IPPB4/4511-968/15-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w celu wzbogacenia oferty świadczeń pozapłacowych, zamierza wprowadzić dla swoich pracowników program polegający na przekazywaniu im kart PAYBACK doładowanych punktami. Założeniem Wnioskodawcy jest, że wartość przyznanych punktów nie powinna przekroczyć 380 zł rocznie. Program będzie sfinansowany w całości ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej również: "ZFŚS"). Co do zasady, liczba przyznawanych poszczególnym pracownikom punktów będzie się różnić w zależności od ich sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej czyli od tzw. kryterium socjalnego.

Przyznawana w ramach programu karta PAYBACK będzie posiadała swoją standardową funkcjonalność, co oznacza, że dana osoba będzie mogła dalej zbierać punkty w ramach podstawowego modelu PAYBACK (tzn. każdy zakup tradycyjny lub internetowy u partnerów programu będzie zwiększał liczbę punktów zgromadzonych na karcie PAYBACK).

W ramach rozporządzania punktami zgromadzonymi na karcie PAYBACK pracownicy mieliby także możliwość: (i) zapłaty za zakupy u wybranych partnerów Wnioskodawcy, (ii) wymiany punktów na kupony rabatowe i płatnicze, (iii) wymiany punktów na nagrody u partnerów programu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) (dalej: PIT), wartość świadczenia finansowanego z ZFŚS w postaci kart PAYBACK doładowanych punktami powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w przypadku w którym wartość tego świadczenia nie przekraczałaby kwoty 380 zł w roku podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia socjalne w postaci karty PAYBACK z wprowadzonymi na nią punktami posiadającymi określoną wartość należy uznać za świadczenie podlegające zwolnieniu wynikającemu z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. i pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadniczej wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowa odpłatne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach a zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Pracownik otrzymywałby od pracodawcy świadczenie w postaci karty PAYBACK doładowanej punktami, których wartość nie przekraczałaby w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Punkty zgromadzone na karcie mają określoną wartość pieniężną, w szczególności punktami można zapłacić za zakupy u wybranych partnerów programu PAYBACK. W związku z powyższym punkty na potrzeby rozliczenia stanowią niejako substytut pieniądza, mają określoną wartość. Jest to jednocześnie główna funkcja karty PAYBACK.

Płacąc za pośrednictwem karty PAYBACK nie ma - tak jak w przypadku bonu czy talonu - obowiązku dokonania zakupu za określoną kwotę. Dokonując płatności kartą PAYBACK u wybranych partnerów Wnioskodawcy, zmniejsza się liczba punktów posiadanych na karcie. Powyższe zaś oznacza, że zgromadzone na karcie PAYBACK punkty mają de facto określoną wartość pieniężną.

Dodatkowo, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, nie jest to jedyna funkcjonalność przyznawanej pracownikom karty. Oprócz dokonywania wspomnianych zakupów mogą oni bowiem ponadto wymieniać punkty na kupony rabatowe i płatnicze oraz nagrody u partnerów programu. Jest to okoliczność, która w istotny sposób odróżnia kartę PAYBACK od klasycznych bonów i talonów, które jak to zostało wskazane w ostatnim zdaniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy PIT "uprawniają do ich wymiany na towary lub usługi".

Zgodnie z definicją słownikową PWN, "towarem" jest "wytwór pracy ludzkiej zaspokajający jakąś potrzebę człowieka, produkowany na sprzedaż", zaś przez "usługę" należy rozumieć "działalność gospodarczą służącą do zaspokajania potrzeb ludzi".

Dodatkowo, sięgając do definicji ustawowych, należy wskazać, że na przykład w ustawie z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. Nr 915) powołane pojęcia oznaczają:

* towar - rzecz, również energia oraz prawa majątkowe zbywalne (w kontekście tej ustawy, co wynika chociażby z treści art. 3 ust. 1 pkt 1, immanentną cechą towaru jest to, że jest on przekazywany odpłatnie),

* usługa - czynność świadczoną odpłatnie, wymienioną w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W świetle tych definicji można stwierdzić, że zarówno wymiana punktów PAYBACK zgromadzonych na przyznawanych pracownikom kartach na kupony rabatowe/płatnicze czy nagrody u partnerów programu nie stanowi wymiany na towary i usługi.

Dodatkowo, należy podkreślić, że sama karta PAYBACK nie stanowi bonu (tekst jedn.: dowodu uprawniającego do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług - definicja PWN) ani talonu (tekst jedn.: kuponu upoważniającego do otrzymania lub zakupu czego - definicja PWN) również dlatego, że punkty na niej zgromadzone można wymienić na znaki, tj. kupony rabatowe i płatnicze. Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić raz jeszcze, że główną funkcją karty PAYBACK jest możliwość dokonywania płatności punktami zgromadzonymi na karcie za produkty oferowane przez partnerów programu. Tym samym karta PAYBACK może w ocenie Wnioskodawcy spełniać funkcję środka płatniczego.

Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczności należy stwierdzić, że ww. świadczenia rzeczowe, a więc karty z doładowanymi punktami PAYBACK, które Spółka zmierza przekazać swoim pracownikom, sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy PIT do wysokości limitu określonego w tym artykule.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenie przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.