IPPB4/4511-584/15-5/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 6 lipca 2015 r. (data nadania 9 lipca 2015 r., data wpływu 13 lipca 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-584/15-2/JK3 z dnia 29 czerwca 2015 r. (data nadania 29 czerwca 2015 r., data doręczenia 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia z żoną - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i złożenia zeznania za 2014 r. oraz w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia z żoną.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-584/15-2/JK3 z dnia 29 czerwca 2015 r. (data nadania 29 czerwca 2015 r., data doręczenia 2 lipca 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 6 lipca 2015 r. (data nadania 9 lipca 2015 r., data wpływu 13 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski, do dnia 30 czerwca 2014 r. Wnioskodawca mieszkał na stałe w Sopocie w Polsce. Wnioskodawca od dnia 1 listopada 1995 r. jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony w D. sp. z o.o., dalej "D. ". Za okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. D. udzieliła Wnioskodawcy urlop bezpłatny.

Wnioskodawca zawarł z hiszpańską spółką X. z siedzibą w Madrycie, dalej "X.", umowę o pracę na czas określony od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. W umowie o pracę, jako miejsce wykonywania pracy wskazano miejscowość w Hiszpanii. Od dnia 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca mieszka w wynajętym mieszkaniu w (Hiszpania). Z dniem 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca uzyskał w Hiszpanii kartę pobytu oraz rejestrację podatkową. Z dniem 1 lipca 2014 r. hiszpańskie władze skarbowe traktują Wnioskodawcę jako hiszpańskiego rezydenta podatkowego zobowiązanego w Hiszpanii do opłacania podatku dochodowego według progresywnej skali podatkowej od całości Jego dochodów, zarówno tych uzyskanych w Hiszpanii jak i poza Hiszpanią. X. potrąca od wynagrodzenia Wnioskodawcy zaliczki na hiszpański podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na hiszpańskie ubezpieczenie społeczne.

Wnioskodawca jest żonaty, ma syna, który ma 24 lat oraz córkę, który ma 27 lat. Syn studiuje i jest na utrzymaniu Wnioskodawcy. Córka nie jest na utrzymaniu Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy razem z nim przybyła do Hiszpanii w dniu 1 lipca 2014 r. i uzyskała w Hiszpanii kartę pobytu. Przed przyjazdem do Hiszpanii żona Wnioskodawcy w roku 2014 nie pracowała w Polsce oraz nie pracuje w Hiszpanii. Syn Wnioskodawcy przybył do Hiszpanii w październiku 2014 r., gdzie rozpoczął studia na uniwersytecie w Grenadzie w programie Erasmus trwającym do dnia 20 lutego 2015 r., uzyskał w Hiszpanii kartę pobytu. Obecnie syn Wnioskodawcy kontynuuje studia w Polsce. Wnioskodawca i jego żona posiadają w Polsce dom, w którym oni i ich syn są zameldowani. Wnioskodawca jest właścicielem dwóch innych nieruchomości w Polsce. Wnioskodawca ma otwarty rachunek bankowy w Hiszpanii, nie posiada nieruchomości w Hiszpanii. Wnioskodawca wraz z żona mieszka w Hiszpanii w wynajmowanym domu, który jest wynajmowany przeze Niego osobiście. Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem wynajmowanego domu w Hiszpanii, urządził go na własne potrzeby i korzysta z niego w sposób ciągły. W Hiszpanii Wnioskodawca ma wszystkie najważniejsze dla Niego dokumenty osobiste, takie jak dokumenty podatkowe, akty notarialne itd. Z terytorium Hiszpanii Wnioskodawca zarządza swoim majątkiem w Polsce. Na terytorium Hiszpanii Wnioskodawca korzysta w z opieki medycznej, tam wraz z żoną spędza swój wolny czas, uczestniczy w życiu kulturalnym i religijnym. Podczas pobytu w Hiszpanii Wnioskodawca wraz z żona utrzymuje stałe kontakty towarzyskie z miejscową społecznością.

Do dnia 30 czerwca 2016 r. Wnioskodawca w dłuższym okresie nie przebywał i nie planuje przebywać w Polsce, z wyjątkiem krótkotrwałych podróży służbowych lub turystycznych. Wnioskodawca i jego żona nie poinformowali właściwego wydziału meldunkowego Urzędu Miasta w Polsce oraz właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce o zmianie swojego dotychczasowego miejsca zamieszkania w Polsce na miejsce zamieszkania w Hiszpanii.

Podczas pobytu w Hiszpanii żona Wnioskodawcy opłaca w Polsce dobrowolne składki na ubezpieczenie społeczne (ZUS). Podczas pobytu w Hiszpanii Wnioskodawca nie opłaca w Polsce składek na ubezpieczenie społeczne (ZUS). Od dnia 1 lipca 2016 r. Wnioskodawca planuje ponownie podjąć zatrudnienie i uzyskiwać dochody z tytułu pracy w D. Podczas pobytu w Hiszpanii, Wnioskodawca uzyskuje w Polsce dochód tytułu wynajmu mieszkania, które zostały rozliczone w Polsce za rok 2014 ryczałtowo poprzez PIT - 28.

Wnioskodawca wspólnie z żoną dokonał w Polsce rocznego rozliczenia podatkowego z tytułu dochodów uzyskanych w roku 2014. W składanej wspólnie z żoną w Urzędzie Skarbowym w Sopocie rocznej deklaracji za rok 2014 (PIT-36), Wnioskodawca wykazał dochody z pracy w D. w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. Ponadto w rozliczeniu za rok 2014 Wnioskodawca uwzględnił dochody uzyskane w Hiszpanii z tytułu pracy w X. (druk PIT/ZG) w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., miało to wpływ na zwiększenie podstawy obliczania podatku, przy ustalaniu stopy procentowej od dochodów uzyskanych w 2014 r. w Polsce.

Przychody jakie Wnioskodawca oraz jego żona osiągnęli w roku 2014 w Polsce, stanowią mniej niż 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w 2014 r. podatkowym. Składając razem żoną w Polsce zeznanie podatkowe za rok 2014, Wnioskodawca uważał, że za cały rok 2014 powinien być traktowany jako polski rezydent podatkowy. Jednak obecnie, po kontakcie z hiszpańskimi władzami skarbowymi, a także po zapoznaniu się z indywidualnymi interpretacjami podatkowymi wydanymi dla innych pracowników D. przebywających wraz z rodziną na kontraktach zagranicą, Wnioskodawca uważa, że od dnia 1 lipca 2014 r. jest On hiszpańskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca dokonał w Hiszpanii rocznego rozliczenia podatkowego od dochodów uzyskanych w Hiszpanii w roku 2014, z tytułu pracy w X. W hiszpańskim zeznaniu podatkowym Wnioskodawca wykazał dochody uzyskane w Polsce w roku 2014.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym, od dnia 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca ma ograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w składanym w Polsce zeznaniu za rok 2014 Wnioskodawca nie powinien wykazywać dochodów uzyskanych z pracy w Hiszpanii w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie ma w Polsce prawa do wspólnego rozliczenia się z żoną za rok 2014.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi rozstrzygnięcie w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków (pyt. Nr 2), natomiast w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i złożenia zeznania za 2014 r. (pyt. Nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 2

W opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie ma w Polsce prawa do wspólnego rozliczenia się z żoną za rok 2014.

Wnioskodawca od dnia 1 lipca 2014 r. ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej t.j. w Hiszpanii. W świetle art. 6 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może On jednak za rok 2014 rozliczyć się wspólnie z żoną, albowiem przychody jakie Wnioskodawca oraz jego żona osiągnęli w roku 2014 w Polsce, stanowią mniej niż 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w danym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się zatem osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (np. ma małżonka, rodzinę, w Polsce koncentrują się najważniejsze czynności życiowe, kształcenie itp.) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie choćby jednego z ww. warunków spowoduje, że dana osoba będzie uznana za mającą miejsce zamieszkania w Polsce, a tym samym podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza w praktyce rozliczenie wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski, do dnia 30 czerwca 2014 r. Wnioskodawca mieszkał na stałe w Sopocie w Polsce. Wnioskodawca od dnia 1 listopada 1995 r. jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony w "D. ". Za okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. D. udzieliła Wnioskodawcy urlop bezpłatny. Wnioskodawca zawarł z hiszpańską spółką "X.", umowę o pracę na czas określony od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. W umowie o pracę, jako miejsce wykonywania pracy wskazano miejscowość Algieciras w Hiszpanii. Od dnia 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca mieszka w wynajętym mieszkaniu w Algieciras (Hiszpania). Z dniem 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca uzyskał w Hiszpanii kartę pobytu oraz rejestrację podatkową. Z dniem 1 lipca 2014 r. hiszpańskie władze skarbowe traktują Wnioskodawcę jako hiszpańskiego rezydenta podatkowego zobowiązanego w Hiszpanii do opłacania podatku dochodowego według progresywnej skali podatkowej od całości Jego dochodów, zarówno tych uzyskanych w Hiszpanii jak i poza Hiszpanią. Wnioskodawca jest żonaty, ma syna, który ma 24 lat oraz córkę, który ma 27 lat. Syn studiuje i jest na utrzymaniu Wnioskodawcy. Córka nie jest na utrzymaniu Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy razem z nim przybyła do Hiszpanii w dniu 1 lipca 2014 r. i uzyskała w Hiszpanii kartę pobytu. Przed przyjazdem do Hiszpanii żona Wnioskodawcy w roku 2014 nie pracowała w Polsce oraz nie pracuje w Hiszpanii. Syn Wnioskodawcy przybył do Hiszpanii w październiku 2014 r., gdzie rozpoczął studia na uniwersytecie w Grenadzie w programie Erasmus trwającym do dnia 20 lutego 2015 r., uzyskał w Hiszpanii kartę pobytu. Obecnie syn Wnioskodawcy kontynuuje studia w Polsce. Wnioskodawca i jego żona posiadają w Polsce dom, w którym oni i ich syn są zameldowani. Wnioskodawca jest właścicielem dwóch innych nieruchomości w Polsce. Wnioskodawca ma otwarty rachunek bankowy w Hiszpanii, nie posiada nieruchomości w Hiszpanii. Wnioskodawca wraz z żona mieszka w Hiszpanii w wynajmowanym domu, który jest wynajmowany przeze Niego osobiście. Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem wynajmowanego domu w Hiszpanii, urządził go na własne potrzeby i korzysta z niego w sposób ciągły. W Hiszpanii Wnioskodawca ma wszystkie najważniejsze dla Niego dokumenty osobiste, takie jak dokumenty podatkowe, akty notarialne itd. Z terytorium Hiszpanii Wnioskodawca zarządza swoim majątkiem w Polsce. Na terytorium Hiszpanii Wnioskodawca korzysta w z opieki medycznej, tam wraz z żoną spędza swój wolny czas, uczestniczy w życiu kulturalnym i religijnym. Podczas pobytu w Hiszpanii Wnioskodawca wraz z żona utrzymuje stałe kontakty towarzyskie z miejscową społecznością.

Przychody jakie Wnioskodawca oraz jego żona osiągnęli w roku 2014 w Polsce, stanowią mniej niż 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w 2014 r. podatkowym.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c, w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a ww. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie do przepisów art. 6 ust. 3a powyższej ustawy, zasady i sposób opodatkowania, o których mowa w ust. 2 i 3, mają zastosowanie również do:

* jeżeli osiągnęli podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w wysokości stanowiącej łącznie co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w danym roku podatkowym i udokumentowali certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych; przepisy ust. 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 6 ust. 8, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 powołanej ustawy).

Jak wynika z art. 6 ust. 10 sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

* oboje podlegają nieograniczonemu obowiązku podatkowemu,

* przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

* przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

* żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,

* nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Z wnioskiem o wspólne opodatkowanie mogą również wystąpić małżonkowie wymienieni w cyt. art. 6 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że spełniają ww. założenia do wspólnego opodatkowania, tj.:

* przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

* przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

* żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,

* nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym,

* osiągnięcie podlegających opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przychodów w wysokości stanowiącej łącznie co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w danym roku podatkowym,

* udokumentowanie certyfikatem rezydencji miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

Wskazać należy, że ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Z analizowanego stanu faktycznego wynika, że od dnia wyjazdu z Polski Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Hiszpanii i będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przychody jakie Wnioskodawca oraz jego żona osiągnęli w roku 2014 w Polsce, stanowią mniej niż 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w 2014 r. podatkowym. Zatem Wnioskodawca w 2014 r. nie był uprawniony do łącznego opodatkowania dochodów wraz z żoną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.