IPPB4/4511-329/15-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. biura 11 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2015 r. (data nadania 7 maja 2015 r., data wpływu 8 maja 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 28 kwietnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-329/15-2/JK3 (data nadania 29 kwietnia 2015 r., data doręczenia 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Francji otrzymywanej przez osobę mającą miejsce zamieszkania we Francji - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2015 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Francji otrzymywanej przez osobę mającą miejsce zamieszkania we Francji.

Pismem z dnia 5 marca 2015 r. Nr ITPB1/705-1/15/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) przekazał przedmiotowy wniosek z dnia 14 lutego 2015 r. data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu 23 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W przypadku Wnioskodawczyni, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydawania interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 28 kwietnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-329/15-2/JK3, (data nadania 29 kwietnia 2015 r., data doręczenia 4 maja 2015 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 7 maja 2015 r. (data nadania 7 maja 2015 r., data wpływu 8 maja 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Francuzem. Nie mówi po polsku, całe swoje życie mieszkał i pracował we Francji. Tam też poznał swoją żonę, ożenił się i wraz z nią mieszkał. Wnioskodawca jest na emeryturze od 2007 r. Od tego czasu emerytura jest Jego jedynym źródłem dochodu. Nie prowadzi działalności gospodarczej, ani gospodarstwa rolnego. W latach 2007-2010 Wnioskodawca mieszkał z małżonką w Polsce. Za te lata złożył zeznania podatkowe w polskim urzędzie skarbowym i w Polsce zapłacił podatek dochodowy od emerytury. Od 2011 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia i wysokie polskie podatki, wraz z żoną Bronisławą Wnioskodawca zamieszkuje we Francji, gdzie opiekują się Nim dzieci (synowie). One mieszkają tu na stałe, Wnioskodawca wraz z żoną z nimi. Wprawdzie wraz z małżonką Wnioskodawca posiada na własność dom, w którym kiedyś wspólnie mieszkali ale obecnie mieszka w nim syn Bronisławy C. oraz wnuczek, który chodzi do szkoły, a Wnioskodawca wraz z żoną przyjeżdża do niego tylko okresowo, jak zdrowie pozwoli, na kilkunastodniowy wypoczynek. Mienie ruchome, które służy do życia posiada we Francji, w tym zarejestrowany w Polsce samochód osobowy Opel Astra. W Polsce jest zarejestrowany jeszcze samochód osobowy Tico, bardzo stary i w złym stanie technicznym, rocznik 1987, ale korzysta z niego zięć, mieszkający na wsi. Syn uiszcza wszystkie opłaty z nim związane i dokonuje przeglądów oraz konserwacji i napraw.

Wnioskodawca posiada francuski adres zamieszkania. Jego autentyczność poświadcza stosowny dokument, który składa wraz z niniejszym pismem. Konto w banku Wnioskodawca posiada w tym okresie również we Francji.

Emerytura, o której mowa w zapytaniu jest wypłacana przez Francję z tytułu poprzedniego zatrudnienia Wnioskodawcy we Francji - tam mieszkał od urodzenia. We Francji pracował 42 lata. Bezpośrednio przed emeryturą Wnioskodawca pracował jako administrator budynków wielorodzinnych (przyjmował opłaty, zgłaszał awarie, planował naprawy).

Przed dniem składania niniejszego zapytania Urząd Skarbowy wezwał Wnioskodawcę do złożenia zeznań podatkowych za lata 2011, 2012, 2013. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca nie złożył zeznań. Objaśnił natomiast swój aktualny status podatkowy, który przedstawia w zapytaniu. Do dnia dzisiejszego Urząd Skarbowy nie wszczął wobec Wnioskodawcy żadnych innych czynności. Wnioskodawca chcąc mieć pewność co do prawidłowości swojego postępowania złożył niniejsze zapytanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony stan faktyczny pozwala jednoznacznie określić, że w latach 2011-2014 emerytura Wnioskodawcy jako jedyne źródło dochodu podlega opodatkowaniu we Francji, a podatnik nie ma obowiązku składania deklaracji podatkowej za lata 2011, 2012, 2013, 2014 w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Decydującym kryterium dla określenia miejsca opodatkowania dochodu osoby wykonującej pracę za granicą jest jej miejsce zamieszkania. W myśl art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie zaś z zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f., osoby fizyczne niemające na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych w naszym kraju (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski (tzw. rezydenta podatkowego) uznaje się osobę fizyczną która:

