IPPB5/423-1003/12-2/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznawana przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. jest udziałowcem Spółki G. Sp. z o.o. powołanej do wybudowania Dworca wraz z Centrum Handlowym, Budynkiem Biurowym i Dworcem Autobusowym. Inwestycja ta finansowana jest kredytem przyznanym przez S.A. Zgodnie z art. 20.17 umowy kredytowej G. Sp. z o.o. zapewniła kredytodawcę, że struktura własnościowa jej udziałowca, czyli P. Sp. z o.o. nie ulegnie zmianie bez wcześniejszej pisemnej zgody kredytodawcy. Za zgodę na tą zmianę S.A. zażyczył sobie od G. Sp. z o.o. opłaty w kwocie 1000000 EUR oraz podwyższył marżę kredytową (stawkę odsetkową).

Umową z dnia 27 czerwca 2012 r. P. Sp. z o.o. zobowiązała się zwrócić G. Sp. z o.o. wszystkie koszty związane z uzyskaną zgodą S.A. w tym opłatę 1000000 EUR i różnicę w podwyższonej marży kredytowej. Finalnie przedmiotową opłatę zwróciła G. Spółka M., zaś w umowie z dnia 28 czerwca 2012 r. zawartej pomiędzy Spółkami P. Sp. z o.o., N. Polska Sp. z o.o. i M. postanowiono, że zapłata przez M opłaty ustanowionej przez S.A. wypełnia zobowiązanie P. Sp. z o.o. podjęte w umowie z dnia 27 czerwca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze spełnieniem przez M. zobowiązania P. Sp. z o.o. do zwrotu opłaty SA podjętego w umowie z dnia 27 czerwca 2012 r. P. Sp. z o.o. osiągnęła przychód podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Przez nieodpłatne świadczenia należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku Spółki.

Zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym nie przekazano jej żadnego świadczenia powodującego zwiększenie jej majątku w stosunku do istniejącego w momencie zapłaty pieniędzy przez M. P. Sp. z o.o. nie była beneficjentem pieniędzy przekazanych przez M.

P. Sp. z o.o. nie została również zwolniona z zobowiązania, którego zaciągnięcie (powstanie) przyniosło jej zwiększenie aktywów. Powstanie umownego zobowiązania wobec G. Sp. z o.o. wiązało się wręcz ze zmniejszeniem majątku P. Sp. z o.o., a więc nie było powodem przyrostu środków, którymi Spółka dysponowała.

Na skutek realizacji zobowiązania P. Sp. z o.o. przez M. nie zyskała żadnego przyrostu swojego majątku w stosunku do majątku jakim dysponowała podejmując zobowiązanie wobec G. Sp. z o.o. Nie można, więc przyjąć, że zaistniałe zdarzenie spowodowało osiągnięcie przez P. Sp. z o.o. dodatkowych przychodów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje - bez obowiązku świadczenia wzajemnego - rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego właśnie względu pojęcie "świadczenia" należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód - co wynika z literalnego brzmienia ww. regulacji - jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

W przedstawiony stanie faktycznym Wnioskodawca umową z dnia 27 czerwca 2012 r. P. Sp. z o.o. zobowiązała się zwrócić G. Sp. z o.o. wszystkie koszty związane z uzyskaną zgodą S.A. w tym opłatę 1.000.000,00 EUR i różnicę w podwyższonej marży kredytowej. Finalnie przedmiotową opłatę zwróciła G. Spółka M, zaś w umowie z dnia 28 czerwca 2012 r. zawartej pomiędzy Spółkami P. Sp. z o.o., N Polska Sp. z o.o. i M postanowiono, że zapłata przez M opłaty ustanowionej przez S.A. wypełnia zobowiązanie P. Sp. z o.o. podjęte w umowie z dnia 27 czerwca 2012 r.

Wnioskodawca nie wypełnił ciążącego na nim zobowiązania wobec P. Sp. z o.o., tylko odrębną umową wskazał inny podmiot, aby to on spełnił warunki umowy z dnia 27 czerwca 2012 r.

Pomimo, iż ustawa o u.p.d.o.p. nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia to zgodnie z uchwałą NSA z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 pojęcie to ma "szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". Podobne stanowisko przedstawione zostało w uchwale NSA z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny. W obu ww. uchwałach NSA wskazane, iż nieodpłatność powinna być rozumiana jako "niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy".

W związku powyższym powstanie nieodpłatne świadczenie, ponieważ Wnioskodawca nie będzie już zobowiązany do zapłaty kwoty wskazanej w umowie z dnia 27 czerwca 2012 r. Bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie jest beneficjentem środków. Nie można się zgodzić z opinią, że nie przekazano Wnioskodawcy żadnego świadczenia powodującego zwiększenie majątku. Majątek spółki to nie tylko aktywa ale również pasywa, zmiana stanu zobowiązań to również zamiana stanu majątku spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.