IPPB4/4511-173/16-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości zastosowania odliczenia od dochodu wydatków częściowo sfinansowanych przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych;

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 15 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest 88-letnią niepełnosprawną osobą - posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności tzw. I grupa inwalidztwa. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni sprawia, że na co dzień porusza się z wielkim trudem po mieszkaniu przy pomocy chodzika/ wózka inwalidzkiego i od kilku lat nie wychodzi z domu. Do codziennego funkcjonowania potrzebuje pomocy osób trzecich.

W czerwcu i lipcu 2015 r. miał miejsce remont mieszkania Wnioskodawczyni w bloku wielorodzinnym z 1957 r. Remont ten miał na celu likwidację barier architektonicznych i umożliwienie Wnioskodawczyni swobodnego przemieszczania się po mieszkaniu za pomocą chodzika/ wózka inwalidzkiego.

W ramach tego remontu, częściowo sfinansowanego ze środków PFRON, została przede wszystkim gruntownie przebudowana łazienka.

Ponadto została dokonana adaptacja przedpokoju i kuchni, której nie obejmowało dofinansowanie z PFRON. W przedpokoju i kuchni została położona wykładzina, aby zmniejszyć ryzyko poślizgnięcia się i przewrócenia - na dotychczasowej podłodze Wnioskodawczyni poślizgnęła się i upadła kilkukrotnie. Było wzywane do Wnioskodawczyni pogotowie, żeby udzielić Jej pomocy po urazie, którego doznała na skutek poślizgnięcia. Drzwi z przedpokoju do kuchni zostały usunięte a dotychczasowy otwór drzwiowy poszerzony tak, aby Wnioskodawczyni mogła bezproblemowo wjechać chodzikiem/ wózkiem do kuchni. Z kuchni została usunięta do łazienki pralka, która utrudniała wjechanie i przemieszczanie się po niej. Aby zmieścić pralkę w niewielkiej łazience (3,5 m²) Wnioskodawczyni zmuszona została do zakupu nowej - o szerokości 45 cm, ładowanej od góry, aby nie musiała się schylać do niej. Ponadto został wykonany bezprogowy wjazd i wymienione drzwi do łazienki, aby umożliwić Wnioskodawczyni swobodne przemieszczanie się do i z łazienki przy pomocy chodzika/ wózka.

W łazience zaszło najwięcej zmian. Części prac takich jak skucie i wykonanie większej warstwy wylewki na podłodze i związany z tym zakup większej ilości materiałów budowlanych (min. betonu) wykonawca nie przewidział na etapie planowania remontu i dlatego nie zostały zakwalifikowane do dofinansowania przez PFRON. Ponadto położona została w całej łazience glazura - 15,5 m² (dofinansowanie z PFRON obejmuje tylko 6 m²), a także zmieniona została instalacja elektryczna z uwagi na to, że dotychczasowa zagrażała bezpiecznemu użytkowaniu. Do łazienki został zakupiony specjalny fotel do mycia dla osób niepełnosprawnych. Ponieważ większość łazienki zajmuje prysznic z odpływem liniowym, aby nie ograniczać Wnioskodawczyni przestrzeni do swobodnego poruszania się w łazience, została skonstruowana specjalna szafka do przechowywania przyborów łazienkowych tak, aby Wnioskodawczyni miała je pod ręką w razie potrzeby.

Wszystkie wydatki zostały udokumentowane fakturami potwierdzającymi ich poniesienie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym wydatki w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną są adaptacją i wyposażeniem mieszkania w rozumieniu art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Artykuł 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi o wydatkach związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Prace remontowe oraz wydatki na wyposażenie mieszkania Wnioskodawczyni miały na celu ułatwienie Wnioskodawczyni korzystania z łazienki, kuchni i przedpokoju. Wydatki na adaptację zostały poniesione stosownie do potrzeb Wnioskodawczyni - Wnioskodawczyni jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności stąd też potrzeby Wnioskodawczyni są znaczne. Dlatego też, w ramach remontu zostały m.in. zlikwidowane progi, zmieniona podłoga na antypoślizgową, poszerzone przejścia, aby zmieścił się wózek inwalidzki. Prace adaptacyjne zostały częściowo sfinansowane przez PFRON.

Dofinansowanie to objęło tylko część prac wykonanych w łazience. Z uwagi na długi czas oczekiwania a także limity kwotowe i ilościowe dofinansowanie z PFRON nie objęło wszystkich wydatków poniesionych na adaptację mieszkania Wnioskodawczyni. Przez 2 lata oczekiwania na otrzymanie środków z PFRON potrzeby Wnioskodawczyni wraz z rozwojem niepełnosprawności uległy zwiększeniu, dlatego też remont Wnioskodawczyni musiała w znacznej mierze pokryć z własnych środków.

