IPPB4/4511-37/15-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) uzupełnione pismem (data nadania 18 marca 2015 r., data wpływu 20 marca 2015 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 13 marca 2015 r. Nr IPPB4/4511-37/15-2/JK3 (data nadania 13 marca 2015 r., data doręczenia 16 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2014 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2014 r.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 marca 2015 r. Nr IPPB4/4511-37/15-2/JK3 (data nadania 13 marca 2015 r., data doręczenia 16 marca 2015 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia tego wniosku.

Pismem (data nadania 18 marca 2015 r., data wpływu 20 marca 2015 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2007 r. do 30 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona w Polsce na umowę o pracę, była zameldowana i mieszkała w W. Umowa w Polsce została rozwiązana na mocy porozumienia stron i zostało wydane świadectwo pracy. Od dnia 1 maja 2013 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę przez firmę w Wiedniu i tam też od tego dnia była zameldowana i mieszkała. Od dnia 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni przebywa na urlopie macierzyńskim do dnia dzisiejszego. W związku z faktem, że mąż przez cały czas mieszkał w Polsce postanowiła na czas porodu i urlopu macierzyńskiego wrócić do Polski. Od dnia 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni jest zameldowana i mieszka w W. Stosunek pracy nie ustał i nadal jest zatrudniona w firmie w Austrii na umowę o pracę. W roku 2014 Wnioskodawczyni uzyskała dochody jedynie w Austrii: pensję za okres pracy, premię za rok 2013 oraz zasiłek macierzyński za czas urlopu macierzyńskiego. Dochody za rok 2013 i 2014 nie są jeszcze rozliczone w Austrii, ze względu na fakt, że w Austrii jest 5 lat na rozliczenie dochodów od czasu ich otrzymania. Wnioskodawczyni rozlicza się zawsze samodzielnie (mąż osobno i Wnioskodawczyni osobno). Powiązania osobiste i gospodarcze Wnioskodawczyni w 2014 r. posiadała w Polsce i Austrii. Osobiste powiązania: do 19 stycznia 2014 r. mieszkała i była zameldowana w Wiedniu. Od 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni mieszka i jest zameldowana w W. W W. urodziła dziecko i wychowuje je wspólnie z mężem. Gospodarcze powiązania: Wnioskodawczyni jest związana austriacką umową o pracę z firmą farmaceutyczną w Wiedniu. Od 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni przebywa na urlopie macierzyńskim. W 2014 r. nie miała powiązań gospodarczych w Polsce. Ognisko domowe Wnioskodawczyni znajdowało się w Polsce.

Zgodnie z wytycznymi austriackim rezydentem podatkowym Austrii jest osoba, która mieszka w Austrii, przebywa w Austrii dłużej niż 183 dni, posiada dochody co najmniej 90% z pracy w Austrii. Wnioskodawczyni spełnia ostatnie wymaganie i według Jej wiedzy została uznana za rezydenta podatkowego Austrii, gdyż zostały Jej potrącone wszystkie należne podatki. Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji. W 2014 r. przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183 dni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy dochody za rok 2014 Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczać w Polsce.

2. Jeżeli tak, to jakie druki i załączniki powinny zostać wypełnione.

3. Jeżeli nie, to czy Wnioskodawczyni ma składać jakikolwiek dokument i do jakiej instytucji, uzasadniający brak rozliczenia dochodu za rok 2014 w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Zgodnie z broszurą "Opodatkowanie dochodów z pracy najemnej wykonywanej za granicą" zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma obowiązku rozliczania dochodu za rok 2014 w Polsce, gdyż nie pracowała równolegle w Polsce i w Austrii, dochody w danym roku podatkowym pochodzą wyłącznie z Austrii oraz nie rozlicza się wspólnie z mężem i nie korzysta z opodatkowania w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Dodatkowo umowa z Austrią przewiduje, jako metodę unikania podwójnego opodatkowania, metodę wyłączenia z progresją.

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku braku dochodów nie musi składać rozliczenia PIT lub może złożyć tzw. PIT zerowy, jeżeli chce uzyskać poświadczenie o braku dochodów w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja miejsca zamieszkania dla celów podatku dochodowego w Polsce określona została w art. 3 ust. 1a ustawy. Zgodnie ze wskazaną definicją, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Pojęcie "miejsca zamieszkania" zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Powyższy przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921), dalej Umowa.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Natomiast art. 4 ust. 2 Umowy, zawiera normy kolizyjne ustalania państwa rezydencji podatkowej w przypadku, jeżeli ta sama osoba, jest uznawana za rezydenta podatkowego na podstawie kryteriów krajowych jednocześnie w obu umawiających się państwach. I tak, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Austrią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że od 2007 r. do 30 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona w Polsce na umowę o pracę, była zameldowana i mieszkała w W. Umowa w Polsce została rozwiązana na mocy porozumienia stron i zostało wydane świadectwo pracy. Od dnia 1 maja 2013 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę przez firmę w Wiedniu i tam też od tego dnia była zameldowana i mieszkała. Od dnia 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni przebywa na urlopie macierzyńskim do dnia dzisiejszego. W związku z faktem, że mąż przez cały czas mieszkał w Polsce postanowiła na czas porodu i urlopu macierzyńskiego wrócić do Polski. Od dnia 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni jest zameldowana i mieszka w W. Stosunek pracy nie ustał i nadal jest zatrudniona w firmie w Austrii na umowę o pracę. W roku 2014 Wnioskodawczyni uzyskała dochody jedynie w Austrii: pensję za okres pracy, premię za rok 2013 oraz zasiłek macierzyński za czas urlopu macierzyńskiego. Dochody za rok 2013 i 2014 nie są jeszcze rozliczone w Austrii, ze względu na fakt, że w Austrii jest 5 lat na rozliczenie dochodów od czasu ich otrzymania. Wnioskodawczyni rozlicza się zawsze samodzielnie (mąż osobno i Wnioskodawczyni osobno). Powiązania osobiste i gospodarcze Wnioskodawczyni w 2014 r. posiadała w Polsce i Austrii. Osobiste powiązania: do 19 stycznia 2014 r. mieszkała i była zameldowana w Wiedniu. Od 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni mieszka i jestem zameldowana w W. W W. urodziła dziecko i wychowuje je wspólnie z mężem. Gospodarcze powiązania: Wnioskodawczyni jest związana austriacką umową o pracę z firmą farmaceutyczną w Wiedniu. Od 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni przebywa na urlopie macierzyńskim. W 2014 r. nie miałam powiązań gospodarczych w Polsce. Ognisko domowe Wnioskodawczyni znajdowało się w Polsce. Zgodnie z wytycznymi austriackim rezydentem podatkowym Austrii jest osoba, która mieszka w Austrii, przebywa w Austrii dłużej niż 183 dni, posiada dochody co najmniej 90% z pracy w Austrii. Wnioskodawczyni spełnia ostatnie wymaganie i według Jej wiedzy została uznana za rezydenta podatkowego Austrii, gdyż zostały Jej potrącone wszystkie należne podatki. Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji. W 2014 r. przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183 dni.<br

W świetle przedstawionych faktów, należy stwierdzić, że centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawczyni znajduje się w Polsce. Fakt zamieszkania wraz z mężem i dzieckiem (wspólne wychowywanie) oraz zameldowanie w W. i posiadanie domowego ogniska niezbicie świadczy, że centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajduje się w Polsce. Ponadto, w 2014 r. Wnioskodawczyni spędziła w Polsce więcej niż 183 dni. Natomiast uzyskiwanie dochodów z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Austrii nie stanowi o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni w 2014 r. posiada w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów życiowych w tym kraju.

Jednakże Wnioskodawczyni przedstawiając zdarzenie przyszłe wskazała, że zgodnie z wytycznymi austriackim rezydentem podatkowym Austrii jest osoba, która mieszka w Austrii, przebywa w Austrii dłużej niż 183 dni, posiada dochody co najmniej 90% z pracy w Austrii. Wnioskodawczyni spełnia ostatnie wymaganie i według Jej wiedzy została uznana za rezydenta podatkowego Austrii, gdyż zostały Jej potrącone wszystkie należne podatki. Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji. Brak informacji, że Wnioskodawczyni posiada podwójną rezydencję podatkową powoduje, że nie zaistniała konieczność ustalenia jej miejsca zamieszkania w oparciu o art. 4 ust. 2 Umowy.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni w 2014 r. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zatem jej dochody (przychody) podlegają opodatkowaniu w Polsce w całości, bez względu na źródło ich osiągania, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Kwestia opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego w 2014 r., z tytułu pracy wykonywanej na rzecz podmiotu austriackiego została uregulowania w art. 15 ust. 1 umowy polsko-austriackiej. Zgodnie z tym przepisem, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Austrii.

Natomiast art. 15 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 tego artykułu umowy, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracownika podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule wyjątki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Austrii).

Mając na uwadze stan faktyczny opisany we wniosku, należy zauważyć, że warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. b umowy odnoszący się do kwestii wypłacania wynagrodzenia przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Austrii nie jest spełniony. Pracodawca wypłacający wynagrodzenie ma siedzibę w Austrii. W konsekwencji więc, wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Austrii przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, czyli zarówno w Austrii, jak i w Polsce.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, ze państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania - w niniejszej sprawie tzw. metodę wyłączenia z progresją.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. umowy, podwójnego opodatkowania będzie się unikać w następujący sposób:

Przepis art. 24 ust. 3 umowy stanowi, że jeżeli zgodnie z którymkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód osiągnięty bądź majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony od opodatkowania w tym Państwie, to Państwo to może jednak, w celu obliczenia kwot podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby, wziąć pod uwagę zwolniony dochód lub majątek.

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Austrii, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji (pkt 2.1 Komentarza do art. 15) określenie "pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia" obejmuje także świadczenia w naturze uzyskiwane z tytułu zatrudnienia (np. akcje pracownicze, korzystanie z mieszkania, samochodu, ubezpieczenia chorobowe, ubezpieczenia na życie lub członkostwo w klubie). Przewidziany w artykule warunek opodatkowania przez państwo źródła postanawia, że pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia powinny być osiągane z wykonywania pracy najemnej w tym państwie.

Ma to zastosowanie bez względu na to, kiedy taki dochód może być wypłacony, zapisany na rachunek lub w inny sposób definitywnie nabyty przez pracownika najemnego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że świadczenia z tytułu zatrudnienia osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium innego państwa.

Na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem, należy stwierdzić, że dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię za pracę wykonywaną w Austrii oraz premia związana z pracą wykonywaną w Austrii, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-austriackiej w Austrii i w Polsce.

W Polsce do tego dochodu ma zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - metoda wyłączenia z progresją.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach.

Stosownie natomiast do treści art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności m.in. zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ww. ustawy, zasiłkami z ubezpieczenia społecznego są kwoty wypłaconych przez zakład pracy lub organ rentowy zasiłków chorobowych, wyrównawczych, macierzyńskich, opiekuńczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych.

Zasiłek macierzyński nie jest zaliczany do wynagrodzenia z tytułu pracy, zatem nie ma zastosowania art. 15 umowy polsko - austriackiej regulujący opodatkowanie dochodów z tytułu pracy najemnej. Ponadto umowa polsko - austriacka w swej treści nie zawiera odrębnego przepisu, który regulowałby sposób opodatkowania dochodów z tytułu zasiłku macierzyńskiego, zatem w stosunku do uzyskanego przez Wnioskodawczynię zasiłku macierzyńskiego zastosowanie ma art. 22 umowy polsko - austriackiej regulujący zasady opodatkowania innych dochodów.

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W związku z powyższym, dochody Wnioskodawczyni mającej miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu zasiłku macierzyńskiego, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, że dochody z tytułu zasiłku macierzyńskiego uzyskane w 2014 r. podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Natomiast dochody uzyskane w 2014 r. z tytułu pracy wykonywanej na terenie Austrii oraz premia są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 24 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku. Jednocześnie jednak mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, tj. należy uwzględnić te dochody do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawczyni powinna obliczyć podatek należny od dochodów z tytułu zasiłku macierzyńskiego, który podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Wnioskodawczyni powinna złożyć stosowne zeznanie roczne na druku ustalonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, tj. wykazać je w zeznaniu PIT-36 oraz w załączniku do tegoż zeznania PIT/ZG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.