IPPB5/423-1128/12-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu: 13 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2013 r. (data nadania: 7 stycznia 2013 r., data wpływu: 9 stycznia 2013 r.) stanowiącym odpowiedz na wezwanie nr: IPPB5/423-1128/12-2/KS z dania: 21 grudnia 2012 r. (data nadania: 21 grudnia 2012 r., data doręczenia: 31 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją spotkań na potrzeby realizacji świadczeń na rzecz Zleceniodawcy (spółki z grupy) - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją spotkań na potrzeby realizacji świadczeń na rzecz Zleceniodawcy (spółki z grupy).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: "Spółka"), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta, którym jest spółka-matka Spółki z siedzibą we Francji (dalej "Zleceniodawca") kompleksowe usługi o charakterze niematerialnym w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzonego celu, tj. sprzedaży i dystrybucji produktów Zleceniodawcy oraz towarów handlowych sprzedawanych w ramach grupy, do której należy Spółka, polegające m.in. na inicjowaniu i prowadzeniu badań rynku oraz rozwoju planów marketingowych, przygotowaniu i dystrybucji materiałów informacyjnych (ulotek itp.), reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków, monitoring działań niepożądanych itp. W ramach przedmiotowej umowy Spółka nie zajmuje się sprzedażą produktów, nie zawiera umów w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy. Wynagrodzenie za świadczone przez Spółkę usługi kalkulowane jest w oparciu o wydatki ponoszone w ramach świadczonej usługi, powiększone o procent zdefiniowany w umowie.

W ramach powyższej działalności, na potrzeby realizacji świadczeń dla Zleceniodawcy, Spółka m.in. organizuje i przeprowadza spotkania marketingowe z przedstawicielami służby zdrowia, osobami upoważnionymi do wypisywania recept oraz z farmaceutami. W trakcie spotkań uczestnikom serwowany jest niekiedy poczęstunek. W ramach spotkań Spółka zajmuje się promocją leków, dostarczaniem informacji o lekach, gromadzi dane do badania rynku itp. Jednymi słowy, Spółka wykonuje takie świadczenia na rzecz Zleceniodawcy oraz w celu reklamy i promocji produktów Zleceniodawcy, co oznacza, że wydatki poniesione w celu organizacji i przeprowadzenia spotkań są następnie zliczane i uwzględniane przy wyznaczaniu bazy dla ustalenia wynagrodzenia należnego Spółce od Zleceniodawcy. Kwota wynagrodzenia uwzględniana jest w Fakturze VAT, która przekazywana jest Zleceniodawcy. Na podstawie faktury Zleceniodawca wypłaca wynagrodzenie, w ramach którego regulowane są m.in. wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją spotkań, a które stanowią element kalkulacyjny ceny świadczonej usługi.

W piśmie z dnia 7 stycznia 2013 r. będącym uzupełnieniem do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał, że kosztami ponoszonymi w związku z organizacją spotkań, które stanowią element kalkulacyjny ceny świadczonej przez Wnioskodawcę usługi (tekst jedn.: których rzeczywisty ciężar ekonomiczny nie spoczywa na Wnioskodawcy) są w szczególności wydatki ponoszone w związku z wynajęciem sali, na przeprowadzane podczas owych spotkań szkolenia dotyczące informacji o lekach (tekst jedn.: prowadzenia szkolenia), wydatki na promocję oraz reklamę leków oferowanych przez Zleceniodawcę Wnioskodawcy, a także usługi gastronomiczne (poczęstunek dla uczestników). Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na specyfikę usługi nie jest możliwe stworzenie zamkniętego katalogu kosztów organizacji spotkań jednak reprezentowane powyżej są "typowymi" i najczęściej ponoszonymi.

Faktury dokumentujące wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań, stanowiące element kalkulacyjny ceny świadczonej usługi oferowanej przez Wnioskodawcę są wystawiane na Wnioskodawcę oraz regulowane przez Wnioskodawcę a kwoty z nich wynikające (po pomniejszeniu o VAT podlegający rozliczeniu) stanowią element ceny usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy. Zobowiązania wobec świadczących usługi i dostarczających towary obciążają Wnioskodawcę. Pomiędzy takimi świadczącymi a Zleceniodawcą Wnioskodawcy nie istnieje żaden bezpośredni stosunek prawny; Zleceniodawca w żaden sposób nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania wobec wykonawców świadczeń. Zakupy dokonywane przez Wnioskodawcę w związku z organizacją świadczeń służą wykonaniu usługi na rzecz Zleceniodawcy.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy jest kalkulowane w ten sposób, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowego zlecenia są elementem kalkulacyjnym ceny usługi - ma zatem zastosowanie tzw. metoda "koszt plus". Zatem kwota ponoszonych kosztów w sposób bezpośredni wpływa na wysokość wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od jego Zleceniodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone w związku organizacją spotkań, jako poniesione w celu uzyskania przychodu a nie stanowiące kosztów reprezentacji, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania, pomniejszając o ich wartość uzyskiwany przychód.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w związku organizacją spotkań, są ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodu, nie stanowią kosztów reprezentacji, a co za tym idzie Spółka może zaliczyć je do podatkowych kosztów uzyskania pomniejszając o ich wartość przychód.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - dalej "u.p.d.o.p.", do podatkowych kosztów uzyskania przychodu mogą być zaliczone tylko te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, albo w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, a które nie zostały wyłączone z puli kosztów przez ustawodawcę. Katalog wydatków nie będących kosztami zamieszczony jest w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W ramach wykładni definicji kosztów uzyskania przychodów zwykło przyjmować się, że koszt może być uznany za celowy (i jako taki za koszt uzyskania przychodu) gdy jest chociażby w sposób pośredni powiązany z przychodem, który to przychód niekoniecznie został uzyskany, ale który hipotetycznie jest możliwym do osiągnięcia; dodatkowo ważnym jest też to, by wydatki były ekonomicznie uzasadnione (vide np. wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r., II FSK 2486/10, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 grudnia 2009 r., I SA/Ol 703/09).

Skoro wydatki ponoszone przez Spółkę stanowią element kalkulacyjny ceny usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz Zleceniodawcy, to nie może być wątpliwości co do tego, że są poniesione w celu uzyskania przychodu z tytułu świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy.

Pomimo, że w trakcie niektórych spotkań uczestnikom serwowany jest poczęstunek, to ze względu na to, że spotkania są elementem usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz Zleceniodawcy, a wszelkie koszty ich organizacji stanowią następnie element kalkulacyjny ceny usługi, jaką Zleceniodawca jest zobligowany zapłacić Spółce, działania takie nie mogą być uznane za służące reprezentacji Spółki, a koszty jakie są w związku z tym ponoszone nie powinny podlegać wyłączeniu z rachunku podatkowego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Wg interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2012 r., termin "reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. należy rozumieć jako przedstawicielstwo podatnika, reprezentowanie, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro spotkania służą świadczeniu wykonywanemu na rzecz Zleceniodawcy przez Spółkę, czyli de facto są wykonywane na rzecz Zleceniodawcy, w jego interesie, i to jego obciążają ekonomicznie, to nie może być mowy o tym, iż stanowią dla Spółki działania reprezentacyjne. Jeżeli w takim przypadku miałyby miejsce działania reprezentacyjne, to ewentualne stanowiłyby reprezentację Zleceniodawcy a nie Spółki, dla której są to koszty świadczenia usługi za wynagrodzeniem, co oznacza, że z całą pewnością niesłużące reprezentacji Spółki.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań, są ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodu i nie stanowią kosztów reprezentacji, a co za tym idzie, Spółka może zaliczyć je do podatkowych kosztów uzyskania pomniejszając o ich wartość przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Należy wskazać, iż ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Powyższe odnosi się także do terminu "reprezentacja" użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka na podstawie umowy ze Spółką z grupy, którą jest spółka-matka Wnioskodawcy z siedzibą we Francji, będzie świadczyła usługi polegające m.in. na inicjowaniu i prowadzeniu badań rynku oraz rozwoju planów marketingowych, przygotowaniu i dystrybucji materiałów informacyjnych (ulotek itp.), reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków, monitoring działań niepożądanych itp. Działania te mają na celu wsparcie sprzedaży i dystrybucji produktów Zleceniodawcy oraz towarów handlowych sprzedawanych w ramach grupy. W związku z tymi działaniami Wnioskodawca ponosi wydatki na organizację i przeprowadzenie spotkań marketingowych z przedstawicielami służby zdrowia, osobami upoważnionymi do wypisywania recept oraz z farmaceutami. Wydatki te obejmują koszt wynajęcia sali, koszt promocji oraz reklamy leków oferowanych przez Zleceniodawcę. W trakcie spotkań uczestnikom niekiedy serwowany jest poczęstunek.

Wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkać dokumentowane są fakturami. Faktury wystawiane są na Wnioskodawcę i stanowią element kalkulacyjny ceny świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu świadczenia ww. usług na rzecz Zleceniodawcy kalkulowane jest w ten sposób, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowego zlecenia są elementem kalkulacyjnym ceny usługi - ma zatem zastosowanie tzw. metoda "koszt plus".

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań wykazują związek z przychodami Wnioskodawcy oraz nie zostały wymienione w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, iż Podatnik przy ponoszeniu wydatku zawsze musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pomimo faktu, że wydatek ten wchodzi w skład bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce.

Strony zawierające umowę, stosownie do art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jednak Organ podatkowy analizując wydatki wchodzące w skład bazy kosztowej będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Według tut. Organu, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż koszty ponoszone przez Wnioskodawcę nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (o ile dotyczą tylko i wyłącznie produktów Zleceniodawcy, którym jest inna spółka z grupy) i nie wpływają na promocję samej Spółki. W opisanym stanie faktycznym przedmiotowe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę (wydatki na spotkania z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami Zleceniodawcy - innej spółki z grupy) należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowie, a nie w celu reprezentacji Wnioskodawcy (koszty reprezentacji faktycznie ponosi Zleceniodawca), a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Warto podkreślić, iż działania Wnioskodawcy mają w konsekwencji przyczynić się do wzrostu sprzedaży i dystrybucji produktów Zleceniodawcy, kształtować wizerunek spółki z grupy. Działania te Wnioskodawca kieruje do aktualnych lub potencjalnych klientów oraz kontrahentów Zleceniodawcy usługi marketingowej i to oni będą adresatami działań Wnioskodawcy. Wnioskodawca działa w imieniu i w sprawie tylko Zleceniodawcy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, wydatki będą stanowiły podstawę do kalkulacji wynagrodzenia, które będzie oparte na zasadzie koszt plus marża.

Wnioskodawca wskazuje, iż ponoszenie ww. kosztów nie powoduje uszczuplenia jego majątku, gdyż poniesione przez Wnioskodawcę wydatki będą zwracane przez Zleceniodawcę usługi marketingowej. Wnioskodawca będzie świadczył usługi o charakterze marketingowym w imieniu i na koszt Zleceniodawcy tej usługi. A zatem, w odniesieniu do powyższych wydatków, nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według tut. Organu, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki Wnioskodawcy związane z wynajmem sali, prowadzeniem szkoleń, wydatki na promocję i reklamę leków oferowanych przez Zleceniodawcę - wymienionych we wniosku, stanowiących element kalkulacyjny wynagrodzenia wynikającego z zawartej umowy, związanych z promocją produktów innej spółki z grupy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów kosztów stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia Spółki należnego z tytułu wykonywania zawieranych umów, tj. wydatków na spotkania z kontrahentami Zleceniodawcy - spółki z grupy, poniesionych w związku ze świadczeniem usług marketingowych i wsparcia sprzedaży produktów Zleceniodawcy. Nie można jednak powyższej wykładni interpretować rozszerzająco i wywodzić na tej podstawie, iż wszystkie wydatki wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie nie mamy bowiem do czynienia z prostym refakturowaniem kosztów, lecz z sytuacją, w której Spółka ponosi koszty w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi za wynagrodzeniem ukształtowanym według określonego algorytmu. Każdy wydatek należy zatem indywidualnie ocenić pod względem obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Fakt, iż przedmiotowe koszty ponoszone przez Wnioskodawcę wliczane są do podstawy konkretnego wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu realizacji umowy nie ma znaczenia przy kwalifikowaniu do kosztów uzyskania przychodu w sytuacji, kiedy ten koszt dotyczy Spółki i jest on enumeratywnie wyłączony w ustawie, jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, powołane przepisy prawa podatkowego oraz specyfikę działań Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z organizacją spotkań, jako poniesione w celu uzyskania przychodu, a nie stanowiące kosztów reprezentacji w ramach świadczonych usług na rzecz Zleceniodawcy (spółki z grupy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją spotkań na potrzeby realizacji świadczeń na rzecz Zleceniodawcy (spółki z grupy) należy uznać za prawidłowe.

Należy przy tym zauważyć, iż weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Ponadto, w odniesieniu do wyroków sądów administracyjnych powołanych przez Wnioskodawcę, należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Katalog źródeł prawa zawarty w art. 87 Konstytucji wyraźnie wyklucza orzecznictwo sądów jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów administracyjnych mocy powszechnie obowiązującej.

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych, zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.