IPPB5/423-1143/12-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zastosowania przepisów polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - jest prawidłowe,

* opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu opłat za kompleksową usługę dostępu do platformy on-line - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu opłat za kompleksową usługę dostępu do platformy on-line.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką utworzoną zgodnie z prawem Wielkiej Brytanii i będącą rezydentem tego kraju. Spółka działa m.in. poprzez oddział z siedzibą w C, w Szwajcarii ("Oddział"). Oddział nie posiada osobowości prawnej w Szwajcarii ani nie jest rezydentem podatkowym Szwajcarii, a jest jedynie organizacyjnie wyodrębnioną częścią Spółki.

Oddział oraz Spółka należą do Grupy T R będącej międzynarodową organizacją działającą na rynku informacji finansowych. W ramach swojej działalności Spółka za pośrednictwem Oddziału świadczy (i będzie świadczyć w przyszłości) na rzecz klientów w Polsce usługi na podstawie zawieranych z nimi umów (ang. Transaction Services Agreement).

Na podstawie standardowej umowy klienci nabywają kompleksową usługę dostępu do platformy on-line (ang. Conversational Dealiug Services). Platforma on-line umożliwia klientom dostęp do informacji finansowych niezbędnych klientom do zawierania kontraktów (informacje są dostępne w czasie rzeczywistym). Ponadto, za pośrednictwem platformy klienci mogą kontaktować się z innymi użytkownikami, negocjować i zawierać z nimi kontrakty handlowe w zakresie walut obcych, instrumentów finansowych i towarów. Opłaty za korzystanie z platformy są ponoszone na zasadzie subskrypcji i uiszczane bezpośrednio na rachunek Oddziału. Głównymi klientami nabywającymi usługi są banki, firmy inwestycyjne oraz pośrednicy i brokerzy finansowi.

Zgodnie ze standardową umową zawieraną z klientami w tym zakresie:

* klient nie uzyskuje prawa do jakiejkolwiek zmiany, sprzedaży, sublicencjonowania ani innego komercyjnego wykorzystania lub udostępniania informacji finansowych uzyskanych w ramach korzystania z platformy;

* klienci mogą wykorzystywać informacje wyłącznie na potrzeby własnej działalności;

* w związku z nabyciem dostępu do usług nie dochodzi do nabycia przez klienta praw autorskich, a wszelkie prawa autorskie pozostają własnością Grupy T R;

* w przypadku, gdy świadczenie usług obejmuje także korzystanie z oprogramowania, Oddział udziela klientowi niewyłącznej, nieprzenaszalnej, czasowej licencji na dostęp i korzystanie z oprogramowania, oprogramowanie to służy wyłącznie do dostępu do informacji zawartych na platformie (sortowaniu, wyszukiwaniu, generowaniu raportów, etc.).

Spółka podkreśla, że informacje finansowe dostępne poprzez platformę on-line stanowią powszechnie dostępne informacje finansowe, nie stanowią jakichkolwiek poufnych danych.

Spółka nie posiada w Polsce zakładu zagranicznego ani innego miejsca wykonywania działalności.

Oddział przesyła klientom w Polsce certyfikaty rezydencji wydane dla Spółki przez organy podatkowe Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, do przychodów uzyskiwanych z tytułu opłat za usługi dostępu do platformy on-line (Conversational Dealing Services) zastosowanie powinna znaleźć umowa polsko-brytyjska, a w konsekwencji Oddział powinien przedstawiać polskim klientom certyfikat rezydencji wydany dla Spółki przez organy podatkowe Wielkiej Brytanii. Ponadto, w opinii Spółki, przychody z tytułu świadczenia usługi dostępu do platformy on-line (Conversational Dealing Services,) nie podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych (u źródła).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej także: ustawa o CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego łub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. Analogiczna stawka podatku u źródła obowiązuje w przypadku uzyskiwania przez nierezydentów przychodów z tytułu świadczenia usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT).

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Na podstawie art. 26 ust. 1 ww. ustawy podatnik dokonujący wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT ma obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W świetle powyższego, należy w pierwszej kolejności rozważyć, która umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (polsko-szwajcarska czy też polsko-brytyjska) powinna mieć zastosowanie w sprawie, a następnie, czy przychody otrzymywane przez Spółkę za pośrednictwem Oddziału z tytułu świadczenia kompleksowych usług dostępu do platformy on-line (Conversational Dealing Services) podlegają opodatkowaniu w Polsce jako należności licencyjne lub wynagrodzenie za usługi zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT.

Ad pytanie nr 1

W przypadku Oddziału będącego szwajcarskim oddziałem spółki brytyjskiej, zdaniem Spółki, zastosowanie powinny znaleźć postanowienia polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wynika to z faktu, iż Oddział jest jedynie jednostką organizacyjną Spółki, nie posiada odrębnej podmiotowości podatkowo-prawnej i nie jest podmiotem opodatkowania w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Podmiotem takim jest Spółka jako osoba prawna prawa brytyjskiego. W związku z powyższym dla opodatkowania przychodów ze świadczenia usług uzyskiwanych przez Oddział może znaleźć zastosowanie wyłącznie umowa polsko-brytyjska. Konsekwentnie, dla celów udokumentowania rezydencji podatkowej Oddział powinien przedstawiać swoim klientom w Polsce certyfikat rezydencji wydany dla Spółki przez właściwe organy podatkowe Wielkiej Brytanii. Prawidłowość stanowiska Spółki w tym zakresie potwierdzają organy podatkowe (por. interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. IPPB5/423-150/10-4/PS lub Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. IPTPB3/423-101/12-4/IR).

Ad pytanie nr 2

Z art. 12 ust. 1 umowy polsko-brytyjskiej wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Wielkiej Brytanii mogą być opodatkowane w Wielkiej Brytanii. Jednakże takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce, tj. w państwie, w którym powstają i zgodnie z polskim ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Wielkiej Brytanii, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% (art. 12 ust. 2 umowy polsko-brytyjskiej). Stosownie do art. 12 ust. 3 umowy polsko-brytyjskiej określenie "należności licencyjne" oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego łub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru łub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

W opinii Spółki, w świetle definicji należności licencyjnych zawartej w umowie polsko-brytyjskiej należności otrzymywane przez Oddział z tytułu świadczenia usług zapewnienia dostępu do platformy on-line mogłyby potencjalnie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła jako należności za użytkowanie praw autorskich (w szczególności do bazy danych lub oprogramowania) lub należności za otrzymany know-how. Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do otrzymania przez Oddział należności z powyższych tytułów i przedstawia swoją argumentację poniżej.

W art. 3 ust. 2 umowy polsko-brytyjskiej wskazano, iż jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie umowa polsko-brytyjska. W rezultacie, należy określić, czy należności otrzymywane przez Spółkę za pośrednictwem Oddziału z tytułu świadczonych kompleksowych usług dostępu do platformy on-line (Conversalional Dealing Services) mają charakter należności płaconych za użytkowanie praw autorskich w świetle polskich przepisów. W szczególności, zdaniem Spółki, należy rozważyć, czy platforma on-line zapewniająca klientom dostęp do informacji finansowych może zostać uznana za bazę danych podlegającą ochronie w świetle ustawy o prawie autorskim.

W celu określenia zakresu praw autorskich według polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm., zwana dalej "ustawą o prawie autorskim"), który stwierdza, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Ponadto, w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim, stwierdza się, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Podkreślić należy, że jako utwory w rozumieniu art. 3 ustawy o prawie autorskim mogą zostać potraktowane bazy danych, które (nawet jeżeli zawierają nietwórcze materiały) mają twórczy charakter ze względu na przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie treści. Ponadto bazy danych podlegają ochronie określonej w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. Nr 128, poz. 1402 z późn. zm.) niezależnie od ochrony przyznanej bazom danych spełniającym cechy utworu na podstawie ustawy o prawie autorskim. Na podstawie art. 1 ustawy o ochronie baz danych ochronie określonej w tej ustawie podlegają bazy danych, z wyłączeniem baz danych spełniających cechy utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Baza danych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie baz danych oznacza zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości.

Tak więc zasadniczo wyróżnia się dwie odrębne kategorie baz danych, tj.:

Co istotne jednak, ochrona przysługująca bazom danych nie obejmuje programów komputerowych związanych z tworzeniem i obsługą (wykorzystywaniem) tych baz, zarówno, jeśli chodzi o bazy spełniające cechy utworu, jak i niespełniające tych cech. Powyższe uregulowanie wynika z treści przepisu art. 4 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 772 ustawy o prawie autorskim.

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 umowy polsko-brytyjskiej, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zaliczenie należności otrzymywanych przez Oddział od polskich klientów za kompleksowe usługi dostępu do platformy on-line do odpowiedniej kategorii dochodów w rozumieniu umowy polsko-brytyjskiej, zależy od istoty praw, jakie klient nabywa w ramach urnowy regulującej świadczenie usług przez Oddział. W interpretacjach organów podatkowych, w których organy analizują charakter płatności dokonywanych za dostęp do baz danych, organy zwracają uwagę, że jeśli z danej umowy zawartej pomiędzy polskim a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca prawa do użytkowania bazy danych będzie mógł je wykorzystywać w szerszym zakresie (na szerszym polu eksploatacji) niż końcowy nabywca i użytkownik, to uznać należy, że zbywca odpłatnie udzielił nabywcy prawa do użytkowania prawa majątkowego do bazy danych, a więc należność za to prawo jest należnością licencyjną. W opinii Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym taka sytuacja nie ma miejsca.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Oddział zawiera oraz zamierza zawierać w przyszłości umowy, których przedmiotem jest zapewnienie polskim klientom dostępu do platformy on-line zawierającej informacje finansowe. Tego typu informacje, gdy zostaną szczegółowo usystematyzowane zgodnie z wymaganiami danego odbiorcy w postaci np. bazy danych dla klienta, spełniają kryterium kwalifikujące je do kategorii dzieła w rozumieniu prawa autorskiego. Z drugiej strony należy zauważyć, iż zgodnie z zawartymi przez Oddział umowami klienci są upoważnieni do wykorzystywania informacji zawartych na platformie on-line wyłącznie na potrzeby własnej działalności. Ponadto, na podstawie umowy klient nie uzyskuje prawa do jakiejkolwiek zmiany, sprzedaży, sublicencjonowania ani innego komercyjnego wykorzystania lub udostępniania informacji finansowych uzyskanych w ramach korzystania z platformy, a zgodnie z treścią umowy, wszelkie prawa autorskie pozostają własnością Grupy T R.

W świetle powyższych warunków korzystania z platformy on-line przez klientów, zdaniem Spółki, należy stwierdzić, że umowy zawierane z klientami nie przenoszą na nich praw autorskich ani nie dają prawa do rozporządzania utworem (bazą danych) w rozumieniu prawa autorskiego na wszystkich polach eksploatacji. W rezultacie, należy stwierdzić, że należności otrzymywane przez Oddział w związku ze świadczeniem usług dostępu do platformy on-line nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 12 umowy polsko-brytyjskiej. Oznacza to, że przychody uzyskiwane przez Oddział z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Spółka wskazuje, że podobne stanowisko wyrażają w analogicznych stanach faktycznych organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 8 stycznia 2008 r. (sygn. ITPB3/423-80/07/MK). W interpretacji tej, dotyczącej bazy danych zawierającej informacje o notowaniach giełdowych, organ uznał, że w związku z tym, że nabywca licencji do korzystania z bazy danych ma jedynie prawo do korzystania z bazy we własnym zakresie, bez prawa do wprowadzania modyfikacji, udzielania dalszych licencji, itp., to płacone wynagrodzenie nie spełnia definicji należności licencyjnych.

Zdaniem Spółki, także fakt, że na podstawie umowy klienci mogą korzystać z oprogramowania komputerowego nie powoduje obowiązku pobrania podatku u źródła z tytułu otrzymywanych należności. Po pierwsze oprogramowanie komputerowe stanowi w przypadku usługi świadczonej przez Oddział wyłącznie element dodatkowy, instrument ułatwiający korzystanie (przeglądanie, sortowanie według wybranych kryteriów, tworzenie raportów etc.) z danych zawartych na platformie on-line.

Istotną okolicznością jest także fakt, iż klient Oddziału uzyskuje prawo do korzystania z oprogramowania i informacji zawartych na platformie on-line wyłącznie na własny użytek. Ministerstwo Finansów w wielu pismach wskazywało (por. np. pismo z dnia 2 grudnia 2002 r., sygn. PB7/033-0344-2558/02/TK), iż jeżeli oprogramowanie jest wykorzystywane na wewnętrzne potrzeby licencjobiorcy, bez prawa do jego dalszego licencjonowania, udostępniania, sprzedaży, itp., wówczas płatności ponoszone za takie oprogramowanie nie stanowią należności licencyjnych. Pogląd ten bazuje na Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD, w którym stwierdza się, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych (punkt 14 komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD). W sytuacji, gdy licencja do oprogramowania uprawnia licencjobiorcę jedynie do korzystania z oprogramowania na własny użytek (tak jak w przypadku klientów Oddziału), wówczas licencjobiorca nie ponosi opłaty za korzystanie z prawa autorskiego chroniącego program komputerowy, ani za prawo do korzystania z tego prawa. Przez korzystanie z praw autorskich rozumieć należy np. powielanie i publiczne rozpowszechnianie oprogramowania albo wprowadzanie do niego modyfikacji (punkt 13.1 komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD). W analizowanym przypadku tego rodzaju uprawnienia nie są udzielane. W związku z tym otrzymywane przez Oddział wynagrodzenie nie mieści się w definicji należności licencyjnych i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem u źródła. Stanowisko to potwierdza także najnowsze orzecznictwo organów podatkowych, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 maja 2012 r. (sygn. IPPB5/423-116/12-5/PS) potwierdził, że płatności za prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

W świetle brzmienia art. 12 umowy polsko-brytyjskiej, zdaniem Spółki, przychody otrzymywane przez Spółkę za pośrednictwem Oddziału z tytułu świadczenia usług dostępu cło platformy on-line nie stanowią także należności za korzystanie z know-how.

Pod pojęciem know-how" należy rozumieć określoną wiedzę o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu, między innymi sprzedaży praw, udzielenia licencji lub przekazania w formie, np. bazy danych zawierającej wiedzę na tematy gospodarcze, istotną z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Pojęcie to określa m.in. wiedzę techniczną i specjalne właściwości odkryte przez dany podmiot w rezultacie prowadzonych przez siebie badań, a nieznane konkurencji. "Know-how" można zdefiniować jako pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są niejawne (nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne), istotne (ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania czy sprzedaży produktów objętych umową) oraz zidentyfikowane (czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności).

Tak więc w przypadku zawarcia umowy pozwalającej na korzystanie z platformy on-line zawierającej dane finansowe faktycznym przedmiotem transakcji mogą być także zawarte w niej określone dane specjalistyczne, niemające charakteru ogólnodostępnego. W takich przypadkach, kiedy przekazywane podmiotowi zagranicznemu należności obejmowałyby opłatę za korzystanie z takich informacji, należności te podlegałyby w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 umowy polsko-brytyjskiej.

Jednakże, Spółka zwraca uwagę, że w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, dane finansowe dostępne dla klientów za pośrednictwem platformy on-line stanowią ogólnie dostępne dane finansowe, nie są to natomiast informacje związane ze zdobytym przez Spółkę bądź Oddział doświadczeniem. Oznacza to, że nie został spełniony podstawowy warunek konieczny do uznania, że przedmiotem transakcji zawieranej pomiędzy Oddziałem a klientem jest nabycie know-how. Dodatkowo, Spółka zwraca także uwagę, że w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD wskazuje się przykłady płatności, które nie powinny być traktowane jako należności licencyjne za know-how, ale jako płatności za świadczenie usług i wśród nich wymienia się wynagrodzenia za porady uzyskane drogą elektroniczną lub za dostęp za pomocą sieci informatycznych do baz danych zawierających informacje niepoufne. W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że jego zobowiązanie polega na wykonywaniu kompleksowej usługi zapewnienia dostępu do aktualnych danych finansowych (zbieranie informacji, systematyzowanie, uaktualnianie), natomiast Oddział nie udostępnia za pomocą platformy on-line żadnych informacji poufnych, niedostępnych publicznie, zatem nie ma podstaw tło uznania, że Oddział dostarcza klientom know-how.

Jak Spółka wskazała powyżej, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie ma podstaw do uznania, że otrzymywane przez Oddział wynagrodzenie za świadczenie kompleksowej usługi dostępu do platformy on-line stanowi należność licencyjną w świetle art. 12 umowy polsko-brytyjskiej. W konsekwencji należy uznać, że przychody Oddziału z tego tytułu będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 7 umowy polsko-brytyjskiej. W myśl art. 7 ust. 1 i 2 umowy polsko-brytyjskiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie, poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Jednocześnie ust. 5 tego artykułu stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub zyski majątkowe, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji (np. w art. 12), to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

W takiej sytuacji, skoro przychody Oddziału nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych zgodnie z art. 12 umowy polsko-brytyjskiej, to biorąc pod uwagę, że Spółka nie prowadzi działalności poprzez zakład położony w Polsce, otrzymywane wynagrodzenie powinno podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Wielkiej Brytanii jako zyski przedsiębiorstwa Spółki. W związku z tym polscy klienci Oddziału, na podstawie otrzymanych od Oddziału certyfikatów rezydencji, nie powinni pobierać podatku u źródła z tytułu wypłacanego wynagrodzenia.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów należy wskazać, że po pierwsze do przychodów uzyskiwanych przez Spółkę za pośrednictwem Oddziału z tytułu usług świadczonych dla polskich klientów znajdzie zastosowanie umowa polsko-brytyjska, a w konsekwencji Oddział powinien przedkładać polskim klientom certyfikaty rezydencji wydane dla Spółki przez organy podatkowe Wielkiej Brytanii. Ponadto, wynagrodzenie otrzymywane przez Oddział od polskich klientów za świadczenie kompleksowej usługi zapewnienia dostępu do platformy on-line (Conversational Dealing Services) nie mieści się w pojęciu należności licencyjnych, ponieważ usługi te:

* nie polegają na udostępnianiu klientom jakichkolwiek utworów chronionych prawami autorskimi, w tym baz danych ani oprogramowania,

* nie stanowią udostępnienia know-how.

W konsekwencji, wynagrodzenie otrzymywane przez Oddział nie podlega podatkowi u źródła w Polsce, natomiast podlega zgodnie z art. 7 polsko-brytyjskiej umowy opodatkowaniu wyłącznie w Wielkiej Brytanii, jako zysk przedsiębiorstwa Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych 1-2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.