IPPB4/4511-682/15-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 6 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych, zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem oraz sposobu kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej "Spółką") prowadzi działalność w zakresie montażu, serwisu i napraw pogwarancyjnych specjalistycznych maszyn i urządzeń służących do obrabiania metali. Montaż i serwis odbywa się w miejscu prowadzenia działalności poszczególnych usługobiorców. Wnioskodawca ma zamiar nabyć samochód osobowy i udostępniać go pracownikowi, tj. osobie fizycznej, z którą Wnioskodawca nawiązał stosunek pracy, do wykonywania obowiązków służbowych, związanych z montażem, serwisem i naprawami sprzętu. Ponadto, pracownik będzie uprawniony do nieodpłatnego korzystania z samochodu do celów innych niż związane z wykonywaniem obowiązków służbowych, tj. do celów prywatnych. Wnioskodawca będzie udostępniał pracownikowi samochód gotowy do jazdy, tj. zaopatrzony w paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne, takie jak płyny hamulcowe, płyny do spryskiwaczy itp. Dodatkowo Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonywania niezbędnych napraw oraz przeglądów.

Od pracownika wymaga się stałej gotowości do wyjazdów służbowych do klientów, a także - gdy jest to uzasadnione interesem Wnioskodawcy - również obecności pracownika w siedzibie Wnioskodawcy w dni wolne od pracy. Ponadto, często zdarza się, że okoliczności zawartych kontraktów stwarzają konieczność pozostawania pracownika w siedzibie Wnioskodawcy w dni robocze po pracy lub w godzinach nocnych. Z tego względu Wnioskodawca ma zamiar wyznaczyć miejsce garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ryczałt z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy PIT, obejmuje wartość kosztów eksploatacyjnych związanych z wykorzystywaniem samochodu na cele prywatne pracownika, takich jak m.in.: koszty paliwa, napraw, przeglądów, płynu do spryskiwaczy, płynu hamulcowego itp....

2. W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że przychód pracownika z tytułu ponoszonych przez pracodawcę kosztów eksploatacyjnych, do których zalicza się przede wszystkim koszty paliwa, do celów prywatnych może zostać obliczony poprzez iloczyn faktycznego kosztu paliwa zużywanego przez pojazd na 1 km (dalej zwany faktycznym zużyciem) oraz 300 km, przy czym przez faktyczne zużycie Wnioskodawca rozumie średnie zużycie paliwa danego samochodu na 1 km na koniec poprzedniego roku kalendarzowego, a w przypadku gdy pracodawca dysponuje pojazdem w krócej niż 1 rok - średnie zużycie katalogowe zgodne z szacunkami producenta.

3. Czy pracownik zatrudniony przez Wnioskodawcę, korzystając z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, uzyskuje z tego tytułu przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych. Natomiast w zakresie pytanie Nr 3 odnośnie dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem oraz w zakresie sposobu kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego (pyt. Nr 2) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy ryczałt, z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawy PIT") obejmuje wartość kosztów eksploatacyjnych związanych z wykorzystywaniem samochodu na cele prywatne pracownika, takich jak m.in. koszty napraw, przeglądów, paliwa, płynu do spryskiwaczy, płynu hamulcowego itp.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ustawy PIT wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. W ocenie Wnioskodawcy, należy w tej sytuacji odwołać się do uzasadnienia nowych przepisów. Uzasadnienie przepisów ma przy tym znaczenie kluczowe dla rozumienia intencji ustawodawcy, czego potwierdzeniem są wyroki sądów administracyjnych (przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2015 r., sygn. I FSK 2184/13 oparł swoje uzasadnienie o wykładnię przedstawioną przez Ministra Finansów w uzasadnieniu do projektu ustawy).

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (druk sejmowy Nr 2606 z dnia 7 lipca 2014 r.) (dalej zwanego "Uzasadnieniem") do obliczenia wartości przychodu za każdy miesiąc korzystania z samochodu przyjęto:

* dla samochodów o pojemności skokowej silnika do 1600 cm³ - iloczyn 300 km i stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271) (dalej zwanego "Rozporządzeniem"), tj. 300 km x 0,8358 zł. Tak obliczony przychód wynosi 250,74 zł, po odrzuceniu groszy 250 zł,

* dla samochodów o pojemności skokowej silnika powyżej 1600 cm³ - przyjęto 160% przychodu obliczonego w sposób wskazany w pkt 1 (400 zł).

W ocenie Spółki, zwrócić należy uwagę na sposób kalkulacji ryczałtu z tytułu użytkowania samochodu do celów prywatnych, który odwołuje się do stawek za kilometr wynikających z Rozporządzenia (0,8358 zł/k.m.).

Według Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że stawki wynikające z Rozporządzenia odnoszące się do wydatków z tytułu używania samochodu odnoszą się do wszelkich wydatków niezbędnych do wykorzystania samochodu dla potrzeb podatnika - podmiotu gospodarczego, takich jak: zakup paliwa, ogumienia i innych materiałów eksploatacyjnych, ubezpieczenia OC i AC, kosztów drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłat parkingowych itp.

Potwierdzenie takiego stanowiska znaleźć można w rozstrzygnięciach organów podatkowych. Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 maja 2012 r., Nr IBPBI/2/423-673/12/MS "ponieważ ustawodawca nie definiuje pojęcia «wydatków z tytułu używania» samochodu, należy się odwołać do słownika języka polskiego, w którym przez «wydatek» rozumie się «sumę, która ma być wydana» lub «sumę wydaną na coś», natomiast «używać» oznacza «stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek» (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż będą to wszelkie wydatki niezbędne do wykorzystania samochodu dla potrzeb podatnika - podmiotu gospodarczego, takie jak: zakup paliwa, ogumienia i innych materiałów eksploatacyjnych, ubezpieczenia OC i AC, kosztów drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłat parkingowych oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania."

Treść Uzasadnienia do projektu ustawy, którym ustawodawca wprowadził art. 12 ust. 2a ustawy PIT wyjaśnia, że zasada będąca podstawą kalkulacji przychodu pracownika korzystającego z samochodu służbowego jest taka sama, jak w przypadku przychodu pracownika z tytułu używania na potrzeby podatnika samochodów należących do pracowników.

Mając zatem na uwadze, że zgodnie z powszechną praktyką, orzecznictwem oraz rozstrzygnięciami organów podatkowych stawki za kilometr wynikające z Rozporządzenia (0,8358 zł/k.m.) zawierają wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodu (w tym wartość paliwa), należy uznać w ocenie Spółki, że przychód po stronie pracownika określony ryczałtem w wysokości odpowiednio 250 zł lub 400 zł miesięcznie obejmuje swoim zakresem "wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy", a więc w opinii Wnioskodawcy - również koszty paliwa, napraw, przeglądów, płynu do spryskiwaczy, płynu hamulcowego. Zajęcie odmiennego stanowiska byłoby, w ocenie Spółki, nieuzasadnione i stojące w sprzeczności z zasadą zaufania obywateli do organów podatkowych.

O tym, że koszty eksploatacyjne wliczają się do ryczałtu określonego w art. 12 ust. 2a ustawy PIT świadczy, zdaniem Wnioskodawcy, również literalne brzmienie tego przepisu, ponieważ ustawodawca posługuje się pojęciem "używania samochodu służbowego".

"Używanie samochodu" zgodnie z jego przeznaczeniem wiąże się nierozerwalnie z używaniem środków eksploatacyjnych, takich jak m.in. paliwo. Warunkiem niezbędnym "używania samochodu" jest wykorzystywanie paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych. Dlatego w opinii Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę ratio legis ustawy wyrażone w Uzasadnieniu, gdyby wolą ustawodawcy było wykluczenie wartości paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych wykorzystanych przez pracownika do celów prywatnych z wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, to taka wola zostałaby wyrażona explicite w treści ustawy PIT. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, zgodnie z którym wyłączenie paliwa i innych wydatków eksploatacyjnych z wartości pieniężnej określonej w art. 12 ust. 2a ustawy PIT nie znajduje podstaw w obowiązujących przepisach.

Zdaniem Wnioskodawcy, niemożliwe jest precyzyjne określenie wartości nieodpłatnego świadczenia, które otrzymuje pracownik używając samochodu do celów prywatnych. Jednym z kryteriów wymienionych przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 jest to, że korzyść osiągana przez pracownika musi być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że teoretycznie byłoby możliwe precyzyjne wymierzenie wartości paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych otrzymywanych przez pracowników, jednakże byłoby to nadmiernie, w sposób nieracjonalny utrudnione. W uzasadnieniu do wyroku Trybunał Konstytucyjny na marginesie zauważa, że "wprowadzanie dodatkowych utrudnień w rozliczeniach między pracownikami i pracodawcami a fiskusem prowadzi - jak uczy doświadczenie życiowe - do nieracjonalnego podniesienia pozapłacowych obciążeń pracy i ucieczki ze sfery legalnego zatrudnienia, co nie sprzyja ochronie pracy jako obowiązku Rzeczypospolitej (art. 24 Konstytucji)."