Mając na uwadze powyższe z uwagi na spełnienie przesłanek, o których mowa w ww. artykule w ocenie Wnioskodawczyni ma Ona prawo do odliczeń.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się miedzy innymi wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest 88-letnią niepełnosprawną osobą - posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności tzw. I grupa inwalidztwa. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni sprawia, że na co dzień porusza się z wielkim trudem po mieszkaniu przy pomocy chodzika/ wózka inwalidzkiego i od kilku lat nie wychodzi z domu. Do codziennego funkcjonowania potrzebuje pomocy osób trzecich. W czerwcu i lipcu 2015 r. miał miejsce remont mieszkania Wnioskodawczyni. Remont miał na celu likwidację barier architektonicznych i umożliwienie Wnioskodawczyni swobodnego przemieszczania się po mieszkaniu za pomocą chodzika/ wózka inwalidzkiego. W ramach tego remontu, częściowo sfinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: PFRON), została przede wszystkim gruntownie przebudowana łazienka. Ponadto została dokonana adaptacja przedpokoju i kuchni, której nie obejmowało dofinansowanie z PFRON. W przedpokoju i kuchni została położona wykładzina aby zmniejszyć ryzyko poślizgnięcia się i przewrócenia - na dotychczasowej podłodze Wnioskodawczyni poślizgnęła się i upadła kilkukrotnie. Było wzywane do Wnioskodawczyni pogotowie żeby udzielić Jej pomocy po urazie, którego doznała na skutek poślizgnięcia. Drzwi z przedpokoju do kuchni zostały usunięte a dotychczasowy otwór drzwiowy poszerzony tak aby Wnioskodawczyni mogła bezproblemowo wjechać chodzikiem/ wózkiem do kuchni. Z kuchni została usunięta do łazienki pralka, która utrudniała wjechanie i przemieszczanie się po niej. Aby zmieścić pralkę w niewielkiej łazience Wnioskodawczyni zmuszona została do zakupu nowej - o szerokości 45 cm, ładowanej od góry aby nie musiała się schylać do niej. Ponadto został wykonany bezprogowy wjazd i wymienione drzwi do łazienki aby umożliwić Wnioskodawczyni swobodne przemieszczanie się do i z łazienki przy pomocy chodzika/ wózka. Części prac takich jak skucie i wykonanie większej warstwy wylewki na podłodze i związany z tym zakup większej ilości materiałów budowlanych (min. betonu) wykonawca nie przewidział na etapie planowania remontu i dlatego nie zostały zakwalifikowane do dofinansowania przez PFRON. Ponadto położona została w całej łazience glazura, a także zmieniona została instalacja elektryczna z uwagi na to, że dotychczasowa zagrażała bezpiecznemu użytkowaniu. Do łazienki został zakupiony specjalny fotel do mycia dla osób niepełnosprawnych. Ponieważ większość łazienki zajmuje prysznic z odpływem liniowym, aby nie ograniczać Wnioskodawczyni przestrzeni do swobodnego poruszania się w łazience, została skonstruowana specjalna szafka do przechowywania przyborów łazienkowych tak, aby Wnioskodawczyni miała je pod ręką w razie potrzeby.

Rozpatrując czy wydatki wymienione w stanie faktycznym poniesione na remont mieszkania mający na celu likwidację barier architektonicznych i umożliwienie Wnioskodawczyni swobodne przemieszczanie się po mieszkaniu za pomocą chodzika/ wózka inwalidzkiego, tj. gruntowną przebudowę łazienki, adaptację przedpokoju i kuchni, w tym zakup sprzętu gospodarstwa domowego (pralki), mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenia użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i "wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem termin: "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to "urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 u.p.d.o.f. pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej - wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy stanowisko Wnioskodawczyni o zakwalifikowaniu poniesionych wydatków w postaci: położenia wykładziny w przedpokoju i kuchni, aby zmniejszyć ryzyko poślizgnięcia się i przewrócenia, usunięcia drzwi z przedpokoju do kuchni i poszerzenie dotychczasowego otworu drzwiowego tak, aby Wnioskodawczyni mogła bezproblemowo wjechać chodzikiem/ wózkiem do kuchni, usunięcie z kuchni do łazienki pralki, która utrudniała wjechanie i przemieszczanie się po niej, zakup nowej pralki o szerokości 45 cm, ładowanej od góry, aby Wnioskodawczyni nie musiała się schylać do niej, wykonanie bezprogowego wjazdu i wymiana drzwi do łazienki, aby umożliwić Wnioskodawczyni swobodne przemieszczanie się do i z łazienki przy pomocy chodzika/ wózka, skucie i wykonanie większej warstwy wylewki na podłodze i związany z tym zakup materiałów budowlanych (min. betonu), położenie w całej łazience glazury, a także zmiana instalacji elektrycznej z uwagi na to, że dotychczasowa zagrażała bezpiecznemu użytkowaniu, zakupienie do łazienki specjalnego fotela do mycia dla osób niepełnosprawnych, skonstruowanie specjalnej szafki do przechowywania przyborów łazienkowych tak, aby Wnioskodawczyni miała je pod ręką w razie potrzeby i aby nie ograniczać Wnioskodawczyni przestrzeni do swobodnego poruszania się w łazience, do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem czynności życiowych wydaje się uzasadnione.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na co dzień porusza się z wielkim trudem po mieszkaniu przy pomocy chodzika/ wózka inwalidzkiego i od kilku lat nie wychodzi z domu, do codziennego funkcjonowania potrzebuje pomocy osób trzecich. Zatem niewątpliwie wykonane prace i zakupy ułatwią Wnioskodawczyni wykonywanie codziennych czynności życiowych.

