IPPB4/4511-728/16-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. Organu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r. i w latach następnych - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2016 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r. i w latach następnych.

Pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. Nr 1061-IPTPB2.4511.469.2016.1.SR Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz stosownie do § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), przekazał przedmiotowy wniosek zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W przypadku Wnioskodawczyni, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydawania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od listopada 2012 r. miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Brazylia. W dniu 19 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę na umowę o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawczyni mieszka tam ze swoim partnerem - Portugalczykiem i nie przewiduje powrotu do Polski. Do listopada 2012 r. Wnioskodawczyni podróżowała po świecie. Nie przybywała w Polsce i nie pracowała - cały 2012 r. nie osiągała żadnych dochodów, ani w Polsce ani za granicą. Od dnia 4 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni posiada numer identyfikacji podatkowej Ministra Finansów Brazylii i tam Wnioskodawczyni płaci podatki. Wnioskodawczyni posiada konto bankowe w miejscowym banku, gdzie przelewane jest Jej wynagrodzenie (jedyne źródło przychodu). Wnioskodawczyni jest ubezpieczona w Brazylii i korzysta tam z opieki lekarskiej. Wnioskodawczyni wynajmuje wspólnie z partnerem mieszkanie w Sao Paulo. Zakwaterowanie i koszty pokrywają wspólnie z ich dochodów, a koszty niniejsze pozwalają na oszczędności. Wnioskodawczyni w Polsce nie posiada żadnych nieruchomości ani inwestycji. Wnioskodawczyni nie jest zamężna i nie ma dzieci. Wnioskodawczyni nie osiągnęła i nie osiąga żadnych dochodów w Polsce od 1 stycznia 2012 r. do dnia dzisiejszego. W Brazylii Wnioskodawczyni przebywała przez cały rok podatkowy, z krótkimi pobytami (około 2 tygodnie) w Polsce, odwiedzając rodziców w ramach urlopu wypoczynkowego.

Wnioskodawczyni oświadcza, że w przedstawionym przez Nią powyżej zaistniałym stanie faktycznym nie toczy się postępowanie podatkowe, ani kontrola podatkowa oraz postępowanie przed Sądem Administracyjnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od 1 stycznia 2012 r. do końca grudnia 2012 r., natomiast od dnia wyjazdu do Brazylii i zamieszkania tam, czyli od listopada 2012 r., w 2013 r., w 2014 r., w 2015 r. i w latach następnych Wnioskodawczyni podlegała i będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?

(Wnioskodawczyni zaznacza, że od dnia 1 stycznia 2012 r. do końca grudnia 2012 r. nie osiągnęła żadnych dochodów w Polsce).

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni podlegała od listopada 2012 r., w 2013 r., w 2014 r., w 2015 r., i w latach następnych ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. (Ponieważ Wnioskodawczyni posiada swoje centrum interesów życiowych, osobistych i gospodarczych na terenie terytorium Brazylii i nie przybywała na terytorium Polski w wymienionym czasie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). Polska dotychczas nie zawarła z Brazylią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem w takim przypadku dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jako warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje jednak również posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od wskazanego powyżej okresu przebywania na terytorium RP.

Warunek w postaci centrum interesów ekonomicznych nawiązuje natomiast bezpośrednio do faktu dokonywania przez podatnika głównych inwestycji w danym miejscu. Dla poddania podatnika polskiej jurysdykcji podatkowej istotny zatem będzie fakt, iż na terenie Polski realizuje on osobiste interesy gospodarcze, decyduje przy tym m.in. kryterium miejsca prowadzenia podstawowej działalności zawodowej i wysoki stopień zaabsorbowania podatnika działalnością zawodową, wykonywaną na terenie Polski.

Realizowanie w danej miejscowości (w danym państwie) obiektywnie sprawdzalnej aktywności zawodowej, czy gospodarczej uzasadnia bowiem stwierdzenie, że w danej miejscowości (w danym państwie) osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od listopada 2012 r. miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Brazylia - Sao Paulo. W dniu 19 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni podjęła tam pracę na umowę o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawczyni mieszkała tam ze swoim partnerem i nie przewiduje powrotu do Polski. Do listopada 2012 r. Wnioskodawczyni podróżowała po świecie. Nie przybywała w Polsce i nie pracowała. Cały 2012 r. nie osiągała żadnych dochodów, ani w Polsce ani za granicą. Wnioskodawczyni w Polsce nie posiada żadnych nieruchomości ani inwestycji. Wnioskodawczyni nie osiągnęła i nie osiąga żadnych dochodów w Polsce od 1 stycznia 2012 r. do dnia dzisiejszego. W Brazylii Wnioskodawczyni przebywała przez cały rok podatkowy, z krótkimi pobytami (około 2 tygodnie) w Polsce, odwiedzając rodziców, w ramach urlopu wypoczynkowego.

W świetle przedstawionych faktów, należy stwierdzić, że do dnia wyjazdu do Brazylii Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania w Polsce i podlegała w tym okresie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu. Natomiast od dnia wyjazdu do Brazylii i przeniesienia tam ośrodka interesów życiowych, tj. od listopada 2012 r., oraz w 2013 r., 2014 r., 2015 r. i latach następnych (o ile mianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem dochody z pracy osiągnięte przez Wnioskodawczynię na terytorium Brazylii, w okresie gdy posiadała tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.