W opinii Wnioskodawcy kierując się wykładnią systemową nie sposób odmówić słuszności stanowisku zaprezentowanemu powyżej. Ustawa nosi bowiem tytuł "o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej". Uznanie, że ryczałt nie obejmuje przychodu pracownika z tytułu pokrycia przez pracodawcę kosztów eksploatacji samochodu używanego do celów osobistych pracownika, takich jak paliwo, naprawy, przeglądy, płyn do spryskiwaczy, płyn hamulcowy itp. wiązałoby się z nałożeniem na Wnioskodawcę, tj. podmiot wykonujący działalność gospodarczą, o którym mowa w tytule ustawy, obowiązków ewidencyjnych, które bynajmniej nie ułatwiłyby mu wykonywania tej działalności. Interpretacja przepisu stałaby więc w sprzeczności z ratio legis ustawy. Wnioskodawcy uważa, że biorąc pod uwagę Uzasadnienie, należy uznać, że art. 12 ust. 2a ustawy PIT został wprowadzony z zamiarem uproszczenia rozliczeń, nie zaś w celu nakładania na podatników dodatkowych obowiązków w postaci konieczności monitorowania faktycznej ilości paliwa zużytej na cele prywatne pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa - jest nieprawidłowe, a w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1662) z dniem 1 stycznia 2015 r. w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zaczęły obowiązywać nowe przepisy ust. 2a#8209;2c w art. 12, których celem jest zastąpienie obecnego sposobu ustalania przychodu z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych metodą uproszczoną, polegającą na ustaleniu przychodu pracownika w sposób ryczałtowy.

Zasady ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnych świadczeń przysługujących pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych zostały określone w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 12 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że powyższe przepisy dotyczą ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi. Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie montażu, serwisu i napraw pogwarancyjnych specjalistycznych maszyn i urządzeń służących do obrabiania metali. Wnioskodawca ma zamiar nabyć samochód osobowy i udostępniać go pracownikowi, tj. osobie fizycznej, z którą Wnioskodawca nawiązał stosunek pracy, do wykonywania obowiązków służbowych, związanych z montażem, serwisem i naprawami sprzętu.

Ponadto, pracownik będzie uprawniony do nieodpłatnego korzystania z samochodu do celów innych niż związane z wykonywaniem obowiązków służbowych, tj. do celów prywatnych. Wnioskodawca będzie udostępniał pracownikowi samochód gotowy do jazdy, tj. zaopatrzony w paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne, takie jak płyny hamulcowe, płyny do spryskiwaczy itp. Dodatkowo Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonywania niezbędnych napraw oraz przeglądów.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy ryczałt z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy PIT, obejmuje wartość kosztów eksploatacyjnych związanych z wykorzystywaniem samochodu na cele prywatne pracownika, takich jak m.in.: koszty paliwa, napraw, przeglądów, płynu do spryskiwaczy, płynu hamulcowego itp.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że niewątpliwie wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, stanowi dla tej osoby przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., będą miały zastosowanie wyłącznie, jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach.

W przepisach podatkowych ustawodawca zapisał, że wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń przysługująca pracownikom z tytułu "wykorzystywania samochodu służbowego na potrzeby prywatne wynosi odpowiednio 250 lub 400 zł. Zatem mając powyższe na uwadze ryczałtowo określona wartość przedmiotowego, nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacji takie jak: koszty napraw, przeglądów, płynu do spryskiwaczy, płynu hamulcowego itp., do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie.

Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że ryczałt w pełni wyczerpuje kwotę przychodu z tytułu używania tegoż samochodu do celów prywatnych. Należy wskazać, że ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych. Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami, podobnie jak w sytuacji gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to koszty zużytego paliwa, opłat parkingowych czy opłat za przejazdy autostradą. Takie koszty nie mogą jednak być uznawane za świadczenia objęte kwotą określoną w art. 12 ust. 2a cyt. ustawy. Ustawodawca wskazał bowiem wyraźnie, że chodzi o świadczenia związane z wykorzystaniem samochodu służbowego (czy z oddaniem do używania - bezpłatnie - dla celów prywatnych) a nie wszelkie pochodne koszty związane z używaniem.

W sytuacji, gdy pracodawca zdecyduje się dodatkowo pokrywać wydatki pracownika np. na paliwo wykorzystywane w innych celach niż służbowych, wówczas wartość tego paliwa będzie stanowić opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy, którego wysokość należy ustalać na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 ustawy PIT. Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje zatem kosztów paliwa, w sytuacji gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika.

Wobec powyższej argumentacji stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa jest nieprawidłowe, natomiast w kwestii dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu pozostałych kosztów eksploatacyjnych związanych z wykorzystywaniem samochodu na cele prywatne jest prawidłowe.

W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik powinien doliczyć dodatkowo pracownikowi do przychodów ze stosunku pracy wartość nieodpłatnego przychodu dotyczącego kosztów paliwa zakupionego przez Spółkę, a wykorzystywanego do celów prywatnych ponieważ koszt ten nie jest ujęty w kwotach określonych w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT i od całości pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz wyroków sądowych należy stwierdzić, że interpretacja ta i wyroki zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.