IPPB4/4511-788/16-2/JK2 - VAT w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych z pracowniczego programu emerytalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 22 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych z pracowniczego programu emerytalnego - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych z pracowniczego programu emerytalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT). Z dniem 1 grudnia 2015 r. w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego Wnioskodawca przeszedł na emeryturę. Bezpośrednio przed przejściem na emeryturę Wnioskodawca był zatrudniony w Polsce, w T. Sp. z o.o. Oddział w Polsce, tj. w oddziale przedsiębiorcy zagranicznego (dalej: oddział) - spółki prawa niemieckiego (dalej: spółka macierzysta). W związku z zatrudnieniem w oddziale Wnioskodawca był objęty od 1 stycznia 1998 r. programem emerytalnym utworzonym i prowadzonym na poziomie spółki macierzystej. W chwili włączenia Wnioskodawcy do programu emerytalnego prowadzony on był przez H. AG, w kolejnych latach na skutek zmian w strukturze grupy przez następcę prawnego działu tworzyw sztucznych H. AG - spółkę T. GmbH (obecna nazwa: C. GmbH). Plan miał formę grupowego ubezpieczenia - planu emerytalnego dla pracowników T. GmbH. Celem tego programu emerytalnego było zapewnienie dodatkowego zabezpieczenia emerytalnego pracownikom zajmującym kierownicze stanowiska w strukturze T. GmbH.

Składkę na program emerytalny w części finansował pracodawca Wnioskodawcy (równowartość składki finansowanej przez pracodawcę była doliczana do wynagrodzenia za pracę należnego Wnioskodawcy), zaś część była potrącana z wynagrodzenia netto Wnioskodawcy. Łączna kwota składki przekazywana była na rachunek S. S.A., podmiotu z siedzibą w Luksemburgu - instytucji finansowej, która zajmowała się obsługą programu emerytalnego na podstawie umowy ze spółką macierzystą. Wpłaty dokonywane były do końca okresu zatrudnienia Wnioskodawcy w oddziale. W trakcie trwania zatrudnienia Wnioskodawca nie był uprawniony do otrzymywania jakichkolwiek świadczeń w związku z uczestnictwem w programie emerytalnym. Zgodnie z zasadami funkcjonowania programu Wnioskodawca uzyskiwał prawo do środków zgromadzonych w programie wyłącznie w przypadku: a) rezygnacji z uczestnictwa w nim, b) śmierci, c) z chwilą osiągnięcia wieku 60 lat. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, Wnioskodawca przeszedł na emeryturę i otrzymał świadczenie z ww. programu. Wypłata dokonana została jednorazowo w dniu 4 lutego 2016 r. w kwocie USD 198.922,81 bezpośrednio przez podmiot luksemburski, który zajmował się obsługą programu emerytalnego, na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w Polsce. Podmiot luksemburski niej pobrał od dokonanej wypłaty podatku dochodowego w Luksemburgu. Były pracodawca Wnioskodawcy potwierdził w drodze korespondencji e-mail, że niniejsze środki stanowiły wypłatę z programu emerytalnego, którym objęci byli pracownicy grupy T. GmbH.

Wnioskodawca nadmienił, że w związku z upływem długiego okresu czasu od momentu przystąpienia do programu, Wnioskodawca niestety nie dysponuje na chwilę obecną żadną dokumentacją dotyczącą jego przystąpienia do programu emerytalnego utworzonego przez spółkę matkę, ani dokumentacją określającą zasady funkcjonowania programu. Jedyna informacja, w jakiej posiadaniu jest Wnioskodawca to ww. korespondencja e-mail, w której pracodawca potwierdził, że otrzymane świadczenie stanowiło wypłatę z programu emerytalnego oraz pisemna informacja od instytucji finansowej zajmującej się obsługą programu o wysokości dokonanych wpłat i odsetek znajdujących się na rachunku przypisanym Wnioskodawcy za pierwszy rok uczestnictwa Wnioskodawcy w programie. Wnioskodawca nie zna konkretnej podstawy prawnej, na jakiej utworzony został i działał program emerytalny, z którego otrzymał świadczenie. Pomimo kierowanych do byłego pracodawcy próśb o wskazanie podstawy prawnej funkcjonowania programu były pracodawca (spółka macierzysta oddziału) jej nie wskazał ograniczając się jedynie do stwierdzenia, że był to program emerytalny dla pracowników.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca powziął wątpliwości czy i w jakim zakresie otrzymana wypłata rodzi po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę środków stanowiących wypłatę z opisanego we wniosku programu emerytalnego rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązek odprowadzenia w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych czy też ma do niego zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.)?

2. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie Nr 1: czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce podlega cała kwota świadczenia otrzymana z opisanego we wniosku programu emerytalnego, czy też jedynie kwota stanowiąca różnicę pomiędzy sumą wpłaconych składek na program emerytalny i kwotą otrzymanej wypłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1)

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymane świadczenie z opisanego w stanie faktycznym programu emerytalnego co do zasady podlega opodatkowaniu w Polsce, jednakże ma do niego zastosowanie zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy), przy czym przepisy ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT).

Źródłem otrzymanego przez Wnioskodawcę świadczenia był program emerytalny utworzony przez spółkę prawa niemieckiego, niemniej ponieważ środki tego programu ulokowane były w Luksemburgu i podmiot luksemburski dokonał faktycznej wypłaty, stąd w ocenie Wnioskodawcy dla oceny skutków podatkowych związanych z jego otrzymaniem

W pierwszej kolejności odwołać się należy do postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527; dalej: Konwencja).

Stosownie do art. 18 Konwencji (z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ust. 2) emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Emerytury i inne podobne wynagrodzenia wypłacane na mocy ustawodawstwa o ubezpieczeniach socjalnych Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu w tym Państwie. Z kolei artykuł 19 ust. 2 Konwencji Konwencji stanowi, iż jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże taka emerytura lub renta podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania. W konsekwencji emerytura i inne podobne wynagrodzenie, które nie jest wypłacane na mocy ustawodawstwa o ubezpieczeniach socjalnych Luksemburga, a także nie jest wypłacane przez jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez Luksemburg, jej jednostkę terytorialną lub władzę lokalną z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz Luksemburga, jej jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej - otrzymywana przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Konwencja nie definiuje wprawdzie co należy rozumieć pod pojęciem "emerytura i inne podobne wynagrodzenia", jednakże należy przyjąć, że powyższe sformułowanie powinno odnosić się do wynagrodzenia płatnego w odniesieniu do byłego zatrudnienia i oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacone po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności (aczkolwiek nie wyłącznie) ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej. Ponieważ opisane we wniosku świadczenie wypłacone zostało Wnioskodawcy z tytułu poprzedniej pracy najemnej (Wnioskodawca był objęty programem emerytalnym funkcjonującym w spółce macierzystej w związku z zatrudnieniem w oddziale tego przedsiębiorcy zagranicznego), po uzyskaniu przez niego uprawnień emerytalnych (wypłata z programu emerytalnego nastąpiła po przejściu przez Wnioskodawcę na emeryturę) stwierdzić należy, że ma do niego zastosowanie art. 18 Konwencji, a co za tym idzie podlega ono opodatkowaniu jedynie w Polsce. Co więcej, nawet gdyby uznać, że otrzymane środki pieniężne nie są "emeryturą i innym podobnym wynagrodzeniem z tytułu poprzedniej pracy najemnej" w rozumieniu art. 18 Konwencji, to i tak podlegałyby one opodatkowaniu jedynie w Polsce. Wobec bowiem braku na gruncie Konwencji, jakichkolwiek innych przepisów odnoszących się wprost do świadczeń otrzymywanych przez podatników z programów emerytalnych należałoby do nich zastosować art. 22 Konwencji, zgodnie z którym dochód nieobjęty innymi przepisami Konwencji podlega opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby osiągającej ów dochód. Mając powyższe na względzie, skoro Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę z Luksemburga, jako wypłata środków z programu emerytalnego prowadzonego w ramach spółki macierzystej oddziału, którego Wnioskodawca był pracownikiem podlega co do zasady opodatkowaniu w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie powstanie jednak po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Do przedmiotowego świadczenia zastosowanie znajdzie bowiem art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT. Wspomniany przepis stanowi, że "wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika". Ust. 33 art. 21 precyzuje natomiast, że "przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej". Z powyższego wynika więc w sposób jednoznaczny, że zwolnienie powyższe ma zastosowanie zarówno do wypłat pochodzących z pracowniczych programów emerytalnych działających w oparciu o polskie regulacje, jak i środków wypłacanych z programów zagranicznych prowadzonych w innych niż Polska państwach członkowskich UE, EOG oraz Szwajcarii. Jego istotą jest natomiast uwolnienie od ciężaru podatkowego środków wypłacanych na rzecz uczestnika programu, w sytuacji gdy uzyska uprawnienia emerytalne lub osiągnie wymagalny wiek - generalnie spełni warunki do wypłaty świadczeń z programu (tak również WSA w Krakowie w wyroku z dnia 12 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 719/14).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego program, którego uczestnikiem był Wnioskodawca według oświadczenia byłego pracodawcy Wnioskodawcy stanowił program emerytalny dla pracowników grupy T. GmbH, a zatem wypłaty pochodzące z tego programu należy uznać za wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b w zw. z art. 21 ust. 33 ustawy o PIT. Podkreślenia wymaga, że wypłata środków na rzecz Wnioskodawcy nie jest związana z likwidacją programu ani z wypowiedzeniem udziału w programie przez Wnioskodawcę, nie stanowi ona zwrotu środków z programu emerytalnego, ale nastąpiła w związku z osiągnięciem przez niego wieku emerytalnego i przejściem na emeryturę. Innymi słowy wypłata dotyczyła świadczeń, które miały na celu realizację pracowniczego programu emerytalnego.

W tym stanie rzeczy uzasadnione jest zdaniem Wnioskodawcy twierdzenie, że otrzymane przez niego świadczenie pieniężne bezpośrednio od podmiotu luksemburskiego zarządzającego programem emerytalnym korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że dla skorzystania ze zwolnienia kluczowym zagadnieniem jest wykazanie, że wypłata środków nastąpiła z funduszu mającego cechy pracowniczego programu emerytalnego działającego w oparciu o stosowne regulacje prawne państwa, w którym dany program został utworzony. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie zna konkretnej podstawy prawnej, w oparciu o którą utworzony został program emerytalny, z którego Wnioskodawca otrzymał świadczenie (pomimo podejmowanych prób uzyskania takiej informacji od byłego pracodawcy). Tym niemniej Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powyższa okoliczność nie stoi na przeszkodzie możliwości skorzystania przez niego z analizowanego zwolnienia. Fakt, że świadczenie pochodzi z programu emerytalnego potwierdził bowiem w drodze korespondencji e-mail jednostka macierzysta oddziału byłego pracodawcy Wnioskodawcy. Takie potwierdzenie jest zdaniem Wnioskodawcy wystarczające i pozwala skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT. Żaden bowiem przepis prawa podatkowego nie wymaga, ani też nie uprawnia podatnika do weryfikowania czy i jaka podstawa prawna leży u podstaw prowadzonego przez pracodawcę programu emerytalnego.

Mając powyższe na względzie odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 1 winna być w ocenie Wnioskodawcy pozytywna, tzn. otrzymanie przez Wnioskodawcę środków stanowiących wypłatę z opisanego we wniosku programu emerytalnego nie rodzi po jego stronie obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych z uwagi na zastosowanie do nich zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma również obowiązku wykazywania tego dochodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymano wypłatę z programu emerytalnego.

Ad.2)

Pytanie Nr 2 zadano na wypadek, gdyby organ uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane w odniesieniu do pytania Nr 1, stwierdzając że otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT. Niniejszym pytaniem Wnioskodawca zmierza do ustalenia wg jakich zasad należy wówczas opodatkować otrzymane świadczenie i jaka wartość będzie stanowiła przychód/dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku braku możliwości skorzystania z ww. zwolnienia wypłatę środków z opisanego w stanie faktycznym programu emerytalnego należy zakwalifikować do przychodów z innego źródła, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Do tej kategorii przychodów zalicza się bowiem wszelkie inne przychody, które nie pochodzą ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PIT, a użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, tzn. do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne, niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Co do zasady zatem w tej kategorii mieściło się będzie również świadczenie otrzymane przez Wnioskodawcę z opisanego programu emerytalnego. Jednocześnie z uwagi na fakt, że ustawodawca nie przewidział żadnych szczególnych zasad opodatkowania tego rodzaju przysporzenia winny mieć do niego zastosowanie zasady ogólne, a zatem w braku możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT będzie podlegał on opodatkowaniu wg zasad ogólnych, tj. według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT. Tym samym Wnioskodawca winien wartość uzyskanego przychodu zsumować z innymi przychodami opodatkowanymi wg zasad ogólnych osiągniętymi w roku podatkowym, w którym otrzymał opisaną w stanie faktycznym wypłatę, wykazać ją w zeznaniu podatkowym składanym za ten rok i odprowadzić podatek dochodowy obliczony od sumy dochodów w terminie do końca kwietnia roku następnego.

Zasadnicze wątpliwości przy takiej kwalifikacji przedmiotowego świadczenia powstają w zakresie ustalenia wysokości dochodu/przychodu podlegającego opodatkowaniu, tj. czy za przychód/dochód Wnioskodawcy należy uznać kwotę, która faktycznie wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawcy czy też za przychód winna zostać uznana wyłącznie różnica pomiędzy sumą wpłaconych składek do programu a kwotą otrzymanej wypłaty (w przeliczeniu na zł według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego wpływ środków na rachunek bankowy Wnioskodawcy).

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu winna podlegać wyłącznie otrzymana nadwyżka, tj. różnica pomiędzy sumą wpłaconych składek do programu a kwotą otrzymanej wypłaty. Tylko taka wartość może bowiem zostać uznana za przychód w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, a więc realne przysporzenie w majątku Wnioskodawcy. Gromadzenie środków w ramach programu emerytalnego stanowiło bowiem niewątpliwie formę oszczędzania na przyszłą emeryturę, a więc wypłata uprzednio wpłaconych na ten cel środków nie może być postrzegana inaczej niż jako neutralny podatkowo zwrot zainwestowanych środków. W wyniku wypłaty tej części w majątku Wnioskodawcy nie powstanie żadna korzyść majątkowa. Przysporzenie w majątku Wnioskodawcy realna korzyść majątkowa to jedynie kwota, którą otrzymał ponad wartość uprzednio wpłaconych kwot.

Słuszność powyższego stanowiska potwierdzają zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o PIT regulujące zasady opodatkowania różnego rodzaju wypłat związanych z oszczędzaniem na emeryturę, gdzie przedmiotem opodatkowania jest jedynie różnica między kwotą stanowiącą wartość zgromadzonych środków a sumą dokonanych wpłat. Tytułem przykładu wskazać tutaj należy np. sposób ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku dochodów oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu środków zgromadzonych na koncie a także dochodu uczestnika programu emerytalnego z tytułu zwrotu środków zgromadzonych w ramach programu (art. 30a ust. 1 pkt 10 i 11 w zw. art. 30a ust. 8 i 8e) czy też dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, o którym mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe regulacje potwierdzają bezsprzecznie, że w przypadku wszelkich form oszczędzania, których celem jest zgromadzenie dodatkowych środków na przyszłą emeryturę, opodatkowanie PIT dotyczy jedynie nadwyżki zgromadzonych środków nad sumą dokonanych przez podatnika wpłat na ten cel. Brak jest zdaniem Wnioskodawcy przesłanek, aby w odmienny sposób ustalić przychód/dochód podlegający opodatkowaniu w przypadku wypłaty otrzymanej przez Wnioskodawcę, gdzie wypłata jest niczym innym niż sumą wpłaconych składek powiększonych o zysk z jej inwestowania w ramach programu emerytalnego prowadzonego przez pracodawcę.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy do otrzymanej przez niego wypłaty z programu emerytalnego nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT, otrzymana wypłata stanowiła będzie przychód/dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad ogólnych. Przy czym podstawę opodatkowania stanowiła będzie jedynie różnica między sumą składek wpłaconych w ramach programu środków a sumą dokonanej wypłaty na rzecz Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a wyżej powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527,z późn. zm.), w rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 konwencji polsko-luksemburskiej, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie zamieszkałej w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W świetle ust. 2 ww. przepisu, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytury i inne podobne wynagrodzenia wypłacane na mocy ustawodawstwa o ubezpieczeniach socjalnych Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu w tym Państwie.

Umowa nie definiuje co należy rozumieć poprzez sformułowanie "emerytury i podobne świadczenia", jednakże należy przyjąć, że oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej.

W świetle powyższego, uznać należy, że jednorazowe świadczenie wypłacone w dniu 4 lutego 2016 r. z pracowniczego programu emerytalnego osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce w myśl art. 18 ust. 1 ww. umowy podlega opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania, tj. w Polsce.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika - z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z ust. 33 ww. przepisu, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego i przejściem na emeryturę, otrzymał świadczenie z pracowniczego programu emerytalnego z Luksemburga.

Mając powyższe na uwadze, przyjmując za Wnioskodawcą, że otrzymał w dniu 4 lutego 2016 r. środki tytułem świadczeń emerytalnych z pracowniczego programu emerytalnego, należy wskazać, że otrzymane świadczenie stanowić będzie dochód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b z zastrzeżeniem wynikającym z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, udzielenie odpowiedzi na pytanie Nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Należy w tym miejscu zastrzec, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy pracowniczy program emerytalny spełnia warunki określone w art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. Nr 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.