IPPB4/4511-505/16-6/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 22 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2016 r. (data nadania 6 lipca 2016 r., data wpływu 8 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 28 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-505/16-2/IM (data nadania 28 czerwca 2016 r., data doręczenia 1 lipca 2016 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data nadania 28 lipca 2016 r., data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 21 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-505/16-4/IM (data nadania 22 lipca 2016 r., data doręczenia 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-505/16-2/IM z dnia 28 czerwca 2016 r. (data nadania 28 czerwca 2016 r., data doręczenia 1 lipca 2016 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 4 lipca 2016 r. (data nadania 6 lipca 2016 r., data wpływu 8 lipca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami, pismem z dnia 21 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-505/16-4/IM (data nadania 22 lipca 2016 r., data doręczenia 25 lipca 2016 r.) tut. Organ ponownie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowania stanu faktycznego.

Pismem dnia 27 lipca 2016 r. (data nadania 28 lipca 2016 r., data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była zatrudniona od 8 marca 1993 r. do 31 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni przepracowała ponad 22 lata w jednej firmie. Prawo do emerytury Wnioskodawczyni nabywa w lipcu 2017 r., a więc Wnioskodawczyni znajdowała się w okresie chronionym (gdyby nie likwidacja zakładu pracy). Stosunek pracy ustał na mocy porozumienia stron w trybie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu Pracy w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Pracodawca poinformował pracowników o zwolnieniach grupowych wraz z zasadami wyboru Przedstawicieli Pracowników oraz projekcie Regulaminu Zwolnień Grupowych i Porozumień z uwagi na decyzję o likwidacji zakładu. Po zakończeniu procedury konsultacji z Przedstawicielami Pracowników został wydany Regulamin Zwolnień Grupowych oraz Porozumień. W związku z porozumieniem stron w sprawie rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika (art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu Pracy w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników) podpisanym przez Wnioskodawczynię 26 maja 2015 r. została rozwiązana umowa o pracę z dniem 31 lipca 2015 r. W myśl Porozumienia § 1 pkt 3b została wypłacona rekompensata. Rekompensata ma na celu zadośćuczynienie straty w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Rekompensata została wypłacona jednorazowo wraz z wynagrodzeniem za lipiec 2015 r., czyli za ostatni miesiąc pracy na rzecz pracodawcy. Od otrzymanej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca wykazał potrąconą zaliczkę na wydruku z wypłaty wynagrodzenia za lipiec 2015 r.

W uzupełnieniu z dnia 4 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała, że Pracodawca nie wystąpił z programem dobrowolnych odejść z uwagi na likwidację zakładu i podpisał porozumienie stron w sprawie rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Rekompensata została wypłacona jednorazowo wraz z wynagrodzeniem za lipiec 2015 r., czyli za ostatni miesiąc pracy na rzecz pracodawcy na rachunek bankowy na podstawie regulaminu zwolnień i porozumienia.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 27 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w dniu 19 stycznia 2015 r. Pracodawca poinformował pracowników o likwidacji Oddziału w Polsce. W dniu 27 stycznia 2015 r. Pracodawca przesłał pocztą elektroniczną list do pracowników, w związku z podjęciem decyzji o likwidacji Polskiego Oddziału. Konieczność przeprowadzenia zwolnień dotyczyć będzie wszystkich pracowników. Wypełnia warunki regulacji o tzw. zwolnieniach grupowych (rozwiązanie stosunków pracy z przyczyn nie leżących po stronie pracowników). Pracodawca będzie przestrzegać wszelkich wymogów z tym związanych, wynikających z przepisów prawa i innych regulacji. W związku z tą koniecznością Pracodawca przekazał Zasady wyboru Przedstawicieli Pracowników oraz Projekt Regulaminu Zwolnień Grupowych. Wybrani przedstawiciele (3 osoby) prowadzili konsultacje z Pracodawcą w imieniu Pracowników w celu ustalenia Regulaminu Zwolnień i Porozumień.

Zasady zatwierdzone przez Przedstawicieli Pracowników w wyniku konsultacji Pracodawca przekazał o planowanych zwolnieniach grupowych do Urzędu Pracy. Regulamin Zwolnień Grupowych Oddział w Polsce w likwidacji ("Regulamin"). Regulamin określa zasady zwolnień, liczbę osób objętych zwolnieniami, świadczenia przysługujące zwalnianym pracownikom. W niniejszym Regulaminie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników ("Ustawa").

W § 2 Regulaminu:

Zwolnieniami będą objęci wszyscy spośród 24 Pracowników Spółki z następujących departamentów:

* Back Office: 7 pracowników

* Compliance and Control: 2 pracowników

* ITC: 2 pracowników

* Legal: 1 pracownik

* Middle Office: 4 pracowników

* Office Management and Client Administration: 3 pracowników

* Securities Services: 4 pracowników

* General Management: 1 pracownik

Pracowało w Oddziale 24 osoby i tyle podlegało zwolnieniu.

Nie były to dobrowolne odejścia, gdyż pracownicy zostali poinformowani o podjętej decyzji wobec likwidacji Oddziału.

Pozostałe punkty Regulaminu mówiły o przysługiwaniu Pracownikom ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, odprawy pieniężnej w wysokości uzależnionej od okresu zatrudnienia (art. 36 § 1 Kodeksu Pracy i Ustawa), odszkodowań za skrócenie okresu wypowiedzenia jeśli zostanie on skrócony, (-odprawa pieniężna wynikająca z ustawy o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości uzależnionej od okresu zatrudnienia (art. 36 § 1 Kodeksu Pracy i Ustawa) przy czym jej wysokość jest ograniczona do 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę).

Zawarto z pracownikami Porozumienie Stron w Sprawie Rozwiązania Umowy o Pracę z Przyczyn Niedotyczących Pracownika ("Porozumienie").

Zgodnie z przyjętym Regulaminem Zwolnień Grupowych oraz Porozumienia Stron w Sprawie Rozwiązania Umowy o Pracę z Przyczyn Niedotyczących Pracownika Wnioskodawczyni otrzymała świadczenia:

* odprawę pieniężną wynikającą z ustawy o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości uzależnionej od okresu zatrudnienia (art. 36 § 1 Kodeksu Pracy i Ustawa) przy czym jej wysokość jest ograniczona do 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę (w przypadku Wnioskodawczyni 3-miesięczne wynagrodzenie);

* ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop;

* dodatkową rekompensatę.

Wnioskodawczyni znajdowała się w okresie chronionym ze względu na wiek, a więc gdyby nie decyzja Pracodawcy o likwidacji Oddziału Wnioskodawczyni pozostawała by w stanie zatrudnienia i zarobkowania.

Rekompensata zastała wypłacona jako zadośćuczynienie za stratę w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Pozbawienia możliwości wykonywania pracy, a tym samym utratę należnego zarobku.

W wieku Wnioskodawczyni - Wnioskodawczyni ukończyła 60 lat znalezienie pracy nie należy do łatwych.

Obecnie Wnioskodawczyni jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy Miasta jako bezrobotna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacona w lipcu 2015 r. rekompensata z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron w trybie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu Pracy w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.) oraz Regulaminu Zwolnień Grupowych i Porozumień podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Umowa o pracę rozwiązana została z uwagi na podjęcie przez pracodawcę decyzji o likwidacji zakładu z przyczyn niedotyczących pracowników. Rekompensata została wypłacona na podstawie Regulaminu Zwolnień Grupowych i Porozumienia. Rekompensata została wypłacona jednorazowo wraz z wynagrodzeniem za lipiec 2015 r., czyli za ostatni miesiąc pracy na rzecz pracodawcy na rachunek bankowy. Od otrzymanej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca wykazał potrąconą zaliczkę na wydruku z wypłaty wynagrodzenia za lipiec 2015 r.

Otrzymana rekompensata nie jest odprawą i nie jest odszkodowaniem z tytułu skróconego okresu wypowiedzenia umowy o pracę, nie jest też świadczeniem czy odprawą pieniężną wypłacaną na podstawie przepisów szczególnych. Rekompensata jest wypłacona jako zadośćuczynienie za stratę w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Pozbawienie możliwości wykonywania pracy tym samym utratę należnego zarobku. Gdyby nie decyzja pracodawcy o likwidacji zakładu pozostawała bym w stanie zatrudnienia i zarobkowania (okres chroniony).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustaleń wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeksu Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm).

Wnioskodawczyni uważa, że wymogi co do rekompensaty zostały spełnione.

Wnioskodawczyni prosi o uznanie zwolnienia z podatku dochodowego od otrzymanej rekompensaty zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przytoczony przepis wyraża zasadę powszechności opodatkowania, która ma także umocowanie w ustawie zasadniczej. Art. 84 Konstytucji RP stanowi bowiem, że "Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie", natomiast w myśl art. 32 Konstytucji RP, wszyscy są równi wobec prawa oraz wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne, w tym także w zakresie opodatkowania dochodów osobistych. W konsekwencji, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie są standardem prawnym lecz są ustawowym wyjątkiem od zasady powszechności i równości obowiązków podatkowych.

Regulacje dotyczące przywilejów podatkowych muszą być zatem interpretowane ściśle z literą prawa (nie mogą być interpretowane ani z zastosowaniem wykładni rozszerzającej, ani z zastosowaniem wykładni zawężającej).

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że powyższym zwolnieniem, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia i to tylko te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) zacytowanego przepisu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia pieniężnego będącego równowartością szkody majątkowej lub szkody na osobie.

Artykuł 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Skoro bowiem ustawodawca oraz twórcy przepisów prawa pracy, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy, posłużyli się pojęciem odszkodowanie (odpowiednio zadośćuczynienie), to oznacza, że takim właśnie świadczeniem ono jest. A contrario, w sytuacji gdy ww. podmioty używają rozdzielnie pojęć "odszkodowanie", "zadośćuczynienie", "odprawa" lub "rekompensata", to oznacza, że zakładają, że pojęcia te oznaczają coś innego, i w konsekwencji mogą rodzić odmienne skutki prawno-podatkowe. Rozróżnienie tego dokonuje również ustawodawca podatkowy, który w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnie wymienia odszkodowania (np. w art. 13 pkt 5, art. 21 ust. 1 pkt 3, pkt 3a, 3b, 3c, 3d, 4 lit. a, 29, 29a lit. a, 106 i 120, art. 30 ust. 1 pkt 13, 15 i 16), zadośćuczynienia (art. 21 ust. 1 pkt 3, 3a, 3b i 134), odprawy (art. 21 ust. 1 pkt 3, 7, 49 lit. a, art. 30 ust. 1 pkt 16) oraz rekompensaty (art. 21 ust. 1 pkt 30a, 52 i 53, art. 52d).

Uwzględniając zatem specyfikę prawa pracy w zakresie "uproszczonej procedury" dochodzenia roszczeń pracowniczych w przypadku ryczałtowych odszkodowań, stwierdzić należy, że niesprecyzowanie (nienazwanie) w prawie pracy, że dane świadczenie jest odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, wyłącza możliwość zastosowania wobec tego świadczenia zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, choć nie determinuje jego charakteru. Nie każde jednak świadczenie o charakterze odszkodowawczym korzysta ze zwolnienia od podatku, niezależnie od jego "naprawczego" charakteru. W konsekwencji, mimo, że zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, synonimem odszkodowania jest kompensata, wynagrodzenie, rekompensata, wyrównanie lub restytucja, to żadne z wymienionych świadczeń nie mieści się w zakresie wprowadzenia do ww. zwolnienia, z uwagi na przyjęty w doktrynie jak i orzecznictwie sądowym zakaz wykładni synonimicznej (uchwała NSA z dnia 30 marca 2009 r. sygn. akt II FPS 7/08).

Ponadto należy podkreślić, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z dniem 31 lipca 2015 r. został rozwiązany stosunek pracy pomiędzy Wnioskodawczynią, a Pracodawcą. Stosunek pracy ustał na mocy porozumienia stron w trybie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu Pracy w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Wnioskodawczyni wskazała, że Pracodawca nie wystąpił z programem dobrowolnych odejść z uwagi na likwidację zakładu i podpisał porozumienie stron w sprawie rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że Pracodawca poinformował pracowników o likwidacji Oddziału w Polsce. Konieczność przeprowadzenia zwolnień dotyczyć będzie wszystkich pracowników. Wypełnia warunki regulacji o tzw. zwolnieniach grupowych (rozwiązanie stosunków pracy z przyczyn nie leżących po stronie pracowników). Pracodawca przekazał Zasady wyboru Przedstawicieli Pracowników oraz Projekt Regulaminu Zwolnień Grupowych. Wybrani przedstawiciele prowadzili konsultacje z Pracodawcą w imieniu Pracowników w celu ustalenia Regulaminu Zwolnień i Porozumień. Zasady zatwierdzone przez Przedstawicieli Pracowników w wyniku konsultacji Pracodawca przekazał o planowanych zwolnieniach grupowych do Urzędu Pracy. Regulamin Zwolnień Grupowych Oddział w Polsce w likwidacji (dalej "Regulamin") określa zasady zwolnień, liczbę osób objętych zwolnieniami, świadczenia przysługujące zwalnianym pracownikom. W niniejszym Regulaminie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników. Pracowało w Oddziale 24 osoby i tyle podlegało zwolnieniu. Nie były to dobrowolne odejścia, gdyż pracownicy zostali poinformowani o podjętej decyzji wobec likwidacji Oddziału. Zawarto z pracownikami Porozumienie Stron w Sprawie Rozwiązania Umowy o Pracę z Przyczyn Niedotyczących Pracownika ("Porozumienie"). Zgodnie z przyjętym Regulaminem Zwolnień Grupowych oraz Porozumienia Stron w Sprawie Rozwiązania Umowy o Pracę z Przyczyn Niedotyczących Pracownika Wnioskodawczyni otrzymała świadczenia: odprawę pieniężną wynikającą z ustawy o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości uzależnionej od okresu zatrudnienia (art. 36 § 1 Kodeksu Pracy i Ustawa) przy czym jej wysokość jest ograniczona do 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę (w przypadku Wnioskodawczyni 3-miesięczne wynagrodzenie); ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop; dodatkową rekompensatę. Wnioskodawczyni znajdowała się w okresie chronionym ze względu na wiek, a więc gdyby nie decyzja Pracodawcy o likwidacji Oddziału Wnioskodawczyni pozostawała by w stanie zatrudnienia i zarobkowania. Rekompensata zastała wypłacona jako zadośćuczynienie za stratę w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Pozbawienia możliwości wykonywania pracy, a tym samym utratę należnego zarobku. Rekompensata została wypłacona w myśl Porozumienia § 1 pkt 3b. Rekompensata została wypłacona jednorazowo wraz z wynagrodzeniem za lipiec 2015 r., czyli za ostatni miesiąc pracy na rzecz pracodawcy. Od otrzymanej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca wykazał potrąconą zaliczkę na wydruku z wypłaty wynagrodzenia za lipiec 2015 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga łącznego spełnienia następujących warunków:

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie, czy zadośćuczynienie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Jak wynika z treści wniosku Pracodawca Wnioskodawczyni nie wystąpił z programem dobrowolnych odejść z uwagi na likwidację zakładu i podpisał porozumienie stron w sprawie rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników, nie były to dobrowolne odejścia, gdyż pracownicy zostali poinformowani o podjętej decyzji wobec likwidacji Oddziału. W myśl Porozumienia Wnioskodawczyni została wypłacona rekompensata.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając powołane wyżej obowiązujące uregulowania prawne, w szczególności zaś art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalniający z opodatkowania wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - za wyjątkiem wskazanych w lit. a-g) ust. 1 pkt 3 tegoż artykułu - których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, stwierdzić należy, że wypłacona Wnioskodawczyni rekompensata otrzymana w związku z rozwiązaniem stosunku pracy na skutek likwidacji zakładu pracy nie zalicza się do kategorii przychodów objętych dyspozycją tego przepisu. Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1328 i 1478) nie zmieniło dotychczasowej zasady, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie wyłącznie do odszkodowań i zadośćuczynień. Zatem wypłacona rekompensata stanowi dla Wnioskodawczyni przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, albowiem podstawą jej wypłaty był stosunek pracy. W konsekwencji pracodawca był obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wystawić informację PIT-11, natomiast Wnioskodawczyni ww. kwotę opodatkować w zeznaniu podatkowym łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.