IPPB5/423-105/10-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2010 r. (data wpływu 19 lutego 2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej przychodów Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lutego 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej przychodów Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

E. jest grupą posiadającą spółki w różnych krajach Europy, w tym w Polsce, Czechach i na Słowacji. Grupa planuje obecnie zwiększenie wydajności pracy spółek oraz zmniejszenie kosztów poprzez podział zadań pomiędzy spółkami. Spółki w Czechach i na Słowacji będą współpracowały z Wnioskodawcą z siedzibą w W. na podstawie umowy agencyjnej - w imieniu i na rzecz polskiej spółki. Ich zadaniem będzie poszukiwanie klientów, uzyskiwanie zleceń i organizacja transportu (zamówienie przewoźnika, monitorowanie przesyłki) towarów klientów.

Z umowy o świadczenie usług agencyjnych (umowy o współpracę) będzie wynikało, że spółki zagraniczne działają samodzielnie lecz odpowiadają przed Wnioskodawcą za wyniki swojej pracy (zobowiązanie umowne). Pracownicy spółek zagranicznych dla wykonania obowiązków wynikających z umowy agencyjnej będą korzystali z programu operacyjnego zapewniającego dostęp do bazy danych firm transportowych oraz umożliwiającego monitoring zamówienia, który to system działa obecnie w Spółce. Spółka podpisze w tym celu ze spółkami zagranicznymi stosowną umowę licencyjną na korzystanie z oprogramowania. Umowy z klientami pozyskanymi za pośrednictwem spółek w Czechach i Słowacji będą zawierane w Polsce w imieniu Spółki, w związku z czym faktury będą wystawiane na rzecz tych klientów przez Wnioskodawcę w W. Żadna z powyżej wymienionych spółek nie posiada środków transportu - całość usług jest wykonywana jedynie przez podwykonawców (firmy transportowe). Spółki w Czechach i na

Słowacji nie będą także wynajmować żadnych środków transportu. Przewoźnicy realizujący zamówione w Czechach i na Słowacji usługi obciążą fakturą Spółkę. Tym samym Wnioskodawca będzie jedynym upoważnionym podmiotem który zawierał będzie umowy oraz otrzymywał stosowne faktury za wykonane usługi transportowe. Spółka świadczy usługi transportowe i spedycyjne jedynie na rzecz przedsiębiorców z Polski i innych krajów. Nie przyjmuje i nie obsługuje ona zleceń pochodzących od osób fizycznych.

Spółka będzie pełniła rolę centrum finansowego i księgowego, a w związku z tym będzie odpowiedzialna za rozliczenia z klientami i dostawcami usług oraz płatności. W umowie agencyjnej zostanie przewidziane miesięczne wynagrodzenie dla agentów Spółki - zagranicznych spółek - w oparciu o metodę koszt plus, tzn.: ponoszone przez nie koszty biura, zatrudnienia personelu, wynajmu pomieszczeń itd. plus marża w ustalonej wysokości.

W sytuacji gdy agent (spółka zagraniczna) przyczyni się do wypracowania zysku netto ze sprzedaży i zysk ten znacząco przekroczy określony w umowie poziom i ustalone w umowie kryteria, agentowi może przysługiwać dodatkowe wynagrodzenie agencyjne. W sytuacji, gdy agent (spółka zagraniczna) przyczyni się do wypracowania zysku netto ze sprzedaży i zysk ten będzie niższy niż określony w umowie poziom i ustalone w umowie kryteria, wynagrodzenie agenta może zostać odpowiednio zmniejszone.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją (pytania oznaczone nr 2-4).

Zdaniem Wnioskodawcy z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółki w Czechach i na Słowacji będą wykonywały czynności w ramach podpisanej ze Spółką umowy o współpracy (agencyjnej) za co otrzymają wynagrodzenie zgodne z umową, natomiast Spółka będzie dokonywała rozliczeń z klientami i podwykonawcami z tytułu wykonania usług transportu. Na Spółce spoczywają wszelkie prawa i obowiązki związaniem z wykonaniem umów spedycyjnych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawy p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Natomiast, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli Ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Z uwagi na brzmienie powołanego przepisu Konstytucji, postanowienia art. 3 Ustawy p.d.o.p. należy stosować z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zarówno umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: umowa Polsko-Czeska o unikaniu podwójnego opodatkowania), jak również umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej Polsko-Słowacka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania) stanowią w art. 7, że: Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takie mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W obliczu przedstawionego uregulowania istotne jest określenie, czy w niniejszym stanie faktycznym działalność spółek w Czechach i na Słowacji może być traktowana jako działalność zakładu Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 5 ust. 1 Polsko-Czeskiej i Polsko-Słowackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w rozumieniu niniejszej umowy określenie zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Natomiast, w postanowieniu ust. 5 powołanego artykułu stwierdza się, że bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa na rzecz przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są takimi rodzajami działalności, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki - nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu. Wnioskodawca wskazał na art. 5 ust. 6 Polsko-Słowackiej i Polsko-Czeskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zgodnie z którym nie uważa się że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez brokera (przyp. Spółki - maklera w umowie Polsko-Czeskiej), generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego przedstawiciela pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania wprowadza koncepcję tzw. niezależnego przedstawiciela określającą kategorię podmiotów, których działalność nigdy nie będzie uznana za zakład obcego podmiotu, pod warunkiem, że jest ona wykonywana w ramach swego przedsiębiorstwa, które jest całkowicie odrębne od przedsiębiorstwa zagranicznego (w tym przypadku Spółki), na rzecz którego świadczy usługi. Niezależnym agentem może być zarówno osoba fizyczna jak i spółka. Podmiot taki nie będzie uznany za zakład przedsiębiorstwa zagranicznego w sytuacji, gdy działa na jego rzecz w ramach swojej zwykłej działalności, zachowując przy tym swoją niezależność zarówno pod względem ekonomicznym jak i prawnym. Przedmiotem działalności spółek na Słowacji i w Czechach jest świadczenie usług agencyjnych. Spółki te są podmiotami odrębnymi w sensie ekonomicznym i prawnym od Spółki. Działając w imieniu Wnioskodawcy spółki zagraniczne działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Ponadto z umowy o świadczenie usług agencyjnych (umowy o współpracę) będzie wynikało że spółki zagraniczne będą odpowiadały przed Wnioskodawcą za wyniki swojej pracy. W opinii Spółki, z uwagi na powyższe należy uznać, że spółki te są niezależnymi przedstawicielami, a więc nie mogą być uznane za zakład Wnioskodawcy. Konsekwencją tego jest opodatkowanie całości przychodów Spółki w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej także u.p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Mimo, iż zgodnie zasadą autonomiczności prawa podatkowego ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych dokonuje samodzielnej kwalifikacji prawnopodatkowej określonych dochodów, to z uwagi na okoliczność, iż opisane zdarzenie przyszłe dotyczy dochodów uzyskiwanych we współpracy ze spółkami posiadającymi siedzibę poza terytorium Polski przedmiotowy obowiązek podatkowy może zostać zmodyfikowany postanowieniami odpowiedniej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji RP.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego. W konsekwencji okoliczność, iż umowa przyznaje jednemu państwu prawo do opodatkowania danej kategorii dochodu, nie oznacza, że takie opodatkowanie będzie miało w praktyce miejsce, ponieważ jest to regulowane wyłącznie wewnętrznym ustawodawstwem tego państwa.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały zatem postanowienia Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189, dalej: umowa polsko-czeska) oraz Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r. Dz. U. z 1996 r. Nr 30, poz. 131, dalej umowa polsko - słowacka).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko - czeskiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko - słowackiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Odwołując się do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD należy zauważyć, iż w międzynarodowych konwencjach podatkowych przyjęto powszechnie zasadę, że dopóki przedsiębiorstwo jednego państwa nie założy w drugim państwie zakładu, nie można uważać, iż to przedsiębiorstwo bierze udział w życiu gospodarczym tego drugiego państwa w takim stopniu, aby można było je poddać jurysdykcji ustawodawstwa podatkowego tego państwa.

Istotnym jest, że kryterium opodatkowania powinno być stosowane nie do samego przedsiębiorstwa, lecz do jego zysków. W związku z powyższym przy opodatkowaniu zysków, jakie zagraniczne przedsiębiorstwo osiąga w danym kraju, władze podatkowe powinny rozpatrywać każde źródło zysków odrębnie, stosując do każdego źródła kryterium istnienia zakładu.

Zarówno umowa umowy polsko - czeska, jak i umowa polsko - słowacka przewidują na podstawie art. 5 ust. 1 (tych umów), iż pod pojęciem "zakład" należy rozumieć stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie z ust. 2 art. 5 umowy polsko - czeskiej określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko - słowackiej określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 umowy polsko-czeskiej bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

W umowie polsko czeskiej art. 5 ust. 4 nadano następujące brzmienie - bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

Przy czym bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są takimi rodzajami działalności, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu (art. 5 ust. 5 obydwu powołanych umów).

Natomiast stosownie do treści ust. 6 art. 5 umowy polsko - czeskiej nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się Państw, tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Podobnie art. 6 ust. 5 umowy polsko - słowackiej stanowi, iż nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez brokera, generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

W ust. 7 art. 5 powołanych umów zastrzeżono, iż fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Podkreślić należy, iż art. 5 ust. 5 przedmiotowych umów konstytuuje powstanie zakładu w przypadku, gdy osoba trzecia działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w innym państwie w imieniu przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d) umowy polsko słowackiej oraz 3 ust. 1 lit. c) umowy polsko - czeskiej określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób.

Literalne brzmienie oraz rozwiązania systemowe umów polsko - czeskiej i polsko - słowackiej wskazują, iż warunkiem koniecznym do powstania zakładu przedsiębiorcy na terytorium danego państwa jest posiadanie przez przedstawiciela uprawnienia do zawierania kontraktów w imieniu tego przedsiębiorcy.

Zgodnie z Komentarzem do art. 5 ust. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona 15 lipca 2005 r., brzeg 32.1) określenie "pełnomocnictwo do zawierania kontraktów w imieniu przedsiębiorstwa" nie ogranicza stosowania tego ustępu do przedstawiciela zawierającego kontrakty wiążące dosłownie dane przedsiębiorstwo. Ustęp ten ma również zastosowanie do przedstawiciela zawierającego kontrakty, które wiążą przedsiębiorstwo, mimo iż takie kontrakty w rzeczywistości nie są zawierane w imieniu danego przedsiębiorstwa. Fakt że przedsiębiorstwo nie bierze czynnego udziału w transakcjach, może oznaczać, że przekazało takie uprawnienia przedstawicielowi. Na przykład można uważać, że przedstawiciel posiada rzeczywiste uprawnienie do zawierania kontraktów, jeżeli ubiega się i zbiera zamówienia (lecz ich nie realizuje sposób formalny), które następnie są przesyłane do składów, skąd towary są dostarczane, podczas gdy przedsiębiorstwo zagraniczne jedynie aprobuje transakcje w sposób rutynowy.

Podkreśla się przy tym, iż uprawnienie do podpisywania kontraktów musi obejmować kontrakty dotyczące operacji stanowiących istotę działalności przedsiębiorstwa (brzeg 33 ww. Komentarza).

Osoba nie stanowi zakładu przedsiębiorstwa na rachunek, którego działa, tylko wtedy, gdy:

Zgodnie z zaleceniami Komentarza do ust. 6 art. 5 (brzeg 38) przy ustalaniu, czy dany przedstawiciel jest niezależny należy wziąć pod uwagę następujące przesłanki:

* charakter odpowiedzialności za wyniki swojej pracy,

* bieżąca kontrola sposobu wykonania przez zlecającego,

* zakres uprawnień przedstawiciela,

* zakres informacji przekazywanych przez przedstawiciela reprezentowanemu przez siebie przedsiębiorstwu,

* liczba przedsiębiorstw, którą przedstawiciel reprezentuje,

* ponoszenie ryzyka ekonomicznego przez przedstawiciela.

Przy czym podkreślić należy iż wszystkie fakty i okoliczności muszą być wzięte pod uwagę przy ustalaniu, czy działalność przedstawiciela stanowi jego samodzielna działalność handlową w granicach, w jakich podejmuje on ryzyko i uzyskuje wynagrodzenie za wykorzystanie swych umiejętności i wiedzy przedsiębiorcy (brzeg 38.6 do ust. 6 art. 5 ww. Komentarza).

Analizując kwestię umocowania do reprezentacji Wnioskodawcy przez spółki w Czechach i na Słowacji należy stwierdzić, iż zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego spółki te będą działały w imieniu i na rzecz polskiej spółki.

Badając stopień podporządkowania przedstawicieli w Czechach i Słowacji spółce polskiej należy nadto zauważyć, iż według ww. Komentarza, analiza stopnia podporządkowania przedstawiciela powinna obejmować zakres jego zobowiązań wobec przedsiębiorcy, stopień kontroli przedstawiciela, czy zakres możliwości instruowania przedstawiciela w zakresie wykonywanych czynności. Zgodnie z poglądem wyrażonym w Komentarzu do art. 5 ust. 6 Modelowej Konwencji OECD (brzeg 38) (...) niezależność osoby w stosunku do przedsiębiorstwa, które ona reprezentuje, zależy od zakresu jej zobowiązań wobec przedsiębiorstwa. Jeżeli prowadzona przez nią działalność handlowa jest poddana szczegółowym instrukcjom lub podlega całkowitej kontroli ze strony przedsiębiorstwa, to taka osoba nie może być uznana za niezależną od przedsiębiorstwa. Ponadto wskazuje się, iż zwyczajowo niezależny przedstawiciel odpowiada wobec przedsiębiorstwa, które reprezentuje za wyniki swojej pracy, przy czym sposób, w jaki wykonuje pracę nie podlega kontroli. Nie jest on poddany szczegółowym instrukcjom przedsiębiorstwa, które reprezentuje, jeżeli, chodzi o sposób prowadzenia działalności (brzeg 38.3).

W tym stanie rzeczy, biorąc pod uwagę ww. przesłanki należy wskazać, iż zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego:

* pracownicy spółek zagranicznych dla wykonania obowiązków wynikających z umowy agencyjnej będą korzystali z oprogramowania zapewniającego dostęp do bazy danych firm transportowych oraz umożliwiającego monitoring zamówienia, który to system działa obecnie w Spółce,

* zadaniem przedstawicieli będzie poszukiwanie klientów, uzyskiwanie zleceń i organizacja transportu (zamówienie przewoźnika, monitorowanie przesyłki) towarów klientów Wnioskodawcy,

* wynagrodzenie dla przedstawicieli oparte jest na formule koszt plus.

W opinii tut. Organu podatkowego, biorąc pod uwagę całokształt stosunków umownych pomiędzy polską spółką, a spółkami zagranicznymi, określonych w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, iż:

* istnieją powiązania kapitałowe (prawne) pomiędzy spółką polską i spółkami zagranicznymi (spółki tej samej grupy kapitałowej),

* spółki w Czechach i Słowacji będą działały w imieniu i na rzecz polskiej spółki,

* działalność przedstawicieli będzie realizowała wprost zadania będące przedmiotem działalności operacyjnej spółki polskiej (pozyskiwanie klientów, zleceń dla Wnioskodawcy), a nie własnej, typowej dla niezależnego przedstawiciela działającego we własnym imieniu,

* przedstawiciel (spółka czeska lub słowacka) będzie posiadał rzeczywiste uprawnienie do zawierania kontraktów (chociaż formalnie będą one zawierane w Polsce), gdyż będzie się ubiegał o pozyskanie zamówień i będzie je zbierał (i rejestrował w systemie informatycznym),

* z uwagi na metodologię ustalania wynagrodzenia ryzyko ekonomiczne działalności w znacznym stopniu ponosi spółka polska.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa spółki w Czechach i na Słowacji będą przedstawicielami zależnymi konstytuującymi powstanie zakładów Wnioskodawcy w tych państwach na podstawie art. 5 ust. 5 zarówno umowy polsko - czeskiej, jak i polsko - słowackiej. Zatem dochody uzyskane za pośrednictwem tych przedstawicieli nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, lecz w Czechach i Słowacji na zasadach określonych w art. 7 ust. 1 - 7 umów polsko - czeskiej i polsko - słowackiej.

W konsekwencji stanowisko Spółki, zgodnie z którym spółki w Czechach i Słowacji są niezależnymi przedstawicielami, a więc nie mogą być uznane za zakład Wnioskodawcy, a konsekwencją tego jest opodatkowanie całości przychodów Wnioskodawcy w Polsce - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.