IPPB4/4511-336/15-4/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2015 r. (data nadania 21 maja 2015 r., data wpływu 22 maja 2015 r.) na wezwanie z dnia 12 maja 2015 r. Nr IPPB4/4511-336/15-2/MS1 (data nadania 13 maja 2015 r., data doręczenia 15 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego stosowania kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego stosowania kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-336/15-2/MS1 z dnia 12 maja 2015 r. (data nadania 13 maja 2015 r., data doręczenia 15 maja 2015 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez dostarczenie stosownego dokumentu (pełnomocnictwa) dla osoby, która ten wniosek podpisała, z którego wynika prawo do występowania z wnioskiem w imieniu Wnioskodawcy oraz do przeformułowania pytania Nr 3 i przedstawienia własnego stanowiska w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 19 maja 2015 r. (data nadania 21 maja 2015 r., data wpływu 22 maja 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracownik jest zatrudniony w Przedszkolu (u Wnioskodawcy) na 0.1 etatu. W każdym miesiącu ma naliczane przez Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł. Dodatkowo, pracownik jest zatrudniony w innej placówce oświatowej na cały etat, gdzie również ma naliczane koszty uzyskania przychodu w tejże samej kwocie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, gdzie pracownik jest zatrudniony w dwóch zakładach pracy i ma potrącane, naliczane dwa razy koszty uzyskania przychodu - Wnioskodawca może przestać naliczać takie koszty.

2. Czy prawda jest, że jeśli pracownik do dnia 20 lutego złoży oświadczenie z prośbą o nienaliczanie KUP od przychodów uzyskanych u Wnioskodawcy z racji, że koszty ma naliczane w swej macierzystej placówce, to Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek nie naliczać kosztów uzyskania przychodu.

3. Czy dozwolone jest w myśl prawa podatkowego, aby pracownik z końcem stycznia złożył oświadczenie że jest zatrudniony w dwóch placówkach i prosi o nienaliczanie KUP. Czy placówka może od następnego miesiąca zaniechać takiego naliczania.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytania Nr 1 i Nr 2 przedmiotowego wniosku.

W zakresie pytania Nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1

W każdym przypadku - czy osoba zatrudniona jest w jednej placówce czy w dwóch Wnioskodawca ma obowiązek naliczać KUP co miesiąc w wysokości 111,25 zł.

Ad. 2

Żadne oświadczenie złożone przez pracownika do dnia 20 lutego nie zwalnia z obowiązku naliczania comiesięcznego KUP w wysokości 111,25 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty7, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1ila, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypisem koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

* wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy7 nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

* nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr, za rok podatkowy7, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

* wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego łub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;

* nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr, za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku służbowego stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy pracownik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, ale dotyczy to kosztów za cały rok podatkowy. Ograniczenie to nie dotyczy kosztów związanych z ustaleniem miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że ustawodawca nie pozostawił płatnikom dowolności w sposobie wyliczania wysokości dochodu podlegającego opodatkowaniu, a ściśle określił sposób jego ustalenia.

Miesięczna kwota kosztów uzyskania przychodów jest stała bez względu na liczbę dokonywanych wypłat także w sytuacji zatrudnienia w dwóch lub więcej zakładach pracy.

Płatnik nie może ograniczyć ani zaniechać stosowania miesięcznych kosztów uzyskania przychodu nawet na wniosek pracownika, ponieważ nie stanowią tego przepisy ustawy.

Limity rocznych kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy zgodnie z art. 22 ust. 2 są obligatoryjne dla podatników uzyskujących tego typu przychody i dokonujących samodzielnie rocznego rozliczenia podatkowego, oraz dla płatników dokonujących rozliczenia swoim swoich pracowników (PIT-40).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca (płatnik) przy obliczaniu zaliczki na podatek pracownikowi zatrudnionemu także w innej placówce, zobowiązany jest uwzględnić koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości, bez względu na przekroczenie limitu rocznego. Wnioskodawca nie może odstąpić od naliczania kosztów uzyskania przychodów nawet na wniosek pracownika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.