IPPB4/4511-824/15-2/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 17 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do wykazania całości kosztów poniesionych na nabycie sprzedanego lokalu mieszkalnego,

* prawidłowe - w odniesieniu do ustalenia daty nabycia lokalu mieszkalnego i braku powstaniu obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego z uwagi na upływ pięcioletniego terminu.

W dniu 17 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 lipca 2010 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę majątkową małżeńską, na podstawie której ustanowili rozdzielność majątkową. W tym samym dniu zawarli również umowę o częściowy podział majątku wspólnego.

W chwili podziału wspólny majątek obejmował:

1. Zakład Produkcji, który prowadzi mąż w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, o rocznym obrocie w wysokości 28.998 tys. zł, bilansowej kwocie aktywów i pasywów w wysokości 26.752 tys. zł i zysku 807 tys. zł (dane finansowe za rok 2010);

2. Pizzerię, którą Wnioskodawczyni prowadziła w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, o rocznym obrocie 1436 tys. zł, zysku 229 tys. zł i szacunkowej wartości ok. 1.500 tys. zł (dane finansowe za rok 2010);

3. Zabudowaną nieruchomość (jednorodzinny dom mieszkalny) o szacunkowej wartości 1.000 tys. zł;

4. Zabudowaną nieruchomość o wartości 450 tys. zł;

5. Lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym, o szacunkowej wartości 374 tys zł;

6. Lokal mieszkalny o wartości 378,67 tys. zł.

Łączna wartość majątku wyniosła około 30.403 tys. zł.

Ponieważ zakładów nie można było podzielić, mąż Wnioskodawczyni otrzymał Zakład opisany w pkt 1 powyżej. Wnioskodawczyni otrzymała pozostałe nieruchomości. Zgodnie z tym podziałem mąż otrzymał około 88% majątku. W dniu 20 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni zbyła lokal mieszkalny we W. za kwotę 350 tys. zł.

Wnioskodawczyni lokal we W., kupiła wraz z mężem w 2007 r. do celów prywatnych. Dzieląc majątek wspólny w sposób opisany powyżej Wnioskodawczyni otrzymała od męża przynależną mu część tegoż lokalu (udział wynoszący 1/2 w prawie własności) i stała się jego jedynym właścicielem.

Według Wnioskodawczyni, ponieważ w wyniku podziału majątku wspólnego nie otrzymała 50% majątku, a znacznie niższą część (udział nie przekroczył należnej Jej części i poza ten udział nie wykroczył) to za datę nabycia, zbytej przez Nią nieruchomości lokalowej położonej we W. należy przyjąć rok, w którym jako małżonkowie nabyli tę nieruchomość do majątku wspólnego, tj. 2007 rok. Wnioskodawczyni uważa, że w tym wypadku zbycie przez Nią tejże nieruchomości nastąpiło po upływie 5-ciu lat od jej nabycia. Zatem transakcja sprzedaży nie jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nabywając w drodze podziału majątku nieruchomość (wskazany powyżej lokal mieszkalny w W.), którą Wnioskodawczyni nabyła wspólnie z mężem w trakcie trwania wspólności ustawowej, nabyła ją z całą historią, tj. również z kosztami w pełnej wysokości. Nieruchomość ta zakupiona była za wspólne pieniądze. Wnioskodawczyni uważa, że uzyskując własność nieruchomości, otrzymała ją z całymi kosztami poniesionymi na jej nabycie do majątku wspólnego. W związku z tym, Wnioskodawczyni jest zdania, że powinna wykazać całość kosztów poniesionych na nabycie, tj. kwotę ujętą w pkt 5 powyżej. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość za kwotę 350 tys. zł, tak więc sprzedała ją poniżej poniesionych kosztów i dlatego nie występuje obciążenie podatkowe. Z powyższych względów Wnioskodawczyni uważa, że powyższe zbycie nie pociąga za sobą powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując w 2015 r. sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nabytej w 2007 r. do majątku wspólnego (na zasadach ustawowej wspólności małżeńskiej), która następnie, w wyniku zawartej w 2010 r. umowy o częściowy podział majątku wspólnego (po ustaniu ustawowej wspólności małżeńskiej) - w wyniku którego Wnioskodawczyni otrzymała mniej niż 50% majątku wspólnego - stała się Jej wyłączną własnością, oraz uwzględniając fakt, że otrzymując przedmiotową nieruchomość otrzymała ją z całą historią, w tym z całymi kosztami poniesionymi na jej nabycie (kosztami, które poniesione zostały w okresie trwania ustroju majątkowej wspólności małżeńskiej) za wspólne pieniądze, powstał obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych... A jeśli taki obowiązek powstał to w jakiej wysokości i od jakiej kwoty należy go liczyć.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ponieważ w wyniku podziału majątku wspólnego, dokonanego na skutek ustanowienia rozdzielności majątkowej, nie otrzymała 50% majątku, a znacznie niższą część i tym samym Jej udział nie przekroczył należnej Jej części i poza ten udział nie wykroczył, to za datę nabycia zbytej przez Nią nieruchomości lokalowej we W. uważa, że należy przyjąć rok, w którym jako małżonkowie nabyli tę nieruchomość do majątku wspólnego, tj. 2007 r. Zatem dokonując zbycia tejże nieruchomości uczyniła to po upływie 5-cio letniego okresu liczonego od 31 grudnia 2007 r.

Wnioskodawczyni uważa, że otrzymując w drodze podziału majątku małżeńskiego (objętego ustawową wspólnością majątkową małżeńską) nieruchomość lokalową, którą nabyła wraz z mężem do wspólnego majątku, otrzymała tę nieruchomość wraz z całą historią, tj. z poniesionymi kosztami. W związku z tym, powinna wykazać całość kosztów poniesionych na nabycie nieruchomości w 2007 r., tj. 374 tys. zł. Sprzedając nieruchomość za kwotę 350 tys. zł sprzedała ją poniżej poniesionych kosztów i dlatego nie występuje obciążenie podatkowe. Z przytoczonych wyżej względów Wnioskodawczyni uważa, że w związku ze zbyciem przez Nią nieruchomości lokalowej we W. w 2015 r. nie powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości oraz podstawa jej nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 5 lipca 2010 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę majątkową małżeńską, na podstawie której ustanowili rozdzielność majątkową. W tym samym dniu zawarli również umowę o częściowy podział majątku wspólnego. W chwili podziału wspólny majątek obejmował: 1) Zakład Produkcji w S., który prowadzi mąż; Pizzerię B. w S., którą Wnioskodawczyni prowadziła w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej; 3) Zabudowaną nieruchomość w S. - jednorodzinny dom mieszkalny; 4) Zabudowaną nieruchomość w S.; 5) Lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym we W.; 6) Lokal mieszkalny w J. Mąż Wnioskodawczyni otrzymał Zakład opisany w pkt 1, natomiast Wnioskodawczyni otrzymała pozostałe nieruchomości. Zgodnie z tym podziałem mąż otrzymał około 88% majątku. W wyniku podziału majątku wspólnego nie otrzymałam 50% majątku, a znacznie niższą część (udział nie przekroczył należnej Jej części i poza ten udział nie wykroczył) Wnioskodawczyni lokal we W. kupiła wraz z mężem w 2007 r. do celów prywatnych. W dniu 20 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni zbyła lokal mieszkalny we W.

Zatem w omawianej sprawie istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości, która stanowiła majątek wspólny małżonków, a w wyniku podziału stała się wyłączną własnością Wnioskodawczyni.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy - z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (czy byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast - w myśl art. 501 Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem - w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział majątku jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział majątku nie jest ekwiwalentny w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że otrzymała udział nie przekraczający połowy części majątku wspólnego należy stwierdzić, że za datę nabycia lokalu mieszkalnego, którą Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność w drodze częściowego podziału majątku wspólnego należy przyjąć 2007 r. Tym samym jego odpłatne zbycie w 2015 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy nie stanowi źródła przychodu, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Wobec tego Wnioskodawczyni nie musi wykazywać w zeznaniu rocznym kosztów nabycia lokalu mieszkalnego, ponieważ sprzedaż lokalu mieszkalnego w ogóle nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Organ podatkowy uznał w części stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, bowiem nie występuje obciążenie podatkowe ze względu na dokonanie sprzedaży lokalu mieszkalnego po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a nie dlatego, że sprzedała nieruchomość poniżej poniesionych kosztów.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu faktycznego, występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.