W ocenie tut. Organu powyższe wydatki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności - I grupa inwalidztwa).

W podobnej sprawie wypowiedział się również NSA w Szczecinie w wyroku z dnia 10 kwietnia 1997 r. sygn. akt SA/Sz 696/96, w którym stwierdził "dokonanie adaptacji mieszkania do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu. Za trafny uznać należy pogląd wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że wydatek związany z zastąpieniem ogrzewania piecowego ogrzewaniem centralnym gazowym jest wydatkiem poniesionym na modernizację mieszkania, czyli na jego unowocześnienie, przy czym między pojęciem modernizacji a pojęciem adaptacji lub wyposażenia mieszkania nie można stawiać znaku równości. Nie oznacza to jednak wcale, że unowocześnienie (modernizacja) mieszkania np. przez zmianę systemu ogrzewania nie może być równoznaczne z przystosowaniem (adaptacją) tego mieszkania lub jego wyposażeniem w konstrukcje czy też urządzenia podyktowane potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności. Coś, co dla podatnika pełnosprawnego stanowi tylko unowocześnienie jego mieszkania, dla podatnika niepełnosprawnego może stanowić przystosowanie tego mieszkania lub jego wyposażenie podyktowane jego potrzebami jako osoby niepełnosprawnej. O tym zatem, czy wyposażenie lokalu mieszkalnego w określone urządzenia (np. w ogrzewanie elektryczne lub gazowe zamiast dotychczasowego tradycyjnego ogrzewania węglowego) stanowi tylko jego modernizację, czy też jest podyktowane celami rehabilitacyjnymi, decydują potrzeby podatnika (lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu), wynikające z jego niepełnosprawności. Ocena zatem, czy dany wydatek "mieszkaniowy" jest podyktowany tylko potrzebą remontu mieszkania (zachowania jego dotychczasowej substancji) lub jego modernizacją (unowocześnieniem), czy też potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu i zmierza do zaspokojenia tych potrzeb, powinna się dokonać nie tylko przez ocenę charakteru zmian dokonanych w szeroko rozumianej substancji mieszkaniowej, ale przede wszystkim przez pryzmat potrzeb, którymi zmiany te zostały podyktowane."

Analogiczny pogląd wyraził również WSA w Łodzi w cytowanym wyżej wyroku z dnia 6 września 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 547/11. Sąd stwierdził, iż "Ocena, czy dany wydatek jest podyktowany jedynie potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu i zmierza do zaspokojenia tych potrzeb, powinna się dokonać nie tylko przez ocenę charakteru zmian w szeroko rozumianej substancji mieszkaniowej, ale przede wszystkim przez pryzmat potrzeb, którymi zmiany te zostały podyktowane (tak w wyroku NSA z dnia 10 kwietnia 1997 r. sygn. akt SA/Sz 696/96, ONSA 1997, Nr 4, poz. 193, a także w wyroku NSA z dnia 20 czerwca 2000 r. sygn. akt I SA/Łd 465/98 i z dnia 28 stycznia 2003 r. sygn. akt I SA/Łd 661/01)."

Jednocześnie należy wskazać, że różnica w kwalifikacji wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 analizowanej ustawy ma zasadnicze znaczenie, gdyż wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, nie muszą mieć indywidualnego charakteru.

Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, iż nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 pdf, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg "indywidualnego przeznaczenia" w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 pdf, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 pdf należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom.

Reasumując, na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zajęte przez Wnioskodawczynię stanowisko w zakresie uznania wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe. Jednakże stosownie do postanowień art. 26 ust. 7b ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W myśl art. 26 ust. 7b ww. ustawy w przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Mając powyższe na względzie należało uznać stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania odliczenia od dochodu wydatków częściowo sfinansowanych przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.