IPPB4/4511-624/16-5/PP - PIT w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2016 r. (data nadania 16 czerwca 2016 r., data wpływu 17 czerwca 2016 r.) na wezwanie z dnia 7 czerwca 2016 r. (data nadania 7 czerwca 2016 r., data doręczenia 13 czerwca 2016 r.) Nr IPPB4/4511-624/16-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 7 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-624/16-2/PP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 15 czerwca 2016 r. (data nadania 16 czerwca 2016 r., data wpływu 17 czerwca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wniosek dotyczy lat podatkowych 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016. Urząd Skarbowy poinformował Wnioskodawczynię, że ulga na dziecko, którą odliczyła w całości za lata 2013/2014 oraz 2014/2015 zdublowała się z rozliczeniem podatkowym ojca małoletniej. Urząd Skarbowy poinformował Wnioskodawczynię telefonicznie, że jest zobowiązana do złożenia korekty zeznania podatkowego i rozliczenia ulgi w równej części, tj. połowa ulgi.

Po tym wezwaniu doszło ze strony Wnioskodawczyni do kontaktu z Krajową Informacją Podatkową, w celu omówienia wezwania, jakie otrzymała od Urzędu Skarbowego.

Z Krajową Informacją Podatkową, Wnioskodawczyni kontaktowała się trzykrotnie i trzykrotnie otrzymała informację, że od kwietnia 2016 r. uległa zmianie zasada interpretacji podziału ulgi na dziecko i jest należna temu rodzicowi, który sprawował faktyczną władzę rodzicielską nad dzieckiem.

Podczas wspomnianego kontaktu z KIP poinformowano Wnioskodawczynię, że tak interpretowany podział ulgi również obowiązuje za lata ubiegłe (Pani poinformowała Wnioskodawczynię, że kontaktowała się w owej sprawie z ekspertem podatkowym i na tym opiera swoje spostrzeżenia). Wnioskodawczyni została również poinformowana, że posiada prawo do złożenia wniosku o interpretację indywidualną. Po tym fakcie Wnioskodawczyni poinformowała Urząd Skarbowy, że nie zgadza się z podziałem ulgi w równej części oraz, że zamierza skorzystać z przysługującego jej prawa i złożyć wniosek o interpretację indywidualną. Urząd Skarbowy poinformował Wnioskodawczynię, że zaczeka na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, po czym podejmie decyzję, kto winien jest złożyć korektę oraz zapłacić odsetki.

W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania, stan cywilny Wnioskodawczyni to panna i taki stan utrzymuje się również obecnie. Kwota dochodu za rok:

* 2013 r. wyniosła 13.290,23 zł

* 2014 r. wyniosła 17 224,66 zł

* 2015 r. wyniosła 23.225,12 zł

Ojciec dziecka nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, jednak nie wykonuje władzy rodzicielskiej. O wszelkich sprawach dotyczących wychowywania dziecka decyduje Wnioskodawczyni, a ojciec nie interesuje się sprawami istotnymi. Od urodzenia dziecka Wnioskodawczyni sama wykonuje faktyczną władzę rodzicielską.

Kontakt dziecka z ojcem polega na pojedynczych spotkaniach. W roku podatkowym 2013, ojciec odwiedzał dziecko sporadycznie na kilka godzin. Dni tych było kilkanaście i kontakt ograniczał się do minimum.

W drugiej połowie 2014 r., kiedy Wnioskodawczyni podjęła pracę, zawoziła dziecko do rodziny - matki ojca dziecka. Jednakże dziecko pozostawało pod ich opieką w zależności, czasem jeden dzień, czasem do trzech dni. Natomiast ojciec dziecka, który mieszka gdzie indziej, ograniczał swoje kontakty do odwiedzin córki u rodziny na kilka godzin. Dziecko odbierane było również od rodziny, nigdy od ojca. W tym czasie, dziecko pozostawało również pod opieką chrzestnej i mamy Wnioskodawczyni, a także pod opieką Wnioskodawczyni, kiedy miała dni wolne od pracy co sumarycznie było o wiele częściej niż wyjazd do rodziny ojca. Był to jedyny kontakt ojca z dzieckiem.

W 2015 r. we wrześniu, Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Piaseczna. Ponieważ ojciec dziecka nie stronił od kontaktów z dzieckiem, Wnioskodawczyni z własnej inicjatywy zawoziła dziecko - pierwszy raz na jeden cały tydzień i 3 weekendy oraz 1 weekend z inicjatywy ojca. W tym czasie dopiero dziecko pozostawało pod faktyczna opieką ojca.

Regularny kontakt ojca z dzieckiem telefoniczny, rozpoczął się od lutego 2016 r. Od tego czasu, ojciec dzwoni porozmawiać z dzieckiem regularnie oraz wysyła wiadomości SMS z zapytaniem o dziecko.

Wnioskodawczyni podkreśla, że ojciec dziecka zgodził się z nią, aby to ona odliczyła całą ulgę w roku 2013/2014 i 2014/2015. Pomimo tego odliczył połowę ulgi w obu tych latach i nie poinformował nikogo o zaistniałym fakcie. Wnioskodawczynię poinformował o tym US. Na potwierdzenie owego zdarzenia, zdaniem Wnioskodawczyni, zasługuje fakt, że w ostatnim roku podatkowym (2015/2016) ojciec dziecka odliczył już w lutym całą ulgę na dziecko. Poinformował Wnioskodawczynię o tym za pomocą SMS-a twierdząc, że skoro wcześniej nie odliczał ulgi, to teraz jemu należy się całość. Wnioskodawczyni odliczyła połowę ulgi, pomimo że jej zdaniem ulga należała się w całości matce. Wnioskodawczyni odliczyła połowę ulgi na polecenie US.

Ojciec dziecka nie podejmuje żadnych decyzji odnośnie dziecka. Nigdy nie pytał do jakiego przedszkola jest zapisane. Nie pytał i nie pyta o zainteresowania dziecka. Nigdy nie proponował zapisania dziecka na dodatkowe zajęcia. Nie współdecydował o formach leczenia. Dziecko miało wizytę u psychologa dziecięcego, później były wizyty dla rodziców i pomimo zaproszenia przez Panią psycholog, ojciec nie stawił się.

Podsumowując, ojciec nie podejmował żadnych decyzji, mających wpływ na rozwój dziecka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania z odliczenia całej kwoty ulgi prorodzinnej w latach podatkowych 2013, 2014, 2015.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że powinna mieć możliwość odliczenia pełnej ulgi prorodzinnej na dziecko w latach podatkowych 2013, 2014, 2015 r.

W każdym z tych trzech lat, Wnioskodawczyni uważa, że wykonywała faktyczną władzę rodzicielską, podejmowała wszystkie decyzje odnośnie dziecka, a także ponosiła wszystkie koszty utrzymania dziecka.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera na faktycznym wykonywaniu władzy rodzicielskiej, którą reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy, a także na opinii zasięgniętej z Krajowej Informacji Podatkowej, z którą Wnioskodawczyni kontaktowała się trzykrotnie i trzykrotnie opisywała swoją sytuację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Natomiast ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z. 2014 r., poz. 1644) zmieniono treść art. 27 ust. 2 i dodano ust. 8-12. Zmiany weszły w życie 1 stycznia 2015 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskanych (poniesionej straty) od 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

* w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej".

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że od urodzenia dziecka sama wykonuje władzę rodzicielską, podejmuje wszystkie decyzje odnośnie dziecka, natomiast ojciec dziecka władzy rodzicielskiej nie wykonuje, nie interesuje się sprawami istotnymi, nie podejmuje żadnych decyzji odnośnie dziecka, nigdy nie pytał o przedszkole, zainteresowania dziecka i nie współdecydował o formach leczenia i nie podejmował żadnych decyzji mających wpływ na rozwój dziecka. Abstrahując od sporadycznych widzeń we skazanym okresie wskazanym okresie ojciec nie sprawował faktycznej opieki nad dzieckiem.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że skoro w stosunku do małoletniego dziecka tylko Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską bez udziału drugiego z rodziców - to wówczas tylko Ona ma możliwość skorzystania z całości ulgi z tytułu wychowywania dziecka. Zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni przysługiwało w latach 2013 - 2015 prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na małoletnią córkę.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeśli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.