IPPB4/4511-988/16-6/PP - Skutki podatkowe uczestnictwa pracownika w programie outplacementu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 26 września 2016 r. (data nadania 29 września 2016 r., data wpływu 30 września 2016 r.) na wezwanie z dnia 20 września 2016 r. (data nadania 21 września 2016 r., data doręczenia 23 września 2016 r.) Nr IPPB4/4511-988/16-2/PP oraz uzupełniony pismem (data nadania 21 października 2016, data wpływu 24 października 2016 r.) na wezwanie z dnia 10 października 2016 r. (data nadania 11 października 2016 r., data doręczenia 14 października 2016 r.) Nr IPPB4/4511-988/16-4/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracownika w programie outplacementu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracownika w programie outplacementu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 26 września 2016 r. (data nadania 29 września 2016 r., data wpływu 30 września 2016 r.) Nr IPPB4/4511-988/16-2/PP oraz pismem z dnia z dnia 10 października 2016 r. (data nadania 11 października 2016 r., data doręczenia 14 października 2016 r.) Nr IPPB4/4511-988/16-4/PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 26 września 2016 r. (data nadania 29 września 2016 r., data wpływu 30 września 2016 r.) oraz pismem data nadania 21 października 2016, data wpływu 24 października 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (zwana dalej również "Pracodawcą") podpisała z Pracownikiem Porozumienie stron o rozwiązanie umowy o pracę, w związku z likwidacją jego stanowiska pracy. Likwidacja stanowiska miała charakter indywidualny. Pracodawca nie przeprowadzał zwolnień grupowych, których wynikiem byłaby powyższa likwidacja stanowiska.

Ze względu na fakt długoletniego stażu pracy Pracownika w spółce, Pracodawca postanowił i zawarł w porozumieniu odpowiedni zapis, że zobowiązuje się do pokrycia kosztów pakietu outplacement Pracownika w wysokości: 11.660,00 PLN.

Na podstawie otrzymanych i zapłaconych faktur za usługi doradztwa personalnego, wykonanych w ramach pakietu outplacement Pracodawca dodał kwotę 11.660,00 PLN odpowiednio do przychodu pracownika, tytułem prywatnego przychodu po stronie Pracownika. Tym samym od kwoty tej naliczył i odprowadził odpowiednio składki ZUS oraz zaliczkę na podatek dochodowy.

Pracownik zwrócił się do Pracodawcy z wnioskiem o korektę przychodu, twierdząc, że koszt outplacementu pokryty przez Pracodawcę nie stanowi jego przychodu prywatnego i Pracownik nie powinien mieć potrąconej zaliczki na podatek dochodowy, jaka została naliczona od kosztu pakietu outplacement.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że stosunek pracy pomiędzy pracodawcą, a pracownikiem został rozwiązany na podstawie Porozumienia stron. Porozumienie Stron o rozwiązaniu umowy o pracę zostało zawarte w dniu 3 listopada 2015 r. Zgodnie z zawartym porozumieniem umowa o pracę z pracownikiem miała zostać rozwiązana z dniem 30 kwietnia 2016 r., przy czym strony zgodnie potwierdziły, że: "(...) przyczyną rozwiązania umowy o pracę jest przyczyna niedotycząca pracownika w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.) (...).

W związku z powyższym - Pracownik nie przebywał w okresie wypowiedzenia do dnia rozwiązania stosunku pracy.

W porozumieniu Stron z dnia 3 listopada 2015 r., zawartym pomiędzy Spółką, a pracownikiem został zawarty zapis: "(...) Pracodawca opłaci Pracownikowi pakiet outplacement o wartości 30.000 zł brutto. Rodzaj świadczeń w ramach pakietu zostanie uzgodniony pomiędzy Pracownikiem i Pracodawcą, a w razie braku zgody zostanie wyznaczony przez Pracodawcę biorąc pod uwagę sugestie Pracownika. Istnieje możliwość zamiany, po uzgodnieniu z Pracodawcą, programu outplacementu na innego rodzaju szkolenie lub warsztaty mające na celu podnoszenie kwalifikacji (w ramach kwoty, o której mowa powyżej). (...)".

Zapis przytoczony powyżej nie precyzował, czy pakiet outplacement zostanie wykorzystany przez pracownika do dnia rozwiązania umowy o pracę, czy też po ustaniu zatrudnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość pokrytego przez Pracodawcę outplacementu stanowi dla Pracownika przychód prywatny od którego należało naliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spółka (zwana również "Pracodawcą") uznała, że pakiet outplacement dla Pracownika miał charakter indywidualny, nieobowiązkowy i nie wynikał bezpośrednio z art. 70 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach pracy, w związku z czym Pracodawca powinien pokryte ze środków obrotowych koszty pakietu outplacement doliczyć do przychodu Pracownika i odprowadzić do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy w odpowiedniej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 tej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę, w związku z likwidacją jego stanowiska pracy. Pracodawca w porozumieniu zawarł zapis, że zobowiązuje się do pokrycia kosztów pakietu outplacement dla pracownika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że wartość otrzymanych od pracodawcy świadczeń realizowanych w ramach programu outplacementu jest przychodem ze stosunku pracy dla tego pracownika.

Tym niemniej, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

Do odrębnych przepisów, o których mowa w powyższym przepisie niewątpliwie można zaliczyć regulacje ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 691).

Należy podkreślić, że outplacement to system łagodnych zwolnień, powiązanych z programem wsparcia dla pracowników poprzez poradnictwo zawodowe i psychologiczne, szkolenia, a także pomoc w znalezieniu nowej pracy. W polskich realiach outplacement jest często utożsamiany z instytucją zwolnień monitorowanych, o których mowa w art. 70 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powyższe rozumienie tejże instytucji stanowi jednak zawężanie jego rzeczywistego charakteru i zakresu wykorzystania. Faktycznie bowiem zakres usług składających się na outplacement zbieżny jest z zakresem usług rynku pracy, wskazanych w art. 35 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym usługi rynku pracy stanowią:

* pośrednictwo pracy,

* poradnictwo zawodowe,

* organizacja szkoleń.

Szczegółowy zakres poszczególnych usług rynku pracy zawierają art. 36 i kolejne ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Skutki zaś programu outplacement po stronie pracowników zgodne są z celami wynikającymi z ww. ustawy (łagodzeniem skutków bezrobocia oraz aktywizacją zawodową) niezależnie od tego, jak wielu pracowników podlega zwolnieniom. Artykuł 70 ww. ustawy określa jedynie przypadki, w których zapewnienie usług rynku pracy w postaci programu jest obowiązkiem pracodawcy.

Zwolnieniem monitorowanym jest - w myśl art. 2 ust. 1 pkt 44 cyt. ustawy - rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w związku, z którym są świadczone usługi rynku pracy dla pracowników będących w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego, a także zagrożonych wypowiedzeniem.

Za przyczyny powodujące rozwiązanie stosunku pracy po stronie zakładu pracy rozumie się - stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. b ww. ustawy - rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy są bardzo elastyczne i skupiają się raczej na zapewnieniu wsparcia w poszukiwaniu pracy osobom zwolnionym niż na tym, jaki podmiot będzie te działania realizował i finansował. Nie stoją też one też na przeszkodzie zagwarantowaniu przez pracodawcę analogicznych świadczeń w szerszym zakresie, w szczególności w przypadku zwolnień mniejszej liczby pracowników we wskazanych w ustawie okresach. Zaznaczyć też należy, że z punktu widzenia charakteru przysporzenia po stronie pracowników - elementu kluczowego przy ocenie zakresu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych - świadczenia te są zbieżne z otrzymywanymi przez pracowników w przypadku prowadzenia przez pracodawcę zwolnień monitorowanych.

Wobec powyższego świadczenia uzyskane w ramach outplacementu jako świadczenia przyznane zgodnie z odrębnymi przepisami, tj. zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w przypadku, gdy są realizowane po rozwiązaniu stosunku pracy podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 ww. ustawy niezależnie od tego, czy dla pracodawcy ich zapewnienie jest obowiązkowe, czy też dobrowolne

Zatem, w rozpatrywanej sprawie koszt pakietu outplacement stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, podlegający zwolnieniu z opodatkowania, od którego Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.