IPPB4/4511-481/15-2/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu 17 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej pieca gazowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej pieca gazowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną od 1993 r. i choruje na stwardnienie rozsiane (SM) oraz posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe i orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy. Wnioskodawca porusza się tylko i wyłącznie na wózku inwalidzkim, najczęściej z pomocą dodatkowych osób. Wraz z Wnioskodawcą mieszka żona, która w 2009 r. przeszła operację kręgosłupa szyjnego i do października 2014 r. pozostawała na rencie z tytułu niezdolności do pracy. Obecnie przebywa na emeryturze, jednak nadal pozostaje osobą nie w pełni sprawną.

Wspólnie z żoną Wnioskodawca mieszka w P. w czterdziestoletnim domu, w którym kotłownia centralnego ogrzewania znajduje się w piwnicy (Wnioskodawca nie jest w stanie do niej dotrzeć na wózku). Do listopada 2014 r. dom ogrzewany był piecem gazowym zamontowanym jeszcze w 1985 r. Piec ten, bardzo starej generacji, nie posiadał żadnej regulacji, często samoczynnie się wyłączał lub rozregulowywał. Żona nie była w stanie uruchomiać go ponownie samodzielnie co wiązało się zwykle z koniecznością wzywania serwisu (procedura uruchomienia tego pieca składała się z szeregu czynności fizycznych wymagającej sprawności, czasem dużej siły oraz poprawnej koordynacji ruchowej). Na początku listopada fachowiec zajmujący się serwisowaniem tego urządzenia orzekł, że ten trzydziestoletni piec stanowi zagrożenie dla życia, z uwagi na zaistniałe uszkodzenia zabezpieczeń termicznych oraz gazowych, i nie chciał podjąć się kolejnej naprawy. Wnioskodawca wraz z żoną został zmuszony do pozbycia się wieloletnich oszczędności i zakupu nowego pieca gazowego. Posiada on zintegrowane, w pełni automatyczne oraz zdalne, sterowanie które pozwala Wnioskodawcy kontrolować temperaturę w mieszkaniu nie ruszając się z łóżka, a zatem jest całkowicie dostosowany do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy. Ponadto zapewnia Wnioskodawcy całkowite bezpieczeństwo, co jest to szczególnie ważne, gdy pozostaje sam w domu. Koszt zamontowania pieca wraz z zasobnikiem na wodę użytkową i koniecznym oprzyrządowaniem (armatura hydrauliczna i gazowa) oraz wykonaniem nowej instalacji doprowadzającej powietrze do kotłowni i odprowadzającej spalane gazy wyniósł 9.887,99 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako osoba całkowicie niepełnosprawna, odliczyć od dochodu - w ramach, ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - zakup i montaż pieca gazowego z zasobnikiem ciepłej wody wraz z towarzyszącymi mu obowiązkowymi instalacjami hydraulicznymi, doprowadzającymi powietrze i odprowadzającymi spaliny.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na zakup i montaż pieca gazowego wraz z zasobnikiem może odliczyć od dochodu przy ustalaniu podatku dochodowego od osób fizycznych, jako wydatek poniesiony na adaptację i wyposażenie mieszkania oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreślił, że adaptacja i wyposażenie, to przystosowanie do innego użytku, które powinno ułatwić osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu. Wnioskodawca uważa, że adaptacja - zakup pieca gazowego była podyktowana indywidualnymi potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności Wnioskodawcy. Dzięki automatycznej i zdalnej regulacji pieca, Wnioskodawca jest w stanie samodzielnie dostosować temperaturę w pomieszczeniu do swojego samopoczucia. Jest to szczególnie ważne ze względu na częste skoki ciśnienia tętniczego (spowodowane problemami z nerkami będącymi wtórnymi - i dolegliwościami choroby pierwotnej czyli SM), które powodują u Wnioskodawcy naprzemiennie uczucia gorąca i zimna.

Wnioskodawca podkreślił, że na Jego stanowisko mają wpływ (oprócz ww. przepisów podatkowych) także poniższe interpretacje, z którymi się zapoznał:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja z 21 sierpnia 2014 r. Nr ILPB2/415-634/14-2/WM,

2. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z 22 lipca 2009 r. Nr IPPB4/415-328/09-4/PJ,

3. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja z 29 października 2014 r. Nr ITPB2/415-745/14/IL,

4. Izba Skarbowa w Gdańsku, decyzja z 16 lipca 2007 r. Nr BI/4117-0040/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 7c ww. ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną od 1993 r. i choruje na stwardnienie rozsiane (SM) oraz posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe i orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy. Wnioskodawca porusza się tylko i wyłącznie na wózku inwalidzkim, najczęściej z pomocą dodatkowych osób. Wnioskodawca w czterdziestoletnim domu, w którym kotłownia centralnego ogrzewania znajduje się w piwnicy (Wnioskodawca nie jest w stanie do niej dotrzeć na wózku). Do listopada 2014 r. dom ogrzewany był piecem gazowym zamontowanym jeszcze w 1985 r. Piec ten, bardzo starej generacji, nie posiadał żadnej regulacji, często samoczynnie się wyłączał lub rozregulowywał. Żona nie była w stanie uruchomiać go ponownie samodzielnie co wiązało się zwykle z koniecznością wzywania serwisu (procedura uruchomienia tego pieca składała się z szeregu czynności fizycznych wymagającej sprawności, czasem dużej siły oraz poprawnej koordynacji ruchowej). Wnioskodawca zakupił nowy piec gazowy. Posiada on zintegrowane, w pełni automatyczne oraz zdalne, sterowanie które pozwala Wnioskodawcy kontrolować temperaturę w mieszkaniu nie ruszając się z łóżka, a zatem jest całkowicie dostosowany do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy. Ponadto zapewnia Wnioskodawcy całkowite bezpieczeństwo, gdy pozostaje sam w domu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup i zamontowanie pieca gazowego z zasobnikiem ciepłej wody wraz z towarzyszącymi mu obowiązkowymi instalacjami hydraulicznymi, doprowadzającymi powietrze i odprowadzającymi spaliny mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z powyższym wydatki związane z zakupem i zamontowaniem pieca gazowego z zasobnikiem ciepłej wody wraz z towarzyszącymi mu obowiązkowymi instalacjami hydraulicznymi, doprowadzającymi powietrze i odprowadzającymi spaliny stanowią zarówno wydatki na przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni. Z powodu niepełnosprawności Wnioskodawca ma głównie kłopoty z chodzeniem.

Zatem wydatki związane z zakupem i zamontowaniem pieca gazowego z zasobnikiem ciepłej wody wraz z towarzyszącymi mu obowiązkowymi instalacjami hydraulicznymi, doprowadzającymi powietrze i odprowadzającymi spaliny można uznać za wydatki, w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy. Wydatki te podlegać będą odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organów podatkowych dotyczą konkretnej spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nich zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.