IPPB4/4511-593/15-7/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), nieuzupełniony na wezwanie z dnia 6 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-593/15-2/MS1 (data nadania 7 lipca 2015 r., data doręczenia10 lipca 2015 r.) w zakresie pytania Nr 1 oraz uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2015 r. (data nadania 31 lipca 2015 r., data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 29 lipca 2015 r. w zakresie pytania Nr 2, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów związanych z przystosowaniem łazienki oraz budową podjazdu w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2015 r. do tut. Organu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów związanych z przystosowaniem łazienki oraz budową podjazdu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-593/15-2/MS1 (data nadania 7 lipca 2015 r., data doręczenia 10 lipca 2015 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Zaznaczono, że jeśli Wnioskodawczyni nie uzupełni wniosku w wyznaczonym terminie w pełnym zakresie, wniosek w zakresie pytania Nr 1 zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia. Wnioskodawczyni nie uzupełniła braków w zakresie pytania Nr 1, w związku z czym w tej części pozostawiono wniosek bez rozpatrzenia.

W związku z dalszymi wątpliwościami - w części dotyczącej pytania Nr 2 - w dniu 29 lipca 2015 r. wezwano telefonicznie Wnioskodawczynię do uzupełnienia w terminie 7 dni wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 29 lipca 2015 r. (data nadania 31 lipca 2015 r., data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lipcu 2011 r. mając 21 lat brat Wnioskodawczyni Grzegorz K. stał się ofiarą wypadku komunikacyjnego, w którym doznał bardzo poważnych obrażeń czaszkowo-mózgowych. W wyniku tego wypadku stał się osobą niepełnosprawną, wymagającą całodobowej opieki oraz ciągłej rehabilitacji. Porusza się na wózku inwalidzkim, wymaga pomocy we wszystkich czynnościach życia codziennego, tj. mycie, ubieranie, jedzenie, przesadzanie na wózek. Po niemalże dwuletnim pobycie w placówkach medycznych i opiekuńczych (z uwagi na stan zdrowia i konieczność specjalistycznej opieki - śpiączka, rurka tracheostomijna, PEG) od ponad półtora roku mieszka z rodzicami, którzy sprawują nad nim opiekę. Wnioskodawczyni wraz z rodzicami starają się, aby 2-3 razy w roku uczestniczył w intensywnych turnusach rehabilitacyjnych. Koszt takiego turnusu to około 5 tysięcy złotych. Ponadto cztery razy w tygodniu pracuje z fizjoterapeutą oraz dwa razy w tygodniu z logopedą. Miesięczny koszt tych rehabilitacji to około 1.800,00 złotych plus 800,00 złotych. Dom rodzinny w którym zamieszkuje brat Wnioskodawczyni wymagał odpowiedniego przystosowania - w roku 2014 została przebudowana łazienka (dostosowana do potrzeb osoby niepełnosprawnej: szerokie drzwi, odpowiednie pole manewrowe dla wózka, prysznic bez brodzika, umywalka oraz wc dla osoby niepełnosprawnej oraz poręcze) oraz został wybudowany podjazd do domu.

Grzegorz K. nie osiąga żadnych dochodów, jedynym źródłem utrzymania jest renta wypłacana z ubezpieczenia OC sprawcy wypadku wynosząca 1.900,00 złotych miesięcznie. Rodzice, z którymi zamieszkuje, są emerytami - ich dochody z tego tytułu w roku 2014 wyniosły 21.628,62. W związku z powyższym znaczna część kosztów jest pokrywana przez Wnioskodawczynię.

Koszty związane z przystosowaniem łazienki oraz budową podjazdu wyniosły 23.684,66 złotych. Z tej kwoty 15.000,00 złotych jest dofinansowaniem do inwestycji jakie otrzymano z PCPR w G. Pozostała część została sfinansowana przez Wnioskodawczynię. Wszystkie faktury potwierdzające zakup materiałów oraz wykonanie usług, zgodnie z wymogami PCPR-u, wystawione zostały na Grzegorza K.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że jej brat od ponad 1,5 roku mieszka razem z rodzicami w domu rodzinnym.

Koszty związane z utrzymaniem domu (energia, gaz, woda, ogrzewanie) ponoszą rodzice. Koszty związane z zakupem węgla w celu ogrzewania domu w sezonie zimowym 2013/2014 ok. 800,00 zł poniosła Wnioskodawczyni.

Koszty związane z wyżywieniem w dużej części ponoszą rodzice. Wnioskodawczyni stara się robić zakupy zapasów np. cukier, mleko, proszek do prania itp.

Koszt związane z rehabilitacją, lekami i zaopatrzeniem medycznym w dużej części pokrywane są ze środków zgromadzonych z wpłat 1% podatku oraz renty wypłacanej przez ubezpieczyciela, pozostałe koszty ponosi Wnioskodawczyni.

Koszty związane z przejazdami na turnusy rehabilitacyjne, wizyty lekarskie, badania ponosi Wnioskodawczyni (wykorzystuje własny samochód oraz opłaca paliwo).

W ubiegłym roku w domu rodzinnym została przebudowana łazienka w celu przystosowania jej do potrzeb osoby niepełnosprawnej oraz wybudowany podjazd do domu - łączny koszt inwestycji 23.684,66 PLN - 15.000,00 zł otrzymano z PCPR, pozostałe 8684,66 zł. Poniosła Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów prawa Wnioskodawczyni jest osobą na utrzymaniu której, pozostaje brat Grzegorz K. i ma prawo do odliczeń od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

2. Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może dokonać odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na przystosowanie łazienki oraz budowę podjazdu dla osoby niepełnosprawnej (w części która nie została zrefinansowana przez PCPR).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 wniosku. W zakresie pytania Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 2

Wnioskodawczyni może dokonać odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na przystosowanie łazienki oraz budowę podjazdu dla osoby niepełnosprawnej (w części, która nie została zrefinansowana przez PCRP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w danym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Przepisy zawarte w art. 26 ust. 7a-7g ww. ustawy określają warunki oraz wydatki, których poniesienie przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne uprawniają do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a ww. ustawy uważa się wydatki poniesione na:

12. Leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym - ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy - wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy - wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 7e, przepisy ust. 7a-7d stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Podatnik odliczający wydatki rehabilitacyjne dotyczące osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu powinien wykazać, że faktycznie osoba niepełnosprawna jest na jego utrzymaniu. Przede wszystkim chodzi o taki stan, w którym podatnik zapewnia środki do życia, ponosi koszty związane z wyżywieniem, mieszkaniem oraz innymi potrzebami osoby niepełnosprawnej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że brat Wnioskodawczyni otrzymuje rentę wypłacaną z OC sprawcy wypadku wynoszącą 1.900,00 zł miesięcznie.

Artykuł 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa co do zasady przedmiot opodatkowania, natomiast katalog zwolnień przedmiotowych określają przepisy zawarte w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30, art. 30a-30c oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów - art. 9 ust. 1A cyt. ustawy. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów - art. 9 ust. 2 cyt. ustawy.

W świetle ww. przepisów należy stwierdzić, że w przypadku osób niepełnosprawnych kwota 9.120 zł, o której mowa w art. 26 ust. 7e stanowi dochód, ustalony na podstawie art. 9 ust. 1, ust. 1a i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określają, co stanowi podstawę ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Do ustalenia dochodu przyjmuje się wszelkiego rodzaju dochody osiągnięte w roku podatkowym, z wyjątkiem dochodów zwolnionych, wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 27 kwietnia 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 840/09 wskazał, że "Sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną, w tym przekazywanie jej doraźnej pomocy materialnej w trudnych sytuacjach życiowych, nie jest równoznaczne z jej utrzymywaniem, tj. stałym zapewnieniem środków do życia, ponoszeniem kosztów związanych z wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami."

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie może dokonać odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na przystosowanie łazienki oraz budowę podjazdu dla osoby niepełnosprawnej w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ Wnioskodawczyni nie sprawuje stałej opieki nad bratem (osoba niepełnosprawną) poprzez zapewnienie środków do życia a jedynie przekazuje doraźną pomoc materialną. Jak wynika ze stanu faktycznego, brat mieszka z rodzicami, którzy ponoszą koszty związane z utrzymywaniem domu (energia, gaz, woda, ogrzewanie) oraz w dużej części rodzice ponoszą koszty wyżywienia. Natomiast Wnioskodawczyni w sezonie 2013/2014 poniosła koszt zakupu węgla oraz stara się robić zakupy zapasów, np. cukier, mleko, proszek do prania itp. Ponadto Wnioskodawczyni ponosi koszt dojazdu na turnusy rehabilitacyjne, wizyty lekarskie i badania. Zatem nie można uznać, że jest to stałe sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie ma możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. Z art. 26 ust. 7a i ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Z uwagi na to, że wniosek z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy 1 stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, natomiast opłata została uiszczona w kwocie 80,00 zł, zatem różnica w wysokości 40,00 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.