IPPB5/423-109/09-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kwalifikacji prawnopodatkowej samochodu specjalnego przeznaczonego do czyszczenia kanalizacji jako samochodu osobowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe;

* ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla samochodu specjalnego przeznaczonego do czyszczenia kanalizacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej samochodu specjalnego przeznaczonego do czyszczenia kanalizacji jako samochodu osobowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla tego samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) zakupił samochód M n/w parametrach:

* dopuszczalna masa całkowita: 3500 kg,

* dopuszczalna ładowność: "-",

* rodzaj pojazdu: "samochód specjalny",

* przeznaczenie pojazdu: "inne - do czyszczenia kanalizacji".

Powyższe parametry wynikają zarówno z dowodu rejestracyjnego pojazdu (zarejestrowanego obecnie jako...) jak i zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów przeprowadzonego tuż przed rejestracją przez spółkę ww. pojazdu.

Przed nabyciem przez spółkę samochód ten był uprzednio zakupiony od dealera M przez naszego kontrahenta. Wtedy był to samochód (zarejestrowany jako...) o następujących parametrach:

* rodzaj: samochód ciężarowy - posiadający homologację z dnia 25.08.2008 (wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów nr PL *3380*02 z 22.10.2007),

* podrodzaj: BB-VAN,

* przeznaczenie: nie określono,

* dopuszczalna masa całkowita: 3500 kg,

* dopuszczalna ładowność: 1396 kg

(parametry te pochodzą z wyciągu ze świadectwa homologacji oraz z dowodu rejestracyjnego pojazdu...).

Następnie kontrahent ten dokonał, zgodnie ze zleceniem Spółki, zmian konstrukcyjnych w powyższym samochodzie, które to zmiany spowodowały zmianę rodzaju pojazdu z samochodu ciężarowego na samochód specjalny. Zmiany polegały na zamontowaniu w tym samochodzie specjalistycznych urządzeń do monitoringu i czyszczenia kanalizacji zajmujących niemalże całą przestrzeń bagażową tego pojazdu oraz zamontowaniu specjalnego dźwigu i świateł ostrzegawczych. Po dokonaniu powyższych zmian samochód poddano badaniu w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów i otrzymano zaświadczenie o zmianie rodzaju pojazdu z ciężarowego na specjalny o przeznaczeniu "do czyszczenia kanalizacji". I w takim stanie samochód został sprzedany Spółce i zarejestrowany jak wcześniej wspomniano jako samochód specjalny o przeznaczeniu - inne - do czyszczenia kanalizacji.

Spółka po zarejestrowaniu samochodu, poddała go dodatkowemu badaniu technicznemu w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów. W wyniku tego badania stwierdzono i wydano zaświadczenie, że jest to samochód specjalny spełniający wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy z 11.03.2004 o podatku od towarów i usług. Następnie pisemnym oświadczeniem ww. okręgowa stacja skorygowała to zaświadczenie następująco: "M NIE SPEŁNIA WYMAGAŃ określonych w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy z 11.03.2004 o podatku od towarów i usług".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - pytania oznaczone nr 2 i 3.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją - pytanie oznaczone nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowy samochód w momencie zakupu przez Spółkę (i w dalszym ciągu) jest samochodem, który w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego traktować należy jako samochód osobowy dla potrzeb podatku dochodowego oraz jako inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3500 kg dla potrzeb podatku VAT. Pojazd ten spełnia definicję samochodu osobowego zawartą w art. 4a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z aktualnego dowodu rejestracyjnego i zaświadczenia okręgowej stacji wynika, że jest to samochód specjalny. W załączniku nr 9 do ustawy o VAT wśród przeznaczeń pojazdów specjalnych wymienionych przez ustawodawcę nie znajduje się pojazd do czyszczenia kanalizacji. Nie ma więc podstaw do wyłączenia z definicji samochodu osobowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym oraz z definicji samochodu osobowego lub (innego pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3500 kg w rozumieniu ustawy VAT). Wątpliwości mogą nasuwać się w związku z posiadaniem przez ten samochód przed zmianami konstrukcyjnymi świadectwa homologacji samochodu ciężarowego. W ocenie Spółki po dokonaniu ww. zmian konstrukcyjnych homologacja wydana dla samochodu ciężarowego przestała obowiązywać, ponieważ zmieniły się parametry pojazdu (...).

W kwestii podatku dochodowego Wnioskodawca uważa, że skoro jest to samochód osobowy, to do kosztów podatkowych może zaliczyć odpisy amortyzacyjne w części nieprzekraczającej równowartości 20 000 EUR. Prawidłową stawką amortyzacyjną będzie zaś stawka określona w poz. 07 załącznika nr 1 do ustawy tj. 20% dla samochodów osobowych KŚT 741, pomimo, że z dowodu rejestracyjnego wynika, że jest to samochód specjalny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Ad. 2

Zgodnie z art. 4a pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Pojęcie "pojazd samochodowy" ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h (określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego).

Z treści wniosku Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wynika, iż Wnioskodawca nabył samochód specjalny przeznaczony "do czyszczenia kanalizacji". Zgodnie z art. 2 pkt 36 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, pojazd specjalny to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zakupiony samochód specjalny jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym.

Z definicji zawartej w art. 4a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż samochodem osobowym jest każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, chyba że jest pojazdem spełniającym warunki enumeratywnie wymienione w lit. a)-e) tego przepisu.

Przy czym zgodnie z art. 4b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 4a pkt 9 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż podatnik nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów o spełnieniu wymagań określonych w art. 4a pkt 9 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalających na niezaliczenie nabytego samochodu specjalnego do samochodów osobowych.

Samochód specjalny "do czyszczenia kanalizacji" nie został również wymieniony w załączniku nr 9 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), co pozwoliłoby na niezaliczenie nabytego samochodu specjalnego do samochodów osobowych, zgodnie z art. 4a pkt 9 lit. e) ww. ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż nabyty przez podatnika samochód specjalny mieści się w definicji samochodu osobowego dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy pamiętać bowiem o ukształtowanej przez doktrynę zasadzie autonomiczności prawa podatkowego, która zezwala w zakresie kształtowania przedmiotu opodatkowania, aby nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie oznaczały tych samych pojęć. Prawo podatkowe zatem, używając nazw analogicznych jak w innych gałęziach prawa, albo może im przypisywać takie same pojęcia, albo też pojęcia swoiste, uzależnione od celów, jakie normodawca zamierza realizować.

W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż zastosowanie do przypadku opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie miał przepis wyrażony w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zatem w świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Stosownie do treści art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z przedłożonego przez Spółkę wniosku wynika, iż zakupiony środek trwały jest samochodem specjalnym w rozumieniu ustawy - Prawo o ruchu drogowym, co zostało potwierdzone odpowiednim wpisem w dowodzie rejestracyjnym.

Jak wskazano powyżej, środek trwały podlega amortyzacji, jeżeli w dniu przyjęcia do używania, jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto, jeżeli jest sprawny technicznie i posiada stosowne, wymagane prawem uprawnienia, homologacje, pozwolenia na użytkowanie itp.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z określonym powyżej wykazem stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych samochody specjalne należy zakwalifikować pod symbolem 743 w grupie 7 Klasyfikacji Środków Trwałych. Roczna stawka amortyzacji dla tych środków trwałych wynosi 14%.

Podkreślenia wymaga, iż ustawodawca jednoznacznie odsyła w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej dla potrzeb amortyzacji do Klasyfikacji Środków Trwałych (wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią powołanego wyżej rozporządzenia:

* Rodzaj 741 - "Samochody osobowe" obejmuje samochody osobowe drogowe i terenowe z silnikiem (napędem) o pojemności skokowej powyżej 500 cm ^3, jak również samochody osobowe częściowo przystosowane do innych celów niż przewóz osób. Obiektem jest poszczególny kompletny pojazd (samochód) wraz z normalnym wyposażeniem. Nie należy zaliczać do rodz. 741:

* samochodów osobowych przerobionych na samochody ciężarowe ze skrzyniami, które ujęte są w rodz. 742 - "Samochody ciężarowe",

* samochodów specjalnych, ujętych w rodz. 743;

* Rodzaj 743 - "Samochody specjalne" obejmuje samochody sanitarne, w tym karetki reanimacyjne oraz pojazdy samochodowe, które ze względu na swą konstrukcję przeznaczone są do wykonywania innych prac niż przewóz ładunków i osób

Mając powyższe na uwadze (a w szczególności wyłączenie wprost samochodów specjalnych z rodzaju 741 - "samochody osobowe"), stwierdzić należy, iż Spółka powinna przyjąć dla potrzeb amortyzacji przedmiotowego samochodu stawkę w wysokości 14% zgodnie z poz. 07 załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidzianą dla symbolu KŚT 743 - "Samochody specjalne".

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w zakresie pytania oznaczonego nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Skłodowskiej - Curie 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.