IPPB4/4511-552/16-4/AK - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. (data nadania 21 czerwca 2016 r., data wpływu 24 czerwca 2016 r.) na wezwanie z dnia 15 czerwca 2016 r. (data nadania 15 czerwca 2016 r., data doręczenia 17 czerwca 2016 r.) Nr IPPB4/4511-552/16-2/AK, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-552/16-2/AK (data nadania 15 czerwca 2016 r., data doręczenia 17 czerwca 2016 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. (data nadania 21 czerwca 2016 r., data wpływu 24 czerwca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej wraz z mężem zakupiła w 2006 r. 1/2 udziału w nieruchomości, na którym następnie wybudowali dom typu bliźniak. Całkowita powierzchnia zakupionej nieruchomości wynosiła 1402 m².

Sąd Rejonowy dla Miasta wyrokiem z dnia 15 marca 2013 r. począwszy od dnia 1 lipca 2009 r. ustanowił rozdzielność majątkową pomiędzy Wnioskodawczynią, a jej mężem.

Jednocześnie tożsamy Sąd postanowieniem z dnia 5 września 2013 r. na zgodny wniosek Wnioskodawczyni, jej męża oraz współwłaścicieli 1/2 udziału w przedmiotowej nieruchomości dokonał zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości, dzieląc ją na dwie odrębne działki o powierzchni 700 m² oraz 702 m². Mniejsza działka o powierzchni 700 m² przyznana została na współwłasność w udziałach ułamkowych po 1/2 Wnioskodawczyni i jej mężowi. Jednocześnie w związku z tym, że doszło do fizycznego podziału nieruchomości i de facto powierzchnia otrzymanych działek przez współwłaścicieli odpowiadała wysokości i wartości posiadanych przez nich udziałów w nieruchomości, w konsekwencji czego Sąd rozpatrujący sprawę w wydanym postanowieniu odstąpił od orzekania o spłatach i dopłatach na rzecz którejkolwiek ze stron postępowania o zniesienie współwłasności nieruchomości.

W 2014 r. Wnioskodawczyni oraz jej mąż zbyli każde po 1/2 udziale w nieruchomości stanowiącej po zniesieniu współwłasności powierzchnię 700 m².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w 2014 r. przez Wnioskodawczynię 1/2 udziału w podzielonej nieruchomości wymienionej w stanie faktycznym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W ocenie Wnioskodawczyni zbycie przez nią 1/2 udziału w zabudowanej nieruchomości stanowiącej obecnie działkę o powierzchni 700 m² nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, Ucząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

W przedmiotowej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię oraz jej męża 1/2 udziału w nieruchomości o powierzchni 1402 m² nastąpiło w 2006 r., natomiast zbycie podzielonej nieruchomości stanowiącej obecnie działkę o powierzchni 700 m² nastąpiło w 2014 r., w świetle powyższego sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od dnia jej nabycia, a w konsekwencji czego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości winna być uznana za wolną od opodatkowania podatkiem dochodowym PIT.

W tym miejscu Wnioskodawczyni dodatkowo wyjaśnia, że dokonane w 2013 r., zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości i jej podział na dwie mniejsze działki o powierzchni (700 m² i 702 m²) nie stanowi nowego nabycia w świetle ustawy o PIT.

W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni wraz z mężem stali się wyłącznymi współwłaścicielami w udziale ułamkowym 1/2 nieruchomości o powierzchni 700 m². Zniesienia współwłasności pomiędzy stronami dokonano bez wzajemnych spłat i dopłat, gdyż wartość nabytych nieruchomości przez współwłaścicieli odpowiadała wysokości i wartości dotychczas posiadanych przez ww. udziałów we współwłasności nieruchomości o powierzchni 1402 m². Odnosząc się w tej kwestii do ustawy - Kodeks cywilny, celem postępowania o zniesienie współwłasności - jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 196 ww. Kodeksu - współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu - każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży - które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat, co w przedmiotowej sytuacji nastąpiło, a w konsekwencji czego dokonane zniesienie współwłasności nie stanowi nowego nabycia w rozumieniu ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzają następujące interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 stycznia 2016 r. o sygn. akt IBPB-2-2/4511-635/15/ZuK, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lutego 2016 r. o sygn. akt IPTPB2/4511-753/15-3/Kr, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 listopada 2015 r. o sygn. akt IPTPB2/4511- 512/15-4/AKu. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że w związku z ustanowieniem rozdzielności majątkowej małżeńskiej pomiędzy nią, a jej mężem począwszy od dnia 1 lipca 2009 r., również nie doszło do nowego nabycia przez nią 1/2 udziału nieruchomości w rozumieniu ustawy o PIT.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków. Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku, chociaż podział ten nie jest obowiązkowy.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że pomiędzy Wnioskodawczynią, a jej byłym mężem doszło do ustania wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez wydanie wyroku o ustaleniu rozdzielności majątkowej począwszy od dnia 1 lipca 2009 r., tym samym istniejąca pomiędzy Wnioskodawczynią, a jej małżonkiem współwłasność łączna (bezudziałowa) obejmująca w tej konkretnej sprawie również własność nieruchomości przekształcona została we współwłasność ułamkową nieruchomości w udziale 1/2.

Powyższe zdarzenie w ocenie Wnioskodawczyni nie stanowi, zatem również nowego nabycia, a jest jedynie zmianą formy współwłasności, ze współwłasności łącznej na współwłasność ułamkową, a w konsekwencji czego sprzedaż dokonana przez Wnioskodawczynię w 2014 r. 1/2 udziału nieruchomości stanowiącej po podziale działkę o powierzchni 700 m², winna nie podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Powyższe stanowisko potwierdza np. interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 marca 2016 r. o sygn. akt ITPB2/415-1140/15/BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy-przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej wraz z mężem, zakupiła w 2006 r. 1/2 udziału w nieruchomości, na którym następnie wybudowali dom typu bliźniak. Sąd Rejonowy dla Miasta wyrokiem z dnia 15 marca 2013 r. począwszy od dnia 1 lipca 2009 r. ustanowił rozdzielność majątkową pomiędzy Wnioskodawczynią, a jej mężem.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawowa ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez małżonków w 2006 r. Oznacza to, że ustanowiona przez sąd rozdzielność majątkowa od dnia 1 lipca 2009 r. nie objęła ww. nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość stanowi wspólność małżeńską Wnioskodawczyni i jej męża.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. W myśl art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, wartość przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wartości udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności wartość udziału danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że wartość udziału innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał we współwłasności. Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

* wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić zatem należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności. Tym samym, data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Sąd postanowieniem z dnia 5 września 2013 r. na zgodny wniosek Wnioskodawczyni, jej męża oraz współwłaścicieli 1/2 udziału w przedmiotowej nieruchomości dokonał zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości, dzieląc ją na dwie odrębne działki o powierzchni 700 m² oraz 702 m². Mniejsza działka o powierzchni 700 m² przyznana została na współwłasność w udziałach ułamkowych po 1/2 Wnioskodawczyni i jej mężowi. Jednocześnie w związku z tym, że doszło do fizycznego podziału nieruchomości i de facto powierzchnia otrzymanych działek przez współwłaścicieli odpowiadała wysokości i wartości posiadanych przez nich udziałów w nieruchomości, w konsekwencji czego Sąd rozpatrujący sprawę w wydanym postanowieniu odstąpił od orzekania o spłatach i dopłatach na rzecz którejkolwiek ze stron postępowania o zniesienie współwłasności nieruchomości. W 2014 r. Wnioskodawczyni oraz jej mąż zbyli każde po 1/2 udziale w nieruchomości stanowiącej po zniesieniu współwłasności powierzchnię 700 m².

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię 1/2 udziału w nieruchomości nastąpiło w chwili nabycia do współwłasności małżeńskiej na podstawie umowy kupna - sprzedaży w 2006 r. Fakt zniesienia współwłasności, między Wnioskodawczynią i jej mężem, a współwłaścicielami nie stanowi nabycia, gdyż wartość nabytej po zniesieniu współwłasności nieruchomości odpowiada wartości dotychczasowych udziałów we współwłasności nieruchomości oraz zniesienia współwłasności nieruchomości dokonano bez spłat i dopłat.

Dokonując więc oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie w 2014 r. zabudowanej nieruchomości, nabytej do wspólnoty małżeńskiej w 2006 r. w wyniku kupna, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, ponieważ zbycie przez Wnioskodawczynię tych udziałów nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Pięcioletni termin określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy upłynął z końcem 2011 r. W tej sytuacji na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w 2014 r., ponieważ jego sprzedaż od 1 stycznia 2012 r. nie stanowiła w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana dla Wnioskodawczyni w Jej indywidualnej sprawie, zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.