IPPB5/423-1097/11-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługę cateringową oraz żywność zakupioną we własnym zakresie przeznaczoną wyłącznie dla osób zaangażowanych w produkcję materiałów programowych do telewizji - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługę cateringową oraz żywność zakupioną we własnym zakresie przeznaczoną wyłącznie dla osób zaangażowanych w produkcję materiałów programowych do telewizji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą (zwana dalej: "Wnioskodawcą" lub "Spółką" lub "Podatnikiem") prowadzi działalność telewizyjną w oparciu o koncesję wydaną przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. W związku z tym Spółka zajmuje się produkcją programów emitowanych na antenie. Celem realizacji poszczególnych produkcji Podatnik angażuje szereg osób - pracowników, zleceniobiorców, wykonawców, wykonawców artystycznych, przedsiębiorców - które w ustalonym czasie i miejscu podejmują czynności wspólnie tworzące określone dzieło w postaci konkretnego programu m.in. reportażu, programu rozrywkowego, relacji z imprezy muzycznej itp.

Z reguły dokonuje się to w zamkniętym przedziale czasowym co oznacza, iż zaangażowane podmioty - artyści, reżyserzy, kierownicy produkcji, operatorzy światła i dźwięku, charakteryzatorzy, statyści, monterzy pracują do zakończenia określonego dzieła w wynajętym w tym celu studio, innych pomieszczeniach lub plenerze. Z uwagi na fakt, iż praca trwa nieustająco przez wiele godzin Spółka zapewnia ekipie pracującej przy produkcji wyżywienie dostarczane przez firmy cateringowe, inne podmioty (zakup usługi gastronomicznej na miejscu gdy nie jest możliwy dowóz w określone miejsce) lub samego Wnioskodawcę (gotowe artykuły spożywcze). Wybór podyktowany jest szybkim i sprawnym podaniem posiłków na planie zdjęciowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone na usługę cateringową oraz żywność zakupioną we własnym zakresie przeznaczoną wyłącznie dla osób zaangażowanych w produkcję materiałów programowych do telewizji (pracowników i osób trzecich) w wyżej wymienionych okolicznościach (tylko w trakcie prowadzonych nagrań) nie stanowią reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., a przez to mogą być rozliczone w kosztach uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków lub żywności (usługa cateringowa lub we własnym zakresie) mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1."

Mając na uwadze powyższą definicję Wnioskodawca uważa, iż aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, spełnione muszą zostać łącznie następujące warunki:

W kontekście powyższych zapisów istotna jest odpowiedź na pytanie, czy wydatki na zapewnienie posiłków dla pracowników Spółki oraz osób trzecich przez Wnioskodawcę ponoszone są w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, stanowią dla Spółki wydatek o charakterze definitywnym oraz nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty pozostające w związku pośrednim, jeżeli tylko podatnik jest w stanie wykazać, iż zostały one poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Spółka jest zdania, iż wydatki na zakup posiłków dla pracowników Spółki oraz osób trzecich mieszczą się w kategorii wydatków pośrednio związanych z przychodem Spółki. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone w tym celu wydatki na zakup posiłków ponoszone są pośrednio w celu uzyskania przez Spółkę przychodu bądź zabezpieczenia jego źródła.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "poniesienie kosztu" w związku, z czym uznanie, że dotyczy ono pokrycia danego wydatku ze środków majątkowych podatnika zostało wypracowane w doktrynie i orzecznictwie (Marciniuk J. (red.) Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2007, Warszawa 2007, str. 343; Kubacki R. Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych, Wrocław 2008, str. 32).

Obciążenie majątku podatnika wydatkiem oznacza przede wszystkim, że wydatek taki nie może zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócony, a więc powinien on mieć charakter definitywny (tak między innymi NSA w wyrokach z 17 stycznia 1996 r., sygn. SA/Kr 1826/95, oraz z 20 marca 1996, sygn. SA/Ka 332/95).

Spółka zakupuje i będzie kupować posiłki z własnych środków finansowych, w wyniku czego całkowity majątek Spółki zostanie o tę kwotę zmniejszony w sposób definitywny, zatem Spółka uznaje, że przesłanka definitywnego kosztu zostanie przez nią spełniona.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych."

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani też żadna inna ustawa podatkowa, nie definiuje pojęcia reprezentacji. W związku z powyższym odwołać się należy do definicji słownikowej tego pojęcia zgodnie, z którą reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społecznej" (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992). Według Wnioskodawcy dokonując przeniesienia powyższej definicji na grunt ustawy podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM), stwierdził, iż: "reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę." Zgodnie z inną definicją przez "reprezentację" rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną", jak również okazywanie wytworności i wystawności w sposobie działania podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymieniona wyżej w definicji sytuacja nie występuje w stanie faktycznym, jaki ma miejsce w Spółce. Zapewnienie posiłków osobom pracującym przy produkcji materiałów nie ma na celu okazywania wystawności i wytworności w sposobie działania, lecz przede wszystkim zapewnienie sprawnego i niezakłóconego przebiegu produkcji tj. sprawnej organizacji pracy całego zespołu. Nie można, zatem przypisywać działaniu Spółki charakteru reprezentacji w sytuacji, gdy zasadniczym powodem do ponoszenia tego rodzaju kosztów jest chęć sprawnej organizacji pracy przy nagraniu programu i jego najbliższym otoczeniu.

Zapewnienie przez Wnioskodawcę posiłków dla osób we wskazanych wyżej okolicznościach pozwała na oszczędność środków finansowych. W czasie dokonywanych nagrań istotne jest, aby posiłek był podany jak najsprawniej i najszybciej, aby nie przeciągać ich zakończenia. Organizowanie posiłku we własnym zakresie przez osoby zaangażowane w produkcję narażałoby Spółkę na ponoszenie dodatkowych kosztów związanych z przestojem, a następnie wydłużaniem czasu pracy. Przekłada się to na wysokość wynagrodzenia osób w nią zaangażowanych, jak i koszty związane z wykorzystywaniem środków materialnych - wynajmowanych pomieszczeń i innych składników majątkowych. Ponadto, opuszczenie planu zdjęciowego przez odpowiednio ucharakteryzowanych i ubranych artystów, statystów i inne osoby wiązałoby się z ponowną charakteryzacją i przebieraniem w odpowiednie stroje, co pociąga za sobą dodatkowy nakład pracy. W takich okolicznościach zapewnienie posiłku, który jest konieczny (przy całodziennym i dłuższym czasie pracy) nie ma na celu okazywania wytworności czy też okazałości, lecz zapewnienie niezakłóconej pracy zespołu do chwili jej zakończenia.

W opinii Spółki jej stanowisko potwierdzają liczne interpretacje wydane w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (z dnia 21 marca 2008 r. sygn. IPPB1/415-508/07-4/JB i dnia 26 listopada 2008 r. sygn. IPPB3/423-1351/08-2/ECH) i Poznaniu (z dnia 21 października 2008 r. sygn. ILPB3/423-484/08-2/MC).

Reasumując powyższe, stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę jest prawidłowe w świetle przepisów, o których wykładnię Podatnik zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów, dla celów podatku dochodowego składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, która zakłada spełnienie łącznie dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągniecie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez "reprezentację" rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN: Warszawa 2007 r.).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie, więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. - sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, należy uznać, że ponoszone wydatki - na usługę cateringową oraz żywność zakupioną we własnym zakresie przeznaczoną wyłącznie dla osób zaangażowanych w produkcję materiałów programowych do telewizji, nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zatem, przedmiotowych wydatków poniesionych przez Spółkę nie należy traktować jako kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, jak podkreśla Spółka: "zapewnienie posiłków osobom pracującym przy produkcji materiałów nie ma na celu okazywania wystawności i wytworności w sposobie działania, lecz przede wszystkim zapewnienie sprawnego i niezakłóconego przebiegu produkcji tj. sprawnej organizacji pracy całego zespołu. Nie można, zatem przypisywać działaniu Spółki charakteru reprezentacji w sytuacji, gdy zasadniczym powodem do ponoszenia tego rodzaju kosztów jest chęć sprawnej organizacji pracy przy nagraniu programu i jego najbliższym otoczeniu. Zapewnienie przez Wnioskodawcę posiłków dla osób we wskazanych wyżej okolicznościach pozwała na oszczędność środków finansowych. W czasie dokonywanych nagrań istotne jest, aby posiłek był podany jak najsprawniej i najszybciej, aby nie przeciągać ich zakończenia".

W związku z powyższym, wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków lub żywności (usługa cateringowa lub we własnym zakresie) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Spółki, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługę cateringową oraz żywność zakupioną we własnym zakresie przeznaczoną wyłącznie dla osób zaangażowanych w produkcję materiałów programowych do telewizji, należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i co do wielkości oraz odpowiednio udokumentowane. Z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika bowiem, iż podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto zaznacza się, iż tut. Organ nie odniósł się do rozważań Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji ww. wydatków jako kosztów pośrednich, bowiem nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji. Interpretacja o sygn. IPPB1/415-508/07-4/JB dotyczy ponadto ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.