założeniu, ze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują konieczność jego wykazania - za nieprawidłowe,

* podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturze dotyczącej zorganizowanego spotkania firmowego, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - za prawidłowe.

Ad. 3. zdarzenie drugie

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. "koszty pracownicze". Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Dodać również należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a cytowanej ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego, wobec czego znaczenie tego terminu należy ustalić stosując wykładnię językową. Zgodnie z definicją słownikową, reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Pomocną może być również etymologia tego słowa - "repraesentatio" (łac.) oznacza "wizerunek". Reprezentację należy zatem rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Działania te ułatwiają nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów handlowych, w tym poprzez budowanie osobistych relacji, a ich zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego.

Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje ponadto odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego, np. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Za koszt uzyskania przychodów według Komentarza do ustawy do podatku dochodowego od osób prawnych 2009, Gdańsk 2009, str. 493 pod red. W. Nykiel, A. Mariański, nie będą mogły być uznane bankiety z kontrahentami w restauracjach. Dotyczyć to będzie nie tylko wystawnych kolacji, ale również tzw. lunchu biznesowego.

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Pojęcie reprezentacji w prawie podatkowym jest trudne do zdefiniowania z powodu podobnego charakteru do reklamy, często różnice pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama ma za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów, nakłanianiu do nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w lipcu 2011 r. zorganizował dla pracowników, ich rodzin, kontrahentów spotkanie firmowe. Celem spotkania było m.in.: zapoznanie wszystkich z osiągniętymi dotychczas rezultatami, z obecną sytuacją firmy oraz z planami na przyszły rok. Po części informacyjnej wszystkie zaproszone osoby brały udział w poczęstunku oraz zabawach rekreacyjnych. Celem spotkania było nie tylko przekazanie informacji, ale również nawiązanie i podtrzymanie dobrych kontaktów z pracownikami i kontrahentami. Wartość faktury dotyczącej organizacji tego spotkania jest podzielona na dwie kwoty: pierwsza dotyczy organizacji imprezy rekreacyjno-gastronomicznej, druga kwota dotyczy ogólnej organizacji imprezy. Pod pojęciem "organizacja imprezy rekreacyjno-gastronomicznej" mieszczą się koszty: zapewnienie wyżywienia zaproszonym osobom, przejażdżki rowerami, bryczką, konkursy, zabawy sportowe; natomiast pod pojęciem kosztów "ogólnej organizacji imprezy" mieszczą się koszty: udostępnienie namiotów, stołów, ławek, opieka medyczna, ochrona osób. Pojęcie "zabawy rekreacyjne" obejmuje: przejażdżki rowerami, bryczką, konkursy, zabawy sportowe. "Zabawy rekreacyjne" mieszczą się w kosztach z wyżej wymienionej faktury jako "organizacja imprezy rekreacyjno-gastronomicznej". Wydatki związane z organizacją przedmiotowej imprezy zostały w całości pokryte ze środków obrotowych Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków w kwocie netto poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją ww. spotkania firmowego w części dotyczącej pracowników, ich rodzin i kontrahentów,

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją ww. spotkania firmowego należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła).

Należy w pierwszej kolejności wskazać, iż w związku z faktem, że przedmiotowe spotkanie firmowe łączyło w sobie zarówno znamiona imprezy integracyjnej dla pracowników jak i znamiona imprezy mającej na celu promocję i reklamę Wnioskodawcy, ponadto uczestniczyli w nim oprócz pracowników Wnioskodawcy członkowie ich rodzin oraz kontrahenci, to wydatki z nimi związane mogą nosić znamiona zarówno reklamy jak i reprezentacji, kosztów ogólnych (pracowniczych), a także mogą stanowić koszty, których nie można zakwalifikować się do kosztów podatkowych.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa). Wydatki ponoszone na reklamę firmy przyczyniają się pośrednio do uzyskania przychodów. Nie są także wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z faktem, iż jednym z celów organizacji ww. spotkania firmowego było m.in. zapoznanie wszystkich osób na nim obecnych z osiągniętymi dotychczas rezultatami, z obecną sytuacją firmy oraz z planami na przyszły rok, a więc swego rodzaju promocja i reklama Wnioskodawcy należy wskazać, iż w myśl przytoczonych wyżej regulacji Spółka do kosztów podatkowych będzie niewątpliwie mogła zaliczyć wydatki niezbędne do prawidłowego przebiegu imprezy, a więc wydatki związane z ogólną organizacją imprezy, tj. koszt udostępnienia namiotów, stołów, ławek, opiekę medyczna, ochronę osob.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z organizacją ww. imprezy w części dotyczącej pracowników zauważyć należy, że - co do zasady - wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych firmy w postaci organizacji dla nich imprez integracyjnych (w tym organizacji spotkania firmowego) związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu uzyskanie przychodów. Kosztami podatkowymi są bowiem tzw. koszty pracownicze.

Jednakże przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną imprezę, musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy przejażdżkach rowerami lub bryczką nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Wówczas dopiero można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Wobec powyższego, w przypadku, jeżeli wydatki (w części przypadającej na pracowników) poniesione zostały na zorganizowanie spotkania firmowego (spotkania integracyjnego), w celu poprawy komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas w tej części spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służyło takiemu celowi, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż w przypadku ww. imprezy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki (w części przypadającej na pracowników) poniesione na: wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe o ile zostaną właściwie udokumentowane i będą spełniały kryteria art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym zakresie stanowisko Spółki także należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do wydatków poniesionych przez Spółkę na organizację ww. spotkania firmowego w części dotyczącej kontrahentów należy wskazać, iż w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca do kosztów uzyskana przychodów nie będzie mógł zaliczyć wydatków poniesionych w tej części na: wyżywienie oraz konkursy i zabawy sportowe. Charakter tych wydatków ma bowiem na celu utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Na powyższe wskazuje także Wnioskodawca w treści przedstawionego stanu faktycznego odnośnie zdarzenia drugiego: "Celem spotkania było nie tylko przekazanie informacji, ale również nawiązanie i podtrzymanie dobrych kontaktów z (...) kontrahentami." Przedmiotowe wydatki na spotkania firmowe w części dotyczącej kontrahentów noszą znamiona reprezentacji i tym samym, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Znamiona reprezentacji będą nosiły także wydatki poniesione przez Spółkę na zorganizowanie przejażdżek rowerami czy bryczką. Powyższe wydatki nie będą stanowiły także kosztów ogólnych (pracowniczych), gdyż w ww. przejażdżkach trudno dopatrzeć się charakteru motywacyjnego pracowników. Przedmiotowe przejażdżki są celem samym w sobie, mającym za zadanie, w opinii tut. Organu, wyłącznie przebywanie pracowników w towarzystwie swoim, swoich rodzin czy kontrahentów.

W tym zakresie stanowisko Spółki także należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się w dalszej kolejności do wydatków poniesionych przez Spółkę na organizację przedmiotowego spotkania firmowego w części dotyczącej rodzin pracowników, podnieść należy, że nie wiążą się one z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, i oceniając charakter omawianego wydatku nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskanym przez Spółkę przychodem. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że w odróżnieniu od pracowników, członkowie ich rodzin nie są związani w jakimkolwiek stopniu, w tym pośrednim, z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Biorąc powyższe pod uwagę poniesione przez Spółkę w tej części wydatki na: wyżywienie, konkursy i zabawy sportowe nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe

Ponadto podkreślić należy, że Spółka winna określić, ile osób, w tym pracowników Wnioskodawcy, faktycznie wzięło udział w ww. spotkaniu firmowym, tj. powinna dysponować listą osób, które zadeklarowały chęć udziału w ww. imprezie przez co może sprawdzić, potwierdzić ich obecność. W konsekwencji poniesione przez Spółkę wydatki w kwocie netto na zorganizowanie spotkania firmowego - tylko w części dotyczącej pracowników, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w związku z organizacją spotkania firmowego Spółka do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wyłącznie wydatki:

* niezbędne do organizacji prawidłowego jej przebiegu, tj.: wydatki poniesione na: udostępnienie namiotów, stołów, ławek, opiekę medyczną, ochronę osób;

* w części przypadającej na pracowników a poniesione na: wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe.

Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów nie może zaliczyć wydatków poniesionych na: zorganizowanie przejażdżek rowerami i bryczką oraz wydatków poniesionych na wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe w części dotyczącej kontrahentów, które, jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyłączeniu z kosztów podatkowych będą także podlegały wydatki poniesione na: wyżywienie, konkursy, zabawy sportowe w części dotyczącej rodzin pracowników, gdyż w powyższym przypadku nie można mówić o związku przyczynowo-skutkowym z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę.

Ad. 4. zdarzenie drugie

Ustosunkowując się w dalszej kolejności do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot podatku VAT należy w pierwszej kolejności wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Podkreślenia wymaga, iż uregulowanie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w powiązaniu z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Mając na uwadze regulacje zawarte w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 należy stwierdzić, iż co do zasady podatek od towarów i usług nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady. Między innymi, kosztem uzyskania przychodów, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tried drugi powołanej ustawy jest podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

W odniesieniu do kwestii podatku należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania firmowego należy wskazać, iż w sytuacji stwierdzenia, że wystąpi podatek należny VAT (w myśl ustawy o podatku od towarów i usług) oraz przy założeniu, że podatnik zużyje dane towary na potrzeby reprezentacji i reklamy, to dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podatek należny w tej części będzie stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatek należny VAT od wartości netto zorganizowania ww. spotkania firmowego, w przypadku zużycia przez podatnika towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Natomiast w przypadku podatku należnego VAT od pozostałej kwoty netto zorganizowanego spotkania firmowego, przy założeniu, że w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ww. podatek wystąpi, należy stwierdzić, że nie będzie on stanowił kosztu uzyskania przychodu z racji wyłączenia zawartego w ww. art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w przypadku konieczności naliczenia VAT należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania, kosztem uzyskania przychodów będzie wyłącznie VAT należny od tej części, która zostanie zużyta przez podatnika na potrzeby reprezentacji i reklamy, o ile jego wysokość zostanie ustalona zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast pozostała kwota podatku VAT należnego od kwoty netto zorganizowanego spotkania firmowego będzie podlegała wyłączeniu z kosztów podatkowych w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 5. zdarzenie drugie

W odniesieniu do możliwości zliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturze dotyczącej zorganizowania spotkania firmowego należy podkreślić, iż w świetle cytowanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a). ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów jest:

Ponadto podatnikowi - co do zasady - przysługuje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Wówczas wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów, w ramach podatku dochodowego od osób prawnych, podlega wartość podatku od towarów i usług, uiszczonego przy nabyciu towarów. Odmienna sytuacja zachodzi, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Wówczas zasadne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego przy nabyciu towarów, albowiem kwota tego podatku nie zostanie zwrócona podatnikowi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że podatnik ma prawo do uwzględnienia określonej kwoty podatku VAT naliczonego w kosztach podatkowych, jeżeli zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie przysługuje mu obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT.

Tym samym w tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w przypadku gdy kwota VAT wykazana na fakturze dotyczącej zorganizowania spotkania firmowego nie podlega odliczeniu w myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, kosztem uzyskania przychodów będzie podatek VAT naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Końcowo informuje się, iż w związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą mieć znamiona kosztów ogólnych (pracowniczych), reklamowych, promocyjnych, jak również reprezentacyjnych, w zależności od całokształtu okoliczności związanych z organizacją spotkania firmowego, to jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych w związku z organizacją ww. spotkania, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy też inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Dodatkowo zauważyć należy, że na tle wymienionych we wniosku ogólnie rodzajów wydatków związanych z organizacją ww. spotkania firmowego, bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Spółkę konkretnych dowodów - nie można przesądzić, że wydatki te są racjonalnie uzasadnione. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem. Należy przy tym podnieść, że tego rodzaju kwestie nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu zdarzenia przyszłego opisanego przez podatnika - a nie na weryfikacji, czy takie zdarzenie zaistniało w rzeczywistości, t. j. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Niezależnie od powyższych wniosków wskazać należy, iż wobec niezdefiniowanego na gruncie ustaw podatkowych pojęcia reprezentacji, prawnopodatkowa kwalifikacja przedmiotowych wydatków, z założenia ma charakter ocenny. Z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym właśnie w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia "reprezentacja" zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodakową.

Ponadto podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.