IPPB4/4511-950/15-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2015 r. (data nadania 26 października 2015 r., data wpływu 28 października 2015 r.) na wezwanie z dnia 13 października 2015 r. Nr IPPB4/4511-950/15-2/JK3 (data nadania 14 października 2015 r., data doręczenia 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą dodatkowego wynagrodzenia dla aktorów, którzy nie odbywają podróży służbowej - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą dodatkowego wynagrodzenia dla aktorów, którzy nie odbywają podróży służbowej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-950/15-2/JK3 z dnia 13 października 2015 r. (data nadania 14 października 2015 r., data doręczenia 19 października 2015 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 22 października 2015 r. (data nadania 26 października 2015 r., data wpływu 28 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca") jest samorządową instytucją artystyczną posiadającą osobowość prawną, której organizatorem jest miasto. Wnioskodawca zatrudnia aktorów na podstawie umów o pracę, w których zastrzega, że aktor obowiązany jest wykonywać każdą twórczą pracę w siedzibie "S.", a także poza siedzibą, jeżeli organizowane są występy objazdowe lub zagraniczne oraz obowiązany jest do wykonywania innych zadań twórczych zleconych przez Dyrekcję, a wynikających z podstawowej działalności "S." jak też do brania udziału w zajęciach zespołowych (np. lekcje dykcji, ruchu itp.). W przypadku występów objazdowych lub zagranicznych Wnioskodawca wypłaca aktorowi podwójną stawkę ustaloną za spektakl mającą zrekompensować zwiększone koszty utrzymania na wyjeździe. W przypadku występów objazdowych lub zagranicznych aktorzy mają również zapewnione zakwaterowanie i pokryte koszty przejazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłata "diet" dla aktorów jest dla nich dodatkowym wynagrodzeniem, od którego Wnioskodawca jest obowiązany jako płatnik obliczyć i pobrać w ciągu roku zaliczkę na podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy,

W świetle powyższego biorąc pod uwagę, że występy objazdowe są dla aktora zjawiskiem typowym i nie wykonywanym okazjonalnie, polegającym na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, wynikającej z zatrudnienia (umowy o pracę) za zwiększonym wynagrodzeniem, uznać należy, że wyjazd na występy objazdowe nie stanowią podroży służbowej, lecz delegowanie aktora do wykonania tej pracy, na co Strony umówiły się podpisując umowę o pracę. W konsekwencji stwierdzić należy, że nie ma podstaw do wypłaty diet na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013.167).

Wobec tego Wnioskodawca na podstawie art. 31 ustawy o p.d.o.f. jest obowiązany od wypłaty tego typu dodatkowych wynagrodzeń do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 tej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Podstawowym warunkiem zwolnienia z opodatkowania ww. świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niewątpliwie odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502), który stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że podróżą służbową jest taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Zacytowana definicja ma charakter ogólny, co oznacza, że swoim zakresem obejmuje wszystkich pracowników, bez względu na podstawę nawiązania stosunku pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia aktorów na podstawie umów o pracę, w których zastrzega, że aktor obowiązany jest wykonywać każdą twórczą pracę w siedzibie "S.", a także poza siedzibą, jeżeli organizowane są występy objazdowe lub zagraniczne oraz obowiązany jest do wykonywania innych zadań twórczych zleconych przez Dyrekcję, a wynikających z podstawowej działalności "S." jak też do brania udziału w zajęciach zespołowych (np. lekcje dykcji, ruchu itp.). W przypadku występów objazdowych lub zagranicznych Wnioskodawca wypłaca aktorowi podwójną stawkę ustaloną za spektakl mającą zrekompensować zwiększone koszty utrzymania na wyjeździe. W przypadku występów objazdowych lub zagranicznych aktorzy mają również zapewnione zakwaterowanie i pokryte koszty przejazdów. Występy objazdowe lub zagraniczne aktorów nie są odbywane w ramach podróży służbowych w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Skoro z wniosku (jego opisu) wynika, że występy objazdowe lub zagraniczne aktorów nie są odbywane w ramach podróży służbowych w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, to należy uznać, że otrzymane świadczenia, nie są świadczeniami z tytułu podróży służbowej.

Biorąc zatem pod uwagę tak przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy należy uznać, że w sytuacji wypłacania przez Wnioskodawcę dodatkowego wynagrodzenia dla aktorów nie zachodzą przesłanki do zastosowania omawianego zwolnienia. W takiej sytuacji na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego odpowiedniej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego aktorom dodatkowego wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.