IPPB4/4511-34/15-5/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data nadania 13 kwietnia 2015 r. - fax, 17 kwietnia 2015 r. - poczta tradycyjna, data wpływu 13 kwietnia 2015 r. - fax, 22 kwietnia 2015 r. - poczta tradycyjna) na wezwanie telefoniczne z dnia 10 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego z Kanady - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, transferu środków pieniężnych do Polski zgromadzonych na rachunku bankowym w Kanadzie oraz opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego z Kanady. W związku z wątpliwościami, tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 10 kwietnia 2015 r. Wnioskodawcę do doprecyzowania zdarzenia przyszłego. Pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data nadania 13 kwietnia 2015 r. - fax, 17 kwietnia 2015 r. - poczta tradycyjna, data wpływu 13 kwietnia 2015 r. - fax, 22 kwietnia 2015 r. - poczta tradycyjna) Wnioskodawca uzupełnił powyższe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką do końca roku 2014 przebywał stale w Kanadzie. Wnioskodawca posiada podwójne obywatelstwo polskie i kanadyjskie. Żona jest obywatelem Serbii. Do końca roku 2014 oboje pozostają rezydentami podatkowymi Kanady.

W trakcie pobytu w Kanadzie Wnioskodawca:

* uzyskiwał przychody z tytułu świadczenia pracy na terenie Kanady w charakterze fotografa,

* nabył wspólnie z żoną w dniu 1 czerwca 2011 r. od swoich rodziców w formie darowizny 50,00% nieruchomości w X. (Kanada). Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej nieruchomości wynosi 25,00% udziału.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych innych świadczeń na terenie Polski.

W pierwszej połowie roku 2015 Wnioskodawca zamierza wraz z żoną i dziećmi przeprowadzić się do Polski z zamiarem stałego osiedlenia się na terenie Polski. W tym celu nieruchomość w X. zostanie wystawiona na sprzedaż. Planuje się, że nieruchomość zostanie sprzedana w pierwszej połowie 2015 r. Wnioskodawca przewiduje, że ze sprzedaży nieruchomości uzyska ok. 800.000 dolarów kanadyjskich, z czego jego udział wyniesie ok. 200.000 dolarów kanadyjskich, tj. 25,00% x 800.000 dolarów kanadyjskich. Ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w X. oraz oszczędności zgromadzonych w trakcie pobytu w Kanadzie Wnioskodawca zamierza nabyć w Polsce lokal mieszkalny z zamiarem stałego w nim zamieszkania wraz z rodziną.

Ponadto Wnioskodawca zamierza dokonać transferu bankowego oszczędności zgromadzonych na rachunku bankowym w banku kanadyjskim na rachunek bankowy w banku polskim.

W uzupełnieniu z dnia 13 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że wraz z rodziną zamierza przyjechać do Polski w lipcu 2015 r. Zakup mieszkania w Polsce nastąpi po przyjeździe w lipcu 2015 r. Sprzedaż domu w X. nastąpi w maju 2015 r. Wnioskodawca będzie mieszkać w Kanadzie ponad 182 dni, czyli w roku 2015 podatkowo będą rezydentami Kanady i rozliczą się podatkowo za ten okres jeszcze w Kanadzie. Zysk ze sprzedaży domu w Kanadzie zostanie opodatkowany w Kanadzie. Środki pieniężne ze sprzedaży domu w Kanadzie zostaną przekazane na rachunek bankowy w banku polskim w lipcu 2015 r. Wynagrodzenie, o którym mowa we wniosku, zostanie uzyskane podczas pobytu w Kanadzie do lipca 2015 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy i w jaki sposób zostanie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaż udziału w nieruchomości w X. nabytej przez Wnioskodawcę w drodze darowizny w dniu 1 czerwca 2011 r...li>Czy i w jaki sposób zostaną opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych oszczędności zgromadzone w trakcie pobytu w Kanadzie a przekazane na rachunek bankowy polskiego banku.

2. Czy i w jaki sposób zostanie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie uzyskane w roku 2015 w Kanadzie.

Niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego z Kanady (pyt. Nr 3). Natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Artykuł 4a. Przepisy art. 3 ust. 1, 1 a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powyższych regulacji Wnioskodawca uważa, że będzie uważany za rezydenta polskiego, jeżeli jego zamieszkanie na terenie Polski nastąpi przed dniem 1 lipca 2015 r. W takiej sytuacji jako polski rezydent podatkowy Wnioskodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu przychodów wymienionych w pytaniu Nr 3 z uwzględnieniem jednakże postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisanej w Ottawie dnia 14 maja 2012 r.

Zgodnie z artykułem 14 ust. 1 Konwencji pensje, płace oraz inne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl ustępu 2 tego artykułu bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji, wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Kanadzie przez rezydenta polskiego może być opodatkowane w Kanadzie. Stosowanie do postanowień ustępu 2 tego artykułu wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Kanadzie, przez osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlegać będzie opodatkowaniu tylko w Polsce, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

a. Wnioskodawca będzie przebywał w Kanadzie przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni w roku podatkowym; i

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, w roku 2015 zamierza przebywać w Polsce powyżej 183 dni w roku, zatem warunek a) cytowanego wyżej art. 14 ust. 2 Konwencji zostałby spełniony. Jednakże wynagrodzenie za pracę uzyskane w roku 2015 będzie płatne przez pracodawcę, który ma siedzibę lub zakład w Kanadzie, zatem warunki b) i c) nie zostaną spełnione i w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 14 ust. 1 Konwencji, zgodnie z którym wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Kanadzie przez rezydenta polskiego będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Kanadzie i Wnioskodawca z tego tytułu w Polsce nie będzie zobowiązany do składania żadnych deklaracji ani zeznań podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wobec powyższego zastosowanie w niniejszej sprawie ma Konwencja z dnia 14 maja 2012 r. między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, jednakże nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas status tej osoby określa się według następujących zasad:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Kanadą.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, że Wnioskodawca do momentu przyjazdu do Polski będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski. Natomiast od momentu przyjazdu do Polski będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. będzie podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wnioskodawca wskazał, że w trakcie pobytu w Kanadzie Wnioskodawca uzyskiwał przychody z tytułu świadczenia pracy na terenie Kanady w charakterze fotografa. W chwili obecnej Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych innych świadczeń na terenie Polski. Wynagrodzenie, zostanie uzyskane podczas pobytu w Kanadzie do lipca 2015 r.

Zatem do dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy w Kanadzie znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 1 ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace oraz inne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przepis art. 14 ust. 2 tej umowy określa wyjątki od powyższej zasady.

Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania na terenie Kanady podlega opodatkowaniu tylko w Kanadzie. Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Kanadzie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kanady będzie opodatkowany w Kanadzie. W związku z tym w Polsce nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób z tytułu dochodów uzyskanych na terytorium Kanady. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek składania zeznania podatkowego w Polsce.

Stanowisko w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego z Kanady jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sprawy dotyczącej ustalenia rezydencji podatkowej wyjaśnić należy, że definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodów i majątku.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

W kontekście powyższego, tutejszy organ podatkowy nie może stwierdzić, którego państwa oraz od kiedy Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym. W celu ustalenia tej kwestii należy zwrócić się do właściwego organu administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.