IPPB4/4511-470/15-5/JK2

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/4511-470/15-5/JK2

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2015 r. (data wpływu do tut. biura 16 kwietnia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.) oraz pismem (data nadania 26 czerwca 2015 r., data wpływu 29 czerwca 2015 r.) na wezwanie z dnia 15 czerwca 2015 r. Nr IPPB4/4511-470/15-2/JK2 (data nadania 16 czerwca 2015 r., data doręczenia 19 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. Nr IPPB4/4511-470/15-2/JK2 (data nadania 16 czerwca 2015 r., data doręczenia 19 czerwca 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wyjaśnienie czy nadesłane pismo należało traktować jako wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Jeśli Wnioskodawca oczekiwałby wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego, to należało przedmiotowe pismo uzupełnić poprzez wskazanie i uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy zgodnie z wzorem wniosku ORD-IN; dokonanie stosownej opłaty od wniosku na rachunek bankowy i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. organu; uzupełnienie danych o wysokości, sposobie uiszczenia i zwrotu opłaty oraz numery kont bankowych; złożenia oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej; wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej; przeformułowanie pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego, będące przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy oraz przedstawienie własnego stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego odnośnie sformułowanego pytania.

Pismem z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.) oraz pismem (data nadania 26 czerwca 2015 r., data wpływu 29 czerwca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 lutego 2015 r. Wnioskodawca jest na emeryturze szwedzkiej. Jednocześnie od 1 maja 2014 r. decyzją z dnia 21 października 2014 r. wydaną przez ZUS Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych od 1 maja 2014 r. przyznano Wnioskodawcy również polską emeryturę, która zawieszona z powodu nierozwiązanego stosunku pracy. Od 33 lat (od grudnia 1981 r. do chwili obecnej) Wnioskodawca mieszka na stałe w Szwecji, natomiast w tym roku Wnioskodawca planuje przeprowadzenie się na stałe do Polski. Od 16 marca 2004 r. Wnioskodawca posiada również obywatelstwo szwedzkie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planami przeprowadzenia się do Polski od emerytury wypłacanej przez Państwo szwedzkie Wnioskodawca będzie zobowiązany do płacenia podatku w Polsce i czy w związku z powyższym Wnioskodawca będzie musiał składać zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (emerytury szwedzkiej).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy emerytura jest wypłacana przez Państwo szwedzkie podatek powinien być pobierany przez tamtejszy Urząd Podatkowy, natomiast Urząd skarbowy w Polsce powinien pobierać podatek tylko od emerytury wypłacanej przez Państwo polskie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193) emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Określenie "renty" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określony albo dający się ustalić okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej (art. 18 ust. 2 ww. konwencji).

Przy tym, postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia emerytalne otrzymywane przez Wnioskodawcę ze Szwecji podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Szwecji.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień punktu (b), wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku należnego od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Z powyższego wynika, że przy rozliczaniu dochodów uzyskanych ze Szwecji (w tym emerytury) ma zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1.

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;

2.

ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;

3.

ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przy wyliczeniu stopy procentowej dochód zwolniony (ten uzyskany za granicą) dodaje się do podstawy opodatkowania, a nie do dochodu określonego zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy (tekst jedn.: do nadwyżki przychodu nad kosztami). Wynika to z treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który odsyła do dochodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z ust. 1. Zgodnie z tym przepisem podatek pobiera się od podstawy opodatkowania.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia, Wnioskodawca od 1 lutego 2015 r. jest na emeryturze szwedzkiej, jednocześnie od 1 maja 2014 r. ma przyznaną również polską emeryturę, która zawieszona z powodu nierozwiązanego stosunku pracy. Wnioskodawca mieszka na stałe w Szwecji, natomiast w tym roku Wnioskodawca planuje przeprowadzenie się na stałe do Polski.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawca winien obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. Natomiast kwota podatku zapłaconego za granicą nie będzie miała wpływu na wysokość podatku od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności zdarzenia przyszłego oraz przepisy obowiązującego prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca po przyjeździe do Polski jako osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce winien rozliczyć zarówno emeryturę polską jak i otrzymywaną ze Szwecji. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę wyłączenia z progresją. Ponadto Wnioskodawca będzie miał obowiązek złożyć stosowne zeznanie roczne na druku ustalonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, tj. wykazać je w zeznaniu PIT-36 oraz w załączniku do tegoż zeznania PIT/ZG (emeryturę szwedzką).

Za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie postanowień konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, emerytura otrzymywana ze Szwecji podlega opodatkowaniu tylko tam. W przedmiotowej sprawie bowiem dochód Wnioskodawcy z tytułu emerytury otrzymywanej ze Szwecji może być opodatkowany zarówno w Polsce, jak i w Szwecji. Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją określona w art. 22 ust. 1 lit. a konwencji oraz w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl