IPPB5/423-106/13-5/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) o raz pismem z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych powstałych w związku z udziałem w spółce komandytowej, w sytuacji gdy spółka komandytowa ustala różnice kursowe wg metody przepisów o rachunkowości a Spółka-Wnioskodawca stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych powstałych w związku z udziałem w spółce komandytowej, w sytuacji gdy spółka komandytowa ustala różnice kursowe wg metody przepisów o rachunkowości a Spółka-Wnioskodawca stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowej (dalej: "Spółka"). Spółka powstała w wyniku przekształcenia ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Rejestracja przekształcenia w KRS miała miejsce w styczniu 2013 r. Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Oprócz Wnioskodawcy wspólnikami Spółki są inne osoby fizyczne oraz osoby prawne.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości. Działalność Spółki może powodować powstawanie różnic kursowych. Spółka i Wnioskodawca do 31 stycznia zawiadomią naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Spółka zamierza stosować tę metodę ustalania różnic kursowych przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, a w okresie stosowania tej metody sprawozdania finansowe Spółki będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Sprawozdania finansowe Wnioskodawcy nie będą podlegać badaniom podmiotów uprawnionych do ich badania.

W powołanym na wstępie piśmie z dnia 19 kwietnia 2013 r., uzupełniającym wniosek poinformowano, że Wnioskodawca w stosunku do pozostałej działalności (tekst jedn.: innej niż działalność związana z udziałem Wnioskodawcy w spółce komandytowej) ustala różnice kursowe według metody podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów c rachunkowości.

Ustawa o CIT przewiduje dwie metody ustalania różnic kursowych (art. 9b Ustawy o CIT): na podstawie art. 15a Ustawy o CIT (tzw. metoda podatkowa) oraz na podstawie przepisów o rachunkowości (tzw. metoda rachunkowa).

Zasadą jest rozliczanie różnic kursowych metodą podatkową. Jednakże Ustawa o CIT dopuszcza ustalanie różnic kursowych metodą rachunkową przy łącznym spełnieniu poniższych warunków:

* prowadzenia ksiąg rachunkowych;

* stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda;

* badania sprawozdań finansowych w okresie stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych przez podmioty uprawnione do ich badania;

* zawiadomienia w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.

Mając więc na uwadze, iż:

* Spółka nie jest podatnikiem podatków dochodowych, lecz przychody i koszty osiągnięte przez Spółkę alokowane będą dla celów podatkowych poszczególnym wspólnikom,

* Spółka prowadzi księgi rachunkowe,

* Spółka zamierza stosować rachunkową metodę ustalania różnic kursowych przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym został przyjęta ta metoda,

* w okresie stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych sprawozdani finansowe Spółki będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania,

- w ocenie Wnioskodawcy, po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę dla celów podatkowych w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza wydana na gruncie art. 14b Ustawy o PIT interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 10 maja 2012 r. (sygn. IBPBI/1/415-194/12/KB) (poniższe interpretacja została wydana na gruncie przepisów Ustawy o PIT, jednak są one identyczne jak w ustawie o CIT), w której Minister Finansów stwierdził:

"Z powyższych przepisów wynika, iż podmioty gospodarcze (których wspólnikami są podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych), dokonujące ewidencji zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w księgach rachunkowych mają możliwość wyboru jednej z dwóch metod ustalania różnic kursowych: tzw. metodę podatkową, stosowaną zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 24c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź tzw. metodę rachunkową. (...) Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze wynikające z prowadzonej przez nią działalności w księgach rachunkowych. W toku prowadzonej działalności dokonuje transakcji w walutach obcych, które mogą powodować powstanie różnic kursowych. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych spółka wybrała metodę ustalania tych różnic w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości. (...) Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy o rachunkowości, a zatem z przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, prawidłowym jest ustalanie różnic kursowych od wartości brutto przeprowadzonych transakcji, tj. uwzględniających także podatek VAT, to różnice te, w kwotach ujętych w księgach rachunkowych, stanowią odpowiednio podatkowe przychody oraz podatkowe koszty uzyskania tych przychodów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej: k.s.h.) spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 k.s.h.).

W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Kodeksu spółek handlowych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 k.s.h.).

Zgodnie zaś z treścią art. 52 § 1 k.s.h., wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Wielkość wypracowanego zysku butto, który podlega podziałowi między wspólników, musi wynikać z rocznego sprawozdania finansowego spółki - przy czym osiągnięty zysk może, lecz nie musi, być w całości podzielony przez wspólników.

Powyższy status spółki komandytowej na gruncie prawa handlowego jako spółki osobowej mniemającej osobowości prawnej powoduje, że w zakresie opodatkowania dochodów spółki prowadzącej działalność gospodarczą w takiej formie, to nie spółka jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz jej wspólnicy. Przychody osiągane przez spółkę są przyporządkowane wspólnikom tej spółki w proporcji do udziałów posiadanych w spółce, zaś każdy wspólnik łączy przychody z udziału w spółce z innymi przychodami.

Wynika to z przepisu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), zgodnie z którym przepisy ustawy mają zastosowanie do jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jednak z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Zgodnie z art. 5 u.p.d.o.p., przychody z udziału w spółce niebędącej osoba prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

Stosownie do art. 25 ust. 1 u.p.d.o.p., z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22 podatnicy są zobowiązani, wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Mając na uwadze przytoczone przepisy należy stwierdzić, że przychody i koszty powstające w spółce komandytowej przypisywane są odpowiednio do jej wspólników, którzy, w zależności od ich formy prawnej, podlegają z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, w przypadku wspólników będących osobami prawnymi skutki podatkowe zdarzeń dokonywanych przez spółkę komandytową, w szczególności także transakcji pomiędzy tą spółką a wspólnikami, należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Takie postępowanie znajdzie zastosowanie w niniejszym przypadku, ponieważ Wnioskodawca, będący komplementariuszem w spółce komandytowej jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. A zatem, przychody i koszty związane z działalnością spółki komandytowej, z zachowaniem proporcji określonej przepisem art. 5 u.p.d.o.p., co do zasady, stanowią już w momencie ich powstania przychody i koszty Wnioskodawcy i powinny być uwzględniane przez Wnioskodawcę w rozliczeniu za dany rok podatkowy.

Wątpliwości zgłoszone w niniejszej sprawie dotyczą sposobu ustalania przez Wnioskodawcę różnic kursowych powstałych w związku z udziałem w spółce komandytowej, w sytuacji gdy spółka komandytowa ustala różnice kursowe wg metody przepisów o rachunkowości a Wnioskodawca stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych i jednocześnie sprawozdanie finansowe badane jest przez uprawniony podmiot tylko w spółce komandytowej. Wnioskodawca uważa przy tym, że po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości.

Ustosunkowując się do przedmiotowej kwestii przede wszystkim należy mieć na względzie transparentność podatkową spółki komandytowej, co oznacza że w analizowanej sprawie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych adresowane są do podatników tego podatku, czyli do Wnioskodawcy a nie do spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest komlementariuszem.

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Powstają na skutek wahań kursów (kurs - cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Stosownie do art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą ustalać różnice kursowe według jednej z dwóch wybranych metod:

Obliczanie różnic kursowych według metody rachunkowej jest czymś wyjątkowym i wymaga spełnienia przez podatnika łącznie następujących warunków (art. 9b ust. 3 u.p.d.o.p.):

* w okresie rozliczania różnic kursowych metodą rachunkową sprawozdania finansowe podatników mają podlegać badaniu przez podmioty uprawnione do ich badania,

* rachunkowe rozliczanie różnic kursowych będzie stosowane przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda,

* wybór metody rachunkowej zostanie przez podatnika zgłoszony w formie pisemnej u właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia.

Niespełnienie chociaż jednego z opisanych trzech warunków uniemożliwia zastosowanie metody rachunkowej do obliczania różnic kursowych. Z kolei niespełnienie dwóch pierwszych warunków w czasie jej stosowania powoduje automatyczne jej anulowanie i przejście podatnika na rozliczanie różnic kursowych metodą podatkową.

Mimo, że w ostatnich latach dokonano istotnych zmian w obszarze ustalania różnic kursowych według prawa bilansowego i podatkowego, zmierzając konsekwentnie do harmonizacji tych przepisów - to jednak nie wszystkie różnice kursowe ustalane dla celów bilansowych uznawane są przez prawo podatkowe.

Od 1 stycznia 2007 r. zrezygnowano w prawie podatkowym z klasyfikacji różnic kursowych w zależności od ich wpływu na przychody, bądź koszty podatkowe (zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów mogły występować i różnice dodatnie i ujemne, wpływające odpowiednio na ich zwiększenie bądź zmniejszenie). Wprowadzono interpretację kosztów zgodnie z regułami ekonomicznymi, rozróżniając różnice kursowe dodatnie zaliczane do przychodów podatkowych i ujemne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów (art. 15a u.p.d.o.p. - tzw. metoda podatkowa). To co jest istotnym przyzwoleniem w prawie podatkowym od 1 stycznia 2007 r. - to wspomniana wyżej możliwość wyboru ujmowania różnic kursowych według metody podatkowej lub metody według przepisów o rachunkowości. Gdyby różnice w prawie bilansowym i w prawie podatkowym były rozliczane według tych samych zasad, wówczas takie postanowienie byłoby bezzasadne. Różnica tkwi przede wszystkim w traktowaniu różnic kursowych niezrealizowanych, czyli dotyczących składników aktywów i pasywów na moment bilansowy. Według prawa bilansowego, oprócz różnic kursowych zrealizowanych w ciągu roku od zakończonych transakcji, uwzględnia się także różnice kursowe niezrealizowane na moment sprawozdawczy, realizując dla ich ustalenia zasadę memoriałową (przy metodzie podatkowej na podst. art. 15a u.p.d.o.p. różnice kursowe ustalane są według zasady kasowej). I to może być sensem stosowania przez podatników możliwości wyboru metody ustalania różnic kursowych. Chodzi głównie o oszacowanie wpływu różnic kursowych niezrealizowanych (ustalonych na moment bilansowy), zarówno dodatnich, jak i ujemnych dla należności i zobowiązań na wysokość zobowiązania podatkowego za dany rok.

W ocenie tut. organu nie może być akceptowana sytuacja, w której Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej uwzględni w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym jednocześnie różnice kursowe ustalone wg metody podatkowej, jaką stosuje oraz różnice kursowe ustalone przez spółkę komandytową wg przepisów o rachunkowości. W świetle art. 9b ust. 3 u.p.d.o.p. fakt, że Wnioskodawca i spółka komandytowa zawiadomią naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę komandytową nie może wywołać żadnych skutków prawnych, gdyż przepis ten dedykowany jest dla podatników - a takiego statusu nie posiada spółka komandytowa. Wyboru metody ustalania różnic kursowych w trybie przywołanego przepisu mogą dokonywać wyłącznie podatnicy. W rozpatrywanej sprawie poza ingerencją organów podatkowych pozostaje to jaką metodę ustalania różnic kursowych dla swojej działalności stosuje spółka komandytowa. Ważne jest jednak to, aby różnice kursowe stanowiące przychody/koszty uzyskania przychodów w odpowiedniej proporcji przypadającej na Wnioskodawcę jako podatnika, były ustalone według metody podatkowej, którą Wnioskodawca stosuje.

Idąc błędnym tokiem rozumowania Wnioskodawcy doszłoby do absurdalnej sytuacji, w której Wnioskodawca w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym uwzględni (w proporcji, o której mowa w art. 5 u.p.d.o.p.) występujące w spółce komandytowej zgodnie z przepisami o rachunkowości różnice kursowe niezrealizowane na dzień bilansowy, do czego Wnioskodawca na gruncie ustawy podatkowej nie ma uprawnień.

Wskazać należy, że transparentność spółki osobowej (tu komandytowej) wyraża się tym, iż spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - opodatkowanie dochodu wypracowanego przez spółkę zachodzi na poziomie poszczególnych wspólników. W zależności od ich statusu, w grę wchodzi opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych bądź podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem organu, sposób rozumienia przepisów wskazany przez Wnioskodawcę prowadzi do niedorzecznych wniosków, w myśl których wspólnik spółki osobowej poprzez odpowiednie (kreatywne) zachowania, wykraczające poza uregulowania ustawy podatkowej w materii różnic kursowych, mógłby wyłączyć dochody wygenerowane w spółce osobowej z opodatkowania na poziomie wspólnika (bilansowe ujemne różnice kursowe). Dodatkowo nie byłoby to nawet poddane ocenie biegłego rewidenta, gdyż - jak przedstawiono we wniosku - sprawozdania finansowe Wnioskodawcy nie będą podlegać badaniom podmiotów uprawnionych do ich badania.

Wnioskowanie, na jakie powołuje się Wnioskodawca, jak wskazano powyżej, jest niezgodne z brzmieniem przepisu art. 9b ust. 3 u.p.d.o.p., zgodnie z którym w przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych wg metody przepisów o rachunkowości - to "podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody". Przepis ten nie uprawnia więc podatnika do składania zawiadomienia o wyborze ustalania metody ustalania różnic kursowych przez spółkę osobową, w której jest on wspólnikiem (takiej delegacji nie zawiera również ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepisy u.p.d.o.p. nie upoważniają też w żadnym miejscu podatników do jednoczesnego uwzględnienia w rachunku podatkowym różnic kursowych ustalonych wg dwóch różnych metod, co poniekąd jest spójne z samą logiką rachunku podatkowego.

Dodać przy tym należy, że ani przepisy k.s.h. ani z innych dziedzin prawa w powiązaniu z art. 5, art. 9b i art. 15a u.p.d.o.p. w żaden sposób nie wyłączają ani też nie ograniczają stosowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a z tej wynika że podatni ustala różnice kursowe wg jednej wybranej przez siebie metody.

Na marginesie warto wskazać, że w księgach rachunkowych spółki komandytowej wykazuje się przychody, koszty i zysk całej spółki osobowej łącznie. Następnie na podstawie zapisów dokonanych w księgach należy obliczyć odrębnie dla każdego wspólnika przypadające na niego kwoty przychodów i koszty uzyskania przychodów, które to wielkości (a więc i różnice kursowe stanowiące element przychodów/kosztów uzyskania przychodów) winny być jednocześnie ustalone zgodnie z zasadami obowiązującymi danego wspólnika w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym, a w przypadku Wnioskodawcy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to tym samym, że różnice kursowe, jakie będą stanowiły dla Wnioskodawcy element przychodów/kosztów uzyskania przychodów z udziału w spółce komandytowej (w proporcji określonej w przepisach art. 5 u.p.d.o.p.), winny być ustalone według metody podatkowej, zgodnie z zasadami art. 15a u.p.d.o.p.

Podsumowując należy w odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie stwierdzić, że z przyczyn przedstawionych powyżej Wnioskodawca nie ma prawnej możliwości do uwzględnienia w rachunku podatkowym różnic kursowych ustalonych przez spółkę komandytową wg metody przepisów o rachunkowości.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy co do tego, że po dokonaniu przez spółkę komandytową i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez tę spółkę, przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w zysku spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości - uznaje się za nieprawidłowe.

Końcowo, w odniesieniu jeszcze do powołanej przez Spółkę interpretacji podkreślenia wymaga, że została ona wydana w innej indywidualnej sprawie. Nie jest ona wiążąca dla tutejszego organu chociażby z tej prostej przyczyny, że nie stanowi ona źródła powszechnie obowiązującego prawa i co do zasady wiąże strony w tej konkretnej sprawie. Niezależnie od tego, została ona wydana na tle podobnego, aczkolwiek nietożsamego stanu faktycznego i dotyczyła interpretacji z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, wobec tego nie może mieć przełożenia w niniejszej sprawie Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że podstawą interpretacji jest sam przepis prawa (co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto, nowelizacja Ordynacji podatkowej sprawiła, że z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do wydawania indywidualnej interpretacji podatkowej jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. Ma to na celu zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego poprzez jednolitość wydawanych interpretacji indywidualnych. Jednolitość wydawanych interpretacji nie może być jednak rozumiana jako powielanie błędów.

Zgodnie z dyspozycją art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.