Powołany przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Wymienione warunki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przez centrum interesów osobistych i gospodarczych należy rozumieć kraj, z którym podatnik ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. W praktyce jest to państwo, gdzie dana osoba zawsze mieszkała i pracowała, a także gdzie zamieszkuje jej rodzina i gdzie posiada swój majątek.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się również osobę fizyczną która przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przedstawiony stan faktyczny pozwala jednoznacznie określić, że ponieważ żaden z wymienionych w przepisie warunków nie jest spełniony, emerytura Wnioskodawcy jako jedyne źródło dochodu podlega opodatkowaniu we Francji, a podatnik nie ma obowiązku składania deklaracji podatkowej za lata 2011, 2012, 2013, 2014 w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w umowie podpisanej między Polską a Francją.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 18 ww. umowy z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W świetle powyższego, emerytura z tytułu poprzedniego zatrudnienia wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania we Francji, podlega opodatkowaniu tylko we Francji.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca jest Francuzem. Nie mówi po polsku, całe swoje życie mieszkał i pracował we Francji. Tam też poznał swoją żonę, ożenił się i wraz z nią mieszkał. Wnioskodawca jest na emeryturze od 2007 r. Od tego czasu emerytura jest Jego jedynym źródłem dochodu. Nie prowadzi działalności gospodarczej, ani gospodarstwa rolnego. W latach 2007-2010 Wnioskodawca mieszkał z małżonką w Polsce. Za te lata złożył zeznania podatkowe w polskim urzędzie skarbowym i w Polsce zapłacił podatek dochodowy od emerytury. Od 2011 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia i wysokie polskie podatki, wraz z żoną Bronisławą Wnioskodawca zamieszkuje we Francji, gdzie opiekują się Nim dzieci (synowie). One mieszkają tu na stałe, Wnioskodawca wraz z żoną z nimi. Wprawdzie wraz z małżonką Wnioskodawca posiada na własność dom, w którym kiedyś wspólnie mieszkali ale obecnie mieszka w nim syn Bronisławy C. oraz wnuczek, który chodzi do szkoły, a Wnioskodawca wraz z żoną przyjeżdża do niego tylko okresowo, jak zdrowie pozwoli, na kilkunastodniowy wypoczynek. Mienie ruchome, które służy do życia posiada we Francji, w tym zarejestrowany w Polsce samochód osobowy Opel Astra. W Polsce jest zarejestrowany jeszcze samochód osobowy Tico, bardzo stary i w złym stanie technicznym, rocznik 1987, ale korzysta z niego zięć, mieszkający na wsi. Syn uiszcza wszystkie opłaty z nim związane i dokonuje przeglądów oraz konserwacji i napraw. Wnioskodawca posiada francuski adres zamieszkania. Jego autentyczność poświadcza stosowny dokument, który składa wraz z niniejszym pismem. Konto w banku Wnioskodawca posiada w tym okresie również we Francji. Emerytura, o której mowa w zapytaniu jest wypłacana przez Francję z tytułu poprzedniego zatrudnienia Wnioskodawcy we Francji - tam mieszkał od urodzenia. We Francji pracował 42 lata. Bezpośrednio przed emeryturą Wnioskodawca pracował jako administrator budynków wielorodzinnych (przyjmował opłaty, zgłaszał awarie, planował naprawy).

Zważywszy na ściślejsze powiązania osobiste (dzieci, rodzina) z Francją oraz fakt przebywania we Francji - m.in z uwagi na problemy zdrowotne stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym (tekst jedn.: lata 2011-2014) Wnioskodawca ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Francją. We Francji znajduje się centrum Jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie powiązań osobistych i gospodarczych. Głównym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest emerytura wypłacana przez Francję z tytułu poprzedniego zatrudnienia Wnioskodawcy we Francji - tam mieszkał od urodzenia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w latach 2011-2014 Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych we Francji, zatem podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W związku z powyższym od emerytury z Francji uzyskanej w ww. latach Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku i składania deklaracji podatkowej